Ὅ,τι καί νά ποῦνε πλέον, ὅ,τι καί νά γίνει πιά, οἱ βρετανικές ἐκλογές ἔβγαλαν μέν πρώτη τήν Μέη ἀλλά ὁ πραγματικός νικητής εἶναι ὁ Τζέρεμυ Κόρμπυν. Ὁ ἡγέτης τῶν Ἐργατικῶν πῆρε ἕνα κόμμα ὑπό διάλυση, μετά ἀπό τήν ἐκπόρνευση τῆς Μπλαιρικῆς περιόδου, καί ἀνέβασε τήν δύναμή του κατά τό 1/3, ἀπό τό 30% στό 40%, μέσα σέ ἀφάνταστα δύσκολες συνθῆκες: μέ ὅλον τόν Τῦπο ἐναντίον του προσωπικά, μέ τήν καθεστωτική μερίδα τοῦ κόμματός του νά τόν ὑπονομεύει ἀνοιχτά καί μέ τό κλῖμα στή χώρα κάθε ἄλλο παρά εὐνοϊκό (τό Brexit στήν ἡμερήσια διάταξη, ἡ τρομοκρατία νά φοβίζει τόν κόσμο…). Ὅμως μέ τήν ἀναμφισβήτητη ἐντιμότητά του καί ὑπερασπιζόμενος τίς κοινωνικές προτεραιότητες (αὐτό πού οἱ κοπρίτες στήν τηλεόραση λαϊκισμό τό ἀνέβαζαν, δημαγωγία τό κατέβαζαν) κατάφερε αὐτόν τόν ἆθλο. Σάρωσε στό Λονδῖνο, στήν Οὐαλία καί στά βόρεια, κι ἔχασε συνολικά μέ διαφορά στά ὅρια τοῦ στατιστικοῦ λάθους (2 – 2,5%).

Ἐδῶ τώρα πῶς μπορεῖς νά μήν ἐπισημάνεις τόν πρόστυχο ρόλο (ΠΑΛΙ!) τῶν δημοσκοπήσεων; Ἐνῶ μέχρι πρό ἡμερῶν ἔλεγαν ὅτι ἡ διαφορά τῶν δύο μεγάλων κομμάτων εἶχε πέσει ἀπό τό 22% στό 1-2%, τό τελευταῖο διήμερο ἔγινε ἕνα μπαράζ τοῦ τύπου “ἡ Μέη προηγεῖται μέ 4-12 μονάδες”, “σίγουρη νικήτρια” κτλ γιά νά ἐπηρρεάσουν τό ἀποτέλεσμα. Κι ὅπως φαίνεται τά κατά-φεραν. Καί γιά νά μήν ξεβρακωθοῦν ἀπό τήν πρώτη στιγμή, στό exit poll δέν ἔβγαλαν κανένα ποσοστό παρά μόνο κατανομή ἑδρῶν πού τίποτε σχεδόν δέν λέει γιά τή λαϊκή προτίμηση! Εἴπαμε, ὅποτε διακυβεύεται κάτι σοβαρό, τό παρακράτος δίνει τά ρέστα του…