Πέρασαν καί οἱ ἐκλογές τῆς 6ης Μαΐου. Ἀνήμερα τοῦ Παραλύτου, πού μέ τρόπο θαυματουργικό μετά ἀπό 38 χρόνια περπάτησε, ἔτσι κι ὁ ἑλληνικός λαός μετά ἀπό 38 μεταπολιτευτικά χρόνια ἔκανε κάποια βήματα. Ἔριξε στά τάρταρα τήν ξοφλημένη ΝΔ καί διέλυσε τόν κύριο πολιτικό φορέα τῆς παρακμῆς, τό ΠαΣοΚ, δίνοντας ψῆφο ἀνοχῆς ἤ ἔστω διαμαρτυρίας σέ Τσίπρα, Καμμένο καί Χρυσή Αὐγή. Παράλληλα ἐπιβεβαίωσε τόν πολιτικό θάνατο τῶν λογῆς λογῆς συστημικῶν κολαούζων τύπου Ντόρας, Καρατζαφέρη, Μάνου, ἀφήνοντάς τους ἐκτός Κοινοβουλίου. Μέ λίγα λόγια κεῖνο τό βράδυ πήραμε μία ἀπό τίς μεγαλύτερες χαρές τῶν τελευταίων χρόνων.
Οἱ μεγαλοκοπρίτες βέβαια δέν ψόφησαν ὁριστικά, ἄλλωστε τό σύστημα ἐξουσίας στήν Ἑλλάδα δέν μπορεῖ νά νοηθεῖ χωρίς αὐτούς, καί πασχίζουν νά μαγαρίσουν καί τούς ἄλλους, ἀγκαλιάζοντάς τους. Ὁ Κουβέλης ἤδη δείχνει ἐξαιρετικά εὐεπίφορος σέ τέτοια κόλπα καί ἴσως ἔτσι νά ἦταν ἐξαρχῆς. Ὁ Τσίπρας ὅμως ἀποδεικνύεται ἀξιοπρεπής καί συνεπής, γιαυτό καί ἔχει ἤδη ἀνεβάσει τή δημοφιλία τοῦ κόμματός του πάνω ἀπό τό 20%. Ὁ Καμμένος ἐπίσης, παρά τόν πόλεμο πού δέχεται, ἀντέχει καί θά εἶναι ἀπαραίτητος ἑταῖρος γιά μιά μελλοντική κυβέρνηση ἄλλης κατεύθυνσης. Ἡ Χρυσή Αὐγή σύντομα θά ἀνακαλύψει (μαζί μέ τό κοινό της) ὅτι τό κοινοβουλευτικό κουστούμι δέν τῆς πάει.
Καί τώρα πάλι ἐκλογές; Ὅλα τά ἄλλα σενάρια δείχνουν ἀδιέξοδα. Ποιός μπορεῖ νά βάλει τό κεφάλι του στόν τορβά τοῦ Μνημονίου, ὅταν ἔχει ἤδη μπροστά στά μάτια του τή μοίρα ὅσων τό ἔπραξαν; Κι ἄν δέν μιλᾶμε γιά μνημονιακή πολιτική, μπορεῖ κάτι ἄλλο νά ὑποστηριχθεῖ ἀπό κείνους πού ὑπέγραψαν τίς ἀθλιότητες τῶν δανειακῶν συμβάσεων; Ἄρα κάλπες. Καί τί θά βγάλουν αὐτές; Ὁ ΣΥΡΙΖΑ δέν πρόκειται νά πάρει ποτέ αὐτοδυναμία καί οἱ ρητορεῖες γιά «Κυβέρνηση τῆς Ἀριστερᾶς» εἶναι κούφιες (γιά ποιάν Ἀριστερά μιλᾶμε, γιά τήν ἀνύπαρκτη ΑΝΤΑΡΣΥΑ, γιά τήν ΔΗΜΑΡ πού εἶναι ὕποπτη πεμπτοφαλαγγιτισμοῦ ἤ γιά τό ΚΚΕ πού δηλώνει αὐτιστικό;) καί πολωτικές. Τό ζήτημα δέν εἶναι καμμιά «Ἀριστερά», εἶναι ἡ σωτηρία τοῦ τόπου μας καί τό ἔργο αὐτό θέλει ὁμοψυχία καί ἑνότητα. Ἐλπίζουμε ὅτι ὁ Τσίπρας, πού ἔχει πιά μεγάλη εὐθύνη, νά καταφέρει νά δεῖ τό ἱστορικό διακύβευμα καί νά μήν περιοριστεῖ σ’ ἕνα μίζερο καί χωρίς νόημα κομματικό κέρδος.
Ὑπάρχουν κίνδυνοι, προφανῶς. Εἶτε μπλοφάρουν οἱ Εὐρωπαῖοι εἴτε ὄχι, τό κλῖμα εἶναι σίγουρα δυσμενέστατο γιά τή χώρα. Τεράστια συμφέροντα διακυβεύονται καί οἱ οὐσιαστικές ἀλλαγές δέν θά εἶναι καθόλου εὔκολες, τό ΚΚΕ ἔχει δίκιο. Ἡ οἰκονομία σβήνει, τό κράτος διαλύεται, συμμαχίες δέν χτίστηκαν, σχέδιο ἐξόδου δέν φαίνεται. Ποιός ὅμως μᾶς ἔφερε ὥς ἐδῶ; Προφανῶς οἱ γαλαζοπράσινοι λοῦστροι τῶν συμφερόντων! Αὐτοί δηλαδή πού ἀντί νά λουφάξουν μετά τή χλαπάτσα πού εἰσέπραξαν, ἔχουν μοῦτρα καί μιλᾶνε ἀκόμα! Οὔστ, ρέ κοπρίτες!
none
Την Πέμπτη 17-5-2012, στο Θρακικό Ωδείο Κομοτηνής (ώρα 20.30), ο Σύλλογος Ηπειρωτών ν. Ροδόπης και η εφημερίδα “Αντιφωνητής” παρουσιάζουν το νέο βιβλίο του ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΑΡΑΜΠΕΛΙΑ, “Συνωστισμένες στο Ζάλογγο”.
Η Πέμπτη φάλαγγα που παριστάνει την ιστορική σχολή στη χώρα μας (και όχι μόνο) έχει από χρόνια βάλει στο στόχαστρό της μεταξύ άλλων και το ηρωικό Σούλι. Την απάντηση τους δίνει το βιβλίο αυτό, που το παρουσιάζει μαζί με τον συγγραφέα ο ιστορικός Ν. Δαπέργολας.
none
Του Ιωάννου Σ. Φριτζαλά
Γεωπολιτικού-Ιστορικού ερευνητή
f_john542@hotmail.com
Η Ελλάς από την 7η Μαΐου έχει εισέλθει σε μία μεταβατική χρονική περίοδο, στην οποία σύσσωμη η ελληνική κοινωνία θα κληθεί να συνειδητοποιήσει τον θάνατο του μεταπολιτευτικού συστήματος, στην μορφή που το γνωρίζαμε. Οι κραδασμοί που έχουν προκληθεί από το εκλογικό αποτέλεσμα είναι, και θα συνεχίσουν να είναι για αρκετό χρονικό διάστημα, ισχυροί. Αν και αυτό εξήχθη εν τη απουσία ενός μεγάλου ποσοστού του εκλογικού σώματος (34,9 %) – των κατά Θουκυδίδη αχρείων – το υπόλοιπο 65,1 % ήταν αρκετό για να συντρίψει τους πειθήνιους εκτελεστές αυτής της άριστα ενορχηστρωμένης πολιτικής εξαθλιώσεως και αφελληνισμού της πατρίδος μας.
Read the rest of this entry…
none
Καθώς βρισκόμαστε πια ελάχιστες μέρες πριν από την κρισιμότερη εκλογική διαδικασία των τελευταίων έξι τουλάχιστον δεκαετιών, είναι φανερό πως είναι πλέον καιρός μόνο για αποφάσεις και όχι για πολλά λόγια. Τι άλλο δηλαδή να προσθέσει πια κανείς για τους δύο μεγάλους κομματικούς απόπατους που συστηματικά επί 40 χρόνια λεηλάτησαν και διέλυσαν αυτή τη χώρα, λες και επρόκειτο για ιδιωτικό τους τσιφλίκι; Τι άλλο να προσθέσει κανείς για τη φαιοπράσινη λοιμική, που με ψευδώνυμα σοσιαλιζέ προσωπεία, έδωσε σάρκα και οστά στο όραμα της αρπαχτής, της ασυδοσίας και του ξεχαρβαλώματος των πάντων και βούλιαξε τον τόπο στην πιο δύσοσμη και αποτρόπαιη πνευματική και ηθική κρίση της ιστορίας του; Τι να προσθέσει όμως κανείς και για τον γαλάζιο συρφετό των λωποδυτών, των γελοίων και των ανύπαρκτων, που αναδείχθηκε (όσες φορές κλήθηκε να κυβερνήσει – ή να…κουκουλώσει) σε ιδανικό συνοδοιπόρο στο έργο της δήωσης και της καταβαράθρωσης; Τι να πει τέλος κανείς για όλους αυτούς τους εκπροσώπους του – υπερφίαλα αυτοφερόμενου ως – πολιτικού κόσμου, θλιβερούς τζουτζέδες στην πραγματικότητα και ασήμαντους υπαλληλίσκους σε ξένα αφεντικά, οι οποίοι έως αυτή τη στιγμή διεκπεραιώνουν πειθήνια και απαρέγκλιτα την εντεταλμένη υπηρεσία τους; Τόσον καιρό όλα αυτά τα έχουμε γράψει και ξαναγράψει εκατοντάδες φορές, με άπειρες πραγματικά λεπτομέρειες…
Αλλά και σε τοπικό επίπεδο, τι να πει κανείς για τα δύο πουλέν του δικομματικού μας βόρβορου; Ο πρώτος θα μείνει στην Ιστορία ως μία από τις δευτεροτριτοκλασάτες μεν, χαρακτηριστικότερες δε φυσιογνωμίες της κατοχικής κυβέρνησης που παρέδωσε την εθνική κυριαρχία της χώρας και υπέγραψε την εκποίησή της, ιδιότητα που μάλλον θα επισκιάσει τελείως το (σύνηθες άλλωστε μεταπολιτευτικά, ως φαινόμενο) γεγονός ότι υπήρξε κατεξοχήν ορισμός του πολιτικού τίποτε, ένα μηδέν εις το…πηλίκιο (του αρχικρετίνου έως χτες αρχηγού του), που όταν περιεβλήθη με εξουσία μετατράπηκε (πολύ φυσιολογικά – όταν μιλάμε απλώς για…«ένα πουκάμισο αδειανό») σε φασίζουσας νοοτροπίας και συμπεριφοράς ανθυποκαισαρίσκο.
Read the rest of this entry…
none
Μόλις πέντε ημέρες πριν από τις εκλογές επιβεβαιώνονται –σε βαθμό «κακουργήματος»– οι διαπιστώσεις στις οποίες είχαμε προβεί, όταν άνοιγε αυτή η προεκλογική περίοδος. Πως οι εκλογές αυτές αποτελούν την αρχή του τέλους του μεταπολιτευτικού σκηνικού, αποτελούν έναν οδοδείκτη για τις μελλοντικές εξελίξεις και τις προδιαγράφουν, χωρίς ταυτόχρονα να προσφέρουν κάποια σίγουρη εναλλακτική πολιτική πρόταση στο ξεπερασμένο παρελθόν. Όπως τονίζαμε, η κύρια πλευρά τους είναι η διάλυση του παλαιού, μεταπολιτευτικού, πολιτικού συστήματος.
Η ολική κατάρρευση των καθεστωτικών δυνάμεων, με πρώτο και κύριο τον αρχιτέκτονα της καταστροφής –το κόμμα-σύστημα ΠΑΣΟΚ–, η αδυναμία του ετέρου Καππαδόκη του πολιτικού συστήματος, της Νέας Δημοκρατίας, να αποτελέσει αξιόπιστη λύση, έστω στα πλαίσια του, ο πολυκερματισμός των πολιτικών δυνάμεων και η διάχυτη αγανάκτηση, δίνουν τον τόνο αυτών των εκλογών.
Το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω πια: Το καθεστώς αποσυντίθεται και καταρρέει και όλοι οι εκπρόσωποί του διασύρονται ανοιχτά μπροστά στα μάτια μας.
Read the rest of this entry…
none
του Άκη Κοσώνα
Θυμάστε που λέγαμε στις 15 φεβρουαρίου (σχετικό άρθρο στο www.tvxs.gr) ότι μπορεί να μη γίνουν εκλογές τον Απρίλιο;
Και στο τέλος καθησυχάζαμε όσους θορυβήθηκαν ότι, μπα τελικά θα γίνουν εκεί γύρω. Και να που γίνονται 6 Μαίου. Τα προφτάσαμε όλα. Το PSI, αλλά και τράπεζες, τοκογλύφους, συμμαχικές κυβερνήσεις, «τα πάντα όλα» που λέει ο συχνά ουσιαστικός και πάντα παραστατικός Νίκος Αλέφαντος.
Τώρα ; Τι θα γίνει στις εκλογές της Κυριακής;
Θα πάμε ησύχως και μαζικώς εκβιαζόμενοι απο τα καθεστωτικά μέσα ενημέρωσης να ψηφίσουμε τα κόμματα που υπέγραψαν τις πολυετείς δεσμεύσεις «για να μην καταρρεύσει η χώρα», «για να πληρωθούν μισθοί και συντάξεις», «για να μη φύγουμε απ το ευρώ και γυρίσουμε στα κάρα και στα μουλάρια» -έχει ποικιλία εκφράσεων, επιχειρημάτων και εκβιασμών η παλέτα.
Read the rest of this entry…
none
