Τι να πει κανείς για τα 199 αυτά τομάρια που μας έριξαν στα νύχια της ξενοκρατίας; Ότι κάποια στιγμή που θα αναστηθεί η Ελλάδα των ηρώων, των αγίων και των ποιητών, θα έρθει η δικαιοσύνη και για την χθεσινή προδοσία τους. Αυτή τη στιγμή μένει στις τοπικές κοινωνίες να αποδείξουν το ήθος τους και το πνεύμα που τις διέπει με τον τρόπο που θα δεχθούν τους 199 Εφιάλτες και τα κατορθώματά τους. Αν μπορούν να αποδεχθούν το ξεπούλημα του συλλογικού μας μέλλοντος στα μούτρα των 199, ας βγάλουν κι αυτές τον σκασμό.

Μπράβο σε όσους τόλμησαν το ΟΧΙ, ειδικά στους νεοδημοκράτες που, κόντρα στην άθλια κωλοτούμπα της ηγεσίας τους, έτσι έμειναν πιστοί στην πρώτη τους άρνηση για τον Μνημόνιο του 2010 - παρά την προοπτική ανάληψης της εξουσίας. Μια κάποια αξία είχε και το (καθυστερημένο) ΟΧΙ των πασόκων που έφυγαν από το καταρρέον μαγαζάκι τους. Ασχολίαστη η δειλία όσων απουσίασαν ή έμειναν στο “παρών”. Χρήσιμο μεν το ΟΧΙ της Αριστεράς, πολύ λίγο δε για την τραγική συγκυρία. Η χρεωκοπία είναι πια επί θύραις, αφού η διαλυμένη χώρα υποθηκεύτηκε επισήμως και μόνον ο Θεός της Ελλάδος μπορεί να την αποτρέψει.