Καθώς πέρασε η Πρωταπριλιά (και τελειώσανε συνεπώς και τα ψέματα), πήρανε πια να μπαίνουν στη θέση τους και οι τελευταίες ψηφίδες εκείνου του μεγάλου παζλ, που ξεκίνησε τότε στη Ν. Υόρκη, πριν από επτά περίπου μήνες. Μα επειδή αυτό το παζλ αποτελεί μια πολύ πονεμένη και τραγική ιστορία, για να τύχει της οποιασδήποτε περαιτέρω αναφοράς από μια σκωπτική στήλη σαν κι αυτήν, επιτρέψτε της να μην αφιερώσει ούτε αράδα σήμερα για τα όσα αποτρόπαια γίνονται εκεί κάτω. Θα το πράξει κάποια άλλη φορά, όταν θα έχει πια καταλαγιάσει το μακελειό και θα έχουν μπει στο παζλ και μερικές ακόμη ψηφίδες (όπως π.χ. ο ακριβής ρόλος που θα παίξει ΚΑΙ σε αυτήν την κρίση ο υπερατλαντικός Μεγάλος Αδελφός). Και θα το πράξει εννοείται σε τελείως διαφορετικό ύφος από το συνηθισμένο της. Γιατί πώς αλήθεια να κάνεις πλάκα με όλους τους φουκαράδες της Γης που σφάζονται ή με τον εσμό των φονιάδων, που απ’ τον Σεπτέμβρη και μετά βάλθηκε να τους ξεκληρίσει βαφτίζοντάς τους «τρομοκράτες»; Πλάκα μπορείς να κάνεις μόνο με τις γελοιότητες του αφασικού κοινωνικοπολιτικού μας μικρόκοσμου. Και αυτές δυστυχώς δεν τελειώνουν ποτέ. Ούτε κι όταν κυριολεκτικά καίγεται  όλος ο υπόλοιπος κόσμος.

Read the rest of this entry…