Tίς µακάβριες ἱστορίες µέ τό ἀλβανικό ἐµπόριο ὀργάνων ἀπό Σέρβους αἰχµαλώτους γιά δυτικοευρωπαίους πελάτες τίς ἔχουµε σχεδόν ξεχάσει. Μέσα στήν ἀντισερβική παραζάλη πού δηµιούργησαν τά ΜΜΕ (εὐτυχῶς τά ἑλληνικά σέ πολύ µικρότερη κλίµακα) ἐκείνη ἡ ἀνατριχιαστική εἴδηση δέν κολλοῦσε πουθενά καί ὡς ἀσύµβατη µέ τά φιλοτεχνηµένα στερεότυπα ἔπεσε στή λήθη.

Κι αὐτό παρότι ἡ πηγή της ἦταν ἡ πλέον ἀπρόσµενη: Ἡ ἴδια ἡ σερβοφάγος Κάρλα Ντέλ Πόντε, πού παρίστανε τήν Εἰσαγγελέα στό ψευτοδικαστήριο τῆς Χάγης, µόλις βγῆκε ἀπό τήν ὑπόθεση καί βρέθηκε πρέσβειρα τῆς Ἑλβετίας στήν Ἀργεντινή, ἐξιστόρησε τά πάντα στό βιβλίο της: Πῶς ἑκατοντάδες Σέρβοι πολίτες τοῦ Κοσόβου, αἰχµάλωτοι τῶν Ἀλβανῶν, µεταφέρονταν σέ ἕνα κτῆµα τῆς Ἀλβανίας, κάποιου Μερσίν Κατότσι, ὑποβάλλονταν ἐκεῖ σέ χειρουργικές ἐπεµβάσεις, καί τούς ἔπαιρναν ζωτικά ὄργανα πού µεταφέρονταν µετά ἀπό τό ἀεροδρόµιο τῶν Τιράνων σέ πλούσιους δυτικούς πελάτες. Οἱ δύστυχοι Σέρβοι φυσικά σκοτώνονταν καί θάβονταν στό κοντινό νεκροταφεῖο. Πέντε χρόνια µετά τόν πόλεµο, τό 2004, µία ἐπιτροπή τοῦ ΟΗΕ πῆγε ἐπί τόπου γιά νά ἀναζητήσει στοιχεῖα. Στήν ἀναφορά της ἔγραψε ὅτι βρέθηκαν ἴχνη αἵµατος σέ δύο δωµάτια καί σέ κοντινό ρέµα σύριγγες, πλαστικές σακκοῦλες ἀπό ὀρούς, ὑλικό ἀπό χειρουργικές ποδιές καί ἄδεια µπουκάλια φαρµάκων (τό ἕνα µάλιστα ἀπό µυοχαλαρωτικό πού χρησιµοποιεῖται σέ ἐγχειρήσεις). Ὅταν ὅµως ἡ Ἐπιτροπή προσπάθησε νά σκάψει στό τοπικό νεκροταφεῖο, ὅπου ἐλέγετο ὅτι εἶχαν θαφτεῖ τά θύµατα, συνάντησε τήν ἄγρια ἀντίδραση τῶν χωρικῶν καί ἐµποδίστηκε ἡ ἔρευνα!

Στή Σερβία ὁ Εἰσαγγελέας Βούκσεβιτς ἔχει ἕναν µεγάλο φάκελο γιά τήν ὑπόθεση, πού θεωρεῖ ὅτι εἶχε 300-540 θύµατα καί συνδέεται µέ ἀλβανικά ἐγκληµατικά κυκλώµατα πορνείας, ναρκωτικῶν καί διακίνησης προσώπων. Ὡστόσο βρῆκε κλειστή τήν πόρτα τῆς συνεργασίας µέ τήν συνάδελφό του στά Τίρανα καί τώρα οἱ ἐλπίδες γιά διαλεύκανση τῆς ὑπόθεσης βασίζονται στή νέα ἔρευνα πού διεξάγει τό Συµβούλιο τῆς Εὐρώπης, ὑπό τόν Σουηδό Ντίκ Μάρτυ. Πρόκειται γιά τόν Εἰσαγγελέα πού ἀποκάλυψε τίς µυστικές φυλακές τῆς CIA στήν ἀνατολική Εὐρώπη καί αὐτό τό βιογραφικό του εἶναι πού καθιστᾶ πιθανή µία διαλεύκανση τῆς ὑπόθεσης.

Βεβαίως, θά µοῦ πεῖτε, τί εἶναι µερικές ἑκατοντάδες (σκυλεµένοι) νεκροί Σέρβοι µπροστά στή δηµοκρατία καί τήν ἐλευθερία πού γεννήθηκαν στό Κόσοβο; Μιά µικρή παράπλευρη ἀπώ λεια. Κι ἄν ψήφιζαν καί Μιλόσεβιτς κι ἐπιδοκίµαζαν τόν Κάρατζιτς, ἀκόµα µικρότερη. Ἄσε πού ἔτσι χρησίµευσαν καί κάπου, ἀφοῦ τά βαλκανικά τους ὄργανα φιλοξενοῦνται πλέον σέ σώµατα πολιτισµένων καί ἀνθρωπιστῶν Εὐρωπαίων, πού διαθέτουν µία class, πῶς νά τό κάνουµε…