Μετά τήν ἀλλαγή τοῦ Εὐριπίδη Στυλιανίδη ἀπό τό ὑπουργεῖο Παιδείας στό Μεταφορῶν κι Ἐπικοινωνιῶν, ὁ συντοπίτης µας πολιτικός (δέν) ἔκανε τίς κάτωθι δηλώσεις:

«Μετά τούς 15 µῆνες µου στό ΥΠΕΠΘ, ἔχω νά δηλώσω τά κάτωθι: Θά πρέπει τελικά νά εἶναι κάποιος πολύ µαλάκας γιά νά προσπαθήσει νά κάνει κάτι παραπάνω ἀπό ρουσφέτια κι ἁρπαχτές σέ ὁποιοδήποτε ὑπουργεῖο αὐτῆς τῆς χώρας. Ὅταν ξέρει ὅτι µέ τό πού θά στοχοποιηθεῖ ἀπό κάποιο µαφιοκάναλο ἤ κάποια κωλοφυλλάδα θά πάρει τόν ποῦλο (εἴτε ἔχει θριαµβεύσει εἴτε τά ἔχει σκατώσει), θά πρέπει νά εἶναι τρελλός γιά νά δουλέψει. Ὅταν ξέρει ὅτι ἀνά πάσα στιγµή µπορεῖ νά γίνει ἡ «Ἰφιγένεια» τοῦ πρωθυπουργοῦ µιᾶς ἀκυβέρνητης χώρας, καί νά ἀντικατασταθεῖ ἀπό τόν πρῶτο τυχόντα γκλαµουροτενεκέ, τί σχεδιασµό µπορεῖ νά κάνει; Καί µέ ποιούς ἰσχυρούς τοῦ χώρου τῆς ἁρµοδιότητάς του νά τά βάλει, ὅταν ἐκεῖνοι εἶναι πού θά µείνουν κι αὐτός δέν θ’ ἀφήσει πίσω του οὔτε ἀνάµνηση; Ν’ ἀναµετρηθεῖ µέ τούς κοπροκαθηγητάδες τῶν ΑΕΙ; Μέ τή µαφία τῶν κηφηνοτρωκτικῶν στό ὑπουργεῖο; Μέ τίς συνδικαλιστικές συµµορίες τῶν «λειτουργῶν»;

Καί νά πεῖτε ρέ παιδιά πώς δέν τά ‘ξερα, πώς πῆγα γυρεύοντας; Μέ κανέναν δέν προσπάθησα νά τά βάλω. τίς τοµές τίς ἀπέφυγα, τούς λαϊκισµούς τούς υἱοθέτησα, τίς µεγαλοκουράδες τίς ἀνέχτηκα… Τό «λάθε βιώσας» τήρησα στή θητεία µου, προσπαθώντας γιά τό αὐτονόητο, µά τό ἀποτέλεσµα… Ντάξει, θά µοῦ πεῖτε ὅταν Λιάπης, Φώλιας καί Ἀλογοσκούφης πᾶνε στά σπιτάκια τους, ἐσύ κλαίγεσαι γιά τό Μεταφορῶν; Ἤ µήπως εἶχες καµµιά εἰδική σχέση µέ τήν Παιδεία πρίν πᾶς ἐκεῖ; Ἀλλά νά, εἶναι πού χάνοντας ἀπό τά σαραντακάτι κάθε φιλοδοξία παραγωγῆς πολιτικοῦ ἔργου ἀκόµα καί στό ἐλάχιστο ἐπίπεδο, τί θἄµαστε στά ἑξήντα µας;…»