Καλά, για σας δεν ξέρω, αγαπητοί φίλοι, αλλά εγώ από Κυριακή βράδυ κι έπειτα περνάω μέρες κρασιού και λουλουδιών! Που κι εγώ ο ίδιος δηλαδή απορώ με τον εαυτό μου…

     Γιατί εντάξει, το να ουρλιάξω κομμάτι απ’ τη χαρά μου ανήμερα Κυριακής με το θεαματικό σιχτίρισμα που υπέστησαν τα Ηνωμένα Εκσυγχρονιστικά Ρεζίλια, το περίμενα! Αλλά έλεγα «Άντε, αύριο θα ξημερώσει και θα μου περάσει»! Τίποτα όμως, βρε! Εκεί αυτό το πράμα, αμείωτο! Για τέτοια ηδονή μιλάμε τώρα, που ούτε οι φανατικότεροι Νεοδημοκράτες δεν την ένιωσαν! Και το χειρότερο απ’ όλα είναι πως δεν ντρέπομαι και να το ομολογήσω, ε; Είδατε πού μας κατάντησαν τόσα χρόνια οι καθ’ υποτροπήν γιαλαντζί σοσιαλιστές;

     Το άλλο που επίσης ουδόλως ντρέπομαι να ομολογήσω, είναι ότι εγώ προσωπικά δεν ένιωσα ούτε μια στιγμή το αίσθημα «ανωτερότητας», που έδειχναν κάποιοι άλλοι αυτές τις μέρες απέναντι στους ηττημένους (που βοηθήσανε βεβαίως κι οι ίδιοι σ’ αυτό, γιατί τέτοια χοντρή παπάρα που φάγανε, τι άλλο να κάνανε απ’ το να βγουν σαν τις βρεγμένες γάτες με το κεφάλι κάτω και ψελλίζοντας λογάκια αυτοκριτικής;). Εγώ πάντως με τις τοιαύτες φαρισαϊκές ταπεινοσχημίες ουδόλως τσίμπησα, καθότι, βλέπετε, οι αναμνήσεις από την εωσφορική έπαρση ορισμένων (που μέχρι ΚΑΙ την Παρασκευή το βράδυ ήταν προκλητικά ορατή) είναι ακόμη πολύ νωπές! Δηλαδή, οι Πάγκαλοι, οι Πρωτοπαπάδες, οι Αννούλες κι όλοι οι αποδέλοιποι αλαζονικοί και αιθεροβατούντες καισαρίσκοι μεταβλήθηκαν άφνω σε ταπεινές χαμηλοβλεπούσες; Και τι περίμεναν δηλαδή; Να μασήσουμε κι από πάνω;

     Πάντως ήτανε πραγματικά τόσο μεγάλη η ηδονή, που ό,τι και να πούμε τώρα, θα είναι λίγο! Και μας προέκυψε και εξαρχής, ε; Χαλαρά κύλησε το όλο πράγμα και δια περιπάτου! Ούτε αγωνίες, ούτε τίποτε! Μόνο για μια στιγμή δηλαδή ανησυχήσαμε, όταν είδαμε τον Μητσοτάκη να φτάνει χαμογελαστός στη Ρηγίλλης, οπότε μοιραία φοβηθήκαμε μήπως με την εμφάνιση του Γκαντέμη, γυρίσουν αίφνης ανάποδα τα ποσοστά, αλλά ευτυχώς τίποτε! Ακόμη κι η Κατάρα του Δράκου δεν έπιανε εκείνο το βράδυ! Ε, μετά συνειδητοποιήσαμε ότι είχε μείνει και η Ρηγίλλης στη θέση της (ούτε από σεισμό γκρεμίστηκε, ούτε σαρώθηκε από τσουνάμι), οπότε χαλαρώσαμε πια τελείως! Ήταν πλέον ΜΗ ΑΝΑΣΤΡΕΨΙΜΟ!

     Άμα όμως τώρα αναρωτιέστε «γιατί πια τόση ηδονή», θα σας απαντήσω! Για τρεις διαφορετικούς λόγους! Ο πρώτος και βασικός είναι ασφαλώς ότι χάσανε και μας αφήσαν χρόνους (και μας απαλλάξανε ΚΑΙ από την αφόρητη παρουσία τους, αλλά βεβαίως ΚΑΙ από την αναζήτηση νέας χώρας προς εγκατάστασιν, γιατί φυσικά, ως γνωστόν, με Γιωργάκη πρωθυπουργό, εμείς σ’ αυτόν τον τόπο ΔΕΝ ΜΕΝΑΜΕ!)

     Ο δεύτερος είναι ότι χάσανε με μεγάλη διαφορά ή – για να το θέσω πιο κομψά και πολιτισμένα – τους μπήκε ένα πράμα να (μετά συγχωρήσεως)! Έτσι πήρανε ακριβώς αυτό που τους άξιζε για όλο το σπάσιμο νεύρων, τον εμπαιγμό και την αγανάκτηση που μας προκάλεσαν επί τόσα χρόνια! Πού για να το θέσω δηλαδή και πάλι πιο κομψά, ΜΑΣ ΤΑ ΚΑΝΑΝΕ ΝΤΑΒΟΥΛΙΑ…

     Και ο τρίτος ήταν ασφαλώς το ότι οι περισσότεροι από τους πλέον αντιπαθητικούς έμειναν ΚΑΙ εκτός Βουλής! Κάτι Γκεσούληδες, κάτι Μπίστηδες, κάτι Σηφουνάκηδες θα κάνουμε πια καιρό να τους ξαναδούμε! Και να μην παραλείψουμε φυσικά και τον εκ Πειραιώς δοσίλογο (τον οποίον ως φανατικοί Παοκτσήδες ουδέποτε τον αλησμονήσαμε)…

     Και το πιο αστείο είναι τώρα ότι ξωπετάχτηκαν όλοι αυτοί και μπήκανε μέσα κάτι χαζογκόμενες, έτσι; Αμ, πάντα το έλεγα εγώ ότι έχει χιούμορ ο Κύριος! Που μπορεί να αργεί, μα ούτε κι αυτός (ως γνωστόν) αλησμονεί…

     Ε, άμα έλειπε βεβαίως και η γελοία πρώτη πεντάς του Επικρατείας, θα ήμασταν σίγουρα ακόμη πιο ευτυχισμένοι, αλλά τι να κάνουμε τώρα! Δεν μπορεί να τα έχει κανείς και όλα στη ζωή!

     Τουλάχιστον όμως εξελέγη η μικρή Σελήνη της «Λάμψης», πράγμα φυσικά πολύ παρήγορο, γιατί έτσι θα έχει και παρέα στο ίδρυμα ο Γιωργάκης! Θα παίζουνε μηλάκια, αγιούτο,«περνά-περνά η μέλισσα» και στα διαλείμματα θα οργανώνουνε και αντιπολιτευτική τακτική παρέα με το αρκουδάκι τον Χόχο! (Ε, κι άμα βαρεθούν μόνοι τους, ας βάλουνε στην παρέα και τον Μάνο με τα τουβλάκια του)…

     Κι όσο βέβαια για κάτι παλιούς συντρόφους απ’ την Αριστερά που με κράζανε τις προάλλες που χάρηκα τόσο, λέγοντάς μου ότι και με τη Ν.Δ. μία από τα ίδια θα ζήσουμε, ένα έχω να πω:  αυτό μένει να αποδειχθεί! Εγώ προς το παρόν το ΜΟΝΟ που ξέρω είναι ότι σε σύγκριση με τη πασοκοσημιτική ξεφτίλα, αποκλείεται να πάμε χειρότερα! (Καλά, για Γιωργάκη δε συζητάμε, ε; Εκεί θα ήτανε το ΑΠΟΛΥΤΟ ΦΟΥΝΤΟ κι ευτυχώς που έβαλε η Παναγιά το χέρι της!) Ε, άμα τώρα βγω εν τέλει τόσο λάθος, τι να πω! Θα βγω στην πλατεία να πυρποληθώ δημοσίως, να με θυμούνται κι ως τον Εξ Αποβλήτων της Λωραίνης…

     Ε, κι όσο πάλι για το άλλο που λέγανε (οι ίδιοι σύντροφοι) ότι με την κυβερνητική αλλαγή δεν έγινε δα και τίποτε πολύ συνταρακτικό, εκεί μπορεί και να συμφωνήσω! Αν εξαιρέσει δηλαδή κανείς ότι:  α) μας τελείωσε το τσίρκο, β) έφυγε η χολέρα, γ) ξεκουμπίστηκαν τα λαμόγια και οι άχρηστοι, δ) μπήκαν στο μούσκιο οι επαγγελματίες πολιτευτές, ε) αφήσανε επιτέλους την κουτάλα οι αρχιθιασώτες του greek dream της μίζας, της αρπαχτής και της εύκολης κονόμας…

     Ε, αν τα εξαιρέσει λοιπόν κανείς όλα αυτά τα…ασήμαντα, κατά τα άλλα είναι πράγματι πιθανό ότι όντως τίποτε πολύ συνταρακτικό τελικά δεν συνέβη…

                                                                                   Ο ΕΞ ΑΠΟΒΛΗΤΩΝ