Δεν το ’χα βέβαια σκοπό να ψυχοπλακωθούμε σήμερα – ακόμη καλά-καλά δεν γυρίσαμε άλλωστε από τις διακοπές και άπασαν την συμπαρομαρτούσαν εύθυμον χαζοραθυμίαν – αλλά ασφαλώς όσο κι αν θες ν’ αγιάσεις… Η βλακεία εξάλλου και η αθλιότητα του πλέον γελοίου ανθυποκρατιδίου επί της γης δεν γνωρίζουν φυσικά διακοπές και σχόλες! Είναι πάντα εκεί, πανσθενείς και ανίκητες, και τις 365 μέρες του χρόνου…

     Και είναι αλήθεια βέβαια ότι είχαμε ξεχαστεί για λίγο – επειδή ακριβώς εννοείται προσπαθήσαμε να ξεχαστούμε, για λόγους καθαρά ψυχοθεραπευτικούς. Ετούτο το καταραμένο έντυπο άλλωστε που πιάνετε στα χέρια σας κάθε 15 μέρες δεν φτιάχτηκε για να αναλίσκεται σε σαχλεπίσαχλες – και συνεπώς ανώδυνες – πομφόλυγες. Γεννήθηκε για να ταράζει και επομένως και για να ταράζεται, για να πρήζει τα συκώτια πρώτα απ’ όλα των ίδιων των ανθρώπων που το κουβαλούν στις πλάτες τους ή συνεργάζονται μ’ αυτό ή και απλά το στηρίζουν. Αν νομίζετε ότι η αλήθεια (αυτά τα ψήγματα έστω αλήθειας που κομίζει ο Αντιφωνητής) είναι – μέσα στα εξοργίζοντά της αποκαλυπτήρια – βασανιστική για όλους εσάς, να είστε σίγουροι ότι πρωτίστως είναι βασανιστική για εκείνους που τη μεταφέρουν εντύπως μπροστά στα μάτια σας. Γι’ αυτό και σχωρνάτε μας για όσες φορές υπερβαίνουμε τα όρια και για την ενίοτε βέβηλη γλώσσα μας και για τις συχνές λεκτικές υπερβολές μας. Ψυχοθεραπεία μας ίσως να είναι τελικά κι αυτή, ψυχοθεραπεία για κάποιους που με τόσα που ακούν και βλέπουν καθημερινά θα μπορούσαν υπό άλλες συνθήκες ακόμη και να γυρνούν ενδεχομένως αλλόφρονες μ’ ένα καλάσνικοφ στους δρόμους. Η μόνιμη πιθανώς αυτοψυχοθεραπεία μας…

     Προσπαθήσαμε να ξεχαστούμε λοιπόν. Να ξεχαστούμε λίγο περισσότερο μέσα στη θερινή ραθυμία. Και όχι φυσικά ότι δεν ήρθαμε πάλι και μέσα στις διακοπές αντιμέτωποι με την απερίγραπτη νεοελλαδίτικη καφρίλα – είτε μιλάμε για τον γνωστή νεοελληνέζικη καρικατούρα που οδηγεί την Κομπρέσορ στις τέσσερις το πρωί με την (επίσης γνωστή) καφροσκυλομουσική του στα 380 ντεσιμπέλ, είτε για τον έτερο κάφρο που αμολάει στις αμμουδιές 19,5 τόνους απόβλητης σκουπιδοσαβούρας (ευφυής πράγματι και η επιγραφή στο Πλατανίτσι της Σιθωνίας «Παρακαλούμε μη θάβετε τα αποτσίγαρά σας στην άμμο – Δεν πρόκειται να φυτρώσουν»). Από τα πολλά-πολλά ωστόσο καταφέραμε πράγματι να ξεχαστούμε για λίγο, σ’ αυτήν την εκούσια (σχεδόν απεγνωσμένη) και τόσο αναγκαία απόπειρα μιας σύντομης αποτοξίνωσης…

     Δώρον άδωρον ωστόσο, γιατί η επιστροφή στη χυδαιότητα επανέφερε άρδην και ασκαρδαμυκτί τις τοξίνες μας και πάλι στο κόκκινο. Το πολιτικό σκηνικό του αστείου μορφώματος, που εδώ και πολλά χρόνια παράγει μόνο απατεώνες και ασυνάρτητη αθλιότητα, πάντα υπό τοιαύτην κατάρρευσιν, ώστε ν’ απορείς ποιο θαύμα του ετάζοντος καρδίας και νεφρούς μας κρατάει ακόμα και δεν παραδίδουμε οριστικά το πανάθλιο πνεύμα μας μες στα συντρίμια. Τα ανθυπομαζώματα της ανύπαρκτης παρεούλας που παριστάνει την κυβέρνηση του ψευδοκράτους συνεχίζουν να απεργάζονται τρόπους για να υπακούσουν τα έξωθεν αφεντικά περί της οικονομικής μας εξουθενώσεως (συνεπείς πράγματι στο μόνο έργο που γνωρίζουν, πέραν ασφαλώς της προφανούς απόπειρας να υπερκεράσουν και τις τρύπες του κρατικού ελλείμματος, τις τόσο επιδεινωμένες άλλωστε από την άγαρμπη ληστρική τους επιδρομή). Για τον μαυρισμένο και τρυφηλώς (ανα)πεπαχυμμένο φερόμενο ως προεξάρχοντα μάθαμε απλώς ότι δεν θα πάει διακοπές φέτος (λες και έκανε δηλαδή οτιδήποτε άλλο τα τελευταία πέντε χρόνια) – και άσχετο βέβαια το ότι ο μεταμοντέρνος κυβερνητικός του τουρισμός έφερε τα βήματά του μέχρι και στην πόλη μας (τοιαύτη δηλαδή απερίγραπτος ανία για τον πολύπλαγκτο) ανήμερα της Παναγίας. Τα έτερα ανθυπομαζώματα της μιασμένης σοσιαληστρικής φενάκης συνεχίζουν πάντα να ασελγούν επί της νοημοσύνης και της μνήμης μας, ζητώντας εκλογές για να…ξανασώσουν τον τόπο. Και όλοι οι υπόλοιποι φαιδροί ανθυπο-ηγετίσκοι της απόλυτης μικρονοο-κομματικής θυμηδίας τυρβάζονται πάντα περί το μηδέν, όπως όμως δυστυχώς τελικά και οι λίγοι (φερόμενοι ως) ομόφρονες ημών, που συνεχίζουν πάντοτε και παρά τα σημεία των καιρών να ομφαλοσκοπούν την ώρα που όλα γύρω τους γκρεμίζονται εκ θεμελίων και ως τραγικοί χάσκακες να διαλέγονται περί όνου σκιάς, μη αναστρέψιμα πλέον θαρρώ χαμένοι κάπου μεταξύ της αέργου λεξιλαγνείας τους και της αριστερογενούς τους ματαιόδοξης εσωστρέφειας. Μια θλίψη όλα εδώ λοιπόν. Θλίψη και παρακμή και απογοήτευση…

     Μετά ανοίξαμε την τηλεόραση. Η ίδια φυσικά παντού επίσης χυδαία γελοιότητα. Πρωινές και μεσημεριάτικες ζώνες πάντα στη νεκροφιλική τους εκσπερμάτωση επί των αποσυντιθεμένων πτωμάτων του βλακώδους σταρ σύστεμ, τα τοπικά κανάλια να διαφημίζουν πάντα παπούτσια και καναπέδες (χώρια τα μεταμεσονύχτια ξώβυζα των ροζ τηλεφώνων – μα ποιος καθυστερημένος στ’ αλήθεια ακουμπάει 30 ευρώ και εξακολουθεί πλέον άραγε να διεγείρεται με το χοντρό ανθυπο-έκτρωμα στην άλλη γραμμή του σύρματος που υποκρίνεται την σεξοβόμβα;), μουσικο-ηχητικά σκουπίδια τύπου Βίσση και Κουρκούλη προσέθεσαν (δια της ελεεινής και μόνον παρουσίας τους) άλλους δέκα πόντους πολιτιστικής κοπροακαθαρσίας στο – βαβαιάξ -  ήδη δυσθεώρητον ύψος της απεριγράπτου ημετέρας θρακέζικης χωματερής, τα δελτία ειδήσεων των αθηναϊκών βοθροκάναλων πάντα στην αγωνιώδη αναζήτηση τρομοϋστεριών για τις αποβλακωμένες μάζες (ας είναι καλά οι γουρουνογρίππες για τους πιο αφελείς – κάποιοι άλλοι βέβαια, υποτίθεται πιο…ψαγμένοι, μπορεί και να τρομοκρατήθηκαν οι ανόητοι με τις αγκαλιές Πούτιν και Ερντογάν) και…α ναι, διαπιστώσαμε ότι οι τηλεοπτικές σαβούρες του φαιδρού Χαρδαβέλα με τους Μπεξήδες και τους Τσαγκρινούς, με όλες αυτές τις γελοίες εμμονικές δωδεκαθεούσες, όλες τις άλλες αστείες αστρολογο-καφετζούδες και τις παράλλες απίστευτες νεραϊδο-ερευνήτριες, προβάλλονται το καλοκαίρι και σε επανάληψη (προφανώς για να εμπεδώσουμε και τα έσχατα ψήγματα της βλακείας). Θλίψη κι εδώ λοιπόν. Μια θλίψη άφατη κι ένας απερινόητος μιθριδατικός εκφυλισμός μέσα στα βοθρολύμματα της ευτέλειας…

     Και λίγο πιο πέρα φυσικά η ίδια θλιβερή μάζωξη που παριστάνει τη διοικούσα Εκκλησία και που συνεχίζει απηνώς (και πλην ελαχίστων φωτεινών εξαιρέσεων) να ασελγεί επί του Σώματος και του Αίματος του εν ύδασι την γην κρεμάσαντος, συνεχίζει εμμανώς να βεβηλώνει τη μόνη Ουσία της πραγματικής Εκκλησίας, της μυστικής τουτέστιν συνάξεως γύρω από το Άγιο Ποτήριο. Από τη μια με εβραιοσιωνιστικούς υποτζουτζέδες της Λέσχης Μπίλντεμπεργκ να αναγορεύονται σε μαϊστορες και οφφικιάλους του Πατριαρχείου (σε άλλη μια απόδειξη ότι ο από καιρού ελεεινός κατήφορος της αιρετικής ρασοφόρου παρεούλας του Φαναρίου έχει μετατραπεί πλέον σε βέβηλη ελεύθερη πτώση), από την άλλη με τα οικουμενιστικά ανθυποσκύβαλα μέσα στα οποία είναι πια ως τ’ αυτιά βουτηγμένοι οι περισσότεροι (αν)ιεράρχες, πέραν φυσικά της δεδομένης τους αντιπνευματικής, υλόφρονος και εκκοσμικευμένης χυδαιότητας, τι μας απομένει άραγε ως παρηγοριά; Οι λίγες αλλά καθαρές φωνές εκείνων που τάχθηκαν να φυλάγουν τις Θερμοπύλες και θα συνεχίσουν βεβαίως να τις φυλάγουν, ωραίοι ως αυθεντικοί Έλληνες και παγερά αδιάφοροι για το αν οι Μήδοι επιτέλους θα διαβούνε. Μπείτε στο palimpce@otenet.gr να συνυπογράψετε την Ομολογία κατά του Οικουμενισμού. Βρείτε τον Μεταλληνό και τον Ντετζιόρτζιο, διαβάστε το «Ρεσάλτο», αφιερώστε και λίγο από τον χρόνο σας για το προπύργιο που λέγεται «Παρακαταθήκη». Είμαστε πάντα εδώ, ρε μάγκες, είμαστε ακόμα ζωντανοί. Και δεν ξέρω τι αξίζουνε τα τομάρια μας, όμως ό, τι κι αν αξίζουν, είναι ακόμη δικά μας. Και γι’ αυτό ακριβώς σκοπεύουμε να τα πουλήσουμε πολύ ακριβά…

     Δυο μέρες μετά το δεύτερο Πάσχα μας – εκείνο του καλοκαιριού… Δυο μέρες αφότου η την ζωήν κυήσασα προς την ζωήν μεταβέβηκεν… Δύο μέρες αφότου η του αενάου φωτός Μητέρα μετέστη από της γης εις τα άνω… Από εκεί που βρίσκεται, ας ξαναβάλει το χέρι της για μια ακόμη φορά…

                                                                                                                           Ο ΕΞ ΑΠΟΒΛΗΤΩΝ