-
30
Sep
Δεν γνωρίζουμε πού θα καταλήξει τελικά (για φέτος τουλάχιστον – γιατί μακροπρόθεσμα βεβαίως μάλλον ξέρουμε) όλος αυτός ο θόρυβος που ξέσπασε γύρω από την τύχη του μαθήματος των Θρησκευτικών. Και δεν το γνωρίζουμε, επειδή ό,τι φάνηκε να καθιερώνεται με την πρώτη εγκύκλιο (που έδειχνε απολύτως καταδικαστική), μοιάζει να αμβλύνεται κάπως τώρα με την τελευταία, η οποία κάνει λόγο περί αλλοθρήσκων και αλλοδόξων, παρότι βεβαίως στην πραγματικότητα και αυτή κάθε άλλο παρά διευκρινίζει την κατάσταση. Και τούτο γιατί, εφόσον εξακολουθούν να ισχύουν τα περί δηλώσεως απαλλαγής από το μάθημα δίχως αιτιολόγηση – εξαιτίας αυτής της γνωστής γελοιότητας με τα …ευαίσθητα δεδομένα – το ποιος τελικά είναι αλλόθρησκος και αλλόδοξος και ποιος όχι, απλούστατα ΔΕΝ μπορεί να εξακριβωθεί! Κατά συνέπεια – και για να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας – αν ισχύσει τελικά η εν λόγω δήλωση, είναι προφανές ότι θα μπορούν να την κάνουν όχι μόνο οι αλλόθρησκοι και αλλόδοξοι, αλλά ΟΛΟΙ ανεξαιρέτως! Εδώ φυσικά υπάρχει και ένα άλλο θέμα, το ότι και αυτή η εγκύκλιος είναι επίσης αντισυνταγματική (καθώς οποιαδήποτε μορφή προαιρετικής παρακολούθησης του μαθήματος των Θρησκευτικών είναι προφανές για όσους ξέρουν πέντε γράμματα ότι δεν παρερμηνεύει απλώς, όπως κατά κόρον λέγεται, αλλά καταστρατηγεί κατάφωρα το άρθρο 16), αυτό όμως είναι ένα ζήτημα που δεν θα το αναλύσουμε αυτή τη στιγμή…
none