Πᾶνε καί οἱ ἐκλογές τῆς 20ῆς Σεπτεμβρίου, μέ τό πολιτικό σκηνικό νά μήν ἀλλάζει δραματικά. Παρά τίς τεκτονικές μετακινήσεις τῶν κυβερνώντων κομμάτων, ἡ προτίμηση τοῦ κόσμου – αὐτοῦ τελοσπάντων πού προσῆλθε στίς κάλπες – παρέμεινε σ’ αὐτά τά τελευταῖα. Τί κι ἄν σήμερα πᾶνε νά ἐφαρμόσουν τά ἀκριβῶς ἀντίθετα ἀπό ἐκεῖνα πού ἔλεγαν μέχρι χθές; Μέσα στό πλῆρες ἀδιέξοδο* διατήρησαν τίς δυνάμεις τους καί τίς καρέκλες τους, μέ τό «ἀντίπαλο» στρατόπεδο (ΝΔ – ΠαΣοΚ – Ποτάμι) νά ἀναδιανέμει ἁπλῶς τά κουκιά του. Τέλος, ὁ ἀποκλεισμός τῆς ΛΑ.ΕΝ. ἀπό τή Βουλή ἀφήνει τήν κουρελιασμένη ἀντιμνημονιακή σημαία στά ἀπρόθυμα χέρια τοῦ ΚΚΕ καί τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς.

Read the rest of this entry…

Ἡ εὔκολη «ἑρμηνεία» τοῦ ἐκλογικοῦ ἀποτελέσματος στή Θράκη, γιά κάποιον συντηρητικό παρατηρητή, θά ἦταν …παραδοσιακή: ὅτι οἱ μουσουλμάνοι σέ Ξάνθη καί Κομοτηνή ψήφισαν τόν ΣΥΡΙΖΑ μαζικά, ἐπειδή ἔτσι συμφέρει τήν Ἄγκυρα. Δέν θέλουμε νά ποῦμε τό ἀντίθετο ἀλλά ἡ ἀλήθεια δέν εἶναι αὐτό καί μόνο, τά πράγματα δέν ἔχουν μονάχα μία πλευρά.

Read the rest of this entry…

Παραμονές των κρισιμότερων εκλογών της Μεταπολίτευσης, ο ελληνικός λαός είναι σε αδιέξοδο. Από τη μια οι γνωστές φιλιππινέζες της διαπλοκής, που εξαπάτησαν την κοινωνία και διέλυσαν το κράτος των Ελλήνων. Από την άλλη ένας ασυνάρτητος χώρος με διάχυτο εθνομηδενισμό και χωρίς καμία εμπειρία διοίκησης. Πρακτικά ο ελληνικός λαός καλείται να διαλέξει ανάμεσα στη Σκύλλα και στη Χάρυβδη, με τάση ήδη υπέρ της δεύτερης, αφού η πρώτη τον δάγκωσε την τελευταία πενταετία πολύ άσχημα. Είναι όμως αυτή λύση;

Για όσους ανήκουμε στη μικρή μερίδα των Ελλήνων που σκέφτονται και έχουμε γνώμονα το κοινό καλό δεν βλέπω καμμία άλλη επιλογή, πέρα από τους «Ανεξάρτητους Έλληνες». Χάρη στις πρωτοβουλίες του Πάνου Καμμένου έχει δημιουργηθεί ένας πολιτικός χώρος ελεύθερος από εμφυλιοπολεμικά σύνδρομα Αριστεράς – Δεξιάς, με σημαία τη δημοκρατία, την εντιμότητα και την φιλοπατρία. Καθώς πρόσωπα γνωστά από άλλες πολιτικές προελεύσεις μπήκαν στα ψηφοδέλτια των ΑΝΕΛ ήδη από τις περσινές ευρωεκλογές, το αρχικό – καθαρά νεοδημοκρατικό – χρώμα έχει εξαφανιστεί. Οι διεργασίες προχωράνε και δεν πρέπει να πετάξουμε την ευκαιρία που μας προσφέρεται, τόσο για την αυριανή παρουσία στη Βουλή, όσο και για τη μεθαυριανή πολιτική μας συγκρότηση.

Τα θρακικά ψηφοδέλτια των ΑΝΕΛ δείχνουν ότι τα παραπάνω δεν είναι λόγια του αέρα. Στην Ξάνθη είναι (πάλι) υποψήφιος ο Ιρφάν Μεμεταλή, από τον Σύλλογο Πομάκων Ξάνθης, εκπροσωπώντας την πιο τολμηρή, φιλελληνική στάση των Ελλήνων μουσουλμάνων. Στον Έβρο κατεβαίνει ο Βάκης Τσομπανίδης, ιδρυτής του Αγροτικού Κτηνοτροφικού Κόμματος Ελλάδας (ΑΚΚΕΛ), που είναι μια ξεχωριστή πολιτική πρωτοβουλία πανελληνίου ενδιαφέροντος, η οποία ξεκίνησε από την Ορεστιάδα. Και στη Ροδόπη η υπογράφουσα μπήκε στο ψηφοδέλτιο των ΑΝ.ΕΛ., προερχόμενη από την αδέσποτη Παράταξη Πολιτών «ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ» που έχει ταράξει τα αυτοδιοικητικά νερά στην Κομοτηνή. Στη Θράκη λοιπόν οι ΑΝ.ΕΛ. ήδη λειτουργούν ως πόλος έλξης για αυτόνομες, υγιείς δυνάμεις της κοινωνίας. Αν αυτό γενικευτεί, ο ελληνικός λαός θα μπορέσει να λειτουργήσει πολιτικά έξω από τα όρια της κομματοκρατίας και να διαθέτει έναν ρυθμιστή για τις εξελίξεις στο άμεσο (και επικίνδυνο) μέλλον.

Ούτε Σκύλλα ούτε Χάρυβδη. Γραμμή για την Ιθάκη.

Αριστέα Σαρίδου

υπ. Βουλεύτρια ΑΝ. ΕΛ. Ροδόπης

Είναι αναντίλεκτα αποδεκτό πως ασκώντας σε ένα σώμα, ή πρόσωπο, ή ομογενοποιημένο σύνολο υπέρμετρη δύναμη, αυτό είτε θα την αντικρούσει με τρόπο θαυμαστό, είτε θα εκτοπιστεί από την ορμή της δύναμης. Υπό αυτό το πρίσμα καλούμαστε να παρατηρήσουμε και τον λαό μπροστά στην δυναμικότητα της εκλογικής διαδικασίας. Αναζητείται, όμως, η πραγμάτωση μιας ομιλίας ειλικρινούς, που θα υφέρπει η αλήθεια γυμνή (lingua franca).Έχουμε, άλλως τε χρέος να ομιλούμε ξεκάθαρα αν φιλοδοξούμε να αποκτήσουμε καθήκοντα συμβούλων. Αυτό ακριβώς θα επιχειρηθεί στο παρόν άρθρο.

Read the rest of this entry…

Τέρμα οἱ ἀναλύσεις, ἔφτασε ἡ ὥρα τῆς κάλπης. Ἄλλωστε ὅλα γράφτηκαν, ὅλα εἰπώθηκαν, ὅλα διερευνήθηκαν ἀπό κάθε σκοπιά. Ὁ κόσμος δέν θέλει ἄλλες περιγραφές γιά τό τί βιώνει, τί φοβᾶται καί τί ἐλπίζει, ὅλα αὐτά τά γνωρίζει πολύ καλά. Αὐτή τή στιγμή τῆς κάλπης θέλει ΠΡΟΤΑΣΗ, θέλει κάποιον πού θά βγεῖ νά πεῖ εὐθαρσῶς τή γνώμη του γιά τό «διά ταῦτα». Μέ κάθε λογική ἐπιφύλαξη λοιπόν, ἐγώ – σέ ἔντυπο γνώμης, ἄλλωστε – προτείνω ψῆφο στούς «Ἀνεξάρτητους Ἕλληνες». Ἰδού τό σκεπτικό: 

Γιά ΝΔ – ΠαΣοΚ δέν τό συζητῶ, τό καθεστώς πρέπει νά κλονιστεῖ ἐπιτέλους, ἄν ὄχι γιά τήν τιμωρία του ἔστω γιά χάρη τῆς ὅποιας αὐτοκάθαρσής του. Γιά τόν ΓΑΠ θά συζητοῦσα ἄν τό θέμα μας ἦταν τό …λαϊκό δικαστήριο. Γιά ΚΚΕ καί Χ.Α. ἡ ψῆφος εἶναι στήν πραγματικότητα σάν νά λές «πάσο» στήν κρισιμότερη γύρα. Γιά τόν ΣΥΡΙΖΑ δέν θά βγάλουμε μόνοι μας τά ματάκια μας, ἄς τό κάνουν ὅσοι παραμυθιάζονται μέ τίς ἀδολεσχίες του. Τό Ποτάμι, πού φέρνει γάργαρο νερό στόν μῦλο τῆς κοπρο-ἐλίτ, εἶναι γιά τούς πολιτικά ἀναλφάβητους – καί μέ τό συμπάθειο, δηλαδή. Στά κόμματα τῶν δεκαδικῶν ψηφίων δέν θ’ ἀναφερθῶ, ἡ κατάσταση εἶναι σοβαρή. Τί μοῦ μένει, λοιπόν; ΑΝ.ΕΛ. καί Πάνος Καμμένος.
Εἶναι ὁ μόνος χῶρος πού ἔσπασε τίς ψεύτικες γραμμές Ἀριστερᾶς – Δεξιᾶς καί παρά τά προφανῆ προβλήματά του διατηρεῖ μιάν ἐντιμότητα καί διασώζει (ὅσο ὑπάρχει) μιάν ἐλπίδα πολιτικῆς ἔκφρασης ἔξω ἀπό τά γνωστά. Καί μή μοῦ πεῖτε «ποιό σοβαρό πρόβλημα τῆς χώρας θά λυθεῖ;», γιά τήν ψῆφο μιλᾶμε, μήν τά μπερδεύετε…

K.K.

Πᾶμε λοιπόν γιά ἐκλογές. Τό γαλαζοπράσινο πολιτικό καθεστώς ἔχασε τή μάχη τῆς Προεδρίας καί ὁδηγεῖται – ἑκόν ἄκον – στίς κάλπες ὅπου τό ἀναμένει ἡ ἥττα. Εἶναι ὅμως αὐτός λόγος γιά νά πανηγυρίσουμε ἤ ἔστω γιά νά αἰσιοδοξοῦμε;
Ἡ γνώμη μας εἶναι πώς ναί, πρέπει νά δοῦμε τίς δυνατότητες πού ἐνδεχομένως θά προσφέρει μιά νέα κατάσταση, μέ τόν Σύριζα στήν Κυβέρνηση. Ἐννοεῖται πώς αὐτό τό λέμε χωρίς καμμία ψευδαίσθηση γιά τίς δυνατότητες καί τίς ἀντιλήψεις τοῦ συγκεκριμένου χώρου, γιά τίς ἀντικειμενικές συνθῆκες λαϊκῆς ἀποχαύνωσης καί πελωρίων προβλημάτων πού θά κληθεῖ νά ἀντιμετωπίσει, γιά τό ἀρνητικό διεθνές κλῖμα ἔναντι τῆς χώρας μας. Ὑπάρχουν ὅμως καί λόγοι πού στηρίζουν μιά κάποιαν αἰσιοδοξία.

Read the rest of this entry…

Υποτίθεται ότι στην σύγχρονη εποχή μας η λογική είναι το κύριο εργαλείο με το οποίο πορεύται ο άνθρωπος στην καθημερινότητά του. Στο όνομα αυτής έχει εγκαταλειφθεί κάθε μεταφυσική ανησυχία, κάθε ηθική αρχή καί κάθε αναζήτηση νοήματος βίου. Δεν θα μπούμε στή συζήτηση αυτή, όμως θα παραθέσουμε κάποια πασίγνωστα παραδείγματα από την δημόσια ζωή της χώρας, στα οποία ο παραλογισμός θριαμβεύει χωρίς να ενοχλείται κανένας.

Read the rest of this entry…

Πολύς λόγος ἔγινε γιά τό «μήνυμα» τῶν πρόσφατων ἐκλογῶν, γιά τό ἄν ἐλήφθη τό μήνυμά τους ἀπό τά κόμματα καί ἰδίως ἀπό τήν Κυβέρνηση. Ἄλλοι λένε πώς τό ἔλαβαν, ἄλλοι πώς οἱ ἀντίπαλοί τους τό ἀγνόησαν κτλ κτλ. Ἐμεῖς πάντως ἀναρωτιόμαστε ποιό ἦταν τελικά τό μήνυμα τῶν ἐκλογῶν. Κι ἐπειδή σέ κάποιαν ἀπάντηση ἔχουμε καταλήξει, μέ βάση καί τόν ἀνασχηματισμό πού ἀκολούθησε, τήν μοιραζόμαστε μαζί σας.

Τό μήνυμα λοιπόν εἶναι τό ἑξῆς: στήν ἑλληνική ἐκδοχή τοῦ κοινοβουλευτισμοῦ, ὅπως αὐτή διαμορφώθηκε ἰδίως μετά τό 1981, ὅ,τι καί νά ψηφίζεις, σέ κυβερνάει τό Πασόκ. Τό εἴδαμε καί στά χρόνια τοῦ Ἀνδρέα καί τοῦ Σημίτη καί τοῦ Χαζοῦ, τό εἴδαμε καί στά χρόνια τοῦ Καραμανλῆ Β΄, τό βλέπουμε καί τώρα. Μπορεῖ λοιπόν στίς πρόσφατες ἐκλογές τό συγκεκριμένο καρκίνωμα νά πῆρε 8% στίς ἐκλογές, ὡστόσο ἀμέσως μετά αὐξήθηκε ἡ παρουσία του στήν Κυβέρνηση Σαμαρᾶ: κράτησε τό κυριότερο ὑπουργεῖο μέ ἕναν ἄλλον Στουρνάρα, ὀνόματι Χαρδούβελη, διατήρησε τό πρῶτο τῆ τάξει ὑπουργεῖο (Ἐξωτερικῶν) μέ τόν ἀρχηγό του καί μέ τήν προσθήκη τοῦ Κούρκουλα, παρέμειναν οἱ ἄνθρωποί του στά κομβικά πόστα Ὑποδομῶν καί Περιβάλλοντος (Χρυσοχοϊδης – Μανιάτης), ἀνέλαβε τό Παιδείας μέ τόν Λοβέρδο καί βόλεψε σέ κυβερνητικές θέσεις πλείστους ἄλλους (Π. Κουκουλόπουλος, Λ. Γρηγοράκος, Γ. Ντόλιος, Φ. Γεννηματᾶ, Ε. Χριστοφιλοπούλου, Β. Κεγκέρογλου, Οδ. Κωνσταντινοπουλος καί Α. Γκερέκου). Μόνον ὁ καημένος ὁ Τσαυτάρης ἀποβλήθηκε, ἴσως γιατί πάλεψε νά προσφέρει ἔργο καί χαλοῦσε τήν πιάτσα (ἄ, ναί, καί ὁ Συμεών Κεδίκογλου πού μᾶλλον τόν ξέχασαν).
Ἔτσι λοιπόν, τό 92% τοῦ λαοῦ τούς ἀποδοκίμασε κι αὐτοί ἁρπάχτηκαν ἀκόμη πιό σφιχτά ἀπό τήν ἐξουσία. Κι ἄλλες μπίζνες, κι ἄλλα μέσα, κι ἄλλα στελέχη, κι ἄλλες ὑποθῆκες γιά τό μέλλον. Τό ἔχουμε ξαναγράψει: ἡ χώρα χρειάζεται ἀποπασοκοποίηση, ὅπως ἡ μεταπολεμική Γερμανία χρειαζόταν ἀπαλλαγή ἀπό τά στελέχη τοῦ ναζισμοῦ. Δυστυχῶς βρισκόμαστε ἀκόμα πάρα μά πάρα πολύ μακρυά…

Δέν κάνουμε, εἶναι ἀλήθεια, συχνά ἀναφορές στό γενικό πολιτικό πλαίσιο τῆς χώρας. Πρῶτον γιατί δέν περιμένετε φυσικά ἀπό ἐμᾶς νά σᾶς ποῦμε τί συμβαίνει γύρω σας καί δεύτερον γιατί δέν θέλουμε νά ἀκολουθοῦμε κατά πόδας τήν ἐπιβεβλημένη ἀτζέντα τοῦ δημοσίου διαλόγου. 

Ὅμως δέν γίνεται καί νά μήν κάνεις μιάν ἀναφορά στή συνεχιζόμενη οἰκονομική καταστροφή, στήν πολιτική ἀπελπισία καί στήν ἀναπτυξιακή ἀνυδρία πού ὅλοι βιώνουμε. Ὁσο κι ἄν ἐκτιμοῦμε πώς ὁρισμένοι στήν Κυβέρνηση ἔχουν καλές προθέσεις καί ἐνδεχομένως κάτι σάν σχεδιασμό στόν νοῦ τους, δέν μποροῦμε νά δοῦμε τί ἀλλάζει αὐτό στό πεδίο τῆς πραγματικότητας. Ἡ πορεία μας συνεχίζει στίς ἴδιες ράγες πού μᾶς ἔβαλε ὁ ἄθλιος βλακοπράκτορας, πρός τόν γκρεμό. Κι αὐτό πιά δέν τό λένε μόνο οἱ Κασσάνδρες τῆς Ἀριστερᾶς ἀλλά καί οἱ καθεστωτικότερες γραφῖδες τῶν ΜΜΕ.
Ποιάν ἄλλη ἐπιλογή διαθέτει λοιπόν ὁ Ἕλληνας ψηφοφόρος ἀπό τό νά μαυρίσει ἄγρια τούς νῦν κυβερνῶντες; Ὅσο κι ἄν δέν ἀρέσει σέ κάποιους, οἱ μισές ψῆφοι θά πᾶνε σέ ΣΥΡΙΖΑ – Χρυσή Αὐγή, ὅποτε καί νά γίνουν ἐκλογές, χωρίς φυσικά αὐτό νά σημαίνει στροφή τοῦ λαοῦ στόν ἀριστερισμό ἤ στόν νεοναζισμό. Τό πρόβλημα εἶναι τό τί θά γίνει μετά. Κάθε λογικός ἄνθρωπος ἐλπίζει σέ δημιουργία οἰκουμενικῆς Κυβέρνησης μέ βάση -ἀναγκαστικά- τόν ΣΥΡΙΖΑ καί μέ προσωπικότητες ἀπό ἄλλους (πολιτικούς καί μή) χώρους. Ἕνα κυβερνητικό σχῆμα πού θά ἀνταποκρίνεται στήν κρισιμότητα τῶν στιγμῶν καί στήν ἐπείγουσα ἀνάγκη νά ἑνωθεῖ καί νά ἐμπνευσθεῖ ὁ ἑλληνικός λαός. Μόνο μέ αὐτή τήν προϋπόθεση μπορεῖ νά ἐπιχειρηθεῖ κάτι σοβαρό ἐντός κι ἐκτός Ἑλλάδος.
Πόσο πιθανό εἶναι αὐτό τό σενάριο; Τί προοπτικές ἐπιτυχίας ἔχει μέσα σέ ἕνα εὐρωπαϊκό περιβάλλον ὅλο καί πιό αὐταρχικό, ὅλο καί πιό σκοτεινό; Οἱ ἀπαντήσεις δέν εἶναι σήμερα ἐνθαρρυντικές ἀλλά σύντομα θά τίς λάβουμε. Οἱ τριπλές ἐκλογές τόν ἐρχόμενο Μάιο δείχνουν πιά πολύ πιθανές καί …κοντός ψαλμός ἀλληλούια.

Μολονότι η κρίση του δυτικού καπιταλιστικού μοντέλου εξακολουθεί να παράγει αποτελέσματα εφάμιλλα μείζονος πολεμικής καταστροφής χωρίς βομβαρδισμούς και στρατεύματα, αναζητούνται εναγωνίως σημάδια που να προμηνύουν ότι οι επερχόμενες εκλογές μπορούν να γίνουν εφαλτήριο αντιστροφής της καταστροφικής πορείας της χώρας. Παρά την διαφαινόμενη σημαντική μείωση των εκλογικών ποσοστών των δύο μεγάλων κομμάτων (σχεδόν υποδιπλασιασμό τους), το πιθανότερο μετεκλογικό σενάριο είναι η άνετη κοινοβουλευτική πλειοψηφία τους, με το σενάριο της υπέρβασης και των 180 εδρών αθροιστικά να μην είναι καθόλου απίθανο. Στην περίπτωση αυτή είναι βέβαιο ότι θα συνεχιστεί και θα ολοκληρωθεί το σχέδιο της πλήρους υποδούλωσης της χώρας στους ξένους δυνάστες της, της αναγκαστικής μετανάστευσης του ανθού της ελληνικής νεολαίας και της πλήρους εξαθλίωσης της ζωής του συνόλου του πληθυσμού, του υποβιβασμού της στα όρια της δουλείας, της αναξιοπρέπειας, ακόμα και της πείνας.

Read the rest of this entry…

Ἔζησες στὴν Ἑλλάδα^.

ἔφαγες, γλέντησες,

 τζόγαρες, ἔκλεψες…

Ἔ, ἄσε τώρα στὰ παιδιά σου

μιὰ ρημαγμένη χώρα,

μιὰ Βουλγαρία τοῦ Νότου:  

ΞΑΝΑΨΗΦΙΣΕ ΤΟΥΣ!

Oἱ ἐκλογές περάσανε καί εἶναι ἀληθές ὅτι δέν φάνηκε καμμία παρέμβαση τοῦ τουρκικοῦ Προξενείου Κομοτηνῆς, ὅσον ἀφορᾶ τήν ψῆφο τῶν μουσουλμάνων τῆς Θράκης. Αὐτό βέβαια δέν σημαίνει ὅτι ἡ παρουσία του δέν ἐπικαθόρισε τό ἀποτέλεσμα: Συνεχίζει νά ἀποτελεῖ τή βάση κάθε προεκλογικοῦ ὑπολογισμοῦ τῶν κομμάτων τοπικά, τόσον ὅσον ἀφορᾶ τίς ὑποψηφιότητες, ὅσο καί τίς γενικότερες ἰσορροπίες. Βεβαίως οἱ δύο θέσεις στό Κοινοβούλιο δέν εἶναι καμμιά φοβερή ἐπιτυχία, ἀφοῦ μιλᾶμε γιά δυό νομούς μέ 6 ἕδρες συνολικά καί ἕναν πληθυσμό χονδρικά μισό μισό. Αὐτό ὅμως πού ἔχει δυστυχῶς ἐπιτευχθεῖ σέ μεγάλο βαθμό, ἰδίως στή Ροδόπη, εἶναι τό σύνθημα πού λάνσαρε (καί) στίς πρόσφατες ἐκλογές, «ὁ Τοῦρκος ψηφίζει Τοῦρκο».
Τί συνέβη λοιπόν τίς προάλλες; Οἱ μουσουλμάνοι τῆς περιοχῆς ψήφισαν συντριπτικά ΠαΣοΚ. Ποιό ΠαΣοΚ ὅμως; Μελετώντας τίς ψήφους σέ 29 ἀμιγῶς μειονοτικά χωριά (Δοκός, Βάκος, Ραγάδα, Ὁμηρικό, Ἐσοχή, Δειλινά, Ἀρχοντικά, Θάμνα, Μέγα Δουκᾶτο, Λαμπρό, Σαλμώνη, Κηκίδιο, Σκάλωμα, Ληνός, Χλόη, Ἤπιο, Μικρό Πιστό, Μύστακας κτλ) τό ἐξαγόμενο εἶναι ἀποθαρρυντικό καί ἀγγίζει τά ὅρια τοῦ ἐκλογικοῦ ἀπαρτχάιντ. Παραδείγματα: Στό Στυλάριο, λίγο ἔξω ἀπό τήν Κομοτηνή, ἔλαβαν 124 ψήφους ὁ Χατζηοσμάν, 69 ὁ Κοτζαμουμίν, 1 ὁ Πεταλωτής, 1 ἡ Μανωλιᾶ καί καμμία ὁ Τζανίδης. Στήν ὀρεινή Κύμη οἱ Πομάκοι ἔριξαν 129 ψηφοδέλτια στόν Χατζηοσμάν, 4 στόν Κοτζαμουμίν καί κανένα στούς τρεῖς χριστιανούς συνυποψηφίους τους! Στήν πομάκικη Ἄνω Βυρσίνη οἱ δύο μουσουλμάνοι πῆραν 307 ψήφους καί οἱ τρεῖς χριστιανοί …11. Στό Καλλυντήρι τό σκόρ ἦταν ἀκόμα χειρότερο: 415-11. Τά ἴδια καί σέ κεφαλοχώρια ὅπως τά Ἀριανά, ὁ Κάλχας κτλ. Καμμία διαφοροποίηση ἄν ἐπρόκειτο γιά βουνό ἤ γιά κάμπο, γιά τουρκοχώρια ἤ πομακοχώρια, γιά κοντινούς στήν πόλη οἰκισμούς ἤ ἀπομακρυσμένους. Βεβαίως ὑπῆρξαν καί καλύτερες ἐπιδόσεις κατά τόπους, ὀφειλόμενες ὅμως μᾶλλον σέ συγκυριακούς παράγοντες.
Κανείς δέν ἀμφισβητεῖ ὅτι ἡ λογική τοῦ «δικοῦ μας ἀνθρώπου» ἔχει βάση γιά τόν μουσουλμανικό πληθυσμό, ὅπως καί γιά ὅλους. Αὐτό ὅμως μέσα στά πλαίσια τῆς λογικῆς καί μέ κάποια ὅρια. Ὅταν μέσα στό ἴδιο κόμμα γιά τό σύνολο τῶν 29 χωριῶν μέ τά 7.172 «πράσινα» ψηφοδέλτια ὁ μέν Πεταλωτής παίρνει …98, δηλαδή ποσοστό 1,4%, τό δέ σύνολο τῶν τριῶν χριστιανῶν περιορίζεται στό …3%, τότε κάτι σάπιο ὑπάρχει στό βασίλειο τῆς θρακικῆς Πασοκοκρατίας.

Παραμονές τῆς πρωθυπουργοποίησης τοῦ Γιώργου Παπανδρέου, μέσῳ τῶν ἐκλογῶν τῆς 4ης Ὀκτωβρίου (ἤ τῶν ἀμέσως ἑπόμενων), κάνουμε ἀναπόφευκτα μερικές μαῦρες σκέψεις πού θέλουμε νά μοιραστοῦμε μαζί σας. Τό τί ἀκριβῶς θά σημάνει γενικά ἡ παραπάνω πολιτική ἐξέλιξη δέν εἴμαστε σέ θέση νά τό ποῦμε – καί, γιά νά ἀκριβολογοῦμε, δέν τολμᾶμε νά τό βάλουμε μέ τόν νοῦ μας. Εἰδικά ὅμως γιά τήν ἰδιαίτερη πατρίδα μας, τή Θράκη, δέν μποροῦμε νά μήν τό ἀναλογιστοῦμε.
Πρῶτον καί κύριον εἶναι οἱ σχέσεις μας μέ τήν Τουρκία καί τήν ὑποχείριά της μειονοτική ἡγεσία. Χρόνια τώρα τό ἐκσυγχρονιστικό ΠαΣοΚ ἔχει υἱοθετήσει πλήρως (τόσο στά λόγια – βλέπε π.χ. τίς θέσεις τοῦ ΙΣΤΑΜΕ – ὅσο καί στήν πράξη) τήν ἀτζέντα καί τίς περισσότερες θέσεις τῆς Ἄγκυρας. Ἡ μαζική ὑπερψήφιση τῶν πασόκων ὑποψηφίων (βουλευτῶν, δημάρχων, νομαρχῶν), μειονοτικῶν καί μή, δέν εἶναι καθόλου τυχαία.
Σέ Ροδόπη καί Ξάνθη χρόνια τώρα αὐτό ἀποτυπώνεται στό πρασίνισμα τοῦ χάρτη τῶν ἑκάστοτε ἐκλογῶν, κάτι πού ἴσχυσε ἀκόμη καί στά τελευταῖα χρόνια τῆς νεοδημοκρατικῆς ἰσχύος! Τό τί θά συμβεῖ λοιπόν στίς 4 Ὀκτωβρίου εἶναι ἀπολύτως δεδομένο, καί μόνον ἕνας παράγοντας μπορεῖ νά τό ἐπηρρεάσει: Ἡ προσπάθεια τῆς Τουρκίας νά ἐξαφανίσει πολιτικά τόν Εὐριπίδη Στυλιανίδη, ἀβαντάροντας περαιτέρω τόν ἐσωκομματικό του ἀντίπαλο Ἀχμέτ Ἰλχάν, μέ τήν προσδοκία νά ἀποσπάσει ὁ τελευταῖος τήν μοναδική ἕδρα πού θά πάρει τό κυβερνόν κόμμα στόν νομό Ροδόπης. Τά γαλάζια ψηφοδέλτια, δηλαδή, πού θά δεῖ ἀπό τή μειονότητα ἡ ΝΔ θά εἶναι ἐκεῖνα πού θά πασχίζουν νά θάψουν τό μοναδικό ὑπερέχον τοπικό στέλεχός της ἐδῶ καί δεκαετίες!

Ὁ ἴδιος προσωπικά ὁ Παπανδρέου εἶναι μία ἐγγύηση γιά τήν Ἄγκυρα ὅτι οἱ ἀντιστάσεις θά εἶναι οἱ λιγότερες δυνατές. Δέν ἀναφέρομαι στά φιλομειονοτικά του μέτρα τοῦ παρελθόντος, κάποια ἀπό τά ὁποῖα ἦταν καί ἀναγκαῖα. Μιλῶ γιά τίς μικρές μά καίριες ὑποχωρήσεις στά ἐλάσσονα ζητήματα τῆς καθημερινότητας. Κι ἀπό τήν ἄλλη τό στελεχιακό δυναμικό τοῦ χώρου ἔχει πλέον ἀποψιλωθεῖ ἀπό ἑστίες
ἀντιστάσεως, μέ εὐάριθμες φωτεινές ἐξαιρέσεις (Πεταλωτής, Σγουρίδης…). Ἀντιθέτως, βρίθει ἀπό ἀπίθανους τύπους πού εἴτε ἔχουν μία προσέγγιση γιά τό θέμα λές καί μιλᾶμε γιά τό ἀντάρτικο τῶν Οὐαζίρων στό Πακιστάν εἴτε ἔχουν ἀναλάβει τήν ἁπλή διεκπεραίωση τῶν τουρκικῶν αἰτημάτων πρός τήν ἑλληνική διοίκηση. Νά φανταστοῦμε καί μία κυβέρνηση ΠαΣοΚ μέ 152 βουλευτές, ἐκ τῶν ὁποίων οἱ 2 θά εἶναι μειονοτικοί; Καθόλου ἀπίθανο καί …καθόλα τρομοκρατικό!
Μήπως ὅμως ὁ νέος πρωθυπουργός θά βοηθήσει τόν τόπο μας στά ἄλλα θέματα; Ἀφήνω κατά μέρος ὅτι κατά κανόνα δέν μπορεῖ οὔτε τόν ἑαυτό του νά βοηθήσει σέ βασικά πράγματα, καί προσπαθῶ, ὅλος αἰσιοδοξία, νά βρῶ ποῦ μπορεῖ νά κάνει κάτι παραπάνω ἀπό τό γαλάζιο τσοῦρμο τῶν ἀχρήστων πού φεύγει. Στόν θνήσκοντα ἀγροτικό τομέα ὅπου ὅλα (καπνοκαλλιέργεια, τιμές ἀγροτικῶν
προϊόντων, ἐπιδοτήσεις…) ἔχουν κριθεῖ ἐκτός συνόρων; Στόν χῶρο τῶν μικρομεσαίων ἐπαγγελματιῶν ὅπου ξέσπασε ἡ κρίση μιᾶς παρασιτικῆς ἀπό τά γεννοφάσκια της οἰκονομίας; Στόν τομέα τῆς δημόσιας διοίκησης ὅπου τό ΠαΣοΚ πρωτοέφερε τήν διάλυση; Ἤ μήπως στά μείζονα τοπικά θέματα, ὅπως εἶναι οἱ ἑλληνορωσικοί ἀγωγοί; Τί εἶπε σχετικά προχθές ὁ ΓΑΠ στήν Ἀλεξανδρούπολη; Ὅτι «ἡ διακρατική συμφωνία γιά τόν ἀγωγό Μπουργκάς – Ἀλεξανδρούπολης κατοχυρώνει τά συμφέροντα μόνο τῆς μιᾶς πλευρᾶς» κι ὅτι «θά ἐπιμείνει στή διασφάλιση τῶν περιβαλλοντικῶν ὅρων σέ ξηρά καί θάλασσα» ὥστε, λέει, «ἡ Ἑλλάδα νά διασφαλίσει τά συμφέροντά της, τόσο στήν κατασκευή ὅσο καί στή λειτουργία τοῦ ἀγωγοῦ αὐτοῦ»! Δηλαδή ἀφοῦ φάγανε 10 χρόνια (1994-2004) χωρίς νά βάλουν μία τελική ὑπογραφή (κάτι πού ἔκανε ὁ Καραμανλής), τώρα θά ἔρθουν νά ξανακάνουν «διάλογο», πετώντας πάλι τή μπάλλα στήν ἐξέδρα, μέχρι νά ἀγανακτήσει ὁ Ρῶσος συμπαίκτης μας καί νά φύγει! Κάθε ὁμοιότητα μέ τίς θέσεις τῆς ἀμερικανόστροφης νέας βουλγαρικῆς κυβέρνησης θά εἶναι ἀπολύτως τυχαία*…
Κι ἕνα τελευταῖο: Ὁ μέλλων πρωθυπουργός σας** εἶχε τό θράσσος νά μιλήσει καί γιά τό θέμα τῶν ματαιωθέντων χρυσωρυχείων, οἰκειοποιούμενος ξεδιάντροπα ξένους ἀγῶνες, κι αὐτό μάλιστα τή στιγμή πού κατεβάζει ὑποψήφιο βουλευτή τόν ὑπεύθυνο δημοσίων σχέσεων τῶν Χρυσωρυχείων Θράκης! Προφανῶς ἦταν βέβαιος πώς ἀπευθύνεται σέ χαχόλους…

* Ἄσε πού ὁ Μπορίσωφ δέν εἶναι καί …σοσιαλιστής
** Γελούσαμε μέ τούς γιάνκηδες πού εἶχαν πρόεδρο τόν κρετίνο Μπούς, ἔ; Ἐδῶ τώρα πού αὐτός θά κάνει καί κουμάντο, ἐλλείψει administration;

     Σε όλη μου τη ζωή ειλικρινά δεν θυμάμαι πιο ενδιαφέρον εκλογικό αποτέλεσμα απ’ ότι το προχτεσινό. Δεν θυμάμαι αποτέλεσμα πιο δίκαιο, πιο σοφό και πιο μεστό από πολιτικά μηνύματα.- κυρίως προς τους δύο βασικούς πόλους του πολιτικού παιχνιδιού. Αναλυτικότερα:

     Αφ’ ενός, οι μεν. Δίκαια επανεξελέγησαν και βεβαίως όχι για τους καρπούς του δικού τους έργου (στην πραγματικότητα και με ελάχιστες εξαιρέσεις ήταν μία πολύ κακή κυβέρνηση), αλλά απλούστατα επειδή αν έβγαιναν οι άλλοι, θα ήταν η απόλυτη καταστροφή. Ο λαός προς τιμήν του δεν ξέχασε ακόμη τις δύο τετραετίες του εβραιοαμερικανοτζουτζέ που καταλήστεψαν και διέλυσαν τα πάντα. Επίσης προς τιμήν του δεν μάσησε με τις απεγνωσμένες προσπάθειες κάποιων να τον πείσουν ότι αυτή η συμμωρία μεταλλάχτηκε σε κάτι διαφορετικό και ακόμη να του φορέσουν ως ηγετική προσωπικότητα τον ορισμό της ανεπάρκειας. Τίποτα (για να επιβεβαιωθεί για μια φορά ακόμη ότι, όσο κι αν την πασπαλίσεις με άχνη ζάχαρη, η κουράδα κουραμπιές δεν γίνεται). Ήταν όμως σοφή και δίκαιη η επιλογή του να τιμωρήσει και την κυβέρνηση με πτώση των ποσοστών της και να την ξαναστείλει με… ιδρωμένη αυτοδυναμία στη Βουλή. Γιατί το εκλογικό ποσοστό της ΝΔ ήταν μεν θριαμβευτικό, αλλά κυρίως σε σύγκριση με το αντίστοιχο του ΠΑΣΟΚ και όχι τόσο σε απόλυτα μεγέθη. Εμείς συνεχίζουμε να πιστεύουμε ότι αν ο Καραμανλής δεν έκανε λόγω ενδοκομματικών ισορροπιών κάποιες χοντρές πατάτες τύπου βιβλίου ΣΤ΄ Δημοτικού και πιο άνετη αυτοδυναμία θα είχε, ενώ δεν αποκλείεται και το κόμμα του Καρατζαφέρη να έμενε εκτός βουλής. Ελπίζουμε το μήνυμα να ελήφθη…

     Αφ’ ετέρου, οι δε. Το Βατερλώ που υπέστησαν, αυτός ο απόλυτος εκλογικός διασυρμός, ήταν επίσης ότι πιο σοφό και δίκαιο μπορούσαμε να δούμε. Ένα κόμμα που εδώ και πολλά χρόνια έχει εξολοκλήρου μεταλλαχθεί σε συναγελασμό οργανωμένων συμφερόντων και μηχανισμών νομής χρήματος και που δείχνει ότι δεν μπορεί πλέον να πείσει (τουτέστιν να εξαπατήσει) κανέναν. Έχω την αίσθηση ότι η εκλογική συντριβή οφείλεται και σ’ αυτό και δεν είναι μόνο απόρροια συγκυριών, όπως λ.χ. η …χαρισματική προσωπικότητα του νυν αρχηγού του (περί του οποίου αλήθεια ακόμη αναρωτιέμαι αν κατάλαβε ότι έχασε, γιατί από τις δηλώσεις του δεν πολυφάνηκε τέτοιο πράμα – και ως εκ τούτου καθόλου μην το αποκλείετε να πάει αύριο στον Παπούλια για να ορκιστεί…πρωθυπουργός). Άρα δεν νομίζω ότι το πρόβλημα για το ΠΑΣΟΚ θα λυθεί μόνο με τις αυτονόητες κινήσεις ανάγκης (π.χ. άμεση επιστροφή του προαναφερθέντος στο ίδρυμα, εκλογή κάποιου που να διαθέτει IQ πάνω από – 50, κλπ). Απαιτούνται πολύ δραστικότερες και βαθύτερες αλλαγές, τις οποίες ωστόσο επί του παρόντος αδυνατούμε να δούμε ακόμη και για τον ευφυέστερο (νέο) αρχηγό πώς (και κυρίως με ποιους) θα μπορούσε να τις κάνει. Το βέβαιο πάντως είναι ότι ετούτο το εκσυγχρονιστικό έκτρωμα, με την τωρινή του τουλάχιστο μορφή, δείχνει να έχει πλέον κλείσει τον κύκλο του και ο προχτεσινός του εξευτελισμός ήταν ένα έργο πραγματικά θείας δικαιοσύνης…

     Τρίτον, αμφότεροι. Για τους λόγους που ήδη αναφέραμε έλαβαν για πρώτη φορά και οι δύο μαζί τα επίχειρα (τραγικά για τους δεύτερους, πιο ανώδυνα για τους πρώτους) των επιλογών τους και τα χαμένα τους ποσοστά δεν ξαναμοιράστηκαν, αλλά διέρρευσαν εξολοκλήρου εκτός του δικομματικού παιχνιδιού. Ενισχύθηκαν εντυπωσιακά τα μικρότερα κόμματα και όσο κι αν εμείς βεβαίως επιχαίρουμε κυρίως για την άνοδο του ΚΚΕ (ενώ μας χάλασε φυσικά το αντίστοιχο για τα συνασπιστήρια), θεωρούμε το συνολικό γεγονός ως πολύ θετική πολιτική εξέλιξη και για μια ακόμη φορά ως απόρροια μεγάλης πολιτικής λαϊκής σοφίας. Γιατί επιτέλους ο δικομματισμός έφαγε την πρώτη του χαρακτηριστική σφαλιάρα. Δεν κατέρρευσε βέβαια (κι ούτε θα καταρρεύσει), αλλά του εστάλη ένα πολύ ηχηρό μήνυμα, που καλά θα κάνει στο εξής να το λάβει πολύ σοβαρά υπόψη…

     Τέταρτον, οι επιμέρους εκκωφαντικές σφαλιάρες. Δεδομένου ότι στην πολιτική παίζουν και τα πρόσωπα τον ρόλο τους, ο εκλογικός καταποντισμός κάποιων από τα επιφανέστερα και προκλητικότερα μέλη του εκσυγχρονιστικού ανθυποντενεκεδαριού (ενίοτε δε και της εκσυγχρονιστικής… παραοικονομίας) δεν ήταν μόνο εξόχως απολαυστικός, αλλά και απολύτως διδακτικός (στέλνει δηλαδή επίσης κάποια μηνύματα στα δύο μεγάλα κόμματα). Μαρι(ον)έττες, Γεωργιάδηδες, Μπίστηδες (ειδικά γι’ αυτόν, που του έχω και διαχρονική αδυναμία, τριπλή εκσπερμάτιση, άμα τω ακούσματι, από την ηδονή), Άκηδες και Λάκηδες μάς άφησαν χρόνους. Ιδιαίτερα μάλιστα η εκλογική καταβαράθρωση της πρώην υπουργάρας μας, στέλνει ένα σαφές μήνυμα προς τον Καραμανλή και στηρίζει επιπλέον την εκτίμηση που κάναμε προηγουμένως σχετικά με το πόση ζημιά έκανε και στον ίδιο όλη αυτή η θλιβερή ιστορία με τις ψευτοεπιστημονικές ιστορικές βλενόρροιες των τζουτζέδων της Νέας Τάξης. Μακάρι στο μέλλον να είναι πιο προσεκτικός…

     Για όλους αυτούς τους λόγους, θα επαναλάβω εν κατακλείδι ότι το αποτέλεσμα των εκλογών της 16ης Σεπτέμβρη ήταν πραγματικά και δίκαιο και σοφό (τηρουμένων εννοείται πάντα των αναλογιών, βάσει των υπαρχόντων δεδομένων, αλλά και σε σχέση με τη συμπεριφορά του εκλογικού σώματος κατά το παρελθόν). Όχι πως δεν θα μπορούσε να είναι και ακόμη καλύτερο, αλλά ας μη ζητούμε και υπερβολικά πράγματα. Η ουσία είναι πως για πρώτη φορά ο ελληνικός λαός θεωρώ ότι επιδεικνύει τέτοια πολιτική ωριμότητα και απονέμει σε τέτοιο βαθμό εκλογική δικαιοσύνη. Φυσικά όμως – για να μην αιθεροβατούμε κιόλας – κανείς δεν μπορεί ακόμη να πει με σιγουριά ότι οι προχτεσινές επιλογές του οφείλονται κυρίως σε πραγματική ωρίμανση (έστω και πρώιμης μορφής) και δεν είναι απλά καρπός κάποιας παρορμητικής του αντίδρασης κατά τη συγκεκριμένη χρονική και πολιτική συγκυρία. Αυτό στην πραγματικότητα είναι κάτι που μόνο ο χρόνος θα το δείξει…

                                                                                                              Ο ΕΞ ΑΠΟΒΛΗΤΩΝ

     Καλά, για σας δεν ξέρω, αγαπητοί φίλοι, αλλά εγώ από Κυριακή βράδυ κι έπειτα περνάω μέρες κρασιού και λουλουδιών! Που κι εγώ ο ίδιος δηλαδή απορώ με τον εαυτό μου…

     Γιατί εντάξει, το να ουρλιάξω κομμάτι απ’ τη χαρά μου ανήμερα Κυριακής με το θεαματικό σιχτίρισμα που υπέστησαν τα Ηνωμένα Εκσυγχρονιστικά Ρεζίλια, το περίμενα! Αλλά έλεγα «Άντε, αύριο θα ξημερώσει και θα μου περάσει»! Τίποτα όμως, βρε! Εκεί αυτό το πράμα, αμείωτο! Για τέτοια ηδονή μιλάμε τώρα, που ούτε οι φανατικότεροι Νεοδημοκράτες δεν την ένιωσαν! Και το χειρότερο απ’ όλα είναι πως δεν ντρέπομαι και να το ομολογήσω, ε; Είδατε πού μας κατάντησαν τόσα χρόνια οι καθ’ υποτροπήν γιαλαντζί σοσιαλιστές;

Read the rest of this entry…

     Πανικόβλητος επανακάμπτω σήμερα, αγαπητοί φίλοι, στα Απόβλητα και πιάνω αμέσως δουλειά, καθώς, όπως αποδείχτηκε, δεν είναι να λείπει κανείς καθόλου τέτοιες εποχές! Εδώ λίγες μέρες λείψαμε και μαζεύτηκε τέτοιο σκουπίδι, που κοντεύει να μας πνίξει…

     Και ο λόγος φυσικά για το ΠΑΣΟΚ και (κυρίως) για το ψηφοδέλτιο επικρατείας του! Που αυτό, ρε παιδιά, δεν είναι ψηφοδέλτιο, ο Μπουκλουτζάς είναι! Τέτοιο σκουπιδαριό μαζεμένο πραγματικά δεν το έχουνε ξαναδεί τα ματάκια μας…

     Πρώτη-πρώτη η Ellinis υπότροπος και ακολουθούν Δαμανάκη, Ανδρουλάκης – ο γνωστός και ως Π^ν (=Παπάρας στη Νιοστή) – Μάνος και Ανδριανόπουλος! Και αν σκεφτείτε ότι στη «μεγάλη προοδευτική παράταξη» (μη χέσω!) έχει πάει και ο Κουναλάκης, ενώ βρίσκονται ήδη από καιρό εκεί  Κοντογιαννόπουλος και Μπίστης με την ΑΕΚΑ (Ασυνάρτητη Ένωση Κατιμάδων Αριστεράς) και συνυπολογίσετε ακόμη κι όλα τα ούτως ή άλλως υπάρχοντα ιθαγενή ανθυποσκύβαλα, έδεσε εντελώς το γλυκό…

Read the rest of this entry…