Το προηγούμενο Σάββατο, με αφορμή το μνημόσυνο του προ 15ετίας θανόντος μειονοτικού βουλευτή Αχμέτ Σαδίκ, βρέθηκε και πάλι στη Θράκη μια κουστωδία επισήμων από την Τουρκία. Το μνημόσυνο οργανώθηκε από τη λεγόμενη «Συμβουλευτική Επιτροπή Τούρκων Δυτικής Θράκης» κι από το κόμμα που είχε ιδρύσει ο Σαδίκ και το οποίο εσχάτως δείχνει να επαναδραστηριοποιείται (εν όψει των εκλογών του Νοεμβρίου;). Εφέτος επικεφαλής των εξ ανατολών επισήμων ήταν ο ίδιος ο αντιπρόεδρος της τουρκικής Κυβέρνησης Μπουλέντ Αρίντς! Τόσο η παρουσία του όσο και τα λόγια του δεν άφησαν καμμία αμφιβολία για την πολιτική της γείτονος στην περιοχή: συνεπής κλιμάκωση της παρέμβασης, με κινήσεις στο όριο της νομιμότητας, και πάντα χάρη στην ολοένα και διευρυνόμενη ελληνική ανοχή. Με Ερντογάν ή με Τσιλέρ, με νεο-οθωμανικό ή με στρατοκεμαλικό πρόσημο, ο έλεγχος της μειονοτικής κοινωνίας επεκτείνεται όλο και ταχύτερα, στον βαθμό που η δική μας κυριαρχία καθίσταται όλο και …διακριτικότερη. Τα τεκμήρια που επί χρόνια παραθέτουμε στον «Αντιφωνητή» δεν φαίνεται να συγκινούν κανέναν.
Read the rest of this entry…
one
Το γράφαμε ήδη από πέρυσι – κάπου εκεί στις αρχές του φθινοπώρου – όταν ο (απειροελάχιστος) επικεφαλής της προηγούμενης κυβέρνησης, νικημένος από την ίδια του την ανεπάρκεια, την αδιαφορία και τη δειλία του, υποταγμένος προδήλως και σε πιέσεις, εκβιασμούς και ψευδεπίγραφες ανάγκες ισορροπίας, έπαιρνε την προφανή απόφαση να ηττηθεί και να παραδώσει τη χώρα στη Σκύλα (και το κόμμα του βεβαίως στη…Χάρυβδη, ασχέτως ασφαλώς του ότι εκεί οι εξελίξεις πήραν τελικά μάλλον απρόβλεπτο δρόμο). Το γράφαμε τότε ξεκάθαρα (ήτανε το «G.A.P. ANTE PORTAS» στον «Α» της 15/9/2009) ότι «το μέλλον ανοίγεται πλέον μπροστά μας πιο σκοτεινό από κάθε άλλη φορά», ότι «βρισκόμαστε μπροστά στη χειρότερη στιγμή της ούτως ή άλλως άθλιας ιστορίας του γελοίου ελλαδικού ψευδοκράτους», ότι «βρισκόμαστε λίγες μόλις μέρες πριν από την παλινόρθωση του πλέον ελεεινού και δυσώνυμου πολιτικού συρφετού που πέρασε ποτέ από αυτόν τον τόπο, ενός συρφετού μάλιστα που υπό τις εντολές (;) του συγκεκριμένου αστείου προεδρεύοντος και εμπλουτισμένος από τη γνωστή φασίζουσα αριστερογενή ελληνοφοβική συμμωρία, θα είναι πολύ χειρότερος ακόμη και από τις τραγικές μέρες της σημιτικής καταισχύνης». Και ταυτόχρονα αναρωτιόμασταν για το «τι μπορεί πλέον να μας αποτρέψει κι εμάς από το να μην πάρουμε τα βουνά, κηρύσσοντας όχι απλώς αντάρτικο, αλλά ανένδοτη και μέχρις εσχάτων μετωπική σύγκρουση απέναντι στον εφιάλτη αυτής της αθλιότητας».
Η αλήθεια είναι ωστόσο ότι αυτά που περνάμε αυτή τη στιγμή εκτείνονται δυστυχώς πολύ πέραν του…κωμικά απλοϊκού όρου «επαλήθευση των φόβων μας». Για την ακρίβεια, βρισκόμαστε 10 μόλις μήνες μετά και η απίστευτη πραγματικότητα την οποία ζούμε έχει ξεπεράσει πλέον εδώ και πολύ καιρό τη μακράν χειρότερη φαντασία. Μιλάμε για ένα απερίγραπτο εσμό, που όσο περνούν οι μέρες, τόσο και εμπεδώνει με τα έργα και τις ημέρες του στον εγκέφαλο και του πλέον ανυποψίαστου ηλίθιου ελληνέζου την ιδέα ότι ήρθε στα πράγματα σε διατεταγμένη υπηρεσία και με μία απολύτως συγκεκριμένη αποστολή: να καταστρέψει τα πάντα (ξεχαρβαλώνοντας δηλαδή εντελώς ότι απέμεινε ακόμη μισο-όρθιο από την επέλαση που επιχειρεί εδώ και 30 χρόνια όλο ετούτο το παμμίαρο σκυλολόι που τολμά να αυτοαποκαλείται «πολιτικό σύστημα» ή…«μεταπολίτευση») και αφού ξεπουλήσει στη συνέχεια όλο το καταπτωχευμένο και ρημαγμένο οικόπεδο στα ξένα της αφεντικά, να φύγει νύχτα. Βιαστική παράδοση της χώρας σε στυγνό σύστημα ξένης κατοχής, οικονομική καταστροφή όλων των μικρομεσαίων εργαζομένων, βίαιη κατάργηση όλων των αυτονόητων εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων, άρον-άρον παράδοση των επόμενων γενεών σε καθεστώς πλήρους αιχμαλωσίας, αποπεράτωση της εθνικής αποδόμησης μέσα από τους προκλητικούς λαθρομεταναστευτικούς νόμους (αλλά φυσικά και την ελληνοφοβική εκπαιδευτική…μεταρρύθμιση της Άννας και της Θάλειας), συμφωνίες συνεκμετάλλευσης και άλλων…παραχωρήσεων με την Τουρκία και βεβαίως πλήρης ακυβερνησία σε όλα τα υπόλοιπα, είναι τα έως τώρα έργα όλης αυτής της κατοχικής συμμωρίας των χυδαίων ανδρεικέλων. Και όλα αυτά μάλιστα, ενώ τα βοθροκάναλα και άπαντα τα υπόλοιπα εγκάθετα παπαγαλάκια σε αθηναϊκό αλλά και σε τοπικά επίπεδα, συνεχίζουν να εμπαίζουν τη νοημοσύνη μας, υπερασπιζόμενοι ακόμη και τώρα τον…δήθεν μονόδρομο του ΔΝΤ, και φυσικά να εντείνουν την οργή μας.
Read the rest of this entry…
none