Εχθές, 9/2/18, ξαναδικάστηκε στην Κομοτηνή η υπόθεση της «Τουρκικής Ένωσης Ξάνθης», μετά την κυβερνητική τροπολογία του περασμένου Οκτώβρη, και αναμένεται σε λίγο καιρό η έκδοση της απόφασης. Αξίζει λοιπόν να δούμε εν συντομία την πορεία της ιστορίας αυτής σε συνάρτηση με το πολιτικό κλίμα της εποχής.
Ο Μεχμέτ Μπουγιουκεκσί δεν είναι κάποιος λούμπεν τραμπούκος, κάποιος παρακρατικός δολοφόνος, κάποιο ισλαμανθρωποειδές της γείτονος. Είναι ο αξιότιμος Πρόεδρος του Συμβουλίου Εξαγωγέων Τουρκίας (ΤΙΜ) και από το εργοστάσιο της Τογιότα στη Σακάρια στις 1-2-2018 σε συνέντευξη Τύπου δήλωνε (www.sondakika.com/…/haber-buyukeksi-ulkeye-kazandiracagimi…/) ότι “κάθε δολάριο παραπάνω που θα φέρουν οι εξαγωγές στη χώρα μας, θα είναι σαν μια ακόμη σφαίρα στον αγώνα ενάντια στην τρομοκρατία”, συνδέοντας τις δουλειές του ευθέως με την εισβολή του τουρκικού στρατού στο Αφρίν. Μάλιστα πρόσθεσε ότι “την μεγαλύτερη αύξηση εξαγωγών ως Τουρκια την είχαμε στην Ελλάδα με ποσοστό 80%”.
Έτσι μπορούμε να είμαστε περήφανοι ότι χρηματοδοτούμε από την τσέπη μας τους Τούρκους εισβολείς, που απειλούν ή ετοιμάζονται να χτυπήσουν αύριο και το γεωτρύπανο στην Κύπρο ή το Λιμενικό μας στα Ίμια. Αγοράστε λοιπόν προϊόντα Made in Turkey κι αν είναι για αυτοκίνητο Τογιότα τα Corolla, Verso ή το νέο crossover C-HR (κι από άλλες μάρκες αντίστοιχα) για να είστε βέβαιοι ότι τα λεφτά σας θα πιάσουν τόπο. Με τη μορφή μιας σφαίρας στο κρανίο του παιδιού σας, λ.χ.
Από καιρό τα άθλια φερέφωνα του αποικιακού καθεστώτος στην πατρίδα μας όχι μόνο έχουν βάλει στο στόχαστρο το ελληνικό έθνος και τον λαό της Ελλάδος αλλά και το εκφράζουν ρητώς και ευθαρσώς. Δεν σταματούν να δηλώνουν δημοσίως την απέχθειά τους για καθετί «εθνολαϊκό», προσπαθώντας έτσι να απαξιώσουν και τις λέξεις που θεμελίωσαν την δημοκρατία. Άραγε χωρίς έθνος και λαό ποια δημοκρατία υπήρξε, υπάρχει ή μπορεί να υπάρξει; Μόνο αυτή η μαϊμού – δημοκρατία που ταιριάζει στις μαύρες μέρες μας και στο άραχνο παρόν της πατρίδας μας. Αυτό στο οποίο τα μεν κόμματα εξακολουθούν να υπακούουν στον διαχρονικό ορισμό του Ροΐδη, ενώ τα πολιτικά μηδενικά εναλλάσσονται στην καρέκλα της εξουσίας έχοντας στο βιογραφικό τους μονάχα εξαπατήσεις, ιδεοληψίες, μηχανορραφίες, γονυκλισίες και αρπαχτές.
Comments Off
Ο περιφανής λαϊκός θρίαμβος της 21ης Ιανουαρίου στη Θεσσαλονίκη επαναλήφθηκε χθες στην Αθήνα. Ένα απίστευτο πλήθος κατέκλυσε την πόλη: απίστευτο σε αριθμό, σε κοσμιότητα, σε ενωτικό πνεύμα, σε αυθορμητισμό. Χωρίς χουλιγκανικά συνθήματα, χωρίς διχαστικά πανώ, χωρίς πολιτικάντικες υστεροβουλίες, άνθρωποι καθημερινοί της αληθινής Ελλάδας κι όχι της πρόστυχης απομίμησής της που κυκλοφορεί στα βοθροκάναλα. Η πατρίδα μας δεν ξαναείδε ΠΟΤΕ συγκεντρώσεις σαν τις δύο προαναφερθείσες, ούτε από πλευράς ποσοτικής ούτε (πολύ περισσότερο) ποιοτικής, τις έζησε δε χάρη σε οργανωτές «ανώνυμους», που ήρθαν από το πουθενά για να συντονίσουν την μαζική μας έκφραση. Οι Έλληνες προσήλθαν για να βάλουν ένα φρένο στο κρατικό τους όχημα που όλο και επιταχύνει την κατρακύλα του στον γκρεμό της παραίτησης και της αναξιοπρέπειας. Το αυτονόητο πολιτικό αίτημα περί του Μακεδονικού ονόματος ξεκάθαρο, διατυπωμένο τόσο από τον υπογράφοντα στη Θεσσαλονίκη όσο και από τον ίδιο τον Μίκη Θεοδωράκη εχθές: δεσμευτικό δημοψήφισμα. Η Κυβέρνηση δια στόματος Τζανακόπουλου βεβαίως το απέρριψε (αφού αυτή μια φορά δοκίμασε να παίξει με αυτό και κάηκε) αλλά μάλλον ποντάρει στην αδιαλλαξία των Σκοπίων και ευελπιστεί να σβήσει η ιστορία χωρίς απώλειες για τον Σύριζα. Όπως άλλωστε συνέβη και με άλλους ημέτερους, που προσήλθαν παλαιότερα με την ίδια «ευλυγισία» στις διαπραγματεύσεις αλλά δεν εκτέθηκαν γιατί ο μαξιμαλισμός των Ψευτομακεδόνων τους διέσωσε. Θα είχε όμως ενδιαφέρον να επιμείνει η Κυβέρνηση σε κύρωση της όποιας συμφωνίας για σύνθετη ονομασία μόνον από την Βουλή, για να έβλεπε μετά πόσα απίδια παίρνει ο σάκκος της λαϊκής οργής.
Με ψήφους 57 – 23 εχθές ψηφίστηκε στην Πολωνία σχέδιο νόμου που ποινικοποιεί τη χρήση της φράσης «πολωνικά στρατόπεδα θανάτου», την απόδοση ευθύνης «στο πολωνικό έθνος ή το πολωνικό κράτος» για τα εγκλήματα των ναζί και ποινικοποιεί την άρνηση του ρόλου της Ουκρανίας στη σφαγή των Πολωνών (1943-1944) στο Βόλιν. Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ (!) απείλησε με συνέπειες για τα «συμφέροντα και τις στρατηγικές σχέσεις της Πολωνίας, συμπεριλαμβανομένων αυτών με τις ΗΠΑ και με το Ισραήλ». Το Ισραήλ διαμαρτυρήθηκε επισήμως, κατηγόρησε την Πολωνία πως προσπαθεί να «ξαναγράψει την ιστορία» κι απαίτησε να τροποποιηθεί το νομοσχέδιο, ενώ την ίδια μέρα η ισραηλινή Βουλή ενέκρινε σχέδιο νόμου το οποίο προβλέπει ποινή 5ετούς φυλάκισης σε όποιον «μειώνει ή αρνείται τον ρόλο εκείνων που βοήθησαν τους ναζί στα εγκλήματα που διέπραξαν εναντίον των Εβραίων».
Είναι πλέον και στον πιο αφελή αρίδηλη η κατάληξη αυτής της πρόστυχης ιεροεξεταστικής τακτικής. Όταν ο διεθνής σιωνισμός επέβαλε ως ποινικό αδίκημα την άρνηση του “Ολοκαυτώματος” βρήκε πρόθυμους συνεργάτες στα κλιμάκια της εξουσίας. Τώρα που ζητούν το ίδιο δικαίωμα κι άλλοι (Αρμένιοι, Πολωνοί, Έλληνες κτλ), μας λένε ότι η πόρτα έχει κλείσει! Την ίδια στιγμή η λογοκρισία για το ιεροποιημένο “Ολοκαύτωμα” όλο και απλώνεται, πιάνει δευτερεύουσες πτυχές και κάνει μετάσταση σε νέες χώρες. Δεν μπορεί όμως ο Πολωνός να ποινικοποιήσει την άρνηση της σφαγής στο Βόλιν, ούτε και δικαιούται να αρνηθεί την σύνδεση του εθνωνύμου του με τα κατορθώματα των ναζιστικών στρατευμάτων Κατοχής. Πού αρχίζει και πού τελειώνει επομένως η ποινικοποίηση;
Το σιωνιστικό εγχείρημα εργαλειοποίησης του παρελθόντος του έτσι όπως το έχει οριοθετήσει (“κατασκευάσει”, λένε οι αποδομητές) δεν έχει ακόμα πολλά ψωμιά. Παραείναι προκλητικό να αξιώνει διεθνώς αντιμετώπιση uber alles και να αρνείται στους πάντες ό,τι απαιτεί για τον εαυτό του. Μία διέξοδος υπάρχει, η αποκατάσταση της ελευθεροστομίας, της ελευθεροτυπίας και η απροκατάληπτη ιστορική έρευνα. Όλα τα άλλα οδηγούν μόνο σε αστυνομίες σκέψης και έκφρασης, σε έναν Μεσαίωνα που εδρεύει όχι πλέον στο Βατικανό αλλά στην Ιερουσαλήμ.
Comments Off
