Για να μη χάνουμε χρόνο, δηλώνω εξαρχής ότι υπό άλλες συνθήκες δεν θα είχα φυσικά καμμία απολύτως όρεξη ν’ ασχολούμαι με τα άθλια δωσίλογα μούτρα τους, ούτε και να μαγαρίζω το στόμα μου με τα κοπρώνυμά τους. Βλέπετε όμως ότι την ώρα που καταστρέφονται ζωές, άνθρωποι αυτοκτονούν, μεγάλες πληθυσμιακές ομάδες βουλιάζουν στην απόγνωση, ξεπουλιέται η χώρα και γενικά διαλύονται όλα όσα ξέραμε γύρω μας, οι απερίγραπτοι κοπρίτες που έσυραν με το «έτσι θέλω» εκεί τον τόπο και είναι οι ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟΙ υπεύθυνοι για την καταστροφή, αντί να έχουν συρθεί στις τρύπες τους και να έχουν βγάλει τον σκασμό (αναμένοντας περαιτέρω φυσικά και το πότε θα τεθούν επισήμως κάποια έτερα μείζονα ζητήματα, όπως εκείνο της εσχάτης προδοσίας ή της επαναφοράς της θανατικής ποινής), συνεχίζουν αντίθετα να προκαλούν κάθε έννοια αισθήματος περί δικαίου. Κατά συνέπεια απαιτούνται νομίζω κάποια ακόμη σχόλια – και ειλικρινά ελπίζω να μη χρειαστεί να επανέλθω (άσε δε που είναι και τόσο επίπονη η προσπάθεια να καθαρίζεις το πληκτρολόγιο από τον εμετό)…

     Ο λόγος βέβαια κυρίως για την έντονη ενδοπασοκική συζήτηση περί της επόμενης μέρας στο κόμμα. Και επαναλαμβάνω: η αγωνία τους ΔΕΝ έγκειται στο αν αυτή η μέρα θα περιλαμβάνει ανασκολοπισμούς, κρεμάλες, λιθοβολισμούς, διαμελισμούς, εκδορές, τεμαχισμούς και ετέρους αβάν γκατέ τρόπους (της πλέον επώδυνης) δυσθανασίας. Το πώς θα…επανιδρύσουν τη «μεγάλη δημοκρατική παράταξη» τους απασχολεί. Ε, καλά, είπαμε ότι έχει και το θράσος τα όριά του, αλλά ετούτα τα υποκείμενα δεν παίζονται πραγματικά με τίποτε πια. Αυτοί είναι κοπρίτες no limit!

     Πώς να σχολιάσεις αλλιώς π.χ. τον ανεκδιήγητο κατοχικό υπουργίσκο ανάπτυξης που – στην αγωνία του να σώσει (πολιτικά και…κυριολεκτικά) το τομάρι του – βάλθηκε να μας αποδείξει ότι προήλθε περίπου από παρθενογένεση; Δεν ήξερε, δεν διάβασε – λέει – ε, μπορεί και να μην κατάλαβε τι ψήφισε! Και φυσικά ούτε λέξη για το τίμημα, έτσι; Ούτε καν απλή αναφορά έστω στον όρο «παραίτηση» (ίσα-ίσα, που δήλωσε κιόλας ότι αρνείται να παραιτηθεί «για ένα πολιτικό λάθος», ότι «δεν είναι αποτυχημένος» και ότι «μένει για να παλέψει, ώστε να αλλάξει το σύστημα»)! Είπατε τίποτε;

     Δηλαδή σαν να λέμε τώρα, δεν πειράζει, παιδιά, κι ας σας καταστρέψαμε – εν πλήρως διατεταγμένη υπηρεσία – και χαντακώσαμε και το μέλλον των επόμενων 37 γενεών, εγώ λέω ένα mea culpa και καθάρισα, το ξεχνάμε και πάμε παρακάτω (εσείς βέβαια κατεστραμμένοι κι εγώ, ας πούμε, στη θέση του…πασοκοπρόεδρα), εμπρός τώρα όλοι μαζί να ανατρέψουμε πια το κακό σύστημα και να σώσουμε τον τόπο! (Και μη σας πω δε κι ότι «η δημοκρατία δεν έχει…αδιέξοδα» – όπως δηλαδή λέμε συχνά εμείς τα σοσιαληστρικά ανθυποσκύβαλα, όποτε ψάχνουμε θεσμικό φερετζέ για τη λαμογιά και τη γελοιότητά μας)…

     Ρε σεις, ετούτοι είν’ απίστευτοι! Όσα κι αν έχουν δει τα μάτια σου, ώρες-ώρες μένεις πραγματικά ενεός μπροστά σ’ αυτούς τους ανερυθρίαστους ολετήρες, που αφού κατάκλεψαν τη χώρα, τώρα την ξεπουλάνε και μάλιστα όχι απλώς προσβάλλοντας, αλλά χέζοντας πατόκορφα καθημερινώς τη νοημοσύνη μας! Ακόμη κι η πλούσια ελληνική γλώσσα έχει χάσει πια κάθε περιγραφική δυνατότητα με δαύτους!

     Φυσικά όμως, ο παραπάνω τουλάχιστον ομολογεί ευθέως πια (έστω και με αυτόν τον προκλητικό τρόπο) τα…κατορθώματα της διετούς εγκληματικής πολιτικής της ΓΑΠικής συμμορίας (μαζί του το πράττουν εδώ και λίγο καιρό και άπαντα σχεδόν τα δημοσιογραφικά ανεμομαζώματα των αθηνέζικων βοθροκάναλων – είναι εξάλλου τόσο δύσκολο να συνεχίζεις πλέον σήμερα να βαφτίζεις την κόλαση παράδεισο, την προδοσία αναγκαιότητα, τους ηλίθιους μεταρρυθμιστές και τα καθάρματα σωτήρες). Σε σύγκριση ωστόσο με αυτούς, υπάρχουν και τα χειρότερα: εκείνοι δηλαδή που ακόμη και τώρα κατομνύουν στους…μονόδρομους του Μνημονίου και υπερασπίζονται όλα τα έργα και τις ημέρες του δυσώνυμου κοπριταριού. Και συνεχίζουν να προκαλούν με κάτι δηλώσεις περί του…αγώνα για τη σωτηρία της χώρας ή άλλες περί…μακελειών (στην περίπτωση π.χ. που κάποιος τολμήσει να πει κάτι απλώς αυτονόητο για τις ευθύνες ορισμένων δωσίλογων καθαρμάτων)…

     Κι από πίσω τους βέβαια συνεχίζει πάντα να υπάρχει ένας απερίγραπτος συρφετός από πολιτευτίσκους, τοπικούς παρατρεχάμενους, γραμματίσκους, υποτζουτζέδες, λακέδες, παραλακέδες, δημοσιογραφούντα ερπετά και έτερα ακόμη είδη της θαυμαστής φαιοπράσινης πανίδας. Ένας ολόκληρος κόσμος αρχοντοχωριάτικης βλακείας, αγραμματωσιάς και χυδαιότητας, ένας κόσμος από κλέφτες, απατεώνες, βολεμένους, παράσιτα και all weather επιπλέοντες φελλούς, ένας κόσμος πλιάτσικου και λεηλασίας. Ζουν ακόμη και σήμερα ανάμεσά μας, κυκλοφορούν ελεύθεροι και συνεχίζουν να μιλούν και με ύφος περισπούδαστο για τις…πολιτικές εξελίξεις! (Και αρκούμαι βέβαια σε αυτούς, αρνούμενος καν να ασχοληθώ με όσους δεν κέρδισαν απολύτως τίποτε τόσα χρόνια και παραμένουν απλώς ιδεολογικά προσηλωμένοι στα…σοσιαλιστικά ιδεώδη. – Ε, και βέβαια αρνούμαι! Στο κάτω-κάτω, ένα απλό χέσιμο έκατσα εδώ τώρα να ρίξω, όχι να συγκαλέσω 3ήμερο ψυχιατρικό συνέδριο)!

     Ας επανακάμψουμε όμως στους διακεκριμένους φορείς του απύθμενου θράσους. Από κοντά λοιπόν και ο καθ’ ημάς υφυπουργίσκος, που υπέγραψε (μαζί και με άλλους θλιβερούς πλην-αδελφίσκους του) κι ένα κείμενο περί της…ανάγκης να μη γίνουνε, λέει, εκλογές, για να ολοκληρώσει η κυβέρνηση το έργο της (σ.σ. το σωτήριο, υπενθυμίζω – ε, να μην ξεχνιόμαστε κιόλας!) και να προλάβουν να ολοκληρωθούν και οι διαδικασίες εκλογής νέου προέδρου στο ΠΑΣΟΚ. Και τολμάει, ως έπος ειπείν, ετούτο το δοτό ανεμομάζωμα να διανοείται καν ότι μπορεί να απευθύνεται στην ελληνική κοινωνία πάνω στην ώρα της πιο μεγάλης αγωνίας της, προτάσσοντας τις αρχαιρεσίες του κομματικού του απόπατου! Τολμούν να ομολογούν αδιάντροπα ότι ουσιαστικά το μόνο που τους καίει είναι το πώς θα διασωθεί ο καταρρέων μέσα στις ανομίες του καθεστωτικός μηχανισμός τους (και ασφαλώς και οι ίδιοι – ως ευκλεές άλλωστε τμήμα του) και ζητούν απροκάλυπτα χρόνο για να μην καταποντιστούν στις επικείμενες εκλογές!

     Μα που επιτέλους παρεπιδημούν όλα αυτά τα απερίγραπτα όντα, ώστε να θεωρούν ότι μπορεί να ενδιαφέρει την ώρα αυτή τον στοιχειωδώς σκεπτόμενο πολίτη ποιο θα είναι το μέλλον του πασοκικού βόθρου ή ποιος θα είναι ο επόμενος ελεεινός κοπρίτης που θα γίνει αρχηγός στο σκυλολόι; Μα τι είναι τέλος πάντων όλοι αυτοί; Μήπως ξενιστές εξωγήινων; Ολογράμματα από κάποιο άλλο παράλληλο σύμπαν; Απλώς κρετίνοι; Ή μήπως η αλαζονεία και το θράσος τους τούς έχουν νεκρώσει πλέον και το έσχατο ίχνος επαφής με την πραγματικότητα γύρω τους;

     Χώρια βέβαια που μας είπε εσχάτως ο λεγάμενος και για τις προσπάθειές του για τον εκσυγχρονισμό του σωφρονιστικού συστήματος. Τι, λέτε να ετοιμάζουνε τίποτε…σουίτες για την παρέα τους; Μπααα, μη γίνεστε κακοί! Ούτε βέβαια κι όταν μίλησε για επιτάχυνση στην απονομή της δικαιοσύνης, εννοούσε προφανώς το…χαρακίρι (σ.σ. άσχετο τώρα που – μεταξύ μας – σε σύγκριση με το χαρακίρι, όντως ούτε πιο ταχύ πράμα υπάρχει, αλλά ούτε και πιο…δικαιοσύνη)! Ε, μάλλον την απονομή δικαιοσύνης προς τίποτε άλλους θα εννοούσε! Ξέρετε τώρα σεις, ε; Τίποτε καλόγερους με προκάτ γιαλαντζί σκάνδαλα, μπορεί μεθαύριο και τίποτε γραφικούς «φασίστες» που φωνάζουνε ενάντια στα κατοχικά ρεμάλια! «…And justice for all» (για να θυμηθώ και τη γνωστή ταινία του Jewison)! Ε, όσο για τους ποινικώς ανεύθυνους (χάρη στο κατακουρελιασμένο από τις απανωτές αναθεωρήσεις των καθαρμάτων Σύνταγμα) κοπρίτες που παριστάνουν τους υπουργούς των ψευδοκυβερνήσεων του ψευδοκράτους αυτοί πάντοτε στο απυρόβλητο ασφαλώς…

     Μάλλον κάτι δεν κατάλαβε καλά όμως όλη αυτή η ανεκδιήγητη μάζωξη των βαμπίρ που τρέφονται με τις σάρκες μας 30 χρόνια τώρα! Τι είναι αυτό; Ότι τώρα που καταρρέει η χώρα, μοιραία μάς αφήνει χρόνους σιγά-σιγά κι όλο αυτό το πλαίσιο της ασυδοσίας και ατιμωρησίας, που τους εξέθρεψε και ακόμη και τώρα τους συντηρεί. Αν νομίζουν πάντως ότι όλα γύρω μας θα διαλυθούν και για τους ίδιους θα είναι σαν να μην έγινε τίποτα, ότι μέσα στην ξεπουλημένη και κατεστραμμένη Ελλάδα που μας ετοιμάζουν, οι ίδιοι θα συνεχίσουν να ζουν ατιμώρητοι και να παριστάνουν πάλι τους αρχηγούς (μέσα σε…«επανιδρυθείσες δημοκρατικές παρατάξεις»), τότε είναι πραγματικά πολύ βαθιά νυχτωμένοι. Πολύ βαθιά. Η άθλια πολιτική τους ύπαρξη οδεύει πια προς το τέλος της, όσο κι αν οι ίδιοι – μωροί και τυφλοί ακόμα από το όπιο της εξουσίας – αρνούνται νευρωτικά να το συνειδητοποιήσουν. Και θα είναι ένα τέλος εκκωφαντικό. Έσεται ήμαρ…

                                                                                                                                                                                   Ο ΕΞ ΑΠΟΒΛΗΤΩΝ

 

                               (Δημοσιεύθηκε στον «Αντιφωνητή» της 1ης Φεβρουαρίου 2012)