Η ελεεινή Συμφωνία Τσίπρα – Κοτζιά με τους Ψευτομακεδόνες είναι το κομβικό σημείο, το τεστ αλήθειας για την συγκυβέρνηση Σύριζα – ΑνΕλ αλλά και για όλα τα κόμματα. Όπως ακριβώς το 2004 αποκαλύφθηκε ενώπιόν μας όλο το δημοσιογραφικό – πολιτικό προσωπικό της χώρας στην απόλυτη γύμνια του, ταυτιζόμενο με το ελληνοκτόνο Σχέδιο Ανάν, έτσι και τώρα έχουμε ανάλογο θέαμα. Απλώς τώρα Κούλης και Φώφη, όντας μεν στην αντιπολίτευση, πιεζόμενοι δε να εναντιωθούν σε όλον αυτόν τον κόσμο που λέει ΟΧΙ στα αφεντικά, πασχίζουν να συμβιβάσουν τα ασυμβίβαστα: και να υπακούσουν στις δυτικές εντολές και να μην απογοητεύσουν το δυνητικό εκλογικό τους κοινό. Το πραξικόπημα που εκτελεί ο Σύριζα σε βάρος του «κυρίαρχου» λαού δείχνει πέρα από κάθε αμφιβολία τις εξαρτήσεις και τα όρια της εγχώριας δήθεν Αριστεράς. Αυτό όμως που είναι πλέον πασίδηλο στο Μακεδονικό, με τον υπουργό Εξωτερικών να τσακίζει τα ελληνικά δίκαια και ταυτόχρονα να φουσκώνει σαν φύλαρχος ενώπιον των ιθαγενών, είναι αυτό που κάνει και στη Θράκη δύο χρόνια τώρα. Απλώς οι κινήσεις του δεν είναι στο προσκήνιο και δεν γίνονται ευρέως αντιληπτές. Έχουμε λοιπόν και λέμε.

Read the rest of this entry…

Παρακολουθώντας την τελετή παράδοσης της Μακεδονίας μας μέσω της διαβόητης Συμφωνίας πρόσεξα κάποιες διαφορές μεταξύ των δύο πρωθυπουργικών λογιδρίων και τις παραθέτω εν ολίγοις κάτωθι:

Ο Αλέξης Τσίπρας έκανε μεν τις δέουσες αναφορές σε συνεργασίες και άλλα τινά, όμως τον τόνο έδωσαν οι λογοτεχνίζουσες, συναισθηματικές πομφόλυγες που κατά κανόνα επιστρατεύονται όταν δεν υπάρχουν επιχειρήματα. Η τόλμη, η εξωστρέφεια, η ειρήνη, η μουσική, η χαρά και άλλες θετικές έννοιες έστησαν ένα σκηνικό παραμυθίας, σε αντιπαράθεση φυσικά με τους κακούς εθνικισμούς, τους πολέμους, τους φανατισμούς, τα μίση και άλλα στερεότυπα εκθέσεων γυμνασιοπαίδων (κάτι σαν déjà vu της ελληνοτουρκικής προσέγγισης προ εικοσαετίας, αν θυμάστε). Ο Ζόραν Ζάεφ μίλησε κυρίως για την προϊστορία της συμφωνίας, και επανειλημμένως για οικονομία, συνεργασία και ασφάλεια, δείχνοντας τη στόχευση των γειτόνων. Η διαφορά δείχνει με ακρίβεια και το τι έχει να κερδίσει η κάθε πλευρά.

Read the rest of this entry…

Η Συμφωνία Ελλάδος – Ψευτομακεδονίας που μας προσφέρει η Κυβέρνηση είναι μία τραγική αποτυχία όλου του πολιτικού μας συστήματος, που την σφράγισε ο μάλλον επαρκέστερος επικεφαλής της διπλωματίας του. Μια άθλια υποχώρηση που πασχίζουν να μας πείσουν είτε ότι ήταν αναπόφευκτη είτε ότι δεν είναι αυτό που όλοι καταλαβαίνουμε. Σημειώνω επιγραμματικά μόνο πέντε σημεία του επισήμου κειμένου της.

Read the rest of this entry…

ΧΡΙΣΤΟΣ ΔΑΛΚΟΣ, ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ

Τό ἐπίθετο μακεδνός (= μακρός, ὑψηλός, πρβλ. η 106: φύλλα μακεδνῆς αἰγείροιο, Ἡροδ. 8.43.6: ἐόντες οὗτοι πλὴν Ἑρμιονέων Δωρικόν τε καὶ Μακεδνὸν ἔθνος), πού ὑπόκειται ἀναντίρρητα τῶν ἐθνωνυμικῶν Μακεδών καί Μακεδονία, σχετίζεται φανερά μέ τά μακρός, μῆκος, κ.τ.τ., πρβλ. λατ. macer (= ἰσχνός, λεπτός), Παλ. Ἄν. Γερμ. magar κ.λπ.

Προκαλεῖ, ἑπομένως, ἐντύπωση τό γεγονός ὅτι ὁ R. Beekes, στό Etymological Dictionary of Greek,[1] προσγράφει τήν λέξη στήν λεγόμενη «προελληνική», θεωρῶντας ὅτι ἡ ἐναλλαγή δ/τ στά Μακεδών / Μακέτης κ.λπ., καθώς καί τό «περίεργο» ἐπίθημα -δν- στό μακε-δν-ός παραπέμπουν σέ «προελληνικό» ὑπόστρωμα.

Ἡ δικιά μας ἄποψη, πού μέλλει νά στοιχειοθετηθῇ στήν συνέχεια μέ τήν βοήθεια καί τῆς νέας ἑλληνικῆς, εἶναι ὅτι τό μακεδνός προέρχεται ἀπό ἀμάρτυρο πρωτοελληνικό *μακρενός / *μακερνός μέ τροπή τοῦ ὑγροῦ σέ ὀδοντικό, φωνητικό φαινόμενο πού συνήθως ἀποδίδεται ἐπίσης στήν λεγόμενη «προελληνική», πρβλ. ἄβλαρος / βδαροί, λάφνη / δάφνη,  Ὀλυσσεύς / Ὀδυσσεύς, λαβύρινθος / Μυκ. γεν. da-pu₂-ri-to-jo, καλάμινθα / Μυκ. ka-da-mi-ta κ.λπ.

Read the rest of this entry…