Αγαπητέ «Αντιφωνητή»,

   Διάβασα με ιδιαίτερη προσοχή στο φύλλο 210 της 20ης Δεκεμβρίου 2006, το οποίο μόλις χθές (9-1-2007) έλαβα ,το άρθρο “VOTA COMMUNIA URBI ET ORBI ή «συνεχιζόμενη επέλαση του οικουμενισμού»’’ του κ. Ν. Δαπέργολα. Παρότι το πλείστο μέρος του σκεπτικού και της επιχειρηματολογίας περί συγκρητισμού και πανθρησκείας με βρίσκει απολύτως σύμφωνο, σε καμμία περίπτωση δεν μπορώ να υιοθετήσω την τελευταία παράγραφο του άρθρου, όπου η σημερινή πραγματικότητα του Οικουμενικού Θρόνου σκιαγραφείται με την έκφραση «θλιβερή πνευματική κατάντια» και η πορεία του ως «θλιβερός κατήφορος». Ο Οικουμενικός Θρόνος δεν έχει την ανάγκη συνηγόρων και υπερασπιστών, πολλώ δε μάλλον δεν χρειάζεται την δική μου γραφίδα. Χρειάζεται όμως υπεράσπιση «η των πραγμάτων αλήθεια». Δυστυχώς στο άρθρο του κ. Δαπέργολα παρουσιάζεται μόνο η αρνητική όψη των διαχριστιανικών και διαθρησκειακών διαλόγων. Δεν υπάρχει ούτε υποψία για τυχόν κέρδη από τον διάλογο, κέρδη πέραν του διπλωματικού και πολιτικού πεδίου.

   Η επιστροφή ιερών λειψάνων, η απόδοση παλαιοχριστιανικών ναών, η αναζωογόνηση του μοναχισμού στην Κάτω Ιταλία, η αναθέρμανση του ενδιαφέροντος για τις πατερικές σπουδές κυρίως στην δυτική ευρώπη, το πλήθος των δυτικοευρωπαίων χριστιανών που θέλγονται από την ορθόδοξη λατρεία, είναι μερικά από τα κέρδη του διαλόγου, κέρδη τα οποία έρχονται ου μετά παρατηρήσεως και οφείλονται τόσο στον μεστό θεολογικώτατο λόγο και την ευγενική παρουσία της ΑΘΠ του Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου όσο και στην εν γένει αρχοντιά που χαρακτηρίζει το Φανάρι, αρχοντιά που φαίνεται στην λατρεία, στους τρόπους, στη φιλοξενία και μαρτυρά το ήθος μιάς άλλης βιοτής τόσο στην Πόλη όσο και στην Οικουμένη.

   Το άρθρο του κ. Δαπέργολα παραγνωρίζει όλα τα παραπάνω. Παραγνωρίζει επίσης και το γεγονός ότι ο Θεός δεν είναι απών από τον ιστορικό χρόνο, αλλά είναι ο «καιρούς και χρόνους εν τη ιδία εξουσία θέμενος». Δρά ο Θεός μέσα στην ιστορία και η εκκλησία πορεύεται προς τα έσχατα άλλοτε εις πείσμα και άλλοτε μέσω των πολιτικών και διπλωματικών ισορροπιών. Ευτυχώς που κέντρο της Ορθοδοξίας είναι το ασθενικό Φανάρι και όχι η κραταιά Μόσχα, ευτυχώς που το κέντρο της Ορθοδοξίας βρίσκεται έξω από το ελλαδικό κράτος και δεν βγάζει ηθικιστικά και ελληνοχριστιανικά κηρύγματα αλλά εκφέρει μεστό θεολογικό λόγο, ευτυχώς που το κέντρο της Ορθοδοξίας εδρεύει στην κοσμοπολίτικη Πόλη και δεν πάσχει από πολιτιστική μειονεξία έναντι της Δύσεως, ευτυχώς –τέλος- πού έχει την ειλικρίνεια να λέει «Ναι» στον διάλογο και στην έξοδο από τον εαυτό μας και δεν πράττει όπως άλλες εκκλησίες, οι εκπρόσωποι των οποίων χρησιμοποιούν συντηρητική γλώσσα απευθυνόμενοι στους εντός, ενώ χορεύουν οικουμενιστικούς χορούς στις οικουμενικές συναντήσεις κι εκλιπαρούν –κυριολεκτικά- για μια πρόσκληση από τόν Πάπα.

   Θα μπορούσα να γράψω έτι περισσότερα αλλά σέβομαι τον χώρο της εφημερίδας σας. Θλίβομαι για την ακροτελεύτια πρόταση του κ. Δαπέργολα τον οποίο χωρίς να γνωρίζω, εκτιμώ. Τελειώνω με έκκληση για στήριξη του Οικουμενικού Πατριαρχείου το οποίο αντιμετωπίζει σήμερα σωρεία προβλημάτων, όχι από το Βατικανό και τον Πάπα, αλλά απο τον νεοπαγή συνεταιρισμό Μόσχας και άλλων ….

                                                                     Με τιμή, Αρχ/της Σωφρόνιος Γκουτζίνης

                                                                      Ιεροκήρυκας Ι.Μ. Ξάνθης & Περιθεωρίου