Την Δευτέρα, 25 Φεβρουαρίου 2008, στο Εμποροβιομηχανικό Επιμελητήριο Ροδόπης ο «Αντιφωνητής» παρουσίασε το τελευταίο βιβλίο του Γιώργου Καραμπελιά, «1204 – Η διαμόρφωση του νεώτερου Ελληνισμού». Ήταν μία εκδήλωση πολύ γόνιμη, οι εισηγήσεις κράτησαν αμείωτο το ενδιαφέρον του πολυπληθούς κοινού και το θέμα καλύφθηκε πολλαπλώς.
Ο δημοσιογράφος, συγγραφέας και σύμβουλος όλων των συντηρητικών κυβερνήσεων μετά την Μεταπολίτευση, Νικόλαος Μέρτζος, επέμεινε στον όρο «ρωμαϊκή» (Αυτοκρατορία) και «Ρωμαίος -Ρωμηός» και στην κληρονομιά που μας αμφισβητήθηκε τόσο από τους Φράγκους όσο και από τους Γερμανούς. Επεσήμανε τα σημερινά ζητήματα της ελληνικής χερσονήσου και τις ρίζες τους στο παρελθόν και αποτίμησε με τρόπο εξαιρετικά θετικό το βιβλίο και τον συγγραφέα. Ο ίδιος ο Καραμπελιάς ανέπτυξε το σκεπτικό της συγγραφής, επέμεινε στα αποικιοκρατικά χαρακτηριστικά των Σταυροφοριών (και όλης της δυτικής επέκτασης σε βάρος του Βυζαντίου) και επεσήμανε την κομβική μας αδυναμία, να εκσυγχρονίσουμε την παράδοσή μας. Αυτό το τελευταίο, που ήδη είχε ξεκινήσει πριν 8 αιώνες (κλασικά παραδείγματα οι περιπτώσεις Πανσελήνου και Θεοτοκόπουλου στον χώρο της ζωγραφικής), παραμένει το ζητούμενο και σήμερα για τον ελληνισμό: Να ξεφύγει από το πλαίσιο της μίμησης των δυτικών και να πετύχει, έστω και καθυστερημένα, την δική του Αναγέννηση. Όσο για την εισήγηση του Νεκτάριου Δαπέργολα, που πέρα από βασικός συνεργάτης μας είναι και δρ. βυζαντινής Ιστορίας, το κυρίως κείμενό της είχε ως εξής:
Read the rest of this entry…
none
Παρουσίαση του βιβλίου του Γιώργου Καραμπελιά
«Το 1204 και η διαμόρφωση του νεώτερου Ελληνισμού»
Ομιλητές:
Νικόλαος Μέρτζος- δημοσιογράφος, συγγραφέας, τ. διευθυντής «Ελληνικού Βορρά»
Νεκτάριος Δαπέργολας- φιλόλογος, δρ βυζαντινής ιστορίας, αρθρογράφος «Αντιφωνητή»
Γιώργος Καραμπελιάς- συγγραφέας, εκδότης περιοδικού «ΑΡΔΗΝ»
ΕΜΠΟΡΟΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΟ ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΡΙΟ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ
Δευτέρα 25/2/2008 ώρα 20.00
save
none
Μία εξαιρετική εκδήλωση που διοργάνωσε η Ιερά Μητρόπολη Μαρωνείας και Κομοτηνής είχαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε το Σάββατο 23 Φεβρουαρίου στην αίθουσα του Ιδρύματος Παπανικολάου, με καλεσμένο τον μοναχό Αρσένιο Βλιαγκόφτη, έναν από τους πλέον ειδικούς ανθρώπους σήμερα στην Ελλάδα σε θέματα αιρέσεων και θρησκευτικών σεχτών – και συν τοις άλλοις σύμβουλο έκδοσης του γνωστού μας (και πολύ αγαπημένου) περιοδικού «Παρακαταθήκη», ο οποίος μίλησε με θέμα «Γιόγκα και ορθόδοξη πνευματική παράδοση».
Με ιδιαίτερα χαρισματικό λόγο και με τρόπο νηφάλιο και βαθύτατα διεισδυτικό, ο π. Αρσένιος κάλυψε ολοκληρωμένα και σφαιρικά το θέμα «γιόγκα», τόσο από επιστημονικής-ιατρικής, όσο βεβαίως και από πνευματικής πλευράς. Όσον αφορά την πρώτη παράμετρο, στάθηκε στις βαρύτατες παρενέργειες που μπορεί να προκαλέσει η γιόγκα στο ανθρώπινο σώμα, επικαλούμενος την ύπαρξη μιας τεράστιας διεθνούς επιστημονικής βιβλιογραφίας από τον ιατρικό και ψυχιατρικό χώρο, από την οποία προκύπτει ότι πέραν μιας σωματικής ευεξίας που προκαλεί σε αρχικά στάδια (όπως συμβαίνει πάντως και με κάθε είδος γυμναστικής), μπορεί στη συνέχεια να προκαλέσει τρομερές βλάβες στην ανθρώπινη υγεία, όπως διατάραξη της ορμονικής ισορροπίας (εξαιτίας της πίεσης που ασκείται με τις ασάνες στους ενδοκρινείς αδένες), ψυχολογικές διαταραχές, ή ακόμη και σχιζοφρένεια ή καρκίνο (με την είσοδο σε πιο προχωρημένες φάσεις, όπως η Κουνταλίνι ή η Κρίγια γιόγκα). Οι κίνδυνοι αυτοί, που τους ομολογεί μάλιστα και ο ίδιος ο διάσημος γκουρού Σατυανάντα, δείχνουν πόσο επιβλαβής είναι στην πραγματικότητα η γιόγκα για τον ανθρώπινο οργανισμό.
Read the rest of this entry…
none
Περί πλαγιαρισμού ο λόγος, κι επειδή οι περισσότεροι αναγνώστες θα διαβάζουν για πρώτη φορά τον όρο, σπεύδουμε να τον επεξηγήσουμε. Αν έπρεπε να αποδοθεί με μια λέξη, αυτή θα ήταν: λογοκλοπή. Αναλυτικότερα πρόκειται για τη δημοσίευση σε διαφορετικά επιστημονικά περιοδικά ξανά και ξανά της ίδιας δουλειάς – αν έχει γίνει κι αυτή – ολόκληρης ή τμημάτων της, με ελαφρώς παραλλαγμένο κείμενο, δεδομένα ή/και συγγραφική ομάδα. Έχει υπολογιστεί ότι αφορά διεθνώς στο 20-30% των επιστημονικών δημοσιεύσεων – και δεν τολμούμε να σκεφτούμε το ποσοστό του φαινομένου στο ενταύθα κρατίδιο. Η μέθοδος του πλαγιαρισμού περιγράφεται παντού ως μείζον ηθικό πρόβλημα, ως ατασθαλία, παράβαση ή και απάτη (misconduct, infraction, infringement, breach, offenses).
Γιατί τα αναφέρουμε όλα αυτά; Διότι αντί οποιασδήποτε επί της ουσίας απάντησης σε όσα σοβαρότατα καταγγείλαμε ότι συμβαίνουν στην Ιατρική -και όχι μόνο- του ΔΠΘ σε πρόσφατα δημοσιεύματά μας, παρακολουθούμε εμβρόντητοι την ένδοξη πορεία του Ιδρύματος προς το μέλλον σαν να μη συμβαίνει απολύτως τίποτα! Έτσι οι διαδικασίες των κρίσεων διδασκόντων συνεχίστηκαν απρόσκοπτα, και μετά την εξέλιξη σε επίκουρη μιας καθηγήτριας (όπου σκορπίστηκαν φέιγ βολάν με… ενδιαφέρον περιεχόμενο), ήρθε η ώρα για την κρίση για μονιμοποίηση του επίκουρου ο οποίος είχε ζητήσει εγγράφως και εντελώς αναιτιολόγητα την «απόσυρση» από το βιογραφικό του τεσσάρων εργασιών. Αίτημα που υπέβαλε αμέσως μετά το πρώτο δημοσίευμά μας για την αποδεδειγμένα πλαστή εργασία με το όνομα και του πρύτανη, εξ αιτίας της οποίας ακυρώθηκε η κρίση άλλου (αναπληρωτή σε πρωτοβάθμιο) καθηγητή.
Εκεί λοιπόν μεταξύ άλλων ευτράπελων (ο υποψήφιος ρωτήθηκε για τις εργασίες που ζήτησε να αποσυρθούν και αντί να απαντήσει παρέπεμψε στον… προαναφερθέντα του οποίου ακυρώθηκε η κρίση!) κι αφού σχεδόν εκθειάστηκε ο ρόλος της μεθόδου, παρέμεινε αδιευκρίνιστος ο αριθμός των πλαγιαρισμών στις εργασίες του βιογραφικού του, όπως και της πλειοψηφίας των άλλων μελών ΔΕΠ. Έτσι, πέρα από το σχετικά πρόσφατο e-mail που απέστειλε σε συναδέλφους του ο καθηγητής πρόεδρος του Επιστημονικού Συμβουλίου του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου όπου κάνει λόγο για ψευδείς (fake: σημαίνει και πλαστές) εργασίες, είχαμε κι όσα λέχθηκαν στη διάρκεια της κρίσης: Κάποιοι κάνανε λόγο για δεκάδες τέτοιες ψευτοεργασίες, άλλοι για εκατοντάδες, κάποιοι είπαν ότι ντρέπονται και τέλος ο υποψήφιος κρίθηκε… παμψηφεί άξιος για μονιμοποίηση αφού δεν έπρεπε – και ορθώς – να γίνει το εξιλαστήριο θύμα ενός εξαιρετικά σαθρού συστήματος. Εκείνο που για μια ακόμη φορά προκάλεσε αλγεινή εντύπωση είναι ότι – πέραν της σαφέστατης αναφοράς του στο παραπάνω e-mail – και σε αυτή την περίπτωση και σε άγνωστο αριθμό πλαγιαρισμών εμφανίζεται φαρδύ πλατύ και το όνομα του πρύτανη. Κι αυτό τη στιγμή που σε διάφορα papers που ασχολούνται με το θέμα δίνονται κατευθυντήριες οδηγίες, στους πρυτάνεις κυρίως και την ακαδημαϊκή κοινότητα εν γένει, για την αποφυγή του φαινομένου και τη διατήρηση υψηλών standards δημοσιεύσεων!
Αναμένοντας καρτερικά το πόρισμα της ΕΔΕ για την πρώτη πλαστή εργασία που καταγγείλαμε (πιθανότατα θα ενδιέφερε την έρευνα η αλληλογραφία μας με το περιοδικό ONKOLOGIE που ουσιαστικά παραπέμπει στις αρμόδιες εθνικές αστυνομικές Αρχές για τη διαλεύκανση της υπόθεσης, όπως εξάλλου και η άποψη του καθηγητή προέδρου του Επιστημονικού Συμβουλίου του ΠΓΝΑ), παραμένουμε στη διάθεση οποιουδήποτε ενδιαφέρεται να διακριβώσει την ορθότητα των γραφομένων.Εν τω μεταξύ μείνετε συντονισμένοι, ακολουθεί καινούργιο επεισόδιο στο σήριαλ «Ανεπιστήμιο», με τίτλο «καθηγητής με πλαστή διατριβή»!
none
Λοιπόν, εγώ σήμερα ζήλεψα το υποκείμενο που έχω από πάνω μου εδώ και μια οκταετία (Εεεεπ, μεταφορικώς ε; Μη μας βγάλετε και κάνα όνομα τώρα στα γεράματα!) και είπα να γράψω κι εγώ αντιφωνήματα ως άσκηση εναλλαγής ύφους. Τελικά όμως δυστυχώς, πάλι επί το…τοξικόν μου βγήκανε. (Ε, τι να πεις τώρα – καλά λένε ότι πρώτα η ψυχή του ανθρώπου βγαίνει και μετά το χούι)…
Read the rest of this entry…
none
Κανονικὰ σήμερα εἴχαμε σκοπὸ νὰ προβοῦμε σὲ ἐκτενὲς ἀφιέρωμα σὲ ὅσα ἐκεῖθεν τοῦ Αἰγαίου ἔπραξεν ὁ ἡμέτερος ἀπροσκύνητος Λέων τοῦ Μαξίμου, ὁμοῦ βεβαίως μετᾶ τῆς αὐτῷ συνοδοιπορούσης θλιβερῆς ὑπαλληλάκου γ΄ βαθμοῦ (ξέρετε τίνος…), μὲ ἰδιαίτερη ἔμφαση ἀσφαλῶς στὸ πόσο ὡραῖα κατέθεσε τὸ στεφάνι του ὁ χαρακτηριζόμενος ὡς Ἕλλην πρωθυπουργὸς (μὲ τὴν ἔνσταση στὸ «Ἕλλην» – γιατί ἐντάξει, πρωθυπουργὸς νόμιμος μπορεῖ νὰ εἶναι, τὸ θέμα ὅμως εἶναι ποιὸν ἀκριβῶς λαὸ νομίζει ὅτι ἐκπροσωπεῖ, ἀποτίοντας τιμὲς στὸν τάφο τοῦ ἀρχιδολοφόνου φασιστοκατσαπλιᾶ, τοῦ ὁποίου ἡ μόνη εἰσφορὰ στὴν Ἱστορία ἦταν ἡ γενοκτονία τοῦ συγκεκριμένου λαοῦ (καὶ κάποιων ἄλλων)! Ἐπειδὴ ὅμως ἀπὸ τὴ μιά αὐτὴ ἡ ἀπερίγραπτη γελοιότητα μὲ τὴν ὑπερηφάνως καὶ ἀνενδότως κοπρολείχουσα ἐξωτερικὴ μας πολιτικὴ θὰ συνεχιστεῖ ἀκάθεκτη (ὁπότε ἔχουμε καιρὸ νὰ τὰ λέμε) καὶ ἐπειδὴ ἀπὸ τὴν ἄλλη ἡ ἐπικαιρότητα εἶναι ἀμείλικτη (ὅπως ἔδειξε ὁ θάνατος τοῦ ἀρχιεπισκόπου), μοιραῖα ἀφήνουμε γιὰ σήμερα τὶς φαιδρότυπες πολιτικὲς μας ἀνθυποκαρικατοῦρες καὶ περνᾶμε σὲ παρόμοιοιο, ἀλλὰ ἑτέρου εἴδους μαῦρο καὶ ἄραχλο χάλι…
Read the rest of this entry…
none
