Στίς 18 Ἰουλίου 2013 στή Χώρα τῆς Σαμοθράκης, ἐξ ὅσων διαβάζουμε στό δελτίο Τύπου τοῦ Χρηματοοικονομικοῦ Φόρουμ Θράκης (ΧΦΘ), θά διεξαχθεῖ τό 4ο Χρηματοοικονομικό Συνέδριο τοῦ ΧΦΘ. Ὁ τίτλος τοῦ Συνεδρίου εἶναι «Αὔξηση παραγωγῆς μέσα ἀπό τήν ποιότητα».

Ποιοί ἀνέλαβαν νά παρουσιάσουν «τή σχέση παραγωγικότητας καί ἀνάπτυξης»; Δέν τό ξέρουμε. Στό προαναφερθέν δελτίο γράφεται μόνον ὅτι ἐκλήθησαν νά συμμετάσχουν «ὁμιλητές κύρους μέ ἐθνική καί διεθνή ἐμβέλεια». Βεβαίως τό Φόρουμ μᾶς συνήθισε σέ κραυγαλέες παρουσίες, ἀφοῦ στά 2-3 ἔτη τῆς παρουσίας του στή Θράκη μᾶς ἔφερε ἄτομα σάν τόν Γιοῦνγκερ τοῦ Eurogroup ἤ τόν Ἄκερμαν τῆς Ντόιτσε Μπάνκ (!), χώρια τά πολιτικά καί διπλωματικά στελέχη. Ὅμως ἡ δραστηριότητά του ἔχει ἐγείρει πολλές ὑποψίες καί ἀντιρρήσεις, τόσο γιά τίς προφανεῖς γερμανικές διασυνδέσεις του ὅσο καί γιά τήν «ἐργολαβική» προώθηση Εἰδικῆς Οἰκονομικῆς Ζώνης στή Θράκη, σέ μιά περιοχή δηλαδή ὅπου παίζονται ἤδη πολλά παιχνίδια. Λογικά λοιπόν εἶναι ἀνεπιθύμητη τόσο ἡ ὅποια διαφοροποίηση στό (ἐπενδυτικό ἤ ἄλλο) καθεστώς τῆς περιοχῆς, ὅσο καί ἡ ἐντονότερη ἀνάμιξη τοῦ ξένου παράγοντα (γερμανικοῦ κι ἴσως ὄχι μόνο…).

Γιά τό φετεινό λοιπόν συνέδριο, στήν ἱστοσελίδα τοῦ ΧΦΘ βρήκαμε μόνο τήν δήλωση τῆς κ. Ἀλεξάνδρας Βοβολίνη (τῶν ἐκδόσεων «Κέρκυρα») πώς μέ μεγάλη χαρά θά παρευρεθεῖ καί πάλι, ἐκφράζοντας παράλληλα τήν μεγάλη της ἐκτίμηση γιά τό ἔργο τοῦ Φόρουμ. Κι ἄν δέν γνωρίζετε τήν κ. Βοβολίνη, ἴσως ἔχετε ἀκουστά τόν σύζυγό της Θανάση Λασκαρίδη. ναί, τόν ἐφοπλιστή (“Lavinia Corp.” καί “Alpha Reefer Transport” μέ ἕδρα τό Ἁμβοῦργο) καί καζινά καί ξενοδόχο καί ἄλλα πολλά, γνωστό καί ἀπό τή σχέση του μέ τόν Χριστοφοράκο τῆς Siemens (συμμαθητές στή Γερμανική Σχολή τῆς Ἀθήνας, φίλοι στά μετέπειτα χρόνια καί …ἐργοδότης του ὅταν ἀπολύθηκε ἀπό τήν γερμανική ἑταιρεία, μετά τό ξέσπασμα τοῦ σκανδάλου). Μάλιστα ἡ Siemens ἦταν κάθε χρόνο μέγας χορηγός τοῦ διαγωνισμοῦ πού ὀργάνωνε ἡ «Βιομηχανική & Οἰκονομική Ἐπιθεώρηση» τῆς κ. Ἀλεξάνδρας Βοβολίνη – Λασκαρίδη. Το 2001, μάλιστα, μέ ἀφορμή τίς ἐκδηλώσεις γιά τά 100 χρόνια τῆς Siemens στήν Ἑλλάδα, τό περιοδικό φιλοξενοῦσε συνέντευξη τοῦ διευθύνοντος συμβούλου τῆς Siemens, Χάινριχ φόν Πίρερ. Ναί, εἶναι αὐτός πού στίς μέρες του ἄνθισαν τά «μαῦρα ταμεῖα» τῆς ἐπιχείρησης.

Μέ λίγα λόγια, τό ἐξαρχῆς κυρίαρχο γερμανικό χρῶμα τῆς ὅλης πρωτοβουλίας ὄχι μόνο δέν μεταβάλλεται σύν τῶ χρόνῳ ἀλλά γίνεται ὅλο καί πιό ἔντονο. Σέ καλό νά μᾶς βγεῖ…

Ὡς γνωστόν τοῦτες τίς μέρες ἔλαβε χώρα τό 9ο τακτικό Συνέδριο τῆς Νέας Δημοκρατίας. Τά ἀποτελέσματα τῶν κολοσσιαίων ἰδεολογικῶν διεργασιῶν πού ἀναπτύχθηκαν στή διάρκειά του (θυμᾶστε ἄλλωστε καί τήν κοσμογονία των προηγούμενων συνεδρίων τοῦ κόμματος…) θά γίνουν βαθμηδόν αἰσθητά, καθώς ὅλοι οἱ ἀναλυτές συμφωνοῦν ὅτι κυοφορεῖται κάτι ὁλότελα νέο. Νέο ὄνομα, νέα ὀργανωτική δομή, νέα ἰδεολογία, νέο σύμβολο κτλ.

Γιά τό νέο ὄνομα ἔχουν πέσει διάφορες ἰδέες: Νέα Ἀχρηστοκρατία, Νέα Ὀλιγαρχία, Νέα Μπουρδολογία, Νέα Δεξιοκρατία (γιά τό «Νέα Καθεστωκρατία» διαμαρτυρήθηκε τό ΠαΣοΚ πώς τοῦ κλέβουν τήν ταυτότητα καί ἐγκαταλείφθηκε) ἀλλά δέν ἔχει ἀκόμα ἀποφασιστεῖ κάτι – δέν ἔχει «κλειδώσει» πού λένε καί στήν τηλεόραση. Γιά τή νέα ὀργανωτική δομή ὅλα εἶναι ξεκάθαρα. Θά ὑπάρχει ἕνα Πολιτικό Συμβούλιο, μιά Ὀργανωτική Γραμματεία, ἕνα συμβούλιο Σοφῶν (ἀπ’ αὐτούς ἔχει περίσσεια ὁ χῶρος…), μιά Κομματική Ἐπιτροπή καί τίς κατά τόπους ἐξακτινώσεις τους. Ἡ ἱεραρχία στή λήψη ἀποφάσεων θά καθορίζεται μέ κλήρωση (ὁρίστε καί ἡ ἀναφορά στήν ἀρχαία μας κληρονομιά) καί στό τέλος θ’ ἀποφασίζει ἡ Τρόικα.

Τό νέο σύμβολο ἦταν ἐπίσης ἕνα σημεῖο τριβῆς. Ὅλοι συμφώνησαν πώς ἡ δάδα παρέπεμπε πράγματι στή φρεσκάδα τοῦ πολιτικοῦ λόγου τῆς ΝΔ (Προμηθέας, ἐποχή τῶν σπηλαίων κτλ), ὡστόσο χρειάζεται μία ἀλλαγή ἐπί τό μοντερνικότερο: μία κάλπη, μιά καρέκλα, ἕνα φακελάκι, ἕνα ἀιπάντ, ἕνα γιουεσμπί…). Πάντως συμφωνήθηκε ὅτι αὐτό εἶναι ἕνα θέμα γιά τό ὁποῖο θά ἀποφασίσουν τά ἁρμόδια ὄργανα τοῦ κόμματος καί καμμία παρέμβαση τοῦ Τόμσεν δέν θά γίνει δεκτή (ἔ, κάποια εὐγενική ὑπόδειξη, ἴσως…). Ἒκεῖ ὅμως πού ἔγινε κόλαση ἦταν ἡ ἰδεολογική διαπάλη. Ἀπό τή μιά οἱ ὑπερασπιστές τοῦ μεσαίου χώρου, ἀπό τήν ἄλλη οἱ μαχητές τοῦ κοινωνικοῦ φιλελευθερισμοῦ, νά καί οἱ νεοδεξιοί ριζοσπάστες, τί νά σᾶς πῶ… Σκατά νά φάει τό 20ο Συνέδριο τοῦ ΚΚΣΕ!

Καί πάνω πού ἐμαίνετο ἡ μάχη τῶν ἰδεῶν, ἀνέβηκε στό βῆμα ὁ Δημήτρης Ἀβραμόπουλος καί πέτυχε τήν ἀναγκαία σύνθεση: «…Αυτό τον ευρύτερο χώρο μέσα στον οποίο μπορούν να συνυπάρξουν ιδέες, πρόσωπα, κοινωνικές ομάδες, δυνάμεις.  Ο πολιτικός χώρος στον οποίο συναντώνται, συνεργάζονται και συνεννοούνται με βάση εθνικούς και κοινωνικούς άξονες οι φιλελεύθερες και ριζοσπαστικές δυνάμεις του τόπου.  Οι προοδευτικές δυνάμεις του τόπου (…)  Η Νέα Δημοκρατία τολμά να φέρει το μέλλον στον τόπο μας και να επανασυνδέσει την Ελλάδα με τις ραγδαίες παγκόσμιες εξελίξεις που αλλάζουν κάθε μέρα στον κόσμο. Τολμά να καταστήσει την Ελλάδα στρατηγικό εταίρο στις μεγάλες παγκόσμιες και περιφερειακές πολιτικές και οικονομικές προκλήσεις και να αναδείξει το νέο γεωστρατηγικό της ρόλο (…) Σε αυτό το καινούργιο το κάλεσμα, που απηύθυνε χθες ο Πρόεδρός μας, Αντώνης Σαμαράς, και που σήμερα απευθύνει η Παράταξή μας σε όλη την Ελλάδα, θα είμαστε όλοι στην πρώτη γραμμή. Ενωμένοι, αλληλέγγυοι και αποφασισμένοι. Και μην έχετε καμία αμφιβολία ότι δεν θ’ αργήσει η μέρα που εμείς και τα παιδιά μας θα ζήσουμε και πάλι σε ένα περιβάλλον σιγουριάς και ασφάλειας, με μια Ελλάδα να λάμπει και πάλι στον κόσμο…»

Τούτων λεχθέντων, καταλαβαίνετε ὅτι καί τά μείζονα πολιτικά ζητούμενα, ὅπως ἡ ἐπιστροφή τοῦ Θόδωρου Σολδάτου στό κόμμα, ξεχάστηκαν μέσα στήν γενική εὐωχία…

Επειδή παράγινε πάλι το κακό με την νέα προκλητική επίθεση των Ζουράριδων, των Θεοδωράκηδων και των λοιπών υπερεθνικιστών απέναντι στον νηφάλιο επιστημονικό λόγο της Μαρίας Ρεπούση, καταθέτουμε κι εμείς εδώ σήμερα τη δική μας άποψη για την εν λόγω επιστήμονα, την οποία βεβαίως επίσης επικρίνουμε, όχι όμως για παραχαράξεις και αποσιωπήσεις, αλλά απλούστατα για ιδιαίτερη εμμονή στην ελληνική Ιστορία (όπως αποδεικνύεται και από τις υπερβολικά πολλές σελίδες του γνωστού εκείνου βιβλίου της ΣΤ΄ Δημοτικού) και υπέρμετρη υποχωρητικότητα απέναντι στα φασιστοειδή. Προτείνουμε συνεπώς την άμεση απόσυρση όλων των βιβλίων Ιστορίας που υπάρχουν σήμερα στα δημοτικά, γυμνάσια και λύκεια της χώρας (και τα οποία προωθούν τον συστηματικό εγκεφαλικό ευνουχισμό των παιδιών μας βάσει απαράδεκτων φασιστικών και εθνικιστικών προτύπων) και την αντικατάστασή τους από πολύ πιο σύντομο εγχειρίδιο, που να καλύπτει μάλιστα ολόκληρη την λεγόμενη ελληνική Ιστορία (και λέω τη λεγόμενη, γιατί το ψευδοτύπως καλούμενο ελληνικό έθνος είναι, ως γνωστόν, προϊόν των τελευταίων 150 χρόνων). Αυτό μπορεί π.χ. να γίνει με την εξής μορφή:

«Οι – φερόμενοι ως – Έλληνες κατέβηκαν τμηματικά στον χώρο της σημερινής Ελλάδας μέσα στη 2^η χιλιετία π.Χ., εξοντώνοντας ή υποδουλώνοντας τους γηγενείς προελληνικούς πληθυσμούς (με τους οποίους φυσικά, παρά τα εκπορευόμενα από κάποιους αντιεπιστημονικούς εθνικιστικούς κύκλους, ουδεμία φυλετική σχέση είχαν). Κύρια χαρακτηριστικά τους ήταν ο πόλεμος και η διχόνοια, ως μαρτυρεί και ο μόνιμος πολιτικός τους κατακερματισμός σε πόλεις-κράτη. Βεβαίως ανέπτυξαν και κάποιες μορφές πολιτισμού, όπως το κατσικίσιο τυρί, το βρασμένο βρουβοβλάσταρο, η απομίμηση του φοινικικού αλφαβήτου και κυρίως ο θεσμός του αρχαίου κουρείου, το οποίο αποτέλεσε τόπο συγκέντρωσης και διεξαγωγής πολιτικών συζητήσεων (Παράθεμα 1. Τετρασέλιδη περιγραφή των αθηναϊκών κουρείων της εποχής του Περικλή). Ανέπτυξαν επίσης τότε και ορισμένες μορφές δημοκρατικής συνείδησης, κυρίως δε σεβασμό στη διαφορετικότητα, που συνεχίζεται έως σήμερα στην Αθήνα (Παράθεμα 2. Φωτογραφίες από το προ ημερών Athens Gay Pride του Καμίνη, συνοδευόμενες από τη γνωστή ανακοίνωση ότι «η Αθηνά η θεά της μαχόμενης Δημοκρατίας είναι δικιά μας. Με τη σοφία της νομοδότριας θεάς της πόλης στο πλάι μας μαχόμαστε για την ισότητα και διεκδικούμε το δημόσιο χώρο… Πολεμούμε μαζί της για την ομαλή συνύπαρξη… Η θεά Αθηνά δεν ταιριάζει στα στεγανά. Με την ένδυση και τη συμπεριφορά της καταπατά τα στερεότυπα των φύλων»).

Πέραν τούτου όμως, ήταν βάρβαροι και αιμοχαρείς, όπως απέδειξε και η αφιλόξενη συμπεριφορά τους απέναντι στους Πέρσες (οι οποίοι στις αρχές του 5^ου αι. π.Χ. είχαν προβάλει μια σειρά από οικονομικά πολύ συμφέρουσες προτάσεις για ειρηνική συνεκμετάλλευση του Αιγαίου), συμπεριφορά που διατάραξε το κλίμα της από καιρού παγιωμένης ελληνοπερσικής φιλίας, μια και δεν δικαιώθηκαν δυστυχώς οι προσπάθειες των σωφρόνων και μετριοπαθών οπαδών της real politik (Παράθεμα 3. Επτασέλιδη ανάπτυξη του πολιτικού οράματος του Εφιάλτη, εμπλουτισμένο με σύγχρονες εκτιμήσεις των Νάσου Θεοδωρίδη, Νίκου Μπίστη, Παναγιώτη Δημητρά και Δάμωνα Δαμιανού). Ανέπτυξαν επίσης ακραίες μορφές ιμπεριαλιστικής πολιτικής, όπως δείχνει τόσο η ύπαρξη της Αθηναϊκής Συμμαχίας, όσο κυρίως η εκστρατεία του προκλητικού φασιστο-μονάρχη Αλέξανδρου. Αυτός όχι μόνο καπηλεύτηκε αυθαίρετα γεωγραφικές ονομασίες (πράγμα που αργότερα θα έμελλε να προκαλέσει προβλήματα στο δημοκρατικό δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού γειτονικών λαών), αλλά προέβη και σε μια αιματοβαμμένη εκστρατεία, που έθεσε τους Πέρσες και άλλους ασιατικούς λαούς κάτω από ένα δυσβάστακτο ζυγό, ο οποίος ήταν βεβαίως και πολιτιστικός, μια και τους ανάγκασαν συν τοις άλλοις να μάθουν και ελληνικά. Για να τους βασανίσουν μάλιστα ακόμη περισσότερο, γέμισαν λίγο αργότερα τη γλώσσα με τόνους και πνεύματα, ακραίο φασιστικό μέτρο που δυστυχώς μόνο μετά από 23 αιώνες έμελλε να καταργηθεί.

Στη συνέχεια ήρθαν οι Ρωμαίοι, εμπεδώνοντας ουσιαστικά για πρώτη φορά ειρήνη και ενότητα στην περιοχή. Γρήγορα όμως η ρωμαϊκή διοίκηση μεταλλάχθηκε σε στυγνή τυραννία, όταν μία σειρά φανατικών αυτοκρατόρων μέσα στον 4^ο αι. μ.Χ. βοήθησε και εν τέλει επέβαλε την επικράτηση μιας σκοταδιστικής θρησκείας, βυθίζοντας τον τόπο στην παρακμή, τη μισαλλοδοξία και την προκατάληψη. Και ενώ τίποτε αξιοσημείωτο δεν συνέβη τους επόμενους 17 αιώνες, ξαφνικά, στα 1453, παρατηρήθηκε συνωστισμός έξω από μια μεγάλη πόλη κοντά στον Βόσπορο. Ένας νέος και δραστήριος λαός, οι Οθωμανοί Τούρκοι, εισήλθαν ειρηνικά μετά από παράκληση του δημάρχου, ο οποίος και παρέδωσε στον ηγέτη τους Μωάμεθ Β΄ το χρυσό κλειδί της πόλης, που είναι γνωστή ως Ισταμπούλ. Ξεκίνησαν έτσι κάμποσοι αιώνες ειρηνικής συνύπαρξης, που υπήρξε ιδιαίτερα δημιουργική και γόνιμη, καθώς ανανέωσε τον παρηκμασμένο και βουτηγμένο στον σκοταδισμό μεσαιωνικό βαλκανικό κόσμο. Οι Τούρκοι έφεραν στην περιοχή μία νέα πνοή πολιτισμού, που εκτεινόταν από τη φιλοσοφία, τις τέχνες και τα γράμματα, ως τις πλέον υλικές πλευρές της καθημερινής ζωής. (Παράθεμα 4. Ρύζι με κιοφτέδες και μυζήθρα – Υλικά: 500 γρ. ρύζι, 300 γρ. μυζήθρα, 3 αυγά, 1 κομμάτι τυρί τριμμένο, 20 τηγανητοί κιοφτέδες, 1 κιλό τοματοπολτός, 1 κρεμμύδι τριμμένο, 2/3 φλιτζανιού λάδι, λίγος βασιλικός, 2 κουταλιές βούτυρο, αλάτι. – Βράζουμε για λίγο σε μια κατσαρόλα τον τοματοπολτό με το κρεμμύδι και τον βασιλικό. Προσθέτουμε αλάτι και λάδι και μετά τους κιοφτέδες. Βράζουμε το ρύζι σε αλατισμένο νερό, το βγάζουμε σπυρωτό και όταν κρυώσει, προσθέτουμε τη μυζήθρα, το βούτυρο, τα αυγά χτυπημένα και το τυρί. Βάζουμε το μίγμα σε μεγάλη πιατέλα και το γαρνίρουμε με τους κιοφτέδες και τη σάλτσα τους. Καλή σας όρεξη!).

Δυστυχώς όμως στις αρχές του 19^ου αι. κάποιοι αγνώμονες τρομοκράτες, που ήταν κολλημένοι σε ζοφερές εθνικοθρησκευτικές ιδεοληψίες, δεν εκτίμησαν τίποτε απ’ όλα αυτά και επαναστάτησαν. Το αποτέλεσμα ήταν η βίαιη διακοπή της θαυμαστής ελληνοτουρκικής συναλληλίας και η ίδρυση ανεξάρτητου κράτους, στο οποίο όμως ευτυχώς τον κυρίαρχο λόγο δεν τον είχαν οι σκοταδιστές (τύπου Κολοκοτρώνη ή Μακρυγιάννη), αλλά άνθρωποι που είχαν γαλουχηθεί με τα φώτα της πολιτισμένης Ευρώπης. (Παράθεμα 5. Εννιά σελίδες με βιογραφικά του Θεόκλητου Φαρμακίδη). Στη συνέχεια βεβαίως έλαβαν χώρα διάφορες εξελίξεις που ταλαιπώρησαν τον τόπο και δεν τον άφησαν να αναδιοργανωθεί στα πρότυπα των προοδευτικών γειτόνων της (Παράθεμα 6. Φωτογραφία του μεγάλου μεταρρυθμιστή ηγέτη Μουσταφά Κεμάλ). Αυτό συνέβη μόνο από το 1996 και εξής, όταν στο καθυστερημένο κρατίδιο επεκράτησε επιτέλους ο εκσυγχρονισμός υπό την εμπνευσμένη πολιτική ηγεσία του Κώστα Σημίτη και τη φωτισμένη πνευματική καθοδήγηση μίας απαστράπτουσας ελίτ, προερχόμενης ως επί το πλείστον από την Αριστερά (Παράθεμα 7. 764 σελίδες αρθρογραφίας από το «Βήμα της Κυριακής», μαζί με ενδεικτικές φωτογραφίες του Γρηγόρη Βαλιανάτου, της Μαρίας Δαμανάκη, της Θάλειας Δραγώνα, του Φώτη Κουβέλη και του Κώλου της Μαϊμούς). Τα προβλήματα βέβαια δεν λύθηκαν εντελώς, οπότε χρειάστηκε και η ισχυρή παρουσία δύο σπουδαίων ακόμη πολιτικών ανδρών, των Γιώργου Παπανδρέου και Αντώνη Σαμαρά, που ανέλαβαν να ολοκληρώσουν τη σωτηρία της χώρας με την ανιδιοτελή συμπαράσταση των μεγαλύτερων οργανώσεων της διεθνούς φιλανθρωπίας. Η προσπάθεια για τον μετασχηματισμό της Ελλάδας σε σταθερή και εύρωστη δύναμη συνεχίζεται»…

Αυτά ως μάθημα ελληνικής Ιστορίας – και πολύ σάς είναι. Αρκούν μάλιστα, όπως είπαμε, για ολόκληρη συνολικά την Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Πρόκειται για ύλη που μαζί με τα παραθέματα μπορεί άνετα να διδαχθεί σε 24 διδακτικές ώρες (2 ανά σχολική χρονιά) και έτσι θα περισσέψει πολύτιμος χρόνος για τη διδασκαλία άλλων πολύ πιο χρήσιμων μαθημάτων, όπως Σεξολογίας, Αστρολογίας, Ρεφλεξολογίας, Σαηεντολογίας, Μαθημάτων Σύγχρονης Νεοελληνικής Οικονομικής Επιστήμης (τζόγος-μίζες-δάνεια), Ιστορίας του Ελληνικού Σοσιαλισμού, Μελέτης των Θρησκειών (όλων των άλλων, πλην της μπας κλας χριστιανικής) και επίσης Μαθημάτων Πολιτικού Εκσυγχρονισμού. Άντε, γιατί παράγινε πλέον το κακό με τους ελληναράδες και τις γελοίες ονειρώξεις τους. Νισάφι πια!

Ο ΕΞ ΑΠΟΒΛΗΤΩΝ