Πόσο ηθικό είναι άραγε, όταν μία κυβέρνηση περικόπτει από τα επιδόματα πείνας των ανέργων, των 450 ευρώ, τα 100, ή όταν κόβει 20 ευρώ από τις γλίσχρες αγροτικές συντάξεις (ποσό που αντιστοιχεί στο ψωμί του μήνα για τον συνταξιούχο!), να αποφασίζει να χαρίσει σε μία συγκεκριμένη επιχείρηση, άνω των 10.600.000 ευρώ, από αυτά που οφείλει από άμεσους φόρους και άλλες οφειλές της προς το Ελληνικό Δημόσιο; Αυτό έκανε, παραμονή εκλογών της 6ης Μαϊου 2012, με σχετική απόφασή του, ο τότε υφυπουργός Οικονομικών Φίλιππος Σαχινίδης, λίγες μόλις ώρες πριν φύγει από το υπουργείο του, στις 4 Μαΐου 2012! Διαβάζοντας το σκεπτικό της απόφασής του, σίγουρα δεν μπορεί κανείς να πεί ότι αυτό δεν ήταν νόμιμο, αρκεί όμως αυτό για να είναι και ηθικό, σύμφωνα με το αλήστου μνήμης «δόγμα Βουλγαράκη»;
Ο λόγος για τα χρέη της ξανθιώτικης εταιρείας «ΑΦΟΙ ΓΕΩΡΓΙΟΥ Α.Ε. – SCRAP ΘΡΑΚΗΣ», τα οποία καλούνται πλέον να πληρώσουν τα συνήθη κορόιδα, δηλαδή οι Έλληνες φορολογούμενοι!
Read the rest of this entry…

Βρισκόμαστε πιθανῶς ἐλάχιστες ἑβδομάδες πρίν τήν ἔξοδο τῆς χώρας ἀπό τήν εὐρωζώνη καί τήν συνακόλουθη κατάρρευσή της, ἄν πιστέψουμε τά ρεπορτάζ και τίς ἀναλύσεις στόν διεθνή Τῦπο, τούς ξένους κυβερνητικούς ἀξιωματούχους, τούς διεθνεῖς τραπεζίτες καί χρηματιστές. Ἄν λοιπόν δέν πέφτουν ἐξω ἐτοῦτοι, πού κάπως δύσκολα θά …μπλόφαραν ὅλοι μαζί, τίθεται τό ἐρώτημα τί κάνουμε ἐμεῖς πού προοριζόμαστε γιά θῦμα τῆς ἐπερχόμενης καταστροφῆς. Κι ὅταν λέμε “ἐμεῖς” ἐννοοῦμε σέ κάθε ἐπίπεδο: Κυβέρνηση, θεσμοί, κοινωνία, πολίτες.
Ἡ Κυβέρνηση, παρά τούς ὅρκους της στό Μνημόνιο καί στά συμφέροντα τῶν δανειστῶν, δείχνει ἀνίκανη νά ἀλλάξει τή φορά τῶν πραγμάτων. Ἀντίθετα δείχνει πλήρως ἀναίσθητη γιά τίς καταστροφές πού προκαλεῖ στόν ἑλληνικό λαό καί ἀπολύτως ἀνίκανη νά διαχειριστεῖ τά ζέοντα προβλήματά του. Νά προσδοκᾶ κάποιος ἀπό τά στουρνάρια της σχέδιο διάσωσης τῆς κοινωνίας μετά τό μοιραῖο, εἶναι σάν νά περιμένει τή σωτηρία μας ἀπό τούς “ΕΛ”…
Ἀπό τήν ἄλλη οἱ πολίτες πού εἶναι ὑποψιασμένοι γιά τήν κατάληξη αὐτῆς τῆς συλλογικῆς μας πορείας εἶναι ἀδύνατον νά κάνουν πολλά. Ἀρκετοί ἐπιχειροῦν νά ἐξασφαλίσουν τήν οἰκογενειακή τους ἐπιβίωση, εἴτε μειώνοντας τίς ἀνάγκες καί αὐξάνοντας τήν (διατροφική, ἐνεργειακή…) αὐτονομία τους εἴτε ἀκόμα ἀποθηκεύοντας τρόφιμα. Τά ὅρια μιᾶς τέτοιας προσπάθειας εἶναι πασίδηλα: σέ συνθῆκες ὁλικῆς ἀποσύνθεσης καμμία νησίδα δέν σώζεται ἀπό τήν πλημμυρίδα.
Τί ἄλλη ἀντίσταση μπορεῖ νά προβάλει ἡ κοινωνία; Εἰδικά γιά τίς μεγαλουπόλεις δέν βλέπουμε κανένα περιθώριο. Ἡ τοπική Αὐτοδιοίκηση στήν καλύτερη περίπτωση νά ἀντέξει λίγο παραπάνω ἀπό τόν κρατικό μηχανισμό. Μετά μένει ἡ αὐτοοργάνωση, ἐπιλογή πολύ δύσκολη γιά ἕνα κοινωνικό σῶμα ρημαγμένο ἀπό τά ἡδονιστικά καί ἀτομικιστικά πρότυπα ἀλλά καί ἀπό τήν μαζική λαθρομετανάστευση. Ἄ, καί γιά νά κάνουμε λίγο μαῦρο χιοῦμορ, ὑπάρχουν καί οἱ …Μή Κυβερνητικές Ὀργανώσεις, τόσες χιλιάδες ἔχει ἡ χώρα, ἄς μήν χάνουμε τήν ἐλπίδα μας!
Οἱ θεσμοί πού διαθέτουν ρίζες στήν κοινωνία (Στρατός, Ἐκκλησία) δείχνουν δυστυχῶς νά βρίσκονται σέ ἐπίπεδο ἀντίστοιχο μέ ἐκεῖνο τοῦ κράτους. Ἡ Ἐκκλησία ἔχει ἤδη πράξει πολλά μέ τά συσσίτιά της κι ὄχι μόνο, ἀγγίζοντας τά ὅριά της. Κι ἄν ἀκόμη διέθετε κάποιαν ὑποδομή ἤ καί σχέδιο ἀνάγκης, δέν θά εἶχε τήν αὐτονομία πού θά τῆς ἐπέτρεπε νά λειτουργήσει σέ ἔκτακτες συνθῆκες, στηρίζοντας τήν κοινωνία. Μόνον ὁ Στρατός μπορεῖ θεωρητικά νά μᾶς διασώσει ἀπό τό χάος: νά διαφυλάξει τήν τάξη, νά ἐξασφαλίσει τίς πλέον ἀπαραίτητες ποσότητες καυσίμων καί τροφίμων, νά προστατέψει τίς ὑποδομές καί τά σύνορα… Ἄς ἐλπίσουμε ὅτι δέν ἔχει ἀποσυντεθεῖ τό πᾶν ἀπό τόν κομματισμό, τή διαφθορά καί τόν ὠχαδερφισμό κι ὅτι τήν κρίσιμη ὥρα θά βρεθεῖ ἕνας πραγματικός Ἕλληνας – ἔστω καί …Φράγκος! – πού ὡς ἄλλος Πλαστήρας θά μαζέψει τά συντρίμμια τῆς Μικροελλαδικῆς Καταστροφῆς.
Κ.Κ.

Επειδή υπάρχουν αρκετοί ακόμη καλόπιστοι άνθρωποι – μα και φίλοι μας – που προσδοκούν το θαύμα από τον Αντώνη Σαμαρά, καλό είναι να προσέξουμε την ερώτηση του άρτι διαγραφέντος βουλευτή Ν. Νικολόπουλου. Αυτήν που καταγγέλει την «επιβράβευση» των συνεργατών των Γ. Παπανδρέου και Γ. Παπακωνσταντίνου επί ημερών (υποτίθεται) νεοδημοκρατικής “αναδιαπραγμάτευσης”.
Η ψευτοεκσυγχρονιστική πασοκοκρατία συνεχίζει να αλωνίζει δημόσια οφίκια και αμοιβές που προκαλούν ίλιγγο στον μέσο χειμαζόμενο πολίτη μιας χώρας που καταρρέει ακριβώς εξαιτίας των πολιτικών επιλογών της! Ο Ν. Νικολόπουλος υπενθυμίζει τις καταγγελίες και υποσχέσεις τού (πρώην) κόμματός του για διερεύνηση ποινικών ευθυνών για “το καταστροφικό και μοιραίο για τη χώρα δίδυμο της συμφοράς Παπανδρέου-Παπακωνσταντίνου και τους συνεργάτες του, από τον Οκτώβριο του 2009 μέχρι τον Μάϊο του 2010, που μετέτρεψαν την δημοσιονομική κρίση σε κρίση εξωτερικού δανεισμού και κρίση χρέους με εγκληματικές πράξεις τους (πχ δυσφήμηση και διασυρμό της χώρας στα διεθνή ΜΜΕ, δηλώσεις περί Τιτανικού, αλλοίωση των στοιχείων της ΕΛΣΤΑΤ, άρνηση εφαρμογής εισπρακτικών μέτρων της προηγούμενης Κυβέρνησης, μεταφορά εσόδων της Κυβέρνησης στο έτος 2010 και δαπανών της στο 2009, ώστε να διογκωθεί το έλλειμμα κλπ) αλλά και παραλείψεις τους (επίμονη άρνηση λήψης οικονομικών μέτρων για ένα εξάμηνο, μη αποδοχή δανείων, όσο μας προσφέρονταν ακόμη από τις αγορές κλπ) και προκάλεσαν στην πατρίδα μας μία πρωτόγνωρη οικονομική και κοινωνική συμφορά…”. Και χαρακτηρίζει τη σημερινή Κυβέρνηση πλυντήριο του Πασόκ και του Παπανδρέου, βλέποντας:
- τον πρ. πρόεδρο του Σώματος Οικονομικών Εμπειρογνωμό-νων Γ. Ζαννιά, εξ απορρήτων του διδύμου Παπ-Παπ, ο οποίος ως εκ της θέσεώς του διαπραγματεύθηκε το 1ο Μνημόνιο, με απόφαση της ελεγχόμενης από την Κυβέρνηση, Γενικής Συνέλευσης και του Δ.Σ. της Εθνικής Τράπεζας, να διορίζεται στις 9.7.2012 Πρόεδρος της Εθνικής Τράπεζας.
- τον πρ. Γενικό Γραμματέα του Υπουργείου Οικονομικών, Ηλία Πλασκοβίτη, προσωπική επιλογή Παπακωνσταντίνου, ο οποίος (με ειδικότητα την …αγροτική οικονομία!) επίσης διαπραγματεύθηκε το 1ο Μνημόνιο, να διορίζεται (20.7.2012) στο Συμβούλιο Νομισματικής Πολιτικής της Τράπεζας της Ελλάδας με εξαετή θητεία, με απολαβές 12.000 το μήνα, για μια διακοσμητική υπηρεσία, αφού η Ελλάδα δεν …έχει δικό της νόμισμα!
- τον πρώην Νομικό Σύμβουλο και δεξί χέρι του Παπακων-σταντίνου (και νομικό σύμβουλο υπουργών του Σημίτη) Αναστάσιο Μπάνο, δεξί χέρι του Γ. Παπακωνσταντίνου, συντάκτη του Μνημονίου και όλων των νομοθετημάτων του Παπακωνσταντίνου, ο οποίος παραμένει Νομικός Σύμβουλος του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, και με απόφαση του Αναπληρωτή Υπουργού Οικονομικών θα λαμβάνει από 12.7.2012 αποζημίωση ύψους 200 ανά συνεδρίαση, για τα επόμενα 5 έτη, με την ιδιότητα του Αντιπροέδρου της Ενιαίας Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Συμβάσεων, για κάθε συμμετοχή του στις συνεδριάσεις της.
- τον πρώην γενικό διευθυντή του Οργανισμού Διαχείρισης Δημόσιου Χρέους της περιόδου Γ. Παπακωνσταντίνου, Πέτρο Χριστοδούλου, να τοποθετείται με απόφαση του Δ.Σ. της Εθνικής Τράπεζας Γενικός Διευθυντής Δραστηριοτήτων Εξωτερικού της Εθνικής Τράπεζας, αν και, σύμφωνα με τη γαλλική εφημερίδα Monde, διεξάγεται έρευνα σχετικά με τον ρόλο του ως υπευθύνου αγορών της Εθνικής Τράπεζας στην απόκρυψη του ελλείμματος το 2001, επί κυβερνήσεως Σημίτη, με τη βοήθεια της Goldman Sachs, (η οποία έλαβε για τις «υπηρεσίες» της 300 εκ. ευρώ), ενώ μάλιστα ο ίδιος έως το 1998 ήταν στέλεχος της Goldman Sachs.
Αυτά τα ωραία λοιπόν, με φήμες που θέλουν τους προαναφερθέντες να κατέχουν κι άλλες θέσεις στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, με συνολικές αμοιβές για τον καθένα από 8.000-20.000 ευρώ μηνιαίως. Και υπάρχουν ακόμα Έλληνες πολίτες που περιμένουν από την σημερινή Κυβέρνηση να αποδώσει κάποια δικαιοσύνη ή να τραβήξει κάποιο μαγικό αλεξίπτωτο την τελευταία στιγμή πριν σκάσει η χώρα στον πάτο του γκρεμού!

Δύο δημάρχους μειονοτικούς ἔχουμε στή Ροδόπη καί κάποια πρόσφατα δείγματα γραφῆς τους ἐπιβεβαίωσαν πώς ἔχουν νοοτροπία περισσότερο ἀγᾶ τῆς τουρκοκρατίας, παρά δημάρχου τῆς ἑλληνικῆς δημοκρατίας.
Ὁ πρῶτος εἶναι ὁ Καδή Ἰσμέτ στόν μικτό δῆμο Ἰάσμου, πού τόν βάλαν καί πρόεδρο στήν ἄτυπη Συμβουλευτική Ἐπιτροπή τῆς μειονότητας. Ὅταν στήν τούρκικη φιέστα τοῦ “φεστιβάλ Κερασιοῦ” (ἀρχές Ἰουνίου) ἡ Φιλαρμονική τοῦ δήμου παρουσιάστηκε μέ 10 ἀπό τά 18 μέλη της, ὁ κύριος Ἰσμέτ θύμωσε, τούς ἔστειλε πίσω καί ἀρνήθηκε μετά νά θέσει στό δημοτικό συμβούλιο τήν ἐκδρομή τῶν παιδιῶν πού εἶναι καί ἡ μοναδική τους “ἀπολαβή”. Τί κι ἄν τόν βεβαίωσαν πώς εἶχαν σχολικές ἐξετάσεις, πώς τό 15λεπτο πρόγραμμα ἔβγαινε καί μέ τήν μικρότερη σύνθεση, πώς εἶναι κάτι πού συμβαίνει συχνά κτλ; Ὁ δήμαρχος, θεωρώντας πώς τά παιδιά μποϋκοτάραν τήν ἐκδήλωση ὡς “τούρκικη”, ἀπαιτεῖ ἔγγραφη συγγνώμη!
Ὁ δεύτερος εἶναι ὁ Ἰμπραήμ Σερήφ τῶν Ἀρριανῶν, πού πρό ἑβδομάδων ὑποδέχθηκε τόν ἀρχηγό τῶν Γκρίζων Λύκων Ντεβλέτ Μπαχτσελί ἐπισήμως στόν δῆμο του. Μέ πρόσφατες δηλώσεις του λοιπόν ὁ Σερήφ προειδοποιεῖ (μετάφραση tourkikanea.gr) ὅτι «ἡ Τουρκική Μειονότητα Δ. Θράκης στό θέμα τῶν νηπιαγωγείων ὑποστηρίζει τήν δίγλωσση ἐκπαίδευση καί δέν δέχεται μέ τίποτε ἕνα ἀντίθετο ἐκπαιδευτικό σύστημα. Ἐάν στά νηπιαγωγεῖα (τοῦ δήμου) ἡ ἐκπαίδευση δέν εἶναι δίγλωσση, τότε δέν πρόκειται νά ἀνοίξουν»! Ἀναφέρεται στά κρατικά νηπιαγωγεῖα τῶν χωριῶν Ἀρίσβη, Πάσσο, Βάκος και Λαμπρό, ὅπου τά ἴδια ἔκανε κι ὁ προκάτοχός του Χασάν Κιασήφ (ἐνεργώντας ὡς τραμποῦκος κατά τῶν νηπιαγωγῶν) ἀτιμωρητί. Μόνο στήν Ἀρίσβη οἱ κηδεμόνες μάζεψαν ὑπογραφές καί λειτούργησε, ἐνῶ στό Λαμπρό δέν λειτούργησε παρότι ἦταν σέ ἀκίνητο πού ἀγοράστηκε ἀπό τό ἑλληνικό Δημόσιο!
Κι ἄν ἡ πρώτη περίπτωση ἀγνοηθεῖ ὡς ἁπλό καπρίτσιο, ἡ δεύτερη πρέπει νά ἀντιμετωπιστεῖ μέ τήν πλήρη τήρηση τῶν νόμων: εἶναι ἤ ὄχι ὑποχρεωτική ἡ προσχολική ἀγωγή στή χώρα; Μπορεῖ ὁ Χατζηοσμάν νά ἐγγράφει παιδιά χωρίς χαρτί νηπιαγωγείου στά δημοτικά σχολεῖα; Τί λέει ἡ Περιφέρεια, ὁ Εἰσαγγελέας καί τά ὑπουργεῖα Παιδείας κι Ἐσωτερικῶν γιά τέτοιες συμπεριφορές δημάρχων;

Διανύοντας τό Ραμαζάνι πήραμε καί φέτος μία γεύση τοῦ πῶς ἀντιλαμβάνεται τήν θρησκεία ὁ τουρκισμός: ὡς μία μασκαράτα τοῦ κρατικοῦ σωβινισμοῦ. Δέν θά προσπαθήσουμε νά πείσουμε γιά τό πασιφανές, δεῖτε μόνο τήν διπλανή φωτογραφία. Εἶναι ἀπό τό ἰφτάρ (δεῖπνο) πού παρέθεσε ὁ παρακρατικός – ἀλυτρωτικός “Σύλλογος Ἀλληλεγγύης Τούρκων Δυτικῆς Θράκης” (ΒΤΤDD) στίς 11/8/12 στήν Κεσάνη. Μιλάει ὁ τουρκομουφτής Κομοτηνῆς Ἰμπράμ Σερήφ καί πίσω του ἀναρτημένη ἡ τουρκική σημαία καί μεγάλο πορτραῖτο τοῦ Κεμάλ! Τυπικά θρησκευτικά σύμβολα, ἔτσι;

Read the rest of this entry…

Έργα και ημέρες (μεταναστευτικής…φιλοξενίας) από το τσίρκο που υποδύεται την κυβέρνηση του ψευδοκράτους

του Ν.Δαπέργολα

Πολλά γράφτηκαν – και ακόμη περισσότερα ακούστηκαν – γύρω από το γνωστό πλέον γεγονός της μεταφοράς λαθρομεταναστών από την Αθήνα στη Θράκη. Ένα γεγονός που δύο ολόκληρες εβδομάδες αργότερα δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί, καθώς ανθρώπινα κοπάδια εξακολουθούν να μεταφέρονται νυχθημερόν και να στοιβάζονται ως..πακέτα στις εγκαταστάσεις των Σχολών Δοκίμων Αστυφυλάκων της Θράκης, οι οποίες εν μια νυκτί μετατράπηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και το μέλλον τους βέβαια (ως σχολών) είναι τουλάχιστον …αβέβαιο.
Read the rest of this entry…

Ἄλλη μιά τουρκοπανήγυρη, ἡ 14η, ἔλαβε χώρα στήν Προύσσα στίς 1 Ἰουλίου 2012, ὀργανωμένη ἀπό τόν παρακρατικό καί ἀλυτρωτικό σύλλογο “Ἀλληλεγγύης Τούρκων Δ. Θράκης”. Μέ τούρκικες σημαῖες, ἐθνικό ὕμνο, τοπικούς χορούς, ἐπισήμους τῆς γείτονος καί καλεσμένους Τούρκους παλαιστές ἀπό ὅλα τά Βαλκάνια (καί ἀπό τήν …”Μακεδονία”), ὅλα ἦταν ἕνα χάρμα. Βεβαίως δέν ἔλειψαν καί πάλι οἱ παρουσίες τῶν συντοπιτῶν μας: τήν ἐκδήλωση τίμησαν ὁ δήμαρχος Ἀρριανῶν Ἰμπραήμ Σερήφ (πού ἦταν καί στούς χορηγούς τοῦ event – ἄραγε μέ χρήματα Ἑλλήνων φορολογουμένων;), ὁ πρόεδρος τοῦ κόμματος DEB τῶν τουρκοφρόνων Ἀλή Τσαβούς, ὁ πρόεδρος τοῦ Συλλόγου Ἐπιστημόνων Μειονότητας Ἐρκάν Ρουσέν, ὁ πρώην κοινοτάρχης Ὀργάνης (καί ὑποψήφιος βουλευτής τῆς ΝΔ) Μεχμέτ Ἐμίνογλου, οἱ ἀγᾶδες τῶν ἐδῶ πανηγυριῶν κ.ἄ. Σχόλια δέν θά κάνουμε, καθένας κάνει τίς ἐπιλογές του. Ἁπλῶς ὅταν πρόκειται γιά δημόσια πρόσωπα ἄς ἔχουμε κατά νοῦ τά παραπάνω τους καμώματα…

Στίς 10 Ἰουλίου 2012 ἡ Νικαράγουα τοῦ Nτανιέλ Ὀρτέγκα ἀνακοίνωσε πρόσκληση γιά ἐπενδυτές στήν κατασκευή μιᾶς διώρυγας στή χώρα του, παράλληλης ἐκείνης τοῦ Παναμᾶ. Ἡ Κυβέρνηση τῆς χώρας θά κρατήσει τό 51% τῶν μετοχῶν τῆς νεότευκτης ἑταιρείας πού θά διαχειρίζεται τήν μήκους 200 χιλιομέτρων διώρυγα. Κίνα καί Ἰνδία ἔχουν ἤδη ἐμπλακεῖ καί Βραζιλία – Βενεζουέλα ἐξεδήλωσαν ἐπίσης ἐνδιαφέρον γιά τό σχέδιο τῆς ἐναλλακτικῆς σύνδεσης Ἀτλαντικοῦ – Εἰρηνικοῦ Ὠκεανοῦ.
Read the rest of this entry…

Ὅταν τίς προάλλες ὁ ἡγέτης τῶν Γκρίζων Λύκων, Ντεβλέτ Μπαχτσελί, ἐπισκέφτηκε τή Θεσσαλονίκη, τό μισελληνικό κοπριτολόι τῆς συμπρωτεύουσας ἔδωσε τά ρέστα του. Ἀπό τή μιά κάποιοι ἀνήκεστα βλαμμένοι τσόγλανοι τοῦ παρταλοαριστεροῦ χώρου ἀντιδιαδήλωσαν στούς διαμαρτυρόμενους Ἕλληνες (Κύπριους καί μή) κι ἀπό τήν ἄλλη ἡ λαχανοφυλλάδα πού φέρει τό ἔνδοξο ὄνομα τῆς Μακεδονίας μας κυκλοφόρησε μέ τόν πρόστυχο τίτλο πού βλέπετε. “Σταυροδρόμι ἀκροδεξιῶν” εἶδε τό καλόπαιδο πού ἐπέλεξε τόν τίτλο γιά τήν σκωραμίδα του, βάζοντας στό ἴδιο καζάνι θῦτες καί θύματα. Πού και τή Χρυσή Αὐγή νά συγκρίνεις μέ τούς Οὐλκουτζοῦδες εἶναι σάν νά συγκρίνεις (ἀπό ἠθικῆς ἀπόψεως) τήν ἀδερφή σου πού ἔμεινε ἔγκυος ἀπό τόν ἄντρα της σέ προγαμιαῖο σέξ μέ τήν …Τσιτσιολίνα. Κι ἄν ἀκόμη εἶσαι τόσο ἄσχετος πού δέν ἄκουσες τίποτε γιά δολοφόνους, ναρκέμπορους κτλ, δέν ἔχεις δεῖ οὔτε τό κτηνῶδες λυντσάρισμα τοῦ Τάσου Ἰσαάκ στή Δερύνεια τό 1996;
Ποιά ἡ ἔκπληξη, θά μοῦ πεῖτε, ὅλη ἡ Ἑλλάδα δέν ἔχει τό ἴδιο πρόβλημα αὐτοσυνειδησίας, ἀκρισίας, ἀγραμματοσύνης, συμπλεγματικότητας;  Ναί, ἀλλά στή Θεσσαλονίκη σέ τρομάζει ἡ ἔνδεια προσωπικοτήτων καί σχεδίου ἐνώπιον τῶν ποικίλων κινδύνων (καί δέν ἐννοῶ μόνο τούς ξεσαλωμένους Ψευτομακεδόνες). Μέ φύλαρχους τύπου Μπουτάρη, Ἄνθιμου ἤ Πανίκα,πόσο μακρυά θά πᾶμε;
Τοὐλάχιστον ἐκεῖνο τό ὑπουργεῖο Μακεδονίας – Θράκης πού ξαναστήθηκε, δέν μπορεῖ ἀντί γιά ρουσφέτια, ἀερολογίες, μίζες καί λοιπές συνήθεις ὑπουργικές ἁρμοδιότητες νά ἀσχοληθεῖ ΜΟΝΟ μέ τό μεῖζον θέμα τῆς ταυτότητας τοῦ τόπου; Ἐκδόσεις, συνέδρια, ἀνάδειξη ἀρχαιολογικῶν χώρων καί μνημείων, ὑποτροφίες γιά σχετικά διδακτορικά, μελέτες τοῦ μακεδονικοῦ καί θρακικοῦ παρελθόντος  κτλ; Ἔκανες πού ἔκανες τήν κίνηση, ἄς μήν περιοριστεῖ στόν ἄχρηστο “συμβολισμό” της, δέν ἀπαγορεύεται νά κάνεις ὡς Κυβέρνηση καί κάτι οὐσιαστικό, νομίζω…

Ποιός ἦταν ὁ Μεχμέτ Χιλμή, τοῦ ὁποίου ἡ μνήμη τιμήθηκε στήν Ξάνθη στίς 25 Ἰουνίου 2012; Ἕνας ἁπλός δημοσιογράφος – δάσκαλος καί ἱδρυτικό μέλος τῆς Τουρκικῆς Ἕνωσης Ξάνθης (ΤΕΞ); Ὄχι, βέβαια, δέν θά πάλευε ἔτσι γιά τή μνήμη του κοτζάμ Προξενεῖο Κομοτηνῆς! Ἦταν ἀπό τούς πρωτεργάτες τοῦ κεμαλισμοῦ στήν ἑλληνική Θράκη, πού καταδικάστηκε, φυλακίστηκε καί ἀπελάθηκε ἀπό τή χώρα μας ὡς πράκτορας τῆς Τουρκίας! Κι αὐτό τό ἄτομο, πού κέρδισε τά οὐρί τοῦ Ἀλλάχ ἐργαζόμενος ὡς κατάσκοπος σέ βάρος τῆς Ἑλλάδος, ἄρχισαν ἐδῶ καί λίγα χρόνια νά τό τιμοῦν οἱ διάδοχοι καί σημερινοί του συνάδελφοι. Προσευχές τοῦ τουρκομουφτῆ Μετέ, ὁμιλίες στήν (παράνομη) ΤΕΞ, κτλ. Ἐφέτος, πέρα ἀπό τίς ἀναμενόμενες παρουσίες (ὁ ἰμάμης τοῦ Σουνέ τζαμί, ὁ Μετά, νῦν καί πρώην πρόεδροι τῆς ΤΕΞ, ὁ προξενικός ὑπάλληλος Ὀμέρ Ὀμέρ, ὁ πρώην βουλευτής Τσετίν Μάντατζη, ἀπό τό κόμμα DEB ὁ Ὀζάν Ἀχμέτογλου, ὁ πρόεδρος τοῦ Συλλόγου Ἐπιστημόνων Μειονότητας Ἐρκάν Ρουσέν, ὁ πρόεδρος τοῦ Σωματείου Οἰκοδόμων Ξάνθης Σαλίχ Καγιά, ἡ πρόεδρος τοῦ Συλλόγου Τουρκάλων Γυναικῶν Ν. Ξάνθης Ἀισέλ Σαγίρ…), δέν εἴδαμε νά πατάει κανείς ἁπλός μουσουλμάνος τό πόδι του  – ὅπως ἄλλωστε ἔγινε καί πέρυσι. Ποιός ὅμως ἐπίσης παρέστη στή σύναξη τῶν ἐπαγγελματιῶν Τούρκων; Ὁ νεοεκλεγείς βουλευτής Ξάνθης μέ τόν ΣΥΡΙΖΑ, Χουσεΐν Ζεϊμπέκ!
Δέν θέλουμε νά προκαταλάβουμε κανέναν, ὅμως ὁ ΣΥΡΙΖΑ ἔχει ἕνα καθῆκον μέ τούς μειονοτικούς βουλευτές του (ἰδίως μέ τόν …ἐπιρρεπή Ζεϊμπέκ): ὀφείλει νά τούς θέσει κάποια ὅρια ἐντός τῶν ὁποίων ἐπιτρέπεται νά κινεῖται ἕνας ἀριστερός βουλευτής τοῦ ἑλληνικοῦ Κοινοβουλίου. Μπορεῖ καί νά μήν τά γνωρίζει ὁ ἄνθρωπος, εἰλικρινά δέν τό ἀποκλείουμε. Πάντως βλέποντας τά μέχρι σήμερα παραδείγματα θά ἔχει συμπεράνει πώς ἄν παρίστασαι σέ ὅλες τίς παράτες τοῦ Προξενείου, ἄν ἀναφέρεις τακτικά σ’ αὐτό ὅ,τι λές καί κάνεις μέ ὁποιονδήποτε κι ἄν πηγαίνεις ὅπου αὐτό σέ στέλνει χωρίς νά βγάζεις βρῶμα σέ ἑλληνικές Ἀρχές, ἔχεις ἐξασφαλισμένο πενταψήφιο ἀριθμό ψήφων. Ἄν ὡστόσο ὁ ΣΥΡΙΖΑ θέλει νά ἔχει ἕνα ἄλλο εἶδος μειονοτικῶν πολιτευτῶν, μακρυά ἀπό τό παλαιοκομματικό μοντέλο, ὀφείλει νά ξεκαθαρίσει μαζί τους ὅτι τά ἀνωτέρω δέν συνάδουν μέ τήν (ὑποτιθέμενη;) ἰδεολογική τους προέλευση καί ἡ ψηφοθηρία δέν μπορεῖ νά περιλαμβάνει καί τόν πεμπτοφαλαγγιτισμό.

Υπάρχει ένας τομέας όπου οι «μεταρρυθμίσεις» και οι «διαρθρωτικές αλλαγές» προχωρούν σταθερά και ύπουλα, χωρίς τυμπανοκρουσίες και χωρίς να αναγράφονται σε κανένα μνημόνιο. Ωστόσο, η σταθερή τους πορεία οδηγεί με σιγουριά στην αποσύνθεση και στην απάλειψη κάθε προοπτικής για το μέλλον. Είναι ο πολύπαθος χώρος της εκπαίδευσης, ο οποίος με την είσοδό του στον κόσμο του «νέου σχολείου», πασοκικής εμπνεύσεως αλλά διακομματικής εφαρμογής, χάνει και την μικρή παιδευτική αξία που του είχε απομείνει.
Read the rest of this entry…

Δέν φτάσαμε ἔτσι ἁπλᾶ στίς αὐτοκτονίες. Πρίν στραφεῖ νά σκοτώσει ὁ Ἑλληνέζος τόν ἑαυτό του πρόλαβε νά σκοτώσει ὅ,τι τοῦ κληροδοτήθηκε. Χλεύασε τήν παράδοσή του, ἐγκατέλειψε τά χωριά του, ξεκοίλιασε τίς πόλεις του, κόπρισε τήν θεϊκή φύση τῆς πατρίδας του.
Πρόλαβε μέσα σέ δυό γενιές νά πάρει τό παγκόσμιο ρεκόρ τῆς παιδικῆς (καί τό εὐρωπαϊκό τῆς γενικῆς) παχυσαρκίας, ἀντιστρέφοντας τό πρότυπο τοῦ λιτοδίαιτου προγόνου του. Ἔριξε τό κάποτε κορυφαῖο προσδόκιμο ἐπιβίωσης πολλές κλάσεις παρακάτω. Κατάφερε νά ἐξαλείψει τό βιολογικό του μέλλον, ὑπολειπόμενος μόνο τῶν Σέρβων στούς ἀρνητικούς δεῖκτες τῆς δημογραφίας. Σάρωσε τίς διεθνεῖς ἐπιδόσεις σέ προστυχιά καί ἐρωτική εὐτέλεια ἀνάγοντας τό σεξουαλικό ὑπονοούμενο (ἐνίοτε καί …ὑπερνοούμενο) σέ ἀναγκαῖο συστατικό κάθε ἰδιωτικῆς καί δημόσιας ἔκφρασης. Στοίβαξε τό πιό κραυγαλέο κίτς στούς κατανυκτικότερους ναούς τῆς ἀνθρώπινης δημιουργίας. Ἀγνόησε τήν ἀσύλληπτη κληρονομιά τῶν προγόνων του, ἀμφισβητώντας ἀκόμα καί τή πρόδηλη σχέση του μαζί τους. Θέσπισε νέα στάνταρ γιά τήν ξενομανία, τήν τηλεορασοπληξία, τήν ἀστυφιλία, τόν κομματισμό, τόν μηδενισμό, τήν αὐτοαπαξίωση. Στελέχωσε τήν πιό ἀδίστακτη πολιτικοοικονομική ἐλίτ τῆς ὑφηλίου, πού διαγούμισε τή χώρα πιό συστηματικά κι ἀπό τουρκαλβανικό στῖφος. Ἡ παγκόσμια πρωτιά, λοιπόν, στό δημόσιο χρέος ἦταν τό λογικότερο ἐπακόλουθο.
Ἔτσι, στό τέλος αὐτῆς τῆς πορείας, ὁ Ἑλληνέζος ἔμεινε μόνος, καθημαγμένος κι ἔρημος, μεταξύ ἐρειπίων. Ἐρείπια ἀνθρώπων, ἐρείπια κοινωνίας, ἐρείπια ἀξιακῶν μοντέλων. Ποῦ νά σταθεῖ, σέ τί νά ἐλπίσει, τί νά ὀνειρευτεῖ; Κι ἐλλείψει ἀπαντήσεων, αὐτοκτονεῖ, γκρεμίζοντας ἕνα ἀκόμη θετικό ἕως πρότινος ἐθνικό γνώρισμα, τίς σχεδόν μηδενικές αὐτοχειρίες. Ἀρνούμενος ἤ ἀδυνατώντας νά δεῖ προσωπικές καί συλλογικές εὐθῦνες, παραιτεῖται ἀπό ἕναν ἀγώνα ἀληθινῆς παλιγεννεσίας πού πρέπει νά δώσουμε ὅσοι ζωντανοί. Δέν φτάσαμε ἔτσι ἁπλᾶ στίς αὐτοκτονίες.

Η πρόσφατη επίσκεψη του Αμερικανού Υφ.ΕΞ. για Ευρωπαϊκές και Ευρασιατικές Υποθέσεις ήταν ενδεικτική της τρεχούσης οπτικής των Η.Π.Α. για την περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Ο κύριος Gordon, υποστήριξε πως η Ελλάδα δεν δύναται να προχωρήσει σε διαδικασίες μονομερούς ανακηρύξεως της ελληνικής ΑΟΖ, καθώς οφείλει πρώτα να συνεργαστεί με τις γειτονικές χώρες, ιδιαιτέρως την Τουρκία.

Θα πρέπει για πολλοστή φορά να αποσαφηνιστεί πως βάσει των όσων προβλέπονται από την Σύμβαση για το Δίκαιο της Θαλάσσης (1982), κάθε κράτος έχει το δικαίωμα μονομερούς ανακηρύξεως ΑΟΖ, μέσω της καταρτίσεως νομοσχεδίου που κατατίθεται στο κοινοβούλιο. Από εκεί και πέρα ακολουθεί η οριοθέτηση με τα ενδιαφερόμενα παράκτια κράτη, όπου υπάρχουν επικαλυπτόμενα σημεία.

Ο Αμερικανός αξιωματούχος διεμήνυσε σαφώς πως, επί της παρούσης, η αμερικανική εξωτερική πολιτική ευνοεί τα τουρκικά συμφέροντα, λόγω του διαβαθμισμένου ρόλου που έχει αναλάβει η Τουρκία στο έργο αποδομήσεως του συριακού μπααθικού καθεστώτος. Οι γείτονες, συνεπώς, διαπραγματεύονται για ακόμη μία φορά από θέση ισχύος, επιβάλλοντας τις διεκδικήσεις τους, εκμεταλλευόμενοι τα ανύπαρκτα γεωπολιτικά αντανακλαστικά μας, την βαθύτατη εθνική κρίση και τα αδικαιολόγητα φοβικά σύνδρομα, που γιγαντώνουν στα μάτια μας ένα κράτος με επίπλαστη εθνική συνοχή· ένα φασιστικό «ισλαμοκεμαλικό» συνονθύλευμα, που ομοιάζει με σκύλο που γαυγίζει, αλλά δεν έχει δόντια να δαγκώσει.

Λόγω των πολύπλοκων γεωπολιτικών συνθηκών στην περιοχή μας, πάντως, προσωπικά επιλέγουμε να είμαστε επιφυλακτικοί, τόσο για την στήριξη που απολαμβάνει η Τουρκία, όσο και για την φημολογούμενη αναθέρμανση των τουρκοϊσραηλινών σχέσεων. Η πιθανότητα της μπλόφας εις βάρος της Τουρκίας δεν θα πρέπει να αποκλειστεί, καθώς Η.Π.Α. και Ισραήλ πιθανόν να θρέφουν σκοπίμως την τουρκική αλαζονεία και τον νεοθωμανικό μεγαλοϊδεατισμό, με σκοπό να συμπαρασύρουν την Τουρκία σε μία ολέθρια σύγκρουση, τόσο με την Συρία, όσο και αργότερα με το Ιράν. Σε μία νεοκλασική θεώρηση της γεωπολιτικής, τα δύο συμμαχικά κράτη θα ελαχιστοποιήσουν το κόστος αποδομήσεως των καθεστώτων Άσσαντ και Αχμαντινετζάντ, μέσω της χρήσεως του κατάλληλου αποδιοπομπαίου τράγου. Η αυγή της επόμενης ημέρας, όμως, θα φέρει ένα νεόδμητο και συμπαγές κουρδικό κράτος, το οποίο στα ίδια θεμέλια της εξαρτημένης κρατογενέσεως, πάνω στα οποία οικοδομήθηκε και το νεοελληνικό, θα έχει επιφέρει σημαντικές εδαφικές απώλειες στην κατά τ’ άλλα ισχυρή περιφερειακή δύναμη.

Με αφορμή λοιπόν τα παραπάνω δεδομένα, θα πρέπει να εξετάσουμε εις βάθος το θέμα της ελληνικής ΑΟΖ και να αναρωτηθούμε τα εξής:

• Μπορεί η Ελλάς να αποκτήσει ΑΟΖ στην παρούσα χρονική συγκυρία;
• Ποιοι θα επωφεληθούν από αυτό το γεγονός;

Ένα άκαμπτο κομματικό κράτος, δεσμευμένο σ’ ένα εθνοκτόνο μνημόνιο, με ανύπαρκτη φορολογική στρατηγική για μεγάλες επενδύσεις, με υπερδιογκωμένους γραφειοκρατικούς μηχανισμούς, με εντεταλμένες συνδικαλιστικές οργανώσεις, οι οποίες ες αεί υποβαθμίζουν τις όποιες προοπτικές αναπτύξεως της πατρίδος μας, μόνο με την ανακήρυξη και οριοθέτηση ΑΟΖ δεν θα έπρεπε να ασχολείται. Μία κυβέρνηση, η οποία ηγείται ενός έθνους με δείκτη γονιμότητος 1.39, με ποσοστά θνησιμότητος, υπογεννητικότητος και αυτοκτονιών που οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στον αφανισμό, τη αρωγή της αθρόας λαθρομεταναστεύσεως, οφείλει πρωτίστως να εφαρμόσει μία εκτάκτου ανάγκης πολιτική εθνικής επιβιώσεως και μετά με να ασχοληθεί με οτιδήποτε άλλο.

Οι μεγάλοι γεωπολιτικοί παίκτες και οι περιφερειακές δυνάμεις ανταγωνίζονται για να αυξήσουν την επίρροή τους στην πιο σημαντική περιφερειακή θάλασσα του πλανήτη. Η ελληνική ΑΟΖ αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της με ασύλληπτη τοποστρατηγική αξία. Σε μία προσπάθεια αποτροπής της όποιας δυναμικής ισχυροποιήσεως της Ελλάδος, «σύμμαχοι και εταίροι» μας επεδίωξαν την αποβολή μας από κάθε γεωπολιτικό παίγνιο, με σκοπό να διαμοιράσουν την τεραστίας αξίας ελλαδική επικράτεια σε διαφορετικές χρήσεις, καθιστώντας την έναν επιχειρηματικό παράδεισο για τους πολυεθνικούς οργανισμούς και τα ενεργειακά καρτέλ. Στους μακροπρόθεσμους στρατηγικούς σχεδιασμούς των μεγάλων δυνάμεων, ως έθνος είμαστε απόντες, καθώς επεδιώχθη εντέχνως η απαξίωση του γεωπολιτικού μας δυναμικού. Μία ανίσχυρη και υπό καθεστώς μακροχρόνιας κρίσεως Ελλάδα είναι πολύ πιο «υπάκουη» και χειραγωγίσιμη από μία Ελλάδα ανεξάρτητη, με συναίσθηση της ιστορικής της ταυτότητος και του πνευματικού της υποβάθρου. Ακόμα λοιπόν κι αν ανακηρυχθεί μονομερώς η ελληνική ΑΟΖ, η πατρίδα μας θα έχει τραγικά ισχνή διαπραγματευτική ισχύ στις διαδικασίες οριοθετήσεώς της.

Στα μάτια, λοιπόν, όσων δεν αντιμετωπίζουν λογιστικά την ελληνική ΑΟΖ, αλλά διακρίνουν μία ανεξάρτητη εθνική στρατηγική επιλογή, φαίνεται παντελώς οξύμωρη η  ξαφνική ευαισθητοποίηση ενός πολιτικού συστήματος, που έχει εδώ και δύο δεκαετίες απεμπολήσει τα κυριαρχικά μας δικαιώματα, «νομιμοποιώντας» τις τουρκικές διεκδικήσεις. Η ελληνική ΑΟΖ είναι μία γιγαντιαία επένδυση για το σύνολο του Ελληνισμού (ελλαδικού και κυπριακού) και προϋποθέτει την απαγκίστρωσή μας από κάθε μηχανισμό που δεσμεύει την εθνική μας κυριαρχία. Ως έθνος με τεράστια ναυτική παράδοση, διαθέτουμε κάποιες πολύ δομικές και βασικές, κατά Α. Mahan, προϋποθέσεις, για την διαμόρφωση στρατηγικής θαλασσίας ισχύος. Είναι, εν τούτοις, απολύτως αναγκαία:

• Η ολική αλλαγή πλεύσεως στον τρόπο σκέψεως, στην νοοτροπία και στην προσέγγιση των εθνικών μας θεμάτων.
• Η εκλογή κυβερνήσεως, με αμετακίνητες εθνικές θέσεις, η οποία θα εργάζεται υπέρ της μεγιστοποιήσεως του εθνικού οφέλους.
• Η παροχή κινήτρων υπέρ της αυξήσεως του ποσοστού του πληθυσμού που στρέφεται στις θαλάσσιες δραστηριότητες.
• Η χάραξη στρατηγικής βάσει των πολιτικο-οικονομικών και τεχνολογικών συνιστωσών του πολέµου και
• Η προστασία των ναυτικών συµφερόντων του έθνους µέσω οικοδομήσεως στρατηγική άµυνας και περιορισµένου πολέµου. (J.S. Corbett)

Η ελληνική ΑΟΖ λοιπόν πρέπει να είναι το εφαλτήριο για την αναδόμηση του ελληνικού κράτους, την αναμόρφωση της ελληνικής οικονομίας, την αναγέννηση της ελληνικής κοινωνίας, την αποκατάσταση του δυνητικά ηγετικού ρόλου της πατρίδος μας στην χερσόνησο του Αίμου και στην Μεσόγειο θάλασσα και όχι μία επιβεβλημένη πολιτική που θα εξυπηρετεί αλλότρια συμφέροντα.

Ιωάννης Σ. Φριτζαλάς

Γεωπολιτικός-Ιστορικός ερευνητής

f_john542@hotmail.com

Στις αρχές της προηγουμένης εβδομάδος ο οίκος πιστοληπτικής αξιολογήσεως Moody’s έκρουσε τον κώδωνα και ανάγκασε την Ευρώπη να «χορέψει σε νέους ρυθμούς», καθώς για πρώτη φορά αποφάσισε να υποβαθμίσει ταυτοχρόνως την προοπτική για τις οικονομίες της Γερμανίας, της Ολλανδίας και του Λουξεμβούργου, από σταθερή σε αρνητική, δίχως όμως να επηρεαστεί η πιστοληπτική αξιολόγηση τους, που είναι η υψηλότερη δυνατή (Αaa). Επικαλούμενος την αυξανόμενη πιθανότητα προσφυγής της Ισπανίας και της Ιταλίας στον μηχανισμό στηρίξεως της Ευρωζώνης, σε συνδυασμό με τον παγιωμένο πλέον φόβο για έξοδο της Ελλάδος από την «οικογένεια» του κοινού ευρωπαϊκού νομίσματος, ο εν λόγω οίκος τεκμηριώνει την απόφασή του με την πρόβλεψη πως τα κράτη – μέλη της Ευρωζώνης με την μεγαλύτερη πιστοληπτική ικανότητα θα επωμιστούν εντεύθεν το μεγαλύτερο βάρος της οικονομικής «εξυγιάνσεως» των κρατών της Νοτίου Ευρώπης. Οι συγκεκριμένες υποβαθμίσεις συνδυάστηκαν με την χαμηλότερη ισοτιμία (24-7) μεταξύ ευρώ και δολαρίου για την τελευταία διετία (1,2040 $).

Η μετακύλιση του οικονομικού βάρους στον «σκληρό πυρήνα» της Ευρωζώνης θα προκαλέσει, νομοτελειακά, ισχυρές ταλαντώσεις στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα εν συνόλω, με την καχυποψία και την δυσαρέσκεια, τόσο των κυβερνήσεων, όσο και των λαών του Βορρά εις βάρος των αντιστοίχων του Νότου, να εντείνονται. Άλλωστε, βάσει της ελληνικής τραγωδίας, αλλά και της διεθνούς εμπειρίας που αντλείται από το παρελθόν, οι εκάστοτε «μηχανισμοί στηρίξεως» οικονομιών είναι εκ φύσεως μηχανισμοί αναπαραγωγής επιπλέον χρέους. Ελλείψει κοινής ευρωπαϊκής δημοσιονομικής πολιτικής και κοινού τραπεζικού συστήματος, η σταδιακή αποδόμηση της Ε.Ε θα είναι προ των πυλών. Η Γερμανία, η Γαλλία, το Βέλγιο, το Λουξεμβούργο και η Ολλανδία, η «καρδιά» δηλαδή της Ε.Ε., με τις έδρες των κυριοτέρων ευρωπαϊκών οργανισμών, θα επιβαρυνθούν ανεπανόρθωτα.

Το πρόβλημα όμως δεν περιορίζεται αποκλειστικά στην οικονομική του διάσταση. Όσο τα κράτη του Νότου, από δυσμάς προς ανατολάς, παραμένουν σε μία καταστροφική πορεία δίχως δυνατότητα αναστροφής, βάλλεται η στρατηγική τους αξία, όσον αφορά τον έλεγχο της Μεσογείου θαλάσσης, γεγονός με βαρύτατες συνέπειες για την γεωστρατηγική της Ε.Ε. Το ψηφιδωτό της γεωπολιτικής καταστροφής θα συμπληρωθεί με την οικονομική επιδείνωση της «καρδιάς» και θα χρειάζεται μία ακόμα ψηφίδα για να ολοκληρωθεί: την κατάρρευση της υγιέστατης οικονομικά Φινλανδίας, του βορειοτέρου άκρου της Ε.Ε., μίας χώρας με μεγάλη τοποστρατηγική αξία τόσο για τον έλεγχο της Βαλτικής, όσο και για την ανάσχεση της ρωσικής επιρροής στην Ευρώπη. Αξίζει να σημειώσουμε πως η Φινλανδία είναι το τέταρτο κράτος που προς το παρόν διατηρεί την υψηλότερη πιστοληπτική αξιολόγηση, με την διαφορά πως παραμένει ανεπηρέαστη η σταθερή προοπτική για την οικονομία της. Όσο και αν οι προβλέψεις ενέχουν ρίσκο, η παρανοϊκή κατάσταση που επικρατεί στην Ε.Ε. και οι αυτοκαταστροφικές της τάσεις, μάς επιτρέπουν να θεωρήσουμε πολύ πιθανή, εντός των ερχομένων εβδομάδων, μία υποβάθμιση αρχικά της προοπτικής της φινλανδικής οικονομίας και ακολούθως της πιστοληπτικής ικανότητος όλων των προαναφερθέντων κρατών. Συνεπώς, ενδέχεται να βρεθούμε σύντομα αντιμέτωποι με την ταυτόχρονη απαξίωση τόσο των άκρων, που οικοδομήθηκαν μεθοδικά και σε βάθος χρόνου, όσο και της «καρδιάς» της Ε.Ε.

Η βαθύτατη αυτή ευρωπαϊκή κρίση και ο τρόμος που προκαλεί μία ενδεχόμενη διάλυση της Ε.Ε. αποτελούν τα κατάλληλα εργαλεία με τα οποία η Γερμανία προσπαθεί εκβιαστικά να επιβάλλει την ηγεμονία της και την γεωπολιτική της ισχύ, είτε αποδεικνύοντας στα ευρωπαϊκά έθνη την αναγκαιότητα αντικαταταστάσεως των αποτυχημένων εθνικών τους πολιτικών από μία υπερεθνική πολιτική, στο πλαίσιο μίας γερμανοποιημένης ευρωπαϊκής ομοσπονδίας, είτε με τον θορυβώδη διαχωρισμό της θέσεως της από τα υπόλοιπα κράτη – μέλη της Ε.Ε., με σκοπό να ακολουθήσει την γεωπολιτική κατεύθυνση που της επιβάλλει μοιραία ο ηπειρωτικός της χαρακτήρας. Θα πρέπει, ενδεχομένως, να αποδεχθούμε το γεγονός πως η Γερμανία, στο πλαίσιο της Ε.Ε., εξαπέλυσε έναν σφοδρό, πολύχρονο και αόρατο προληπτικό πόλεμο εναντίον «εταίρων» της, αλλά εν δυνάμει αντιπάλων της (ιδιαιτέρως ναυτικών κρατών όπως η Ελλάδα), με σκοπό να αποτρέψει την δυναμική ισχυροποιήσεως τους και απεξαρτήσεως τους από την γερμανική επιρροή. Όπλο της ήταν και είναι η συστηματική καταστροφή των οικονομικών, κοινωνικών και εθνικών δομών των ασθενεστέρων κρατών – στόχων, που ανοίγει διάπλατα τον δρόμο για την εκποίηση της περιουσίας και του πλούτου τους από πανίσχυρους πολυεθνικούς οργανισμούς.

Η πατρίδα μας, δυστυχώς, επιμένει να εγκλωβίζεται στον μικρόκοσμό της, αγνοεί επιμελώς τις ευρύτερες γεωπολιτικές διαστάσεις της ευρωπαϊκής κρίσεως, δηλώνει απούσα στο προσκλητήριο των «παιχτών» του πολύμορφου γεωπολιτικού παιγνίου που έχει στηθεί στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και παραμένει πιστή, ως κομπάρσος, στο κίβδηλο «κοινό» ευρωπαϊκό όραμα, που της στερεί κάθε ίχνος ανεξαρτησίας και εθνικής κυριαρχίας. Όσο αφήνουμε τον χρόνο να περνάει, τα περιθώρια διαπραγματεύσεως της Ελλάδος περιορίζονται ασφυκτικά σε όλα τα επίπεδα, την ίδια ώρα που η Τουρκία, χρησιμοποιώντας τα αυτοκρατορικά της αντανακλαστικά, προσπαθεί να επωφεληθεί το δυνατόν περισσότερο από την μεγάλη συμβολή της στο έργο αποσταθεροποιήσεως του καθεστώτος Άσσαντ στην Συρία. Εμείς απλά ας ελπίσουμε πως θα δικαιωθεί ο Ναπολέων, που υποστήριζε πως «η τέχνη του πολέμου έγκειται στο να κερδίζουμε χρόνο, όταν έχουμε τις λιγότερες δυνάμεις» και να αξιοποιήσουμε τον εναπομείναντα χρόνο για την διαμόρφωση ενός νέου εθνικού οράματος και μίας κοινής εθνικής στρατηγικής.

Εφημερίδα “Η Ελλάδα αύριο” (30-07-2012)

Ιωάννης Σ. Φριτζαλάς

Γεωπολιτικός-Ιστορικός ερευνητής

f_john542@hotmail.com