Κάθε πού μπαίνει νέος χρόνος μᾶς βγαίνει μιά διάθεση νέας ἀρχῆς σέ ὅλα τά θέματα, ἰδιωτικά καί δημόσια. Τί νά περιμένουμε λοιπόν τό 2019 στόν δημόσιο βίο τῆς πατρίδας μας; Γιά μᾶς εἶναι ξεκάθαρο. Πρῶτον καί κύριο νά ξεκουμπιστεῖ ὁ Σύριζα ἀπό τήν Κυβέρνηση. Ὄχι τόσο γιατί εἶναι ἄχρηστοι καί ἀνίδεοι ἐνώπιον τῶν προβλημάτων τῆς Ἑλλάδος – καί οἱ ἄλλοι δέν πολυδιαφέρουν – ἀλλά γιά δύο βασικούς ἐπιπρόσθετους λόγους: ἀφενός γιατί ἡ ἰδεοληψία / ψυχοπνευματική καθήλωση τῶν στελεχῶν τους ἐπιβάλλει πρόθυμα τήν ἑλληνοκτόνα – κοινωνιοκτόνα πολιτική ὀρθότητα τῶν ἀφεντικῶν.

Καί ἀφετέρου γιατί πρέπει ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ νά τιμωρηθεῖ ἡ μακεδονική προδοσία. Καμμία σημασία δέν ἔχει τί θά κάνανε οἱ ἄλλοι στή θέση τους, τί σκέφτεται ὁ Κούλης κτλ. Εἶναι ἀδιανόητη κάθε προσπάθεια διάχυσης τῶν εὐθυνῶν, τή στιγμή πού ἔχουμε μιά τέτοια ἀθλιότητα μπροστά στά μάτια μας. Πίσω στή γνωστή γαλαζοπράσινη παρακμή λοιπόν, ὅσο πιό ἀδύναμη γίνεται, καί βλέπουμε. Δυστυχῶς οὔτε πολιτικά οὔτε κοινωνικά ἔχουμε ὡριμάσει σέ σημεῖο νά περιμένουμε κάτι ἐντυπωσιακό στό προσκήνιο, κάτι σάν τόν Σαλβίνι ἤ τά Κίτρινα Γιλέκα λ.χ. Εἶναι ὅμως αὐτά τά φαινόμενα πού δείχνουν τήν ἀφὐπνιση τῶν εὐρωπαϊκῶν ἐθνῶν καί ἀπό αὐτήν περιμένουμε τήν διαμόρφωση μιᾶς ἄλλης ΕΕ στίς ἐπερχόμενες εὐρωεκλογές, μακρυά ἀπό φιλιππινέζες τοῦ καθεστῶτος (τύπου Μακρόν, Μέρκελ…).

Τέλος, τοπικά – στήν Κομοτηνή – θά τό παλέψουμε στίς δημοτικές ἐκλογές τοῦ Μαΐου. Μέ ἀφετηρία τό 9,2% τοῦ 2014 καί μέ παρακαταθήκη τήν πολύπλευρη δράση μας, θά διεκδικήσουμε ὡς ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ ἕνα σημαντικό μερίδιο τοῦ ἐκλογικοῦ σώματος. Παρά τήν προξενική προπαγάνδα πού ἐλαχιστοποιεῖ τήν ἀπήχησή μας στό μειονοτικό τμῆμα τῆς κοινωνίας, παρότι δέν διαθέτουμε μαῦρο χρῆμα ἤ κομματικές ἄκρες, στοχεύουμε στόν διπλασιασμό τῆς δύναμής μας ὥστε νά τεθεῖ ἡ βάση γιά τήν πολιτική χειραφέτηση τῆς κοινωνίας στήν πιό εὐαίσθητη περιοχή τῆς πατρίδας μας.