Αγαπητοί φίλοι και φίλες,

Ευχαριστώ θερμά τους διοργανωτές για την τιμή που μου κάνανε, να μου δώσουν τον λόγο ενώπιόν σας. Θέλω να σας συγχαρώ από καρδιάς όλους, να συγχαρώ τους υγειονομικούς που ετέθησαν σε αναστολή κι αντιμετωπίζουν μήνες τώρα την βάρβαρη επίθεση του καθεστώτος – είστε οι μόνοι άνθρωποι που σήμερα αγωνίζονται στην Ελλάδα, έναν άνισο προσωπικό αγώνα αλλά με τεράστιο κοινωνικό και πολιτικό περιεχόμενο.

Το ιατρικό μέρος του ζητήματος αυτού που υφιστάμεθα όλοι 20 μήνες τώρα, το εξήγησαν οι αγαπητοί φίλοι, πανεπιστημιακοί και γενναίοι άνθρωποι που παρευρίσκονται σήμερα εδώ. Εγώ θα πρόσθετα μόνο μία λέξη, Σουηδία! Αν τα καρναβάλια που βγαίνουν στην τηλεόραση έχουν να πούνε κάτι σοβαρό επ΄ αυτού, να το ακούσουμε, διαφορετικά θα έπρεπε να βγάλουν τον σκασμό. Θα μιλήσω λοιπόν μόνον πολιτικά για την μετάλλαξη του πολιτεύματος από κοινοβουλευτικό σε ολοκληρωτικό, και τη μετάλλαξη μεγάλης μερίδας της κοινωνίας από πολίτες σε αποχαυνωμένους τηλεθεατές που κάθονται και παρακολουθούν την αποδόμηση της ελευθερίας μας και της όποιας δημοκρατίας είχε απομείνει σαν να μην συμβαίνει τίποτε.

Επειδή δεν πρέπει να ζούμε σαν να γεννηθήκαμε εχθές στον τόπο αυτόν, θα θυμίσω λιγάκι το αληθινό πρόσωπο του συστήματος εξουσίας που κατοικοεδρεύει στην Αθήνα, ποιοι είναι δηλαδή αυτοί που επικαλούμενοι σήμερα την «Επιστήμη» τσακίζουν τις ζωές μας. Την Επιστήμη της άρχουσας τάξης, που έλεγε κι ο Γκράμσι, δηλαδή των αφεντικών.

Είναι αυτοί που αρχής γενομένης πριν 12 χρόνια ξεπούλησαν τη χώρα βάζοντάς την στον ζυγό των Μνημονίων κι εκχωρώντας τα πάντα στους ξένους δανειστές. Τότε όσοι φωνάζαμε πως το δήθεν σχέδιο σωτηρίας ήταν ο τάφος της χώρας ήμασταν «λαϊκιστές». Τι μας έλεγε η «Επιστήμη»; Πρώτα πρώτα είχαμε την Στατιστική του Γεωργίου δια της ΕΛΣΤΑΤ. Και η πλειοψηφία των οικονομολόγων, αναλυτών κτλ συμφωνούσε πως το χρέος ήταν βιώσιμο και πάμε σε εξυγίανση. Πού βρισκόμαστε σήμερα; Χρωστάμε αναλογικά υπερδιπλάσια χρήματα, χάσαμε το ¼ του ΑΕΠ μας, ξεπουλήθηκε η δημόσια περιουσία κι ακόμα ξεπουλιέται, τώρα μάλιστα που είναι στα πράγματα στα πράγματα και ο πλέον αρμόδιος, η νεολαία μας έφυγε στα ξένα και τόσα άλλα που όλοι καλά γνωρίζουμε.

Είναι αυτοί που εδώ και τρεις δεκαετίες προπαγανδίζουν τον λαθροεποικισμό της πατρίδας μας, τον λεγόμενο «εμπλουτισμό» της, με αφροασιάτες φτωχοδιάβολους, αυτοί που μασκάρευαν τις ειδήσεις και μαγείρευαν τις στατιστικές της Αστυνομίας για να μην φαίνεται υψηλή η εισαγόμενη εγκληματικότητα, αποκαλούσαν δε «ρατσιστές» όσους αντιδρούσαν ή ανησυχούσαν! Τι έλεγε τότε η «Επιστήμη»; Οι κοινωνιολόγοι, οι πολιτικοί επιστήμονες και άλλοι μας βομβάρδιζαν με όσα βόλευαν την λαθρολάγνα εξουσία, ντόπια και διεθνή. Τι ζούμε σήμερα; Τον απόλυτο εφιάλτη μιας Ελλάδας αφελληνιζόμενης και μιας πρωτεύουσας σαν εθνολογικό πάρκο.

Είναι αυτοί που εδώ και τρεις δεκαετίες πασχίζουν να διαλύσουν την εθνική μας συνείδηση και αυτοπεποίθηση επιτιθέμενοι σε μεγάλες μορφές του συλλογικού μας παρελθόντος και στο σύνολο της ελληνικής Ιστορίας. Μιλώντας για ελληνική εθνογένεση μόλις το …1821, εξωραΐζοντας την Τουρκοκρατία, εξυψώνοντας τομάρια σαν τον Μαυροκορδάτο, κατηγορώντας ήρωες σαν τον Κολοκοτρώνη, αμφισβητώντας τον χορό του Ζαλόγγου ή το Κρυφό Σχολειό, αγνοώντας φέτος τα 200χρονα της Επανάστασής μας… Τι λέει σχετικά η «Επιστήμη»; Όλα τα ανωτέρω είναι η απολύτως κυρίαρχη γραμμή στα ιστορικά Τμήματα των Πανεπιστημίων μας, αλλοίμονο, να μας πούνε «εθνικιστές»;! Εξυπακούεται ότι ο ομιλών ανήκει σε όλες τις παραπάνω κατηγορίες…

Ε, λοιπόν αυτοί οι ίδιοι είναι που τώρα μέσα στην αγωνία για την …υγεία μας, προσπαθούν να μας προφυλάξουν από αυτόν τον τερατώδη ιό και εμείς δεν το καταλαβαίνουμε! Δεν καταλαβαίνουμε ότι το μητσοτακέικο έχει οικογενειακή αποστολή, κάτι σαν τάμα, να υπηρετεί αφιλοκερδώς την Ελλάδα, ότι οι προδότες της Μακεδονίας θα μας φέρουν με το ζόρι ή με το καλό στον ίσιο δρόμο (όπως τότε με το δημοψήφισμα, αν θυμάστε…), ότι η σοσιαληστρική πανούκλα ή οι σταλινικοί γιαχωβάδες ξέρουν κι αυτοί καλύτερα από μας. Μάλιστα κύριε, εσύ που φωνάζεις ότι έπρεπε σήμερα η πλειοψηφία όλων αυτών να βρίσκεται στη φυλακή δεν καταλαβαίνεις από πολιτική, γιατί είσαι ψεκασμένος, όπως λέει και ο πρωθυπουργός. Γιαυτό ακριβώς και επιβάλλεται η λογοκρισία, δεν μπορείς να λές ό,τι σου κατέβει και να υποσκάπτεις την αξιοπιστία του εμβολίου, των νοσοκομειακών στατιστικών, του ΕΣΥ, του Λιγνάδη, του ΝΟΟΡ 1 και της Ζήμενς γενικότερα.

Μα δεν είναι μόνον οι πολιτικοί, έχουμε απέναντι και δημοσιογράφους, γιατρούς, δεσποτάδες… Για τους δημοσιογράφους δεν χρειάζονται πολλές εξηγήσεις, η δουλειά τους είναι ακριβώς αυτή: με μισές αλήθειες και ολόκληρα ψέμματα να κατασκευάζουν την εικονική πραγματικότητα που θέλουν τα αφεντικά τους. Άλλοτε ήταν η ισχυρή Ελλάδα, ο Εκσυγχρονισμός, η Τρομοκρατία, η Ενωμένη Ευρώπη, έ, τώρα είμαστε στο επεισόδιο της Πανδημίας, δεν θα χαραμίσω σάλιο γι΄ αυτούς, τουλάχιστον όχι για να μιλάω γι΄ αυτούς. Για κάποιους δεσποτάδες, σεβόμενος το σχήμα τους, θα πω μόνο ότι οφείλουν να το σέβονται κι αυτοί καμμιά φορά. Είπαμε, κι εμάς μας πληρώνει το κράτος αλλά δεν κάνουμε κι έτσι! Όσο για τους γιατρούς που τρέχουν να επιδοκιμάσουν τις μεθόδους της εξουσίας, τι να πω… Τα απίστευτα πράγματα που ξεστομίζουν κάποιοι δείχνουν ασύλληπτη αγραμματοσύνη, ύποπτα κίνητρα και απουσία κάθε ενσυναίσθησης. Ο γιατρός δεν είναι πια ο μάγος του χωριού απέναντι στους ιθαγενείς, ο κόσμος έχει αλλάξει με την διαδικτυακή διάχυση της γνώσης. Και η απουσία οποιασδήποτε ουσιαστικής στήριξης των συναδέλφων τους σε αναστολή, που δεν κήρυξαν μια σοβαρή απεργία όταν πετάχτηκαν στον δρόμο οι άνθρωποι με τους οποίους μέχρι χθες εργάζονταν μαζί, είναι ανεξίτηλο στίγμα του συνδικαλισμού τους.

Τι μένει όρθιο λοιπόν γύρω μας, αγαπητοί φίλοι; Το κομμάτι του ελληνικού λαού που δεν υποτάχτηκε. Ακόμα κι αν μέσα του κυκλοφορούν κι ορισμένες υπερβολές ή θεωρίες αναπόδεικτες, όσοι αμφισβητούν το επίσημο αφήγημα, εναντιώνονται στις φασιστικές πρακτικές του κι αντέχουν στις ανήθικες πιέσεις, αποτελούν την ελπίδα για το αύριο. Ένα αύριο όπου η πραγματική επιστημονική γνώση θα σπάσει τον σημερινό νάρθηκα της οικονομικοπολιτικής εξουσίας και ο πολίτης θα αποκαταστήσει την αξιοπρέπειά του και τις ελευθερίες του.

Κλείνοντας θέλω να συγχαρώ και τον …εαυτό μου, που κατάφερα να μιλήσω κάπου δέκα λεπτά για τους κορωναζήδες χωρίς να πω μια βρισιά από τις αμέτρητες που τους αρμόζουν!

(Κώστας Καραΐσκος, επικεφαλής της Παράταξης Πολιτών ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ)