Μιά γνώμη γιά τό σύνθημα τῆς ΣΜΥΝ στή χθεσινή παρέλαση. Εἶμαι ὁ τελευταῖος πού θά σοκαριζόμουν ἀπό τό γνωστό (κοινόχρηστο στήν νεοελληνική) ρῆμα, πού ἄλλωστε κι ἐγώ τακτικά τό χρησιμοποιῶ. Εἶμαι ὁ τελευταῖος πού θά ὑπερασπιζόμουν τό τί θά νιώσει ἡ τουρκική ἡγεσία ἤ τό τί θά μᾶς πεῖ ἡ τουρκική πλευρά. Δέν μέ ἀφοροῦν, ἐπίσης, οὔτε οἱ δεξιές καθωσπρεπίστικες οὔτε καί οἱ ἀριστερές ὀρθοπολιτικές ἐνστάσεις – ἄκου “νά τιμωρηθοῦν” τά παιδιά! Καί χάρηκα γιά τόν ὅποιον θετικό ἀντίκτυπο τοῦ συνθήματος στό ἠθικό ὅσων παρακολουθοῦσαν τήν παρέλαση.

Ὅμως ἡ δημόσια ἐκφορά τοῦ “γ@μιέται ἡ Τουρκία” σέ παρέλαση ἐθνικῆς γιορτῆς εἶναι κατά τή γνώμη μου ἀνάρμοστη γιά τήν ἐπίσημη Ἑλλάδα καί τελικά ἀδιάφορα ἐκτονωτική γιά τήν ἑλληνική κοινωνία. Ναί, μισῶ αὐτό πού ἀνέκαθεν ἐκπροσωπεῖ ἡ τουρκιά γιά τό Γένος μας, ὅμως περισσότερο μισῶ τόν κακό μας, παρακμιακό ἑαυτό. Δέν εἶναι ζήτημα ἰδεολογικῆς/ὀπαδικῆς ἔνταξης οὔτε γονιδιακῆς/φυλετικῆς προβολῆς. Βλέπω πώς ἄλλη χώρα γ@μιέται ἀσύστολα χρόνια τώρα, καί ὅλο καί πιό ξεδιάντροπα τήν τελευταία 15ετία, κι ἐμεῖς περιοριζόμαστε νά κοιτᾶμε. Βλέπω ἀπέναντι ἡγεσία, στόχους, δουλειά, παραγωγή, Κράτος. Κι ἐδῶ…

Δέν ξέρω τί τελικά κάνει ἡ Τουρκία, κι ἐλπίζω πραγματικά νά καταστραφεῖ πρίν μᾶς καταπιεῖ. Ὅμως ἄν τελικά γίνει αὐτό, θά ὀφείλεται σέ κάποια τυχαία συγκυρία ἤ στή δική μας ἀντίσταση, θά δοῦμε κάτι τέτοιο στά σοβαρά; Ἤ θά περιοριστοῦμε σέ συνθήματα παρελάσεων καί σέ γιαλαντζί προφητεῖες;

(26/3/2025, facebook)