-
19
Jul
Του Πλάµεν Τσβετκώβ
(Αποκλειστικά γιά τόν «Ἀντιφωνητή»)
Ο συνασπισµός των 3 κοµµάτων που κυβερνούσε τη Βουλγαρία έχασε στις εκλογές από τον Μπόικο Μπορίσωφ (κάτω φωτογραφία). Οι Βούλγαροι τιµώρησαν την διαρκή συµµετοχή σ’ αυτόν του τουρκικού εθνικού κόµµατος (Κίνηµα για τα Δικαιώµατα και τις Ελευθερίες – DPS). Οι σοσιαλιστές και το κόµµα του πρώην βασιλιά Συµεών κυβερνούσαν επί 4 χρόνια µε την εντολή του DPS. Αυτό φάνηκε ότι ήταν ανεπίτρεπτο για τον Βούλγαρο ψηφοφόρο. Στις πρόσφατες βουλευτικές εκλογές οι κόκκινοι και οι βασιλικοί πήραν τα χαµηλότερα αποτελέσµατα από την αρχή των δηµοκρατικών εκλογών στη χώρα (1990). Αντιθέτως το τουρκικό κόµµα είχε αύξηση, παίρνοντας 600.000 ψήφους και αναδεικνυόµενο σε 3ο πολιτικό κόµµα της χώρας, µε ρεκόρ 38 βουλευτών και ποσοστό 14,5%. Ο ηγέτης του Αχµέτ Ντογάν (ανωτέρω φωτό) είπε ότι χωρίς το δικό του κόµµα στην Κυβέρνηση δεν µπορεί να υπάρχει σταθερότητα και οι επιθέσεις εναντίον του κόµµατός του προκαλούν αστάθεια στην εθνική ειρήνη της χώρας! Η προεκλογική εκστρατεία του τουρκικού κόµµατος σηµαδεύτηκε από την επιθετική συµπεριφορά του αρχηγού του. Στο ποµάκικο χωριό Κότσαν δήλωνε ότι από αυτόν εξαρτώνται οι ποσοστώσεις των κρατικών επιδοτήσεων και το πού θα κατευθυνθούν. Στο Κίρτζαλι ο ίδιος διακήρυξε ότι δεν είναι και τόσο βασικό να τον αγαπάνε αλλά να τον συµβουλεύονται. Η συµπεριφορά του αυτή κέρδισε τους Τούρκους ψηφοφόρους και τον βοήθησε η µεγάλη πολιτική καµπάνια µέσα στα τζαµιά. Ο αρχηγός της Ενωσης «Δικαιοσύνη – Βουλγαρία», Σεζγκίν Μουµίν, κυκλοφόρησε προκήρυξη στην οποία κατηγόρησε την προπαγάνδα στα µουσουλµανικά τεµένη, ότι «είχαν γίνει αρχηγεία του DPS, υπήρχαν και αφίσες του Αχµέτ Ντογάν». Ο Ντογάν βεβαίως κέρδισε κι επειδή πριν τις εκλογές η κυβέρνηση έκανε κάποιες αλλαγές στον εκλογικό νόµο, εισάγοντας καινούργιο σύστηµα που ωφελεί τα µικρότερα κόµµατα. Έτσι κόµπαζε ότι µε τον νέο νόµο θα βάλει 40 βουλευτές στη Βουλή, 6 επιπλέον από την προηγούµενη φορά. Ο νέος πρωθυπουργός Μπόικο Μπορίσωφ πάντως ξεκαθάρισε ότι θα αλλάξει τον εκλογικό νόµο και δήλωσε: «η Αστυνοµία καί οι εισαγγελείς πρέπει να ασχοληθούν µε το φαινόµενο του εκλογικού τουρισµού, διαφορετικά θα γελοιοποιηθούµε στην Ευρώπη».
Η αναφορά αυτή του Μπορίσωφ συνδεόταν µε την µεγάλη προεκλογική εκστρατεία και εκλογική ενίσχυση του DPS από τους πρόσφυγες στην Τουρκία. Στα τουρκικά κρατικά κανάλια έπαιζε διαρκώς ένα βίντεο κλίπ που υπενθύµιζε τα γεγονότα του 1984 για την αφοµοίωση από το προηγούµενο καθεστώς, και τους φοβέριζε για νέα αφοµοίωση. Η παρότρυνση ήταν να ψηφίσουν …δύο φορές, µία φορά στην Τουρκία και αµέσως να φύγουν να ξαναψηφίσουν στα πάτρια εδάφη. Γι’ αυτό ήταν έτοιµη και η δωρεάν µεταφορά τους µε λεωφορεία. Ο Ντογκάν δεν λυπήθηκε τα έξοδα: µόνο στο κέντρο της Κων/πολης είχε νοικιάσει 100 ταµπλώ στα οποία υπήρχαν αφίσες µε το πρόσωπό του και καλούσαν στα τουρκικά και στα βουλγαρικά να πάνε να ψηφίσουν. Την ηµέρα των εκλογών 95.000 πρόσφυγες που είχαν φύγει από τη Βουλγαρία µετά το 1989*, ψήφισαν στα 123 εκλογικά κέντρα που στήθηκαν στην τουρκική επικράτεια (τα µισά στην Κωνσταντινούπολη). Οι ψήφοι ήταν φυσικά για το DPS. Χιλιάδες προτίµησαν να έρθουν µε λεωφορεία στη Βουλγαρία για να ψηφίσουν. Το τουρκικό κράτος έδωσε παράταση παραµονής σε 100.000 Βούλγαρους που ζουν παράνοµα στην Τουρκία, µε αντάλλαγµα να πάνε να ψηφίσουν. Ο Μουσταφά Φ. από το χωριό Τσορµπατζίνσκο (Τσόρµπατζιλαρ) είπε ότι από την τουρκική Αστυνοµία του δήλωσαν ξεκάθαρα ότι θα πάρει νέα άδεια παραµονής µόνο αν πάει να ψηφίσει. Τελικά στον νοµό του Χασκόβου το DPS πήρε 2 από τις 7 έδρες, στο Σµόλιαν πήρε τις 2 από τις 4 και στην περιοχή του Κίρτζαλι το DPS κέρδισε 4 από τις 5 βουλευτικές έδρες, γιαυτό και ονοµάζεται κάστρο του Ντογάν ή βιτρίνα του DPS. Μάλιστα το τουρκικό κόµµα έχασε την µία έδρα από το κόµµα Γκέρµπ του Μπόικο Μπορίσωφ (που εξέλεξε τον επίσης Τούρκο και διάσηµο γλύπτη Βεζντί Ρασίντωφ) για 26 µόλις ψήφους! Το τουρκικό κόµµα στο Κίρτζαλι συγκέντρωσε 67.770 ψήφους, µε µόνο 5.000 από τους 12.000 ψηφοφόρους που περίµενε από την Τουρκία. Το βράδυ των εκλογών υπήρχε µεγάλη θλίψη στο αρχηγείο του DPS στο Κίρτζαλι. Το κόµµα έχασε όχι µόνο την έδρα στο Κίρτζαλι αλλά και την εξουσία σε εθνικό επίπεδο. Με βάση εκτιµήσεις τοπικών ηγετών ότι τους πρόδωσαν τα κόµµατα του συνασπισµού τους.
Μεγάλο ενδιαφέρον θα έχει η στάση του DPS από δω και πέρα, µια που για πρώτη φορά το τουρκικό κόµµα θα βρεθεί εκτός Κυβέρνησης. Ήδη σηµειώσαµε κάποιες δηλώσεις του Ντογάν, οι φήµες που κυκλοφορούν µιλούν για επερχόµενη νέα περίοδο αφοµοίωσης, ανάλογη εκείνης του Ζίβκωφ και αναµένεται βεβαίως και η πολιτική του Μπορίσωφ στο µειονοτικό ζήτηµα.
* Συνολικά στην Τουρκία ζούνε περί τις 300.000 Τούρκοι που φύγανε από τη Βουλγαρία. Οµοίως µεγάλοι αριθµοί από τον ίδιο πληθυσµό ζούνε στην δυτική Ευρώπη, όπου επίσης πρώτο κόµµα αναδείχθηκε το DPS, ενώ σε ΗΠΑ-Καναδά, όπου ζουν περί τα 2 εκατοµµύρια Βούλγαροι, πρώτο αναδείχθηκε το κόµµα του Μπορίσωφ.
none
Μέσα στή θάλασσα τῶν κεµαλικῶν θριάµβων καί τῶν προξενικῶν πρωτοβουλιῶν, µία νησῖδα ἀντίστασης πού κερδίζει τό ὁποιοδήποτε διακύβευµα εἶναι µεγάλης σηµασίας. Ἔτσι λοιπόν δικαιούµεθα νά καµαρώνουµε µέ τήν ἐξέλιξη στό θέµα τῆς αὐθαίρετης κρήνης πού ἀφιέρωσαν οἱ τουρκόφρονες στόν Μεχµέτ Χιλµή, πρωτεργάτη τοῦ κεµαλισµοῦ στή Θράκη πρίν 80 χρόνια: Μετά τήν ἀποκάλυψη τοῦ θέµατος ἀπό ἐµᾶς (σέ «Ἀντιφωνητή» καί «Χρόνο»), καί µετά τίς ἐνέργειές µας πρός κάθε κατεύθυνση, προκειµένου νά ἐφαρµοστεῖ ἡ νοµιµότητα καί νά ἐπικρατήσει ἡ δηµοκρατική λογική, ἡ ἐνεπίγραφη κρήνη κατεδαφίστηκε! Ὅπως φαίνεται καί στήν ἀνωτέρω φωτογραφία, ἔµεινε ὄρθια µόνον ἡ τουαλέτα καί ἀπό τήν κρήνη πού ἔφερε τή στήλη ὑπάρχουν πιά µόνο τά συντρίµµια της γύρω. Νά τήν γκρέµισαν οἱ ἀλεβίτες τῆς περιοχῆς πού ἤδη εἶχαν γράψει συνθήµατα πάνω της; Νά τό ἔκανε (µετά τίς πιέσεις) ὁ ἴδιος ὁ προξενοσύλλογος γιά νά κατηγορήσει ὅσους ἀντέδρασαν; Δέν γνωρίζουµε, οὔτε καί µᾶς πολυαπασχολεῖ. Αὐτό πού ἔχει σηµασία εἶναι ὅτι δέν ἐπετράπη ἡ δηµόσια ἡρωοποίηση ἑνός ἀνθέλληνα καί ἀντιµουσουλµάνου πράκτορα µπροστά στά µοῦτρα µας – κι οὔτε πρόκειται ποτέ νά ἐπιτραπεῖ!
Δεῖγµα εἰδήσεων τῆς (ἰδιωτικῆς, βασικά) τηλεόρασης καί τῶν ἀντιπολιτευόµενων (κυρίως) ἀθηνοφυλλάδων:
Πάει πια ο απόηχος των ευρωεκλογών, σβήνει και η πρόσκαιρη ευφορία µας από την µεγάλη αποχή και επιστρέφουµε λίγο λίγο στη γνωστή µιζέρια αυτού που ονοµάζεται “πολιτική ζωή” στην Ελλάδα. Με τις εθνικές εκλογές µάλιστα σε απόσταση µερικών µηνών, το ξαµόλυµα των δύο µεγάλων κοµµάτων σίγουρα θα ξαναφέρει πλήθος αποχιτών πίσω στη λογική της κάλπης και της χαµένης δηµοκρατίας.
Πόσες παραβιάσεις τοῦ διπλωµατικοῦ πρωτοκόλλου, πόσες προκλήσεις σέ βάρος τῆς χώρας µας, πόσες ἐνέργειες ἔξω ἀπό κάθε ὑπηρεσιακή λογική πρέπει νά ὑποστοῦµε γιά νά γίνει κάποτε τό λογικό καί αὐτονόητο; Οἱ ἐπιπλήξεις τοῦ γ.γ. τῆς Περιφέρειας κ. Δ. Σταµάτη στόν Τοῦρκο Πρόξενο τῆς Κοµοτηνῆς δέν δείχνουν νά ἔπιασαν τόπο, ἀφοῦ ὁ τελευταῖος συνεχίζει ἀπτόητος τά ἴδια (πού τοῦ ἐπισηµάνθηκαν) καί χειρότερα, ἐπιδοτώντας τόν τουρκισµό καί τόν µειονοτικό φανατισµό, περιφρονώντας κάθε θέσφατο! Μήπως νά ξαναδοῦµε µέ σοβαρότητα τό θέµα τῆς ἀποµάκρυνσης τοῦ Προξενείου ἀπό τή Θράκη;
Τακτικά γράφουµε στόν «Ἀντιφωνητή» γιά τίς διεθνεῖς πρωτοβουλίες πολιτῶν ὑπέρ τῶν δικαίων τοῦ Παλαιστινιακοῦ λαοῦ, προσβλέποντας τόσο στήν πληροφόρηση τῶν ἀναγνωστῶν µας, ὅσο καί στή µείωση αὐτοῦ τοῦ γενικευµένου αἰσθήµατος ἀδυναµίας, τοῦ «τίποτε δέν γίνεται», πού µᾶς ἔχει µπλοκάρει ὅλους στόν καναπέ καί µᾶς ἔχει καταστήσει ἀδιάβροχους στίς κτηνώδεις εἰκόνες πού ἔρχονται ἀπό τή Μέση Ἀνατολή.
Πριν τέσσερα χρόνια ο Ιρανός πρόεδρος Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ είχε υποσχεθεί «να φέρει τα χρήματα του πετρελαίου στο τραπέζι του λαού» και υπερψηφίστηκε από τον περσικό λαό. Σήμερα το κύριο διακύβευμα, για όσους ειλικρινά και χωρίς οπισθοβουλίες διαδηλώναν στο Ιράν, ήταν και πάλι η οικονομία κι όχι οι αλλαγές που φαντασιώνει η Δύση – και ίσως μία μικρή μερίδα της τοπικής άρχουσας ελίτ.
Ἱστορία ἐνδεικτική τοῦ δικοµµατικοῦ, δηµοκρατικοφανοῦς συστήµατος πού µᾶς διαφεντεύει: Μέ ζέον τό σκάνδαλο Καραβέλα, ὅλο τό σύστηµα (ΠαΣοΚ καί µή) δέν βγάζει ἄχνα γιά τήν κουµπαριά τῆς ἐπικεφαλῆς τοῦ κυβερνητικοῦ ψηφοδελτίου µέ τόν φυγόδικο!
Ήμασταν, ως έντυπο και «χώρος», από τους εκείνους που όχι απλώς επιδοκιμάσανε την κυβερνητική επιλογή για τον ρωσοελληνικό αγωγό φυσικού αερίου (South Stream) αλλά και την θεωρήσανε κορυφαίο δείγμα γραφής μιας ελληνικής άποψης για την γεωοικονομία της περιοχής μας. Δυστυχώς και σ’ αυτόν τον τομέα φαίνεται ότι η κυβέρνηση Καραμανλή – ή τουλάχιστον κάποια σεσημασμένα μέλη της – έχει βαλθεί να αναιρέσει ό,τι καλό έχει πράξει, εκθέτοντας παράλληλα τους ουδέτερους πολίτες που κάποια στιγμή επιδοκίμασαν συγκεκριμένες επιλογές της.
Μία από τις φιγούρες που το σύστημα αξιοποιεί στην προσπάθειά του να βγάλει μία εικόνα ανοχής και δημοκρατικότητας στα μάτια των αδαών είναι κι αυτή του Δαλάι Λάμα. Ο εξόριστος πνευματικός ηγέτης των Θιβετιανών που είναι μία από τις πιο προβεβλημένες φιγούρες – σελέμπριτις* στα διεθνή ΜΜΕ, τα οποία δείχνουν μία πολύ (ύποπτα, θα έλεγα) θετική στάση έναντι των Βουδδιστών μοναχών (βλ. και πρόσφατη εξέγερση στην Μυανμάρ).
