Ρίξαμε ασφαλώς μια ματιά στις …εργασίες της Εθνικής Συνδιάσκεψης του ΠΑΣΟΚ (όση τέλος πάντων μάς επέτρεψε το διαταραγμένο στομάχι και η ευεπίφορη σε εμφράγματα, εγκεφαλικά και λοιπές ιατρικές περιπέτειες κρίσιμη ηλικία μας). Και φυσικά είδαμε οτιδήποτε άλλο εκτός από το μόνο πράγμα που θα έπρεπε να δούμε: ήτοι, εκατοντάδες άτομα να σέρνονται στο πάτωμα, ρίχνοντας στάχτες (κατά το αρχαίο πρότυπο) στα κεφάλια τους, ουρλιάζοντας με αναφιλητά για τις αμαρτίες τους και εκλιπαρώντας συγχώρεση για το πώς κατάντησαν τη χώρα. Αντιθέτως, τόσο συγκλονιστικό ήταν το …κλίμα αυτοκριτικής και μεταμέλειας, ώστε όχι μόνο ο απερχόμενος αρχιηλίθιος τραπεζοτζουτζές, αλλά και οι επίδοξοι νέοι επικεφαλής του θιάσου, δεν μπήκαν στον κόπο να ψελλίσουν ούτε μία έστω λέξη που να παραπέμπει υποτυπωδώς σε απολογία. Όλα είναι, ως έοικεν, καλώς καμωμένα, στα πλαίσια μίας τιτάνιας και ορκισμένης προσπάθειας να σωθεί η πατρίδα, και τα όποια λάθη χειρισμού έγιναν (ναι, απλώς κάποια …λάθη χειρισμού!) δεν μπορούν να ακυρώσουν αυτήν την προσπάθεια!

Είδαμε (κι ακούσαμε) τις ξύλινες βλακείες των παπουτσήδων και τους αφρισμένους και διαταραγμένους παραλήρους των ψευδοβενιζέλων για τη νέα εκκίνηση της μεγάλης δημοκρατικής παράταξης (λες και δεν έγινε απολύτως τίποτε τα τελευταία δύο χρόνια)! Είδαμε νεολαίους να χοροπηδάνε (ναι, εν έτει 2012 και εν μέσω μνημονίων) φωνάζοντας συνθήματα για τον λαό που …«δεν ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά»! Είδαμε συνολικά όλο αυτό το ανεκδιήγητο τσίρκο Μεντράνο από κλέφτες, απατεώνες, τσαρλατάνους, ερπετά, κάφρους και απλούς κρετίνους να αποδύεται σε μία ακόμη ανεκδιήγητη οπερέτα αναδίπλωσης του …σοσιαλιστικού ιδεώδους (με θλιβερότερη προφανώς όλων την τελευταία κατηγορία – των κρετίνων – που δεν αποκλείεται και να το …πίστευαν, καθώς απαξάπαντες βεβαίως οι υπόλοιποι απλώς το άθλιο τομάρι τους προσπαθούσαν απεγνωσμένα να σώσουν). Και τους είδαμε εν τέλει να αλληλοεπευφημούνται και να τολμούν να ονειρεύονται και πάλι (έστω και για το απώτερο μέλλον) νέες κυβερνητικές πλειοψηφίες και αυτοδυναμίες, ως μονόδρομους τάχα μου για τη σωτηρία της χώρας! Ναι, έτσι ακριβώς! Σαν να μην πέρασε μια μέρα…

Κι αφού τα είδαμε όλα αυτά, μία ακόμη ψηφίδα μπήκε στη θέση της. Ίσως κι η τελευταία. Και βεβαιωθήκαμε ακόμη πιο πολύ γι’ αυτό που εδώ και πολύ καιρό λέμε: όσο πιο γρήγορα τελειώσει αυτή η ταλαίπωρη χώρα με τον …σοσιαλιζέ φασισμό, με τον συρφετό που τρεις δεκαετίες τώρα έχει ταχθεί στην αποθέωση του πλιάτσικου και στο ξεχαρβάλωμα των πάντων, με τα απερινόητα κατακάθια που σε οποιαδήποτε στοιχειωδώς ευνομούμενη κοινωνία θα είχαν σχέση είτε με τα ψυχιατρικά συνέδρια (ως αντικείμενα μελέτης), είτε απλώς με το ποινικό δίκαιο (ως αντικείμενα…προσαγωγής), τόσο το καλύτερο για την ίδια τη χώρα. Και όταν λέμε «να τελειώσει», εννοούμε ασφαλώς σε όλα τα επίπεδα, έως δηλαδή και το πλέον συμβολικό. Ας εκλέξουν λοιπόν τον νέο ηγέτη τους οι ολετήρες, ας συμμετάσχουν και στην επόμενη κυβερνητική παρωδία στηρίζοντας την ετέρα μειοδοτική ιλαροτραγωδία των σαμαράδων, ας γίνει τελοσπάντων οτιδήποτε απέμεινε για να ολοκληρωθεί ο κύκλος της τρομερής λοιμικής ασθένειας. Η πρώτη κυβέρνηση όμως που θα εμφανιστεί σ’ αυτόν τον τόπο και θα είναι πραγματικά ελληνικών συμφερόντων, είναι φανερό ότι πέραν των εκτεταμένων διώξεων που θα ασκήσει (για εσχάτη προδοσία, για αθέμιτο πλουτισμό, για απλή συνενοχή, κλπ) και επίσης πέραν του πόσοι ακριβώς απ’ όλον τον συρφετό θα εκτελεστούν ή θα περάσουν στη φυλακή την υπόλοιπη ζωή τους (με στερήσεις πολιτικών δικαιωμάτων, δημεύσεις περιουσιακών κλοπιμαίων και ότι άλλο πρέπει να γίνει), οφείλει ίσως να προβεί και σε κάτι ακόμη. Σε τι; Νομίζω, σε μία δημόσια ατίμωση όλου αυτού του κοινωνικοπολιτικού σημαινόμενου, που γέννησε τη βαθύτερα παρακμιακή πνευματικά, κοινωνικά και πολιτικά περίοδο της ελληνικής Ιστορίας (στο σύνολό της πιθανότατα – ούτε η Τουρκοκρατία, ούτε καμμιά άλλη περίοδος παρακμής δεν νομίζω ότι έφτασε ποτέ σε τέτοια επίπεδα ηθικής, πνευματικής και πολιτισμικής κατάρρευσης και καταισχύνης) και κατέληξε – απολύτως συνειδητά – στον μεγαλύτερο εφιάλτη που ενέσκηψε ποτέ πάνω στην ευνουχισμένη, προδομένη και εξωνημένη εν τέλει πατρίδα. Ναι, θα μπορούσε κανείς να μιλήσει για πλήρη αποκαθήλωση: είτε μιλάμε απλώς για το παραδειγματικό, τελετουργικό ξήλωμα οιουδήποτε στοιχείου αποτελεί δημόσια υπόμνηση της πανούκλας (από προτομές μέχρι πινακίδες σε κτίρια και δρόμους), είτε μιλάμε μέχρι και για…συμβολική ποινικοποίηση της οιασδήποτε δημόσιας αναφοράς ετούτης της κακόηχης δυσωνυμίας που παραπέμπει σε σοσιαλ-κινηματικές πορδές μισελληνικών πεμπτοφαλαγγίτικων κοπρανοχρυσο-κανθάρων. Πλήρης αποκαθήλωση στα πάντα. Και μόνο στα αρχεία βέβαια και στις άλλες ιστορικές πηγές να παραμείνουν τα έργα κι οι ημέρες της ολέθριας συναγωγής των θεοστυγών, για να μπορούν οι ιστορικοί του μέλλοντος να μελετούν την πιο μαύρη περίοδο της Ιστορίας μας και να την αφήσουν τελικά στις επερχόμενες γενιές. Κτήμα ες αεί, παράδειγμα προς αποφυγή και μνημείο αποτρόπαιο…

Ο ΕΞ ΑΠΟΒΛΗΤΩΝ