-
28
Feb
Ἐπειδὴ παράγινε τὸ κακὸ μέ τὸ βιβλίο Ἱστορίας τῆς Στ΄ Δημοτικοῦ καὶ τὶς γελοῖες ἀντιδράσεις τῶν housewives καὶ τῶν ἀλευρομαγείρων (ὡς προσφυῶς ἐλέχθη ὑπὸ ἰδεολογικῆς συνοδοιπόρου τοῦ ἐγχειρήματος), στὶς ὁποῖες δυστυχῶς συμμετεῖχαν καὶ κάτι περίεργοι δικοὶ μας (βλ. π.χ. τὸ ἐμετικὸ ἀντιδραστικὸ κείμενο ποὺ μεταξὺ ἄλλων συνυπέγραψαν ὁ ἐλεεινὸς μεγαλοεκδότης Καραῖσκος καὶ ὁ ἄθλιος πρόεδρος τῆς ΕΛΜΕ Ροδόπης Δαπέργολας), ἦρθε ἐπιτέλους ἡ ὥρα νὰ μιλήσουν καὶ οἱ εἰδικοί. Ὡς ἱστορικὸς λοιπόν, καταθέτω ἐδῶ τὴ δικὴ μου ἄποψη γιὰ τὸ βιβλίο τῆς Ρεπούση, τὴν ὁποία βεβαίως ἐπίσης ἐπικρίνω, ὄχι ὅμως γιὰ παραχαράξεις καὶ ἀποσιωπήσεις, ἀλλὰ ἁπλούστατα γιὰ φανατισμό, παρανοϊκὴ ἐμμονὴ στὴν ἑλληνικὴ Ἱστορία (ὅπως ἀποδεικνύεται καὶ ἀπὸ τὶς ὑπερβολικὰ πολλὲς σελίδες τοῦ ἐγχειριδίου) καὶ ὑπέρμετρη ἐθνικιστικὴ ὑστερία. Προτείνω συνεπῶς τὴν ἄμεση ἀπόσυρση τοῦ βιβλίου καὶ τὴν ἀντικατάστασή του ἀπὸ πολὺ πιὸ σύντομο, ποὺ νὰ καλύπτει μάλιστα ὁλόκληρη τὴν ἑλληνικὴ Ἱστορία, ὑπὸ τὴν ἑξῆς μορφή:
none