Εχοντας ήδη περάσει την πρώτη δεκαετία και πάνω στη στιγμή που θα έπρεπε να παρουσιάζονται τα πρώτα σοβαρά σημάδια κόπωσης, είπαμε να πάμε πάλι κόντρα στο ρεύμα και να ανανεωθούμε! Παρουσιάζουμε λοιπόν το νέο μας δικτυακό τόπο για όλους τους φίλους του “Α” που θέλουν όχι μόνο να μας διαβάζουν μέσω διαδικτύου (όπως γινόταν μέχρι σήμερα) αλλά και να συμμετέχουν με δικές τους γνώμεις, απόψεις και άρθρα.

Περιμένουμε λοιπόν τις δικές σας συμμετοχές για να δώσουμε στο “σύστημα” τον Αντιφωνητή που του αξίζει. Επικοινωνήστε με το διαχειριστή του συστήματος στο editors@antifonitis.gr και ζητήστε πρόσβαση στο νέο μας website για να δημοσιεύσετε το δικό σας υλικό αλλά και για να μπορείτε να σχολιάσετε παλαιότερα δημοσιεύματα.

Εἶναι κυριολεκτικά ἀπίστευτο κι ὅµως πέρα γιά πέρα ἀληθινό: Παρότι τελοῦµε χρόνια τώρα ὑπό σιωνιστική κατοχή, δέν µποροῦµε νά ποῦµε ἀκόµη δυό σίγουρα λόγια γιά τά ἀφεντικά µας. Κι ἔρχονται (πολύ σπανίως, βέβαια) κάτι τέτοια βιβλία, σάν τοῦ Ἴσραελ Σαχάκ, πού προσφάτως κυκλοφόρησε ἀπό τίς Ἐναλλακτικές Ἐκδόσεις τοῦ Γιώργου Καραµπελιᾶ «Ἑβραϊκή Ἱστορία – Ἑβραϊκή Θρησκεία, Τό βάρος τριῶν χιλιάδων χρόνων» γιά νά µᾶς ξεστραβώσουν. Ἀκόµα κι ἐµεῖς, πού ὅσο νά πεῖς κάτι παραπάνω ἀπό τόν µέσο ὅρο ξέρουµε γιά τό θέµα, µείναµε ἄναυδοι σέ πολλά σηµεῖα τῆς ἀνάγνωσης. Ἦταν ἀδύνατον νά σταχυολογήσουµε ἀντιπροσωπευτικά τµήµατά του, χωρίς νά τό ἀδικήσουµε. Γιά ἕναν τέτοιο θησαυρό γνώσεων καί µνηµεῖο τιµιότητας χρειάζεται νά ποῦµε ὅτι τό συστήνουµε ἀνεπιφύλακτα; Δέστε µόνο πῶς τό εἶχε προλογίσει ὁ συγχωρεµένος Ἔντουαρντ Σαΐντ:

.Νά τό διαβάσουµε ΟΛΟΙ!

Αὐτοπυροβολισµοὶ

Δὲν τὸ βλέπετε λίγο περίεργο; Μέσα στὸ σπίτι του ὁ συνταγµατάρχης τῆς JITEM ξαφνικὰ αὐτοπυροβολεῖται. Ἀκολούθως ὁ τὴν ἴδια ἐποχὴ µὲ αὐτόν, διοικητὴς Εἰδικῶν Ἐπιχειρήσεων, αὐτοκτονεῖ. Καὶ γιὰ τὶς δυὸ περιπτώσεις µᾶς λένε παρόµοιες ἱστορίες: Ὑπῆρχαν ψυχολογικὰ προβλήµατα. Ὁ γιὸς µάλιστα τοῦ διοικητῆ ἐκφράζει τὶς ἀµφιβολίες του. Λέει: «Τὰ ΜΜΕ νὰ ἐρευνήσουν τὸν θάνατο τοῦ πατέρα µου. Ὁ γιατρὸς µοῦ εἶπε πὼς δὲν µπορεῖ νὰ πεῖ ἂν αὐτοκτόνησε ὁ πατέρας µου. Νὰ ἐρευνηθεῖ µὲ ποιὸ χέρι πυροβόλησε ὁ πατέρας µου καὶ πόσες φορὲς πυροβόλησε». Συνεχίζονται οἱ “σκοτεινές” ἐξελίξεις στὴν ὑπόθεση Ἐργκενέκον. Οἱ “αὐτοπυροβοληθέντες” αὐξάνονται. Οἱ κατηγορούµενοι στρατηγοὶ ἕνας ἕνας ἀρρωσταίνουν. Αὐτὴ τὴν στιγµὴ δὲν ὑπάρχει στρατηγὸς στὴν φυλακή. Οἱ ταξίαρχοι µεταφέρθηκαν στὸ νοσοκοµεῖο. Οἱ Λεβὲντ Ἐρσὸζ καὶ Βελὶ Κιουτσοὺκ δηλαδή, ἕνας ἕνας ἀρρώστησαν. Δὲν εἶναι ἐκπληκτικὸ ὅτι ἀπὸ τοὺς κατηγορούµενους στὶς φυλακές, ἀρρωσταίνουν µόνο οἱ ἀξιωµατικοί; Μήπως εἶναι ἀσθενικοὶ οἱ ἀξιωµατικοὶ µας; Ἡ µήπως εἶναι πολὺ ὑγιεῖς οἱ πολίτες; Ἂν οἱ κατηγορούµενοι εἶναι ἄδικα καὶ κατὰ παράβαση τοῦ δικαίου στὶς φυλακές, τότε ἀφῆστε τους ὅλους ἐλεύθερους. Ἂν ὄχι ὅµως, τότε κρατῆστε καὶ τοὺς ἀξιωµατικούς. Γιατί κάνετε διαχωρισµούς;

(27-2-09, Ἀχµέτ Ἀλτάν, ἐφ. Ταράφ)

Read the rest of this entry…

Πάει κι ὁ Φρήµαν, πού τόν προόριζε ὁ Ὀµπάµα γιά ἐπικεφαλῆς τῶν µυστικῶν ὑπηρεσιῶν του. Τόν ἔφαγε τό ἑβραϊκό λόµπυ, µόνο µέ τά …τσικό!

Ἄ, καί κρίση – ξεκρίση, τό δολάριο ἐξακολουθεῖ νά φεύγει σέ καραβιές γιά «βοήθεια» στό Ἰσραήλ. Τό ἀφεντικό δέν καταλαβαίνει ἀπό δικαιολογίες.

Πίσω στό νατοϊκό µαντρί ἡ Γαλλία, µέ τόν Σαρκοζί νά τελειώνει τή (βρωµο)δουλειά τοῦ «σοσιαλιστῆ»  Μιτεράν. Ἕνας ἦταν, δυστυχῶς, ὁ Ντέ Γκώλ.

Ὁµαδικοί τάφοι Ἑλλήνων στήν Κύπρο – ὁµαδικοί τάφοι Κούρδων στήν Ἀνατολία, ἡ …πολιτιστική παραγωγή τοῦ νεκροθάφτη τῆς περιοχῆς µας.

Saya: Τό πρῶτο ροµπότ – δάσκαλος ἕτοιµο στήν Ἰαπωνία. Εἶναι πολύγλωσσο, παίρνει ἀπουσίες, ἀναθέτει ἐργασίες κι ἐκφράζει καί συναισθήµατα

Εὖγε! Τώρα µένει νά φτιάξουν τό ροµπότ – µαθητή πού θά παίζει µέ τό κινητό του στήν τάξη, θά συζητάει γιά µπάλλα καί θά ξύνει τ’ ἀχαµνά του.

Read the rest of this entry…

Κάποιοι ἴσως θυµοῦνται τήν ἀπίστευτη ἱστορία – τό τροµερό σκάνδαλο, γιά νά ἀκριβολογοῦµε – µέ τά τσιγγάνικα δάνεια πού εἴχαµε ἀποκαλύψει στόν «Ἀντιφωνητή» πέρυσι (φ. 244, 16/4/08). Ἐπρόκειτο γιά τίς ἑκατοντάδες τῶν δανείων, συνολικοῦ ὕψους δεκάδων ἑκατοµµυρίων εὐρώ, πού χορηγήθηκαν ἀπό τήν «Ἐθνική Τράπεζα» στήν Ξάνθη καί στή Χρυσούπολη µά καί ἀπό ἄλλες τράπεζες, καί τά ὁποῖα κατέληξαν στίς τσέπες ἐπιτηδείων. Τά χρήµατα, πού ἐδίδοντο µέ τήν ἐγγύηση τοῦ Ἑλληνικοῦ Δηµοσίου, τελικά ἀγόραζαν µία …προσοµοίωση σπιτιοῦ, µιά παράγκα σάν τίς εἰκονιζόµενες, πού ἀνεγέρθηκαν κατά δεκάδες στίς παρυφές χωριῶν τῆς Θράκης καί τῆς Ἀνατολικῆς Μακεδονίας! Αὐτό γιά τούς δικαιούχους. Γιατί οἱ µεσάζοντες κονόµησαν χοντρά, φτάσαµε νά ἔχουµε ἐπαγγελµατίες ἐπί τῶν δανείων, καί σήµερα κάποιοι κυκλοφοροῦν µέ Μερσεντές καί …σωµατοφύλακες! Αὐτό ἦταν τό ἀποτέλεσµα ἑνός µέτρου πού ξεκίνησε µέ ἄριστες προθέσεις καί πού µόλις προχθές µνηµόνευσε ὁ Μόνιµος Ἀντιπρόσωπος τῆς χώρας µας στή Γενεύη, κ. Βέρρος, ὑπερασπιζόµενος τήν ἑλληνική πολιτική γιά στέγαση καί κοινωνική ἔνταξη τῶν Ἑλλήνων τσιγγάνων!

Read the rest of this entry…

     Λοιπόν, ἐπειδὴ εἴμαστε σὲ σαρακοστιανὴ περίοδο καὶ δὲν μπορῶ ἄλλο (μὴ χ…τὸν Ἀντιφωνητή σας) ν’ ἀκούω κακίες, ἔκατσα νὰ γράψω τὸ σημερινὸ κείμενο, μόνο καὶ μόνο γιὰ νὰ ὑπενθυμίσω σὲ ὁρισμένους κάφρους ὅτι ἡ ἀλήθεια ἔχει πάντοτε δυὸ ὄψεις καὶ δὲν εἶναι ἀνάγκη νὰ παρεξηγοῦμε κάθε φορὰ τὰ κίνητρα τῶν ἀνθρώπων! Μὲ ἄλλα λόγια, δὲν βλάπτουν καὶ λίγοι ἀγαθοὶ λογισμοὶ (μέρες ποὺ εἶναι, ἄλλωστε)…

http://antifonitis.gr/online/wp-content/uploads/2009/04/267.pdf

Καθώς οἱ εὐρωϊσραηλινές σχέσεις ὅλο καί στενεύουν, µέ τήν ΕΕ ν’ ἀποτελεῖ πλέον τόν µεγαλύτερο εἰσαγωγέα τῶν προϊόντων τοῦ ἑβραϊκοῦ κράτους, κανείς στίς Βρυξέλλες δέν δείχνει νά σκοτίζεται γιά τά ἀπίθανα, καταγεγραµµένα ρεκόρ βαρβαρότητας τοῦ τελευταίου. Κι ἄς µᾶς ἔχουν ζαλίσει τόν ἔρωτα µέ τίς εὐαισθησίες τους περί «ἀνθρωπίνων δικαιωµάτων» κτλ.

Ἔτσι βλέπουµε ὅτι ἀκόµη κι ὅταν ἐπίσηµες ἀναφορές τῆς ΕΕ (ὅπως αὐτή ἡ «ἐµπιστευτική» – γιατί ἄραγε; – τῆς 15ης Δεκεµβρίου) καταγράφουν παρανοµίες καί ἀπανθρωπιές, δέν ὑπάρχει ἡ παραµικρή έπίπτωση στόν ἐγκληµατία. Διαβάζουµε λοιπόν στήν ἔκθεση πού ἀποκάλυψε ὁ «Γκάρντιαν» γιά τήν ἐπέκταση τῶν ἐποικισµῶν, τίς κατεδαφίσεις σπιτιῶν Παλαιστινίων, τίς µεροληπτικές πολιτικές καί τἠν ἀνέγερση τοῦ Τείχους πού προωθοῦν τήν παράνοµη προσάρτηση τῆς Ἀνατολικῆς Ἱερουσαλήµ καί ταυτόχρονα ὑπονοµεύουν τήν Παλαιστινιακή Ἀρχή καί τήν εἰρήνη. Ἡ ἔκθεση περιγράφει µέ κάθε λεπτο-µέρεια τό τί συµβαίνει στήν πραγµατικότητα, πῶς παραβιάζεται τό Διεθνές Δίκαιο πού ἀπαγορεύει τόν ἐποικισµό (σήµερα ὑπάρχουν 470.000 ἔποικοι, οἱ 190.000 στήν Ἀνατολική Ἱερουσαλήµ καί ἀνεγείρονται διαρκῶς καί ταχύτερα νέες οἰκιστικές µονάδες γιά δεκάδες χιλιάδες Ἑβραίους), πῶς σπρώχνονται οἱ Παλαιστίνιοι στήν ἀνέγερση αὐθαίρετων πού µετά κατεδαφίζονται…

Read the rest of this entry…

Πρό ἡµερῶν διεξήχθη στην Ἀθήνα τό 5ο Διεθνές Συνέδριο τοῦ Ἰνστιτούτου Μεταναστευτικῆς Πολιτικῆς καί τοῦ …ἀµερικανικοῦ του ἀντίστοιχου (Μigration Policy Institute), µέ θέµα «Μεταναστευτικές συνεργασίες καί διαδικασίες – Βελτιώνοντας τά ἀναπτυξιακά ἀποτελέσµατα τῆς µετανάστευσης». Πέρα ἀπό τό περίεργον τῆς …συνδιοργάνωσης, σταθήκαµε στόν λόγο πού ἐκφώνησε ἐκεῖ ὁ ὑπουργός Ἐσωτερικῶν Προκόπης Παυλόπουλος. Ἦταν πραγµατικά ἐξαιρετικός, µόνο πού δέν καταλάβαµε σέ ποιάν χώρα κι ἐµπειρία ἀναφερόταν – γιατί ὅλα ὅσα εἶπε δέν εἶχαν τήν παραµικρή σχέση µέ τά ἐν Ἑλλάδι τεκταινόµενα. Προσέξτε φράσεις:

- «…Η εφαρµογή σύγχρονων πολιτικών που θα επιτρέψουν την, κατά το δυνατόν, επωφελή και συντονισµένη διαχείρισή του φαινοµένου, πάντοτε µε σεβασµό προς την αξία του ανθρώπου και, ειδικότερα, προς την ισοτίµως ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητάς του».

Καταλάβατε τώρα τί ἐννοῶ, ἔτσι; Τί εἰκόνα ἔχετε γιά τήν κατάσταση τῶν µεταναστῶν στήν Ἑλλάδα; Ἐλεύθερη ἀνάπτυξη τῆς προσωπικότητας στά φανάρια καί στά χωράφια!

Read the rest of this entry…

Τελικά ὁ εἰκονιζόµενος εἰσαγγελέας τῆς Χάγης, Λουίς Μορένο – Ὀκάµπο, ἐξέδωσε ἔνταλµα σύλληψης τοῦ Σουδανοῦ προέδρου Ὀµάρ Ἀλ Μπασίρ γιά «ἐγκλήµατα γενοκτονίας» στό Νταρφούρ. Ἔτσι κατάφερε νά µπεῖ στά διεθνῆ ΜΜΕ τό ὄνοµά του γιά δεύτερη φορά - ἡ πρώτη ἦταν ὅταν πρίν δυό χρόνια κατηγορήθηκε γιά σκάνδαλο σεξουαλικῆς παρενόχλησης σέ βάρος Νοτιοαφρικανῆς δηµοσιογράφου. Ὁ ὅποιος συσχετισµός µεταξύ τοῦ κουκουλώµατος (ἤ καί δηµιουργίας) ἐκείνης τῆς ὑπόθεσης καί τῆς τωρινῆς του στάσης εἶναι ἄκρως συνωµοσιολογικός.

Πάντως, καί πρίν µποῦµε στήν οὐσία τῶν κατηγοριῶν γιά τό Νταρφούρ, ὅπου ἡ πολιτική ὑποκίνηση ἀπό τή Δύση βγάζει µάτια, σηµειώνουµε ἁπλῶς ὅτι γιά τόν µέν Τζώρτζ Μπούς ἔχουν καταλογογραφηθεῖ 269 (!) ἐγκλήµατα πολέµου στό Ἰράκ (βλέπε τήν ἀποκαλυπτική δουλειά τοῦ Ἀµερικανοῦ συγγραφέα Michael Hass), γιά τά δέ συνεταιράκια του στό Ἰσραήλ τό πρόβληµα εἶναι ὅτι κανείς δέν προλαβαίνει νά τά καταγράφει…

Read the rest of this entry…

Ὁ ἐκδηµοκρατισµός πού ξεκίνησε µέ τόν Ἐρντογάν στήν Τουρκία ἔβγαλε στή φόρα τό τεράστιο σκάνδαλο «Ἐργενέκον», πού εἶναι στήν πραγµατικότητα τό σκάνδαλο τῆς κρυµµένης φύσης τοῦ τουρκικοῦ κράτους. Τό συγκεκριµένο ὄνοµα τό πῆρε τό 2001 ἀλλά ὁ ρόλος ἦταν ἀπό δεκαετίες ἀπαράλλαχτος.

Παρά τίς ἀποκαλύψεις, ὅµως, γιά τόν ρόλο τῆς δολοφονικῆς ὀργάνωσης στό ἐσωτερικό τῆς Τουρκίας, καµµία ἀποκάλυψη δέν ἐµφανίστηκε ἀναφορικά µέ τή δράση της στήν Κύπρο ἤ στή Θράκη. Κι αὐτό τή στιγµή πού ὁ ἀπόστρατος τῆς JΙΤΕΜ, Βελή Κιουτσούκ, ἐκ τῶν ἐγκεφάλων τοῦ κυκλώµατος, χρηµάτισε διευθυντής τοῦ ἀνοιχτά φασιστικοῦ καί ἀλυτρωτικοῦ περιοδικοῦ Yeni Bati Trakiya! Τό γράψαµε κι ἐµεῖς πέρυσι, τό γράφει ὅµως κι ὁ Ἰµπράµ Ὀνσούνογλου στό περιοδικό «Azinlikca» (τ. 44, Φεβρ. 09) τῆς Κοµοτηνῆς, µαζί µέ πλῆθος στοιχείων πού συνδέουν τό τουρκικό παρακράτος µέ τόν θανόντα βουλευτή Ἀχµέτ Σαδίκ, τόν «ἥρωα» τῆς µειονότητας!

Read the rest of this entry…

Τά δηµοσιεύµατα στόν τοπικό Τῦπο σχετικά µέ τήν ΔΕΥΑΚ θυµίζουν τό λαϊκό ρητό «Φωνάζει ὁ κλέφτης νά φοβηθεῖ ὁ νοικοκύρης». Φτάσαµε στό ἔσχατο σηµεῖο τῆς κοινωνικῆς κατάπτωσης, νά βρίσκει τόν µπελά του σήµερα ὄχι ὅποιος κλέβει ἤ ἐπιτρέπει νά ἁλωνίζουν τά λαµόγια, ἀλλά ἐκεῖνος πού δέν συναινεῖ στό γιουρούσι κατά τοῦ δηµοσίου καί δηµοτικοῦ χρήµατος! Ἔτσι, βλέπουµε κάποια συγκεκριµένα πρόσωπα, γνωστά ἀπό τήν ἐµπλοκή τους στήν πολύπαθη ΔΕΥΑΚ νά τά βάζουν µέ τόν Ἀναστάσιο Παράσχου, πού ἐπί 20 µῆνες ὄχι µόνο πάλαιψε µέ τόν βόθρο τῶν ἔργων τους ἀλλά καί κατάφερε νά στήσει στά πόδια της τήν ἐπιχείρηση. Τό παλιό µπουρδέλο (καί ζητῶ συγγνώµη ἀπό τίς ἐκεῖ ἐργαζόµενες κυρίες γιά τήν παροµοίωση) ἀπέκτησε γιά πρώτη φορά ἐπίσηµο ὀργανισµό, κανονισµό προµηθειῶν, ISO 9001, διαχειριστική ἐπάρκεια γιά τό ΕΣΠΑ, ἀληθινό ἐργαστήριο (φωτό), γραφεῖο ἐξυπηρέτησης τοῦ πολίτη καί, κυρίως, διαφανή λειτουργία! Καί γιατί ὅρµηξαν σέ ἕναν ἄνθρωπο τοῦ ὁποίου τήν ἀκεραιότητα κανείς δέν τολµᾶ ν’ ἀµφισβητήσει; Γιατί χάλασε τήν «πιάτσα» ἐµπλέκοντας τόν Εἰσαγγελέα!

Τά πρόσφατα δηµοσιεύµατα στόν ἔντυπο καί στόν ἠλεκτρονικό Τῦπο γύρω ἀπό τήν Δηµοτική Ἐπιχείρηση Ὕδρευσης καί Ἀποχέτευσης Κοµοτηνῆς (ΔΕΥΑΚ) ἀφορµῶνται ἀπό τήν αὔξηση τοῦ προσωπικοῦ τῆς ὑπηρεσίας. Ἡ ἀντιπολίτευση λοιπόν ἐπιτίθεται στή σηµερινή διοίκηση τόσο γιά τό θέµα τῶν πρόσφατων δεκάδων «προσλήψεων» (µέσῳ STAGE*, ΟΑΕΔ ἤ ἄλλων προγραµµάτων), ὅσο καί γιά τό δάνειο πού θά καλύψει τίς «λειτουργικές της ἀνάγκες». Μάλιστα ἐπισηµαίνει µεγάλη αὔξηση τῶν δαπανῶν τῆς ΔΕΥΑΚ καί τήν «ἀναπόφευκτη αὔξηση τῶν τιµολογίων της».Παράλληλα, κι ἐνῷ µέ τή νέα χρονιά ἔχει φύγει πιά ἀπό τή µέση ὁ κ. Παράσχου (τροµερό σφᾶλµα τοῦ δηµάρχου), ὁ ὁποῖος ἔβαλε µία τάξη στήν πολύπαθη ὑπηρεσία, κάποιες «παλιές» οἰκονοµικές της ἐκκρεµότητες (;) γεννοῦν νέα µέτωπα ἀντιπαράθεσης.

Read the rest of this entry…

Γράφαµε στό προηγούµενο φῦλλο µας γιά καταπάτηση τοῦ νόµου περί ἀσυµβίβαστου ἀπό τόν ἀντιπρύτανη κ. Καραµπίνη. Κανείς δέν ἐξέφρασε τήν παραµικρή ἀντίδραση, οὔτε διάψευση, οὔτε ἐνδιαφέρον. Μένει κανείς ἄφωνος ἀπό τήν εὐαισθησία τῶν ἁρµοδίων! Θυµίζουµε ὅτι τό ἀσυµβίβαστο συνεπάγεται τήν ΑΥΤΟΔΙΚΑΙΗ παραποµπή µέσῳ τοῦ Πρύτανη ἤ τοῦ ὑπουργοῦ Παιδείας στό Πειθαρχικό Συµβούλιο καί ἐπισύρει τήν ποινή τῆς ΟΡΙΣΤΙΚΗΣ ΠΑΥΣΗΣ. Ἡ ἀπόφαση ἀπό τό Πειθαρχικό λαµβάνεται ἐντός 6 µηνῶν ἀπό τήν παραποµπή. Ἄρα τώρα περιµένουµε τήν παραποµπή ὰπό τόν …Πρύτανη ἤ τό ΥΠΕΠΘ;;;!!! Πάντως λάβαµε µία ἐπιστολή συνδροµητοῦ µας, πού µεταξύ ἄλλων γράφει τά κάτωθι ἐνδιαφέροντα:

Διάβασα στό φῦλλο 266 γιά τό θέµα τοῦ καθ. Καραµπίνη καί τή µελέτη. (…) Ὁ νόµος πού διέπει τίς ἀναθέσεις µελετῶν Δηµοσίου εἶναι ὁ 3316/2005 καί οἱ συνοδευτικές του ἀποφάσεις καί ἐγκύκλιοι. Ἕνας µελετητής πρέπει νά κατέχει τό λεγόµενο πτυχίο µελετητῆ (ἐκδίδεται ἀπό τό ΥΠΕΧΩΔΕ) γιά νά συµµετέχει σέ διαγωνισµούς πρός ἀνάθεση µελέτης τοῦ Δηµοσίου. Μέ τόν παλαιότερο νόµο ἀπαγορεύονταν σαφῶς ἡ συµµετοχή τῶν καθηγητῶν, ὅµως µέ τόν καινούργιο ὑπάρχουν κάποια παραθυράκια. Ὁ κ. Καραµπίνης, σύµφωνα µέ τά ἀρχεῖα τῆς Δ/νσης Δ15/ΓΓΔΕ/ΥΠΕΧΩΔΕ (www.ypex-mele.gr), εἶναι κάτοχος πτυχίων 8Γ καί 13Α, µέ ἀριθµό µητρώου 5309. Ἄρα δικαιοῦται – ἄν δέν ἔχει ἄλλο κώλυµα, ὅπως αὐτό πού µνηµονεύετε – νά συµµετέχει σέ διαγωνισµό. Γιά τόν συγκεκριµένο διαγωνισµό, µοιάζει σά νά ἔχει γίνει µέ τό ἄρθρο 12, ἄν δέν κάνω λάθος, γιά κατεπείγουσες περιπτώσεις (πχ πυρκαγιές). Μέ τό ἄρθρο αὐτό γίνεται ἀπευθείας πρόσκληση ἀπό τήν ἀναθέτουσα ἀρχή σέ τρεῖς µελετητές καί καλοῦνται νά δώσουν προσφορά. Ἡ ἐπίκληση τοῦ κατεπείγοντος ἔχει πολύ συγκεκριµένες ἀπαιτήσεις καί περνᾶ ἀπό κάποιο συµβούλιο, πιθανῶς τῆς Περιφέρειας γιά νά ἐγκριθεῖ..

Read the rest of this entry…

Θα θυμούνται οι τακτικοί αναγνώστες, ιδίως όσοι ενδιαφέρονται για τα θέματα του ΔΠΘ, τη σειρά δημοσιευμάτων που κάναμε πριν από ενάμιση χρόνο, με αφορμή την αποκάλυψη πλαστής εργασίας που είχε καταθέσει ο αναπληρωτής καθηγητής Ιατρικής κ. Ν.Π. προκειμένου να εξελιχθεί στον βαθμό του τακτικού. Το πολύ πιο ενδιαφέρον στοιχείο στην υπόθεση αυτή όμως, ήταν η συμμετοχή και του κ. Πρύτανη στην εκπόνηση της πλαστής εργασίας (τελευταίο όνομα στη λίστα των συγγραφέων). Ακολούθησαν και άλλες αποκαλύψεις με καταγγελίες για πλαστές διατριβές καθηγητών και γιών καθηγητών, για επιστημονικές εργασίες (σε κάποιες από τις οποίες συμμετείχε επίσης ο κ. Πρύτανης) που αποσύρθηκαν από διάφορα βιογραφικά μελών ΔΕΠ της Ιατρικής, χωρίς μία λογικοφανή έστω εξήγηση (τόσος επιστημονικός κόπος χαμένος!), για εξαναγκασμό σε παραίτηση (λόγω επίσης πλαστής εργασίας) επίκουρης καθηγήτριας υποψήφιας για αναπληρώτρια η οποία θα ανελάμβανε και τη διεύθυνση Κλινικής αιχμής του νοσοκομείου Αλεξανδρούπολης και άλλα ων ουκ έστι αριθμός. Αποτέλεσμα; Μια ΕΔΕ, το πόρισμα της οποίας ουδέποτε κοινοποιήθηκε, μια εν εξελίξει δικαστική έρευνα με τους …γνωστούς ρυθμούς, επί της ουσίας δεν άλλαξε τίποτε.

Η πρόσκληση του Προέδρου της Ιατρικής Σχολής του ΔΠΘ για συνέχιση της εκλογικής διαδικασίας του κ. Ν.Π. στις 24 Μαρτίου 2009, ύστερα από το υπ. αριθ. Α 1447/ 15-10-2008 έγγραφο της Πρυτανείας, επικαιροποιεί από μόνη της το ζήτημα, οδηγώντας μας σε νέες σκέψεις και ερωτηματικά:

Read the rest of this entry…

 Ἡ ἐπίσκεψη Μακντούγκαλ τό περασµένο φθινόπωρο στήν Ἑλλάδα (Ἀθήνα, Μακεδονία καί Θράκη) γέννησε τελικά τήν ἔκθεση πού δηµοσιοποιήθηκε πρό ἡµερῶν. Κατόπιν τό µπαλλάκι πέρασε στήν Ἑλληνική κυβέρνηση πού ἀπάντησε στίς 13-3-09 τά …καθιερωµένα στό Συµβούλιο τῶν Ἀνθρωπίνων Δικαιωµάτων στή Γενεύη. Τί µᾶς καταλόγισε ὅµως ἡ «ἀνεξάρτητη ἐµπειρογνώµων» γιά τήν µειονοτική µας πολιτική στή Θράκη;

Κατέγραψε τούς ἰσχυρισµούς τουρκοφρόνων καί ἑλληνικῶν Ἀρχῶν καί στά συµπεράσµατά της φαίνεται µία προσπάθεια νά συγκεράσει τά διεστῶτα καί νά µήν πολυδυσαρεστήσει κανέναν.

Σηµειώνει λοιπόν τόσο τίς αἰτιάσεις τῶν Τούρκων γιά τόν χαρακτηρισµό τῆς µειονότητας (καί τά λόγια κάποιων ὅτι οἱ λέξεις «Τοῦρκος» καί «Μουσουλµάνος» γι’ αὐτούς συµπίπτουν), τίς ἑλληνικές ἀντιρρήσεις µέ βάση τήν τριµερή ἐθνοτική σύνθεση τῆς µουσουλµανικῆς κοινωνίας µά καί τήν ἐπισήµανση ἀπό τήν πλευρά µας τῶν πολιτικῶν σκοπιµοτήτων τῆς Τουρκίας πίσω ἀπό τό ψευδεπίγραφο αἴτηµα τοῦ «συλλογικοῦ αὐτοπροσδιορισµοῦ». Τό σπουδαιότερο ὅµως εἶναι ὅτι ἀναφέρεται καί στίς συναντήσεις της µέ ἐκπροσώπους τῆς µή τουρκογενοῦς µουσουλµανικῆς κοινωνίας: «Ὡστόσο, ἡ ἀνεξάρτητη εἰδικός συναντήθηκε µέ ἄτοµα πού αὐτοπροσδιορίζονται ὡς Ποµάκοι καί Ροµά, οἱ ὁποῖοι περιέγραψαν τίς πιέσεις νά µάθουν καί νά µιλοῦν τουρκικά ἀντί γιά ποµακικά καί νά ἐξοµοιωθοῦν µέ τούς Τούρκους. Κάποιος περιέγραψε ἕνα κλῖµα ἐκφοβισµοῦ καί πίεσης στά παιδιά τους νά πᾶνε στά µειονοτικά σχολεῖα. Μερικοί σηµείωσαν ὅτι µέλη τῶν κοινοτήτων τῶν Ποµάκων καί τῶν Ροµά ὑφίστανται διακρίσεις ἄν δέν αὐτοπροσδιοριστοῦν ὡς Τοῦρκοι.»

Ἡ ἔκθεση µάλιστα µᾶς ἐπεφύλασσε καί µία θετική ἔκπληξη, καθώς γράφει στό καταληκτικό της κεφάλαιο: «Ἐνῶ τά µέλη τῆς µουσουλµανικῆς µειονότητας εἶναι πλήρως πολίτες τῆς Ἑλλάδος, ἐπιτρέπεται στήν Τουρκία νά ἔχει ἕνα Προξενεῖο στήν περιοχή τῆς Δυτικῆς Θράκης καί νά ἐµπλέκεται σέ θέµατα πού ἀφοροῦν τήν µουσουλµανική µειονότητα σχετικά µέ τή Συνθήκη τῆς Λωζάνης»! Τί ἔχουµε νά ἀπαντήσουµε ὡς πολιτεία στήν εὔλογη αὐτή ἀπορία; Ὅτι τό αἴτηµα αὐτό ἔχει σχεδόν ποινικοποιηθεῖ ἀπό χρόνια; Ὅτι δέν τολµᾶµε νά πράξουµε τό αὐτονόητο, ξηλώνοντας τό Προξενεῖο ἀπό τήν Κοµοτηνή, µήπως καί µᾶς κάνει ντά ἡ καλή µας γειτόνισσα;

Πάντως κατά τά ἄλλα ἡ ἔκθεση ἦταν ἄθλια σέ βάρος µας, κυρίως σέ σχέση µέ τούς Ψευτοµακεδόνες. Γιά τή Θράκη µᾶς σύστησε νά καταργήσουµε τή Σαρία, νά ἐκλέγουµε τούς µουφτῆδες*, νά δίνουµε δίγλωσση προσχολική ἐκπαίδευση κτλ κτλ. Ἄν ἀναλογιστεῖ κανείς ὅτι αὐτή ἡ τελική µορφή τῆς ἔκθεσής της εἶναι ἡ καλύτερη πού µπορέσαµε νά πετύχουµε, µπορεῖ νά φανταστεῖ κανείς τί θά µᾶς περίµενε στήν πρωτόλεια µορφή της. Τό ζήτηµα ὅµως εἶναι νά τρέχουµε κάθε φορά πίσω ἀπό ὅποιον ἀµολύσει ἡ Τουρκία ἐναντίον µας; Ἡ Κύρα Ἀδάµ στήν «Ἐλευθεροτυπία» (6-3-09) ἔγραψε τό πῶς ἀπαγόρεψε ἡ γείτων τίς ἁπα-νταχοῦ ἐπιθεωρήσεις. Ἐµεῖς γιατί δέν βάλαµε τή ρήτρα πού µιλᾶ µόνο γιά τίς ἀναγνωρισµένες µειονότητες; Μπορεῖ ὁ καθένας νά ἔρχεται καί νά µᾶς ἐγκαλεῖ γιά ὅ,τι θυµᾶται καί µεῖς νά πασχίζουµε νά τοῦ ἐξηγήσουµε ὅλα τά παιχνίδια πίσω ἀπό τή βιτρίνα πού ἐκεῖνος προλαβαίνει νά δεῖ; Καί πότε θά ξυπνήσει ἡ τοπική κοινωνία γιά νά ἀντιδράσει σέ τοῦτο τό χάλι; Πῶς τοποθετεῖται στά ζητήµατα αὐτά πού τήν ἀφοροῦν ἄµεσα καί πῶς συνδράµει τήν ἀµυνόµενη πολιτεία; Ποιά σωµατεῖα, ποιές ΜΚΟ ἀσχολοῦνται στοιχειωδῶς; Πρέπει νά φτάσει σέ κοσοβάρικες καταστάσεις γιά νά ξυπνήσει καί νά ἐνδιαφερθεῖ; Ἄµ, τότε θά εἶναι πολύ ἀργά…

Σίγουρα θα γνωρίζετε αλλά και θα χρησιμοποιείτε την Wikipedia (Γουικιπαίδεια), την ελεύθερη διαδυκτιακή εγκυκλοπαίδεια, που αναπτύσσεται συμμετοχικά από εθελοντές χρήστες και διαμορφώνει συνειδήσεις στην εποχή μας. Με γνώμονα την αγάπη για τον Πόντο και ειδικότερα για τη διάλεκτο, την πλησιέστερη προς την αρχαία ελληνική γλώσσα η οποία συνεχίζει να ομιλείται σήμερα όπου υπάρχουν Πόντιοι, την 23η Σεπτεμβρίου 2007 τέθηκε σε λειτουργία από τρεις νέους ανθρώπους, η δοκιμαστική έκδοση της Ποντιακής Wikipedia, με πρότυπο την ελληνική και την αγγλική.

Τό ρεπορτάζ τῆς «Ἐλευθεροτυπίας» γιά τόν «σκηνοθέτη τῶν τολµηρῶν ταινιῶν» ἦταν ὁλοσέλιδο καί, προφανῶς, θά ἄξιζε τόν κόπο. Ἕνας Κώστας Ζάπας, πού µετά τίς δύο πρῶτες του ταινίες Uncut family (2003) καί The last porn movie (2006) ἐπέστρεψε γιά νά ξαναφωτίσει τό κοινό µέ τήν Τέχνη του, ἀφοδεύει ἀπό τίς 28/2 διά τῆς µεγάλης ὀθόνης στά µοῦτρα µας τήν νέα «αἱρετική» του δηµιουργία, «Μικρές ἐλευθερίες».

Ἡ ἄξια ἑλληνική οἰκογένεια, καί δή τῆς ἐπαρχίας, διαπρέπει στή µαστροπεία καί στήν αἱµοµιξία, διαβάζουµε στόν ὑπότιτλο κάποιας κυρίας Χρυσούλας Π. στήν «Ε» (18-2-09)! Ἔτσι, χωρίς κἄν εἰσαγωγικά, λές καί διατυπώνεται ἡ πλέον αὐτονόητη ἀλήθεια! Καί στό κείµενο: «Ἕνας ἄντρας στά ὀρεινά τῆς ἑλληνικῆς ἐπαρχίας ἐµπορεύεται µετανάστες καί νεαρές πόρνες. Μέχρι ἐδῶ τό ἔργο τό ἔχουµε ξαναδεῖ. Ἕνας πατέρας, ὅµως, πού ἐκπορνεύει τήν κόρη του, θέλει νά βγάλει στό κλαρί καί τόν γιό του, ἐνῶ τήν ἴδια ὥρα ἀναπτύσσεται ἐρωτική ἕλξη ἀνάµεσα στά δύο ἀδέρφια, αὐτό ὄχι, δέν εἶναι καθόλου συνηθισµένο θέµα στό ἑλληνικό σινεµά.» (!!!) Ὅταν αὐτή εἶναι ἡ εἰσαγωγή, χρειάζεται νά πάει κανείς καί παρακάτω, στίς δηλώσεις τοῦ «δηµιουργοῦ»; Ἀξίζει ὅµως νά σηµειωθεῖ ὅτι αὐτός ὁ τελευταῖος τσιτάρει τόν Μάρξ, µιλᾶ γιά «διαπαιδαγώγιση τοῦ θεατῆ» καί «ὑπέρβαση τοῦ νόµου διά τῆς Τέχνης» καί µᾶς …ἀπειλεῖ ὅτι ἀφοῦ τελείωσε – σάν τήν Πετρούλα κι αὐτός – µέ τήν οἰκογένεια, θά περάσει στό θέµα τῆς θρησκείας (φυσικά καί δέν θά τή γλυτώσει τό ἔθνος, µή χαίρεστε). Δηλώνει δέ ἀπό ἄµβωνος: «Ἡ ἑλληνική ἐπαρχία δέν εἶναι δοµηµένη σέ ἕναν εὐρωπαϊκό τρόπο ζωῆς. Εἴµαστε ἕνας λαός ἀνατολίτικος µέ θρησκευτικό φανατισµό, βαλκάνια ἀµορφωσιά καί λατινοαµερικάνικη διαφθορά»!!!

Δέν θά µείνουµε στίς ἠλίθιες δηλώσεις ἤ στίς ἀνώµαλες ὀνειρώξεις οἱουδήποτε. Τό ἔχουµε ἄλλωστε ξαναγράψει (καί ἀναλύσει, ἐν τινι µέτρῳ) ὅτι ἀπό συµπλεγµατικούς µισέλληνες ἔχει γεµίσει πιά ἡ χώρα, καί ἰδίως ἡ πρωτεύουσα χαβούζα. Ὅµως στεκόµαστε στό γεγονός ὅτι τό σαλόνι τῆς κορυφαίας ἐφηµερίδας τῆς χώρας προσφέρεται (δίς τοὐλάχιστον!) ἁπλόχερα σέ ἕναν σκηνοθέτη πού κάνει καί τόν σεναριογράφο καί τόν …κάµεραµαν (!), καί τοῦ ὁποίου οἱ ταινίες δέν φτάνανε ὥς τώρα ὄχι µόνο στίς αἴθουσες προβολῆς ἀλλά οὔτε σέ φεστιβάλ («δέν κάνω ταινίες γιά τό χωριό µου», λέει µέ χαρακτηριστική …σεµνότητα ὁ Κ.Ζ.)! Ποιός εἶναι λοιπόν ὁ λόγος γιά τόν ὁποῖο οἱ κρετινιές πού ἐκστοµίζει πλασάρονται µεγαλόπρεπα σέ δεκάδες χιλιάδες ἀναγνῶστες; Καί µήν πεῖτε τά γνωστά «αὐτά πουλᾶνε» ἤ «κι αὐτά συµβαίνουν» γιατί ἐδῶ εἴµαστε καταφανῶς ἐκτός κάθε ὁρίου.

Ὅταν ἡ πρωτογενής παραγωγή λάσπης καί ἡ συνειδητή προσπάθεια συκοφάντησης τῆς ταυτότητάς µας προβάλλονται ὡς κατόρθωµα καί ὁ δράστης παρά τήν ἐµετική ἔπαρση καί τήν παχυλή ἀµορφωσιά του ἡρωοποιεῖται, βρισκόµαστε γιά τά καλά στήν ἐπικράτεια τοῦ ἡροστρατισµοῦ. Καί τίποτε δέν δείχνει ἱκανό νά µᾶς σώσει ἀπό τόν ἐµπρηστή ἑαυτό µας.

Στήν ἐκπληκτική δουλειά τοῦ «Ἱστορικοῦ καί Λογοτεχνικοῦ Ἀρχείου Καβάλας» (ΙΛΑΚ) καί τοῦ κ. Νικολάου Ρουδοµέτωφ εἴχαµε ἀναφερθεῖ καί στό παρελθόν. Πρόκειται γιά µία ἰδιωτική προσπάθεια πού ἔρχεται νά καλύψει τό τεράστιο κενό πού ἀφήνει τό ἀνεπαρκές (ἄν ὄχι καί ἐχθρικό) Δηµόσιο. Χωρίς εὐρωπαϊκά προγράµµατα, µέ ἐλάχιστες συνεισφορές σέ τυπογραφικές δαπάνες τῆς τοπικῆς Αὐτοδιοίκησης καί µέ µόνο ἐφόδιο τήν …προσωπική περιουσία τοῦ προέδρου του, ἐδῶ καί 35 χρόνια τό ΙΛΑΚ παράγει καί προσφέρει στήν πόλη καί στήν Ἑλλάδα γνώση καί µόρφωση µέσα ἀπό ἐκδόσεις, µεταφράσεις καί συνέδρια διεθνοῦς κύρους.

Ἡ τελευταία παραγωγή τοῦ Ἀρχείου ἀφορᾶ δύο πρώτους τόµους τῶν «Τετραδίων Βουλγαρικῆς Κατοχῆς στήν Ἀνατολική Μακεδονία 1916-18» (θ’ ἀκολουθήσυν κι ἄλλοι τέσσερεις). Πρόκειται γιά τίς καταθέσεις καί τά συµπεράσµατα τῆς Διεθνοῦς Διασυµµαχικῆς Ἐπιτροπῆς, ἡ ὁποία περιόδευσε σέ ὅλη τήν Ἀνατολική Μακεδονία, κατέγραψε θύµατα καί ἱστορίες ἐπιζώντων καί συνέταξε ἕνα πόρισµα γιά τά ἐγκλήµατα πολέµου τῶν βουλγαρικῶν κατοχικῶν στρατευµάτων. Ἡ µετάφραση τῶν πρακτικῶν ἀπό τά γαλλικά καί ἡ προσφορά τους στό ἑλληνικό κοινό δέν ἀποσκοπεῖ βεβαίως στήν καλλιέργεια κάποιου µίσους (ὅπως γράφει καί ὁ κ. Ρουδοµέτωφ) ἀλλά στήν ἄρση τοῦ σκότους πού κάλυψε τά τραγικά γεγονότα τῆς πρόσφατης ἱστορίας τοῦ τόπου. Ἡ ἀλήθεια δέν µπορεῖ νά ἀποκρύπτεται γιά χάρη οἱασδήποτε ψυχολογικῆς ἀνάγκης ἤ πολιτικῆς σκοπιµότητας!

Ἡ βουλγαρική Κατοχή…

Τά ἐγκλήµατα τῶν Βουλγάρων, πού ἦρθαν στήν περιοχή χωρίς κἄν νά πολεµήσουν (λόγῳ τῆς προδοτικῆς στάσης τῶν Ἀνακτόρων), ἦταν τροµακτικά. Τόσο πρίν τήν εἴσοδο τῆς Ἑλλάδας στόν Α΄ Παγκόσµιο Πόλεµο, ὅσο καί µετά ἀπό αὐτήν, ὁ στόχος τους ἦταν ἡ ἐκδίωξη τῶν Ἑλλήνων ἀπό τήν Ἀνατολική Μακεδονία καί τή Θράκη καί τόν κυνήγησαν µέ κάθε µέσον: Συλλήψεις, ἐπιτάξεις, ἀγγαρεῖες, βασανιστήρια, ληστεῖες, φόνοι, βιασµοί, λεηλασίες, φόροι, παιδοµάζωµα… Τά πάντα, ἀλλά µέ κορυφαῖο µέτρο ἐθνοκάθαρσης τήν ἐπιβολή τοῦ λιµοῦ ἀπό τίς βουλγαρικές Ἀρχές. Χιλιάδες κόσµος πέθανε ἀπό τήν πείνα (εἴχαµε σέ δυό χρόνια ἀπώλειες 50.000 ψυχῶν, τό 1/5 τοῦ πληθυσµοῦ!), καί πολλοί περισσότεροι ἐπέζησαν τρώγοντας χόρτα, σκύλους, γάτες, χελῶνες κτλ. Τή φρίκη καί τόν θάνατο ἔζησαν στά «ντουρντουβάκια» τῆς Βουλγαρίας οἱ Ἕλληνες πού µεταφέρθηκαν ὡς ἐργάτες σέ στρατόπεδα συγκέντρωσης σάν τό Κίτσεφ, ἕνα κολαστήριο µπροστά στό ὁποῖο τό Νταχάου ἦταν παραθεριστικό κέντρο. Ἐγκλήµατα ἀποτρόπαια πού ὅµως δέν κατάφεραν νά ἐκδιώξουν τόν ἑλληνισµό ἀπό τίς ἑστίες του. Διαβάζεις τίς καταθέσεις ὅλων αὐτῶν τῶν ἀνθρώπων, τοῦ Δηµοσθένη ἀπό τή Θράκη, τοῦ Λεωνίδα ἀπό τήν Καβάλα, τοῦ παπα-Νικόλα ἀπό τήν Ἐλευθερούπολη, τῆς Χρυσάνθως ἀπό τή Νικήσιανη καί ἀπορεῖς πῶς κατάφερε ἡ ἑλληνική µαγιά, µέ τά συγκινητικά ὀνόµατα καί τίς τραγικές ἱστορίες, νά διασωθεῖ µέσα σέ τόσους χαλασµούς. Καί δέν µπορεῖς παρά νά ἀναλογισθεῖς ὅτι σήµερα βρισκόµαστε καί …κατηγορούµενοι γιά ἐγκλήµατα στήν ἱστορία µας ἀπό κείνους πού εἶναι βουτηγµένοι στό ἔγκληµα σάν τόν ποντικό στό λάδι.

 Καί στόν ρόλο τῆς ὕαινας…

 Μία πτυχή τῆς ἱστορίας πού ἀναδύεται ἀπό τίς µαρτυρίες τῶν παθόντων εἶναι κι αὐτή τῆς ἄθλιας συµπεριφορᾶς τῶν Ἑβραίων συµπολιτῶν τους. Μιά συµπεριφορά πρόστυχης ἐκµετάλλευσης ἀπό κείνους πού διαρκῶς παριστάνουν τά θύµατα σέ ὅλες τίς χῶρες καί ὅλες τίς ἐποχές. Τό πρῶτο στοιχεῖο εἶναι ὅτι οἱ ἑβραϊκές κοινότητες τῆς Δράµας καί τῆς Καβάλας ἀπαλλάχτηκαν ἀπό τήν καταναγκαστική ἐργασία ἐξαγοράζοντάς την µέ 200.000 καί 122.000 λέβα ἀντίστοιχα. Τί στάση τήρησαν ὅµως ἀπό τήν πλεονεκτική θέση ὅπου βρέθηκαν ἔναντι τῶν – θυµάτων τῆς βουλγαρικῆς βίας; «Ὁ στρατηγός Μπουρνώφ (…) παραχώρησε σέ µερικούς Ἰσραηλίτες τίς προµήθειες, τίς ὁποῖες κατόπιν συµφωνίας µέ τόν διοικητή τῆς Καβάλας τίς πωλοῦσαν σέ ἐξωφρενικές τιµές». Στό στρατόπεδο συγκεντρώσεως στή Soumla: «ὁ Πετρώφ, σέ συµφωνία µέ ἕναν Ἰσραηλίτη ἀπό τήν Καβάλα πού ὀνοµαζόταν Ἀµιέλ, ἐπέτρεψε σ’ αὐτόν ν’ ἀνοίξει µία καντίνα πού πουλοῦσε τά εἴδη του σέ µυθώδεις τιµές. Ἀργότερα, ὅταν ἔστελναν τούς ἐργάτες σέ καταναγκαστικά ἔργα, παρατήρησα ὅτι ὁ Ἀµιέλ ὑποδείκνυε στόν λοχαγό τούς αἰχµαλώτους πού µποροῦσαν νά παραµείνουν στό στρατόπεδο γιά τό λόγο ὅτι ἦταν ἀπό οἰκονοµικῆς ἄποψης σέ θέση ἀρκετά ἱκανοποιητική». Ἄλλη µαρτυρία: «Οἱ Τοῦρκοι καί οἱ Ἑβραῖοι ἔβλεπαν µέ εὐνοϊκό µάτι τά ὄργια ἐναντίον τοῦ ἑλληνικοῦ πληθυσµοῦ…». Ἐπίσης: «Τά τρόφιµα πού ἔφταναν στήν πόλη δίνονταν κατά προτίµηση σέ Τούρκους καί Ἰσραηλίτες». Ἄλλος: «οἱ Βούλγαροι στρατιῶτες παραβίασαν τήν καπναποθήκη µου, ἀπ’ ὅπου ἐκλεψαν 3.628 ὀκάδες καπνοῦ, ἀπό τίς ὁποῖες οἱ 3.130 βρέθηκαν στήν κατοχή ἑνός Ἰσραηλίτη, τοῦ Ἰούδα Κουέν». Ἤ: «Τό ἄλευρο αὐτό τό ἀγόραζαν οἱ Ἰσραηλίτες καί τό πουλοῦσαν στόν κόσµο σέ ἐξοντωτικές τιµές (…) Νά λοιπόν γιατί ὁ κόσµος ὑπέφερε τόσο καί οἱ Ἑβραῖοι ἐκµεταλλεύονταν τήν πείνα καί τίς δυστυχίες καί πουλοῦσαν ἀντικείµενα µεγάλης ἀξίας µέ ἀντάλλαγµα µιά ὀκά ἄλευρο. Γνωρίζω ἕναν Ἑβραῖο, ὁ ὁποῖος (ἄλλοτε) πουλοῦσε οὖζο στούς περαστικούς σέ µιά γωνία τῶν δρόµων τῆς Καβάλας κι ἔγινε τώρα ἑκατοµµυριοῦχος χάρη στήν ἄγρια ἐκµετάλλευση τοῦ ἑλληνικοῦ στοιχείου».

Σᾶς θυµίζει κάτι; Καί µᾶς!

«Ἀπὸ ὅταν θυµᾶµαι τὸν ἑαυτὸ µου ἀγωνίζοµαι», λέει ἡ ἴδια, ὅµως ἀπὸ τὸ 2006 ποὺ ἱδρύθηκε ὁ σύλλογος, τὸ ἔργο της ἔχει γίνει ἐµβληµατικὸ γιὰ ὅλη τὴ Θράκη (εἴχαµε γράψει σχετικὰ παλαιότερα).

Στὴν ἐκδήλωση µίλησαν ὁ Ἀµερικανός Πρόξενος Χόιτ Μπράιαν Γί, ὁ πρόεδρος τοῦ ΠΑΚΕΘΡΑ Στέλιος Σκιάς καὶ ἡ ἐκδότρια τοῦ «Παρατηρητῆ τῆς Θράκης» Τζένη Κατσαρὴ – Βαφειάδη. Παρέστη ἐπίσης ὁ Κ. Τσιτσελίκης. Θυµίζουµε ὅτι τὸ 2007 ἡ Σαµπιχὰ εἶχε τιµηθεῖ καὶ ἀπὸ τὸν Πρόεδρο τῆς Δηµοκρατίας Κάρολο Παπούλια. Ἐλπίζουµε οἱ βραβεύσεις αὐτές, πέρα ἀπό τόν συµβολικό τους χαρακτήρα νά ἔχουν καί µία ἀκόµη χρησιµότητα: Νά λειτουργήσουν ὡς µία ἀσπίδα προστασίας τῆς γενναίας (πλήν συχνὰ µόνης) Σαµπιχά πού κινεῖται στά πόδια τῶν τουρκοφρόνων καί τοὺς χαλάει τά σχέδια γιὰ τὸν ἐκτουρκισµὸ τῶν µουσουλµάνων Ροµὰ τῆς Θράκης.

Μπροστά σε 200 περίπου άτομα παρουσιάστηκε στήν Ξάνθη (Ίδρυμα Θρακικής Τέχνης και Παράδοσης, 7-3-09) το βιβλίο τού Γ. Καραμπελιά «1204» από τον Κώστα Καραΐσκο, τον Κώστα Ζουράρι και τον συγγραφέα. Ακολουθεί μέρος της ομιλίας του ΚΚ.

 Το «1204 – Η διαμόρφωση του νεότερου ελληνισμού» είναι χωρίς καμμία διάθεση υπερβολής ένα πραγματικό ευαγγέλιο, σε μία εποχή που η σύγχυση στα μυαλά των νεοελλήνων βρίσκεται στο απόγειό της. Πρέπει να σημειώσουμε ότι δεν παρέχει μόνο πολύτιμες και δυσεύρετες πληροφορίες στον αναγνώστη αλλά μία καθολική θέα της συλλογικής μας ταυτότητας και των περιπετειών της τα τελευταία 1.000 (χονδρικά) χρόνια. Τι ισχυρίζεται ο Καραμπελιάς στο βιβλίο; Τα αυτονόητα, όπως λέει κι ο ίδιος στον επίλογο, που όμως στην Ελλάδα σήμερα δεν είναι καθόλου αυτονόητα και χρήζουν επανατεκμηρίωσης. Σε γενικές γραμμές λοιπόν έχουμε τις κάτωθι βασικές θέσεις:

 Πρώτον ότι η νεοελληνική ταυτότητα, όπως την ξέρουμε σήμερα, αρχίζει να διαμορφώνεται ξεκάθαρα ήδη από τον 11ο αιώνα, κάπου μεταξύ 1071 και 1261, γύρω από την χρονολογία – σταθμό της Άλωσης της Πόλης από τους Φράγκους.

Δεύτερον ότι αυτή η ταυτότητα συγκροτείται με ένα πνεύμα διπλής αντίστασης τόσο έναντι της λατινικής Δύσης, η οποία εγκαινιάζει την αποικιοκρατική της περίοδο δια των ιταλικών πόλεων στο Βυζάντιο, όσο και έναντι της τουρκικής Ανατολής που κομίζει την βαρβαρότητα και την καθυστέρηση της στέπας.

Τρίτον ότι η ελληνική, πολιτισμική τουλάχιστον, συνέχεια δια μέσω των βυζαντινών χρόνων είναι μία πραγματικότητα που έχει αναδειχθεί μέσα από άπειρα τεκμήρια διαφορετικής προέλευσης και εξασφαλίζει την ελληνικότητα και την αυτοτέλεια του σύγχρονου έθνους μας.

Τέταρτον ότι τα χρόνια του Βυζαντίου δεν ήταν μία σκοταδιστική περίοδος καλογεροκρατίας και ανθελληνικού μένους αλλά μία πολύχρονη άνθιση ενός κράτους προνοίας με το πιο δημοκρατικό πολίτευμα στον τότε κόσμο, που μάλιστα τους τελευταίους αιώνες της ζωής του είχε εξελληνισθεί μέχρι τα νύχια.(…) Η συλλογή όλων αυτών των μαρτυριών και των στοιχείων δεν είναι μια άσκοπη επίδειξη ευρυμάθειας, η οποία άλλωστε δεν αμφισβητείται, αλλά είναι μία επιτυχημένη προσπάθεια ανατροπής μιας σειράς από ριζωμένους προϊδεασμούς ή αμφιβολίες μας για ένα πλήθος θεμάτων. Σημειώνω ενδεικτικά:

 Για την ελληνικότητα των βυζαντινών

. Το απόσπασμα του Λαόνικου Χαλκοκονδύλη για την μετωνυμία των Ελλήνων στη ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Την αναφορά του Λέοντος Στ του Σοφού στον εξελληνισμό των Σλάβων (με τη φράση «γραικώσας») Την μαρτυρία του Ιωάννη Ζωναρά (12ος αιώνας) για την ασυνείδητη διατήρηση εθνικών εθίμων. Τις μεταγενέστερες λόγιες μαρτυρίες για την ταύτιση των όρων Ρωμαίος-Γραικός-Έλλην (από τον επίσκοπο Μυρέων Ματθαίο το 1619). Την διατήρηση της ίδιας, ελληνικής συνείδησης και μέσα στον λαό (βλ. παραδείγματα Νικήτα Μάγιστρου, Άννας Κομνηνής, Νικήτα Χωνιάτη, Ιωάννη Βατάτζη, Θεόδωρου Λάσκαρι, Νικηφόρου Βλεμμύδη, Δημητρίου Κυδώνη, Γρηγορίου του Κυπρίου, Νικολάου Καβάσιλα κτλ κτλ). Το εκπληκτικό παράδειγμα του Πλήθωνος – Γεμιστού. Την Αλεξιάδα της Άννας Κομνηνής, με τις 88 αναφορές στον Όμηρο και τους άλλους αρχαίους συγγραφείς. Την εισαγωγή πολύ πάνω του 75% των ελληνικών κειμένων στη Δύση από το Βυζάντιο – όχι από τους Άραβες.Για το πνευματικό – πολιτιστικό επίπεδο των βυζαντινών

. Τους 23.000 στίχους της Παλατινής Ανθολογίας όπου συγκεντρώθηκαν ποιήματα από τον 7ο έως τον 10ο μ.Χ. αιώνα. Την Βελισαριάδα, ένα έμμετρο λαϊκό έργο του 14ου αιώνα που μιλά για την αξιοσύνη ενός λαϊκού ήρωα και την φαυλότητα των ευγενών. Την ερωτική και σατιρική ποίηση που φτάνει και ξεπερνάει τα όρια της ελευθεροστομίας. Την πρώτη εμφάνιση του μυθιστορήματος. Την διόρθωση του Ιουλιανού ημερολογίου από τον Γρηγορά. Την διεξαγωγή του διαλόγου πλατωνιστών – αριστοτελικών στη Φλωρεντία αποκλειστικά μεταξύ Ελλήνων στη Φλωρεντία μέχρι το 1470. Και λίγο αργότερα, στη διάρκεια της Τουρκοκρατίας, τις 80 επανεκδόσεις δύο Γραμματικών, του Θεοδώρου Γαζή και του Κων/νου Λάσκαρι, μέσα στο πρώτο μισό του 16ου αιώνα!

Για τη φύση του Ανατολικού Ρωμαϊκού κράτους

. Την χιλιόχρονη λειτουργία του Πανεπιστημίου της Κωνσταντινούπολης, ανεξάρτητα από την Εκκλησία και τις εκκλησιαστικές σπουδές, τις οποίες εξυπηρετούσε η Πατριαρχική Ακαδημία. Την δήλωση του Μανουήλ Μοσχόπουλου ότι «το κοινόν είναι αποτέλεσμα συμβολαίου μεταξύ ισότιμων συμβαλλόμενων, που ελεύθερα αποφασίζουν να ορίσουν τον μονάρχη τους», ενώ οι πολίτες «είναι υποχρεωμένοι να τον υπακούουν μόνο στον βαθμό που εκπροσωπεί και προστατεύει το κοινόν». Την κατάργηση της θανατικής ποινής για εγκλήματα κατά της περιουσίας (η οποία ίσχυε στη δυτική Ευρώπη μέχρι τον 19ο αιώνα). Την πρώτη ιστορικά θεσμοθέτηση κράτους πρόνοιας με πτωχοκομεία, ορφανοτροφεία, νοσοκομεία. (…)

Με την ευκαιρία, αξίζει πραγματικά να σταθούμε σε δύο παραδείγματα που αλιεύω από το βιβλίο, και τα οποία αποδεικνύουν κατά τη γνώμη μου το αθηναϊκό μισελληνικό σύνδρομο που έχουμε περιγράψει στον «Αντιφωνητή» με άλλη, ανάλογη αφορμή. Το πρώτο αφορά τον Δομήνικο Θεοτοκόπουλο και την βυζαντινότητα της τέχνης του. Το δεύτερο αφορά την ελληνική συνέχεια, ιδίως στα χρόνια του Βυζαντίου και της Τουρκοκρατίας.

Αναφορικά με τον Θεοτοκόπουλο πρώτα. Μέχρι πρόσφατα η κυρίαρχη άποψη ήταν ότι αυτός ο άφταστος ζωγράφος ήταν απλώς κρητικής καταγωγής και πριν τα 19 του πήγε στη Δύση και σπούδασε την ζωγραφική της στην Ιταλία πρώτα και στην Ισπανία έπειτα. Με λίγα λόγια ότι ως ζωγράφος γεννήθηκε στη Δύση και άρα η ελληνική του καταγωγή ελάχιστη σημασία είχε. Έλα όμως που πλέον έχει αποδειχθεί πέραν πάσης αμφιβολίας ότι ο Θεοτοκόπουλος πήγε στην Ιταλία κάπου 27 ετών, ήδη φτασμένος ζωγράφος και μάλιστα με διαφορά ο πιο ακριβοπληρωμένος του νησιού! Άρα βρέθηκε στη Δύση ως ζωγράφος που είχε ήδη χωνέψει την βυζαντινή παράδοση και, όπως αποδεικνύει το έργο του, την διατήρησε ανανεώνοντάς την μάλιστα ώς το τέλος. Έχει κάποια σημασία να διεκδικήσεις ως Έλλην έναν από τους μεγαλύτερους ζωγράφους όλων των εποχών, του οποίου η αξία ανακαλύφθηκε μόλις πρόσφατα; Να δεχθείς δηλαδή όσα μαρτυρούν πλέον οι Μάγιερ, Ράις, Βίλουμσεν, Κέλεμεν, Χάντερμαν κλπ για την βυζαντινότητα του έργου του; Η κοινή λογική λέει, βεβαίως, ναι! Κι όμως! Ο Γιάννης Μηλιάδης αρνείται ρητά την βυζαντινότητα της ισπανικής περιόδου του ζωγράφου. Ο Μαρίνος Καλλιγάς δεν βρίσκει καμμία σχέση μεταξύ της τέχνης του Ελ Γκρέκο και της βυζαντινής. Ο Μανώλης Χατζηδάκης επίσης. Και ο νεώτερος Νίκος Χατζηνικολάου, που βλέπει τον βυζαντινισμό του Θεοτοκόπουλου ως μανιερισμό (αγνοώντας ακόμη και την αποκαλυπτική τοποθέτηση του ζωγράφου στην επιστολή του προς τον Βαζάρι), τους δικαιώνει όλους, απονέμοντάς τους μάλιστα και το δαφνοστέφανο για τη «νηφάλια αντίστασή τους στο ρεύμα» και στη «στενόμυαλη εθνικιστική διεκδίκηση»!

Το άλλο παράδειγμα αφορά την εθνική μας συνέχεια. Δεν πρόκειται για ένα ήσσονος σημασίας ζήτημα αλλά για ένα κομβικό σημείο: Έχουμε κάποια σχέση με τους Έλληνες των προηγούμενων εποχών ή είμαστε μόνο παράγωγα του κρατιδίου που στήσανε οι Μεγάλες Δυνάμεις και της …εκπαιδευτικής του πολιτικής;! Δεν θα αναφερθώ στους Βρετανούς ή άλλους αμφισβητίες αλλά θα περιοριστώ στους δικούς μας. Ο Αδαμάντιος Κοραής, η «Ελληνική Νομαρχία», ο Κ. Σχινάς, ο Νικ. Σαρίπολος, ο Στέφανος Κουμανούδης και άλλοι μιλούσαν για την σκλαβιά των Ελλήνων υπό τον βυζαντινό ζυγό. Κι ας γράφαν επιστήμονες του επιπέδου ενός Κρουμπάχερ (ή ενός Ράνσιμαν αργότερα) για τον ελληνικό πολιτισμό, την ελληνική γλώσσα και τους ελληνικούς θεσμούς του Βυζαντίου… Μα και στον 20ο αιώνα άλλοι, σαν τον Πασχάλη Κιτρομηλίδη, ψάχνουν να βρουν πού οφείλεται η ταύτιση μαρξιστών και μη ιστορικών στο ζήτημα της ιστορικής συνέχειας του ελληνισμού (το να την αναζητήσουν στα πραγματικά γεγονότα ούτε που τους περνάει από το νου…). Άλλοι πάλι σαν τον Αντώνη Λιάκο τα βάζουν με τους νομπελίστες ποιητές μας και τη γενιά του ΄30 που έθεσε ζητήματα ελληνικότητας στην Τέχνη και κάποιοι ακόμη τολμηρότεροι χαρακτηρίζουν για τον ίδιο λόγο «φασίστες» κι «εθνικιστές» τον Εγγονόπουλο, τον Ελύτη, τον Ρίτσο και τον …Θεοδωράκη!

Εδώ νομίζω ότι το βιβλίο, που όντως μπορεί να λειτουργήσει ως αληθινό φάρμακο κατά της άγνοιας και της σύγχυσης, αποτυγχάνει. Κι αποτυγχάνει για δύο λόγους που θα εξηγήσω παρακάτω.

Πρώτον γιατί τίποτε δεν μπορεί να θεραπεύσει αυτόν που βασίζει όλα του τα συμφέροντα, στην ακαδημαϊκή και άλλη προώθηση των γνωστών κυκλωμάτων. Όταν κάποιος είναι τόσο δειλός ή τόσο εξαρτημένος από το σύστημα που ελέγχει τον δημόσιο λόγο, δεν πρόκειται να παραδεχτεί τίποτε, ό,τι επιχειρήματα και να του κομίσεις. Αυτό είναι το κυρίαρχο ρεύμα στις ιστορικές σπουδές σήμερα και έτσι γίνεσαι κάποιος.

Και δεύτερον γιατί δεν έχει ακόμη βρεθεί το φάρμακο κατά της βλακείας. Αυτός είναι ένας παράγοντας που δεν λαμβάνεται συνήθως υπ’ όψιν, αλλά παίζει πολύ μεγάλο ρόλο στα ανθρώπινα πράγματα. Και βεβαίως το γεγονός ότι κάποιος υπογράφει βιβλία ή διδάσκει στο Πανεπιστήμιο δεν σημαίνει ότι δεν είναι και ιδεοληπτικός ή/και βλαξ. Δεν πειράζει όμως, σε μια αποικιοποιημένη, παρηκμασμένη χώρα το να βρίσκει κανείς αποικιοποιημένα, παρηκμασμένα μυαλά δεν είναι έκπληξη. Το ζήτημα είναι να προκύπτουν και δουλειές σαν αυτήν που παρουσιάζουμε απόψε εδώ, και που θα δείξουν στην πλειοψηφία των Ελλήνων τον δρόμο προς την αυτοσυνειδησία.