Πάει καιρός που κάποιοι στον πολιτισµένο δυτικό κόσµο έχουν µια κωλοπρεµούρα µε αυτό που ονοµάζουν “γενοκτονία στο Νταρφούρ”. Στρεφόµενοι κατά της κυβέρνησης του Σουδάν, µιλούν για σφαγές της αραβικής πολιτοφυλακής σε βάρος του µαύρου πληθυσµού. Μάλιστα τελευταίως το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο απηύθυνε κατηγορίες κατά του Σουδανού προέδρου, ως υπευθύνου για τη “γενοκτονία”. Αυτά την ίδια στιγµή που η χώρα φιλοξενεί διεθνείς δυνάµεις που υποτίθεται πως επιτηρούν την κατάπαυση του πυρός!

Η νέα καταδίκη του αντιφρονούντα εκδότη και διανοούµενου Ραγκίπ Ζαράκογλου (5 µήνες – εξαγοράσιµη – φυλάκιση) προκάλεσε µεν κάποιες αντιδράσεις ευρωβουλευτών και της Αρµενικής Ευρωπαϊκής Οµοσπονδίας αλλά η Κοµισιόν και τα άλλα “όργανα” (µε την …ανατοµική έννοια του όρου) της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν σκοτίστηκαν. Η καταδίκη του γενναίου Τούρκου, για δύο νέες εκδόσεις – µεταφράσεις του σχετικά µε την Αρµενική Γενοκτονία, βασίστηκε και πάλι στον Ποινικό Κώδικα (άρθρο 301) που απαγορεύει την δηµόσια υποστήριξη τέτοιων θέσεων. Τι έπραξε η Ευρωπαϊκή Ένωση; Την ίδια µέρα άνοιξε δύο ακόµη κεφάλαια για την ένταξη της Τουρκίας στους κόλπους της! Και καλά οι ευρωµπάσταρδοι, εµείς όµως; Αν δεν υποστηρίξουµε ανθρώπους σαν τον Ραγκίπ, ποιούς θα υποστηρίξουµε στη γείτονα;

http://antifonitis.gr/online/wp-content/uploads/2009/03/252-253.pdf

- Νίκο, ήταν νομίζω η πρώτη φορά που βρέθηκες στον ρόλο του διεθνούς παρατηρητή εκλογών. Πώς ήταν η προσωπική σου εμπειρία μα και η εκλογική διαδικασία στο Καραμπάχ;

- Ο ρόλος του διεθνούς παρατηρητή εκλογών μου θύμισε, ως εμπειρία, το ρόλο του ειδικού στα γαλλικά δικαστήρια. Αν και εξ ορισμού πρόκειται για ένα θεσμικό ρόλο που είναι απόλυτα ουδέτερος, η επιλογή αυτής της ουδετερότητας σ’ ένα περίπλοκο γεωπολιτικό πλαίσιο, δεν είναι ουδέτερη. Είναι το αποτέλεσμα μιας γενικότερης απασχόλησης με τα ανθρώπινα δικαιώματα και το διεθνές δίκαιο. Γι’ αυτό το λόγο θα έλεγα ότι η εμπειρία μου στις προεδρικές εκλογές στο Καραμπάχ δεν ήταν μόνο αξιοπρεπής αλλά και συγκινητική. Είδα για πρώτη φορά ένα λαό που ξεπέρασε μια γενοκτονία και ένα πόλεμο, να μαθαίνει τι σημαίνει δημοκρατία και ελευθερία, για να επιλέξει επιτέλους το μέλλον του σε μια περιοχή όπου και το παρελθόν ήταν απαγορευμένο. Μόνο εκατό πενήντα χιλιάδες άνθρωποι αποφάσισαν ν’ αντισταθούν σε εκατομμύρια για να έχουν ένα σύνταγμα, έναν πρόεδρο, ένα έθνος ανεξάρτητο. Ζουν καθημερινά το κόστος της ελευθερίας και οι πράξεις τους αποτελούν ένα παράδειγμα για τις κοινωνίες που θεωρούν ότι η δημοκρατία είναι αυτονόητη.- Λίγα πράγματα είναι γενικά γνωστά για τα συμβαίνοντα εκεί. Τι κάνει εντύπωση στον Έλληνα επισκέπτη και τι ιδιαίτερο ξεχώρισες εσύ;Τα δεδομένα στο Καραμπάχ είναι τόσο άγνωστα, που ακόμα και ο χάρτης αποτελεί αντικείμενο διεκδίκησης. Όλοι πιστεύουμε πως το Καραμπάχ είναι μια εγκλωβισμένη περιοχή που δεν έχει επαφή με την Αρμενία, παρά μόνο με ένα διάδρομο. Ενώ η πραγματικότητα είναι ριζικά διαφορετική. Το Καραμπάχ έχει κοινά σύνορα με την Αρμενία και δεν είναι εγκλωβισμένο. Από γεωστρατηγική άποψη, ενισχύει σημαντικά την Αρμενία, διότι δημιουργεί μια ζώνη εκεί που δεν υπάρχουν σύνορα. Οι θέσεις της Αρμενίας και του Καραμπάχ αν και α ν ε ξ ά ρ τ η τ ε ς , λειτουργούν ως ένα αποτελεσματικό συμμαχικό πλαίσιο. Με άλλα λόγια, η πραγματικότητα είναι πολύ πιο ισχυρή απ’ ότι νομίζουμε ακόμα και αν αυτή η ισορροπία δεν είναι ευσταθής. Το άλλο που κάνει εντύπωση στον Έλληνα είναι η γνήσια αγάπη για την πατρίδα τους. Η γη ακόμα και γεμάτη πέτρες είναι δική τους, όπως και τα βουνά. Ζουν μια πραγματικότητα που γνωρίζουμε μέσα από τη Ρωμιοσύνη του Ρίτσου.

-        

- Πώς είναι σήμερα τα πολιτικοοικονομικά πράγματα και τι βλέπεις για το μέλλον της περιοχής;

- Το πολιτικοοικονομικό στοιχείο της περιοχής είναι βέβαια δύσκολο. Αφού ο λαός έζησε την κατοχή ενός συστήματος που δεν του επέτρεπε να χαρεί τον πολιτισμό του, την ιστορία του, την πατρίδα του, την παράδοσή του. Έζησε την κατάρρευση ενός απόλυτου συστήματος που καθιέρωνε τυφλά την τύχη του. Τώρα βρίσκεται σε μια κατάσταση που θα ονομάζαμε άθλια αν δεν ξέραμε την αξία των αθλίων του Ουγκώ. Όμως αυτός ο λαός που απελευθερώθηκε μέσω ενός πολέμου, ξέρει τι αξίζει και με τη βοήθεια της διασποράς παλεύει καθημερινώς για ένα καλύτερο μέλλον. Όλη η περιοχή είναι παρθένα και όλα μπορούν να γίνουν. Αυτοί οι άνθρωποι το απέδειξαν. Χρειάζονται όμως συντονισμένες στρατηγικές κινήσεις στον τομέα της οικονομίας και της διαχείρισης πρώτων υλών.

- Μαζί σου, καθώς ήσουν ο μόνος Έλληνας, βρέθηκαν και παρατηρητές Σέρβοι, Γάλλοι, Ρώσοι κτλ. Πώς ήταν η επαφή σας και η συνεργασία σας;

- Η συνεργασία με άλλους παρατηρητές ήταν πολύ καλή. Δημιουργήθηκε ένα θετικό πλαίσιο, διότι ο καθένας μας κατάλαβε πόσο σημαντική ήταν η αποστολή μας. Οι προεδρικές εκλογές δίνουν το στίγμα της δημοκρατίας, όταν οι διεθνείς παρατηρητές εκτελούν με αρμοδιότητα και συνέπεια την αποστολή τους. Με άλλα λόγια, ήμασταν σε μια κατάσταση όπου de facto το έργο δημιουργεί το ον. Ο ρόλος μας καθόρισε και τις σχέσεις μας. Ο καθένας ήταν υπεύθυνος για τους άλλους στην περιοχή. Διότι μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορούσαμε να αποδείξουμε την ορθολογική διεκπεραίωση των προεδρικών εκλογών του Καραμπάχ. Όπως αυτό έγινε, οι σχέσεις ενισχύθηκαν και είναι σίγουρο ότι πολλοί από εμάς θα επιστρέψουν για τις βουλευτικές εκλογές.

- Είναι λίγο πολύ γνωστό το συμμαχικό πλαίσιο Ελλάδος – Αρμενίας. Υπάρχουν κάποια μηνύματα που να το αφορούν;

- Το συμμαχικό πλαίσιο Ελλάδος – Αρμενίας είναι περισσότερο θεωρητικό παρά πρακτικό. Ένας κοινός εχθρός δεν αρκεί για να ενισχύσει γεωστρατηγικές θέσεις. Η συμμαχία πρέπει να λειτουργήσει και στο επίπεδο της διασποράς για να είναι λειτουργική και αποτελεσματική. Πόσοι από εμάς έχουν ασχοληθεί πραγματικά με το θέμα της αναγνώρισης της γενοκτονίας των Αρμενίων, με την αναγνώριση του Καραμπάχ, με την αναγνώριση της αρμενικής γλώσσας ως γλώσσας της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Το θέμα είναι ότι η Ελλάδα και η Αρμενία είναι πιο κοντά τώρα παρά στο παρελθόν, διότι τότε ήταν η περίοδος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Ήμασταν μαζί αλλά μόνοι. Τώρα είμαστε μόνοι αλλά μαζί. Σε αυτό το πλαίσιο θα πρέπει να κινηθούν τα Πανεπιστήμια αλλά και οι Σχολές Εθνικής Ασφάλειας και Εθνικής Άμυνας. Το συμμαχικό πλαίσιο υπάρχει ως γεωστρατηγικό υπόβαθρό. Δεν χρειαζόμαστε δόγματα, ακόμα και ενιαία, αλλά αληθινές πράξεις.