Παραμονές των κρισιμότερων εκλογών της Μεταπολίτευσης, ο ελληνικός λαός είναι σε αδιέξοδο. Από τη μια οι γνωστές φιλιππινέζες της διαπλοκής, που εξαπάτησαν την κοινωνία και διέλυσαν το κράτος των Ελλήνων. Από την άλλη ένας ασυνάρτητος χώρος με διάχυτο εθνομηδενισμό και χωρίς καμία εμπειρία διοίκησης. Πρακτικά ο ελληνικός λαός καλείται να διαλέξει ανάμεσα στη Σκύλλα και στη Χάρυβδη, με τάση ήδη υπέρ της δεύτερης, αφού η πρώτη τον δάγκωσε την τελευταία πενταετία πολύ άσχημα. Είναι όμως αυτή λύση;

Για όσους ανήκουμε στη μικρή μερίδα των Ελλήνων που σκέφτονται και έχουμε γνώμονα το κοινό καλό δεν βλέπω καμμία άλλη επιλογή, πέρα από τους «Ανεξάρτητους Έλληνες». Χάρη στις πρωτοβουλίες του Πάνου Καμμένου έχει δημιουργηθεί ένας πολιτικός χώρος ελεύθερος από εμφυλιοπολεμικά σύνδρομα Αριστεράς – Δεξιάς, με σημαία τη δημοκρατία, την εντιμότητα και την φιλοπατρία. Καθώς πρόσωπα γνωστά από άλλες πολιτικές προελεύσεις μπήκαν στα ψηφοδέλτια των ΑΝΕΛ ήδη από τις περσινές ευρωεκλογές, το αρχικό – καθαρά νεοδημοκρατικό – χρώμα έχει εξαφανιστεί. Οι διεργασίες προχωράνε και δεν πρέπει να πετάξουμε την ευκαιρία που μας προσφέρεται, τόσο για την αυριανή παρουσία στη Βουλή, όσο και για τη μεθαυριανή πολιτική μας συγκρότηση.

Τα θρακικά ψηφοδέλτια των ΑΝΕΛ δείχνουν ότι τα παραπάνω δεν είναι λόγια του αέρα. Στην Ξάνθη είναι (πάλι) υποψήφιος ο Ιρφάν Μεμεταλή, από τον Σύλλογο Πομάκων Ξάνθης, εκπροσωπώντας την πιο τολμηρή, φιλελληνική στάση των Ελλήνων μουσουλμάνων. Στον Έβρο κατεβαίνει ο Βάκης Τσομπανίδης, ιδρυτής του Αγροτικού Κτηνοτροφικού Κόμματος Ελλάδας (ΑΚΚΕΛ), που είναι μια ξεχωριστή πολιτική πρωτοβουλία πανελληνίου ενδιαφέροντος, η οποία ξεκίνησε από την Ορεστιάδα. Και στη Ροδόπη η υπογράφουσα μπήκε στο ψηφοδέλτιο των ΑΝ.ΕΛ., προερχόμενη από την αδέσποτη Παράταξη Πολιτών «ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ» που έχει ταράξει τα αυτοδιοικητικά νερά στην Κομοτηνή. Στη Θράκη λοιπόν οι ΑΝ.ΕΛ. ήδη λειτουργούν ως πόλος έλξης για αυτόνομες, υγιείς δυνάμεις της κοινωνίας. Αν αυτό γενικευτεί, ο ελληνικός λαός θα μπορέσει να λειτουργήσει πολιτικά έξω από τα όρια της κομματοκρατίας και να διαθέτει έναν ρυθμιστή για τις εξελίξεις στο άμεσο (και επικίνδυνο) μέλλον.

Ούτε Σκύλλα ούτε Χάρυβδη. Γραμμή για την Ιθάκη.

Αριστέα Σαρίδου

υπ. Βουλεύτρια ΑΝ. ΕΛ. Ροδόπης

Είναι αναντίλεκτα αποδεκτό πως ασκώντας σε ένα σώμα, ή πρόσωπο, ή ομογενοποιημένο σύνολο υπέρμετρη δύναμη, αυτό είτε θα την αντικρούσει με τρόπο θαυμαστό, είτε θα εκτοπιστεί από την ορμή της δύναμης. Υπό αυτό το πρίσμα καλούμαστε να παρατηρήσουμε και τον λαό μπροστά στην δυναμικότητα της εκλογικής διαδικασίας. Αναζητείται, όμως, η πραγμάτωση μιας ομιλίας ειλικρινούς, που θα υφέρπει η αλήθεια γυμνή (lingua franca).Έχουμε, άλλως τε χρέος να ομιλούμε ξεκάθαρα αν φιλοδοξούμε να αποκτήσουμε καθήκοντα συμβούλων. Αυτό ακριβώς θα επιχειρηθεί στο παρόν άρθρο.

Read the rest of this entry…

Τέρμα οἱ ἀναλύσεις, ἔφτασε ἡ ὥρα τῆς κάλπης. Ἄλλωστε ὅλα γράφτηκαν, ὅλα εἰπώθηκαν, ὅλα διερευνήθηκαν ἀπό κάθε σκοπιά. Ὁ κόσμος δέν θέλει ἄλλες περιγραφές γιά τό τί βιώνει, τί φοβᾶται καί τί ἐλπίζει, ὅλα αὐτά τά γνωρίζει πολύ καλά. Αὐτή τή στιγμή τῆς κάλπης θέλει ΠΡΟΤΑΣΗ, θέλει κάποιον πού θά βγεῖ νά πεῖ εὐθαρσῶς τή γνώμη του γιά τό «διά ταῦτα». Μέ κάθε λογική ἐπιφύλαξη λοιπόν, ἐγώ – σέ ἔντυπο γνώμης, ἄλλωστε – προτείνω ψῆφο στούς «Ἀνεξάρτητους Ἕλληνες». Ἰδού τό σκεπτικό: 

Γιά ΝΔ – ΠαΣοΚ δέν τό συζητῶ, τό καθεστώς πρέπει νά κλονιστεῖ ἐπιτέλους, ἄν ὄχι γιά τήν τιμωρία του ἔστω γιά χάρη τῆς ὅποιας αὐτοκάθαρσής του. Γιά τόν ΓΑΠ θά συζητοῦσα ἄν τό θέμα μας ἦταν τό …λαϊκό δικαστήριο. Γιά ΚΚΕ καί Χ.Α. ἡ ψῆφος εἶναι στήν πραγματικότητα σάν νά λές «πάσο» στήν κρισιμότερη γύρα. Γιά τόν ΣΥΡΙΖΑ δέν θά βγάλουμε μόνοι μας τά ματάκια μας, ἄς τό κάνουν ὅσοι παραμυθιάζονται μέ τίς ἀδολεσχίες του. Τό Ποτάμι, πού φέρνει γάργαρο νερό στόν μῦλο τῆς κοπρο-ἐλίτ, εἶναι γιά τούς πολιτικά ἀναλφάβητους – καί μέ τό συμπάθειο, δηλαδή. Στά κόμματα τῶν δεκαδικῶν ψηφίων δέν θ’ ἀναφερθῶ, ἡ κατάσταση εἶναι σοβαρή. Τί μοῦ μένει, λοιπόν; ΑΝ.ΕΛ. καί Πάνος Καμμένος.
Εἶναι ὁ μόνος χῶρος πού ἔσπασε τίς ψεύτικες γραμμές Ἀριστερᾶς – Δεξιᾶς καί παρά τά προφανῆ προβλήματά του διατηρεῖ μιάν ἐντιμότητα καί διασώζει (ὅσο ὑπάρχει) μιάν ἐλπίδα πολιτικῆς ἔκφρασης ἔξω ἀπό τά γνωστά. Καί μή μοῦ πεῖτε «ποιό σοβαρό πρόβλημα τῆς χώρας θά λυθεῖ;», γιά τήν ψῆφο μιλᾶμε, μήν τά μπερδεύετε…

K.K.