Στήν ἐξωτερική πολιτική τῆς Ἑλλάδος τά κυβερνῶντα σούργελα, ἔχοντας κρεμαστεῖ ἀπό τά μέζεα τῆς ἀμερικανοϊσραηλινῆς συμμαχίας, πίστεψαν ὅτι σώθηκαν. Πόνταραν ὅτι μέ τήν δουλικότητα στό ἀφεντικό -βλέπε καί τό προδοτικό “κλείσιμο” τοῦ Μακεδονικοῦ- θά κρυφτεῖ ἡ ἀνυπαρξία καί ἡ ἀδιαφορία τους, μαζί μέ ὅλη τήν παθολογία τῆς χώρας μας. Ἔλα ὅμως πού πέσανε σέ ἀλλαγή φάσης παγκοσμίως καί τό διεθνές καθεστώς κλονίζεται ἀπό νεωτερικές δυνάμεις, σάν κι αὐτές πού ἐκφράστηκαν μέ τήν ἐκλογή τοῦ Τράμπ! Μιά τραγωδία μᾶς ἀπειλεῖ ΚΑΙ στίς ἑλληνοτουρκικές σχέσεις, ἄν διαβάζουμε σωστά τίς ἐξελίξεις στό μέτωπο τῆς Συρίας καί ἄν συνεχίσουμε ὡς Ἑλλάδα ἔτσι.

Ἡ ἀπόφαση τοῦ Ἀμερικανοῦ προέδρου γιά ἀπόσυρση τῶν ΗΠΑ ἀπό τό συριακό ἔδαφος ἀφενός μέν εἶναι μιά θαυμάσια εἴδηση γιά τίς ἐκεῖ ἐμπλεκόμενες χῶρες -καί ὄχι μόνο-, άφετέρου δέ εἶναι ἄλλη μία ἀπόδειξη τῆς μειωμένης πλέον (σχετικῆς) ἰσχύος τῆς Ἀμερικῆς. Ταυτοχρόνως ὅμως εἶναι ἀκόμη ἕνα ἄδειασμα τῶν Κούρδων, πού ὅπως καί στό βόρειο Ἰράκ ἀποδείχθηκε πώς δέν ζύγισαν σωστά τίς καταστάσεις. Ἀκόμη κι ἄν ἀποφύγουν τήν μῆνι τῆς Τουρκίας καί καταφύγουν μέ ρωσικές ἐγγυήσεις στήν ἀσφάλεια τῆς ἑνιαίας Συρίας, τό ὄνειρο τοῦ κουρδικοῦ κράτους πάει στίς καλένδες. Πρᾶγμα πού σημαίνει ὅτι ὁ Ἐρντογάν διασφαλίζει τά ἀνατολικά του σύνορα καί θά μπορεῖ νά ρίξει πιά περισσότερο βάρος στήν δική μας πλευρά. Ἐκεῖ ὅπου μιά κυβέρνηση πού ἐλαύνεται ἀπό μισελληνικά ἰδεολογήματα καί ψυχοπνευματικές παρεκκλίσεις διαλύει τόν λαό καί τήν πατρίδα, ἐπαναπαυμένη πώς οἱ “σύμμαχοί της” θά καθαρίσουν πᾶσαν νόσον καί πᾶσαν συριζία. Καθημερινά διχάζει τόν κόσμο πάνω σέ νεοταξίτικες γραμμές, πριμοδοτεῖ τήν ἀλλοίωση τοῦ πληθυσμοῦ μέ τόν λαθροεποικισμό, ἐγκαταλείπει τήν ἐθνική Ἄμυνα στό ἔλεος τοῦ χρόνου… Πιστεύει πώς ἄν κουνάει χαρωπά τήν οὐρά της κάθε πού τῆς λέει ἕνα γλυκόλογο ὁ Πρέσβης, ξορκίζει τήν Κατάρα τῆς Ἀσίας; Καί καλά τί πιστεύει ὁ κάθε συριζοβλαμμένος πού ἐλπίζουμε ὁσονούπω νά ξεκουμπιστεῖ, ἐναλλακτική ὅμως ὑπάρχει γιά τήν πατρίδα μας, ἐφεδρεῖες ἔμειναν στό ἑλληνικό ἔθνος;