Λίγες σκέψεις σήμερα γι να π τ πίμαχα ζητήματα τν μερν, δηλαδ τ συζήτηση γι τ ρθρο 16 κα τν προοπτική τς ν λλάδι δρυσης διωτικν πανεπιστημίων. Προοπτικ βεβαίως, τν ποία κα μες ποκηρύσσουμε, χι μως τόσο πολ γι τος λόγους πο συνή- θως προβάλλονται ατς τς μέρες π τος παγγελματίες το συνδικαλιστικο μας Τζουράσικ Πρκ τος κομματικοδίαιτους κπροσώπους το κατεφημισμν φοιτητικο κινήματος

     Τ πρόβλημα μ λλα λόγια δν νομίζουμε τι γκειται τόσο στν συνταγματικ (ν μέρει) ποχαρακτηρισμ τς Παιδείας π δημόσια κα δωρεν στ τι τσι θ μπον ταξικο φραγμο στ καδημαϊκ ραμα τν νεοελλήνων.

Γιατί κατρχς γι ποιος ταξικος φραγμος μιλμε, πο ν μν εναι δη πρ πολλο δεδομένοι; Τ παιδι δηλαδ τν πλουσίων δν ταν πάντα σ πλεονεκτικότερη θέση σον φορ τν πρόσβαση στν τριτοβάθμια κπαίδευση κα θ βρεθον τώρα; μήπως πληρωμ διδάκτρων θ ποτελοσε πι κάποιο τόσο πιπρόσθετο χθος γι τν μέσο νεοέλληνα, πο δη πληρώνει να κάρο λεφτ γι φροντιστήρια, διαίτερα, γλσσες, μουσικς κα λα τ συμπαρομαρτούντα; Κι πειδ πάλι πληρώνει λα ατ τ λεφτά, τ πρόβλημα δν γκειται τελικ οτε στν θεσμικ φαίρεση π τ λέξη «παιδεία» τν πιθετικν προσδιορισμν «δημόσια» κα «δωρεάν», π τ στιγμ πο π τς οσίας ο τελευταοι οτως λλως ποτελον ρίδηλη φενάκη. Γιατί μπορε τυπικ κπαίδευση ν εναι δημόσια κα δωρεάν, μως λα τ προαναφερθέντα περιρρέοντα κα διωτικ εναι κα πανάκριβα κα φυσικ δυστυχς δ κα πολ πλέον καιρ ντελς ναπόδραστα. π τ στιγμ λοιπν πο τσι χουν τ πράγματα κα τσι κριβς θ ξακολουθήσουν ν χουν (καθς κ τν νω οδες πιθυμε ν λλάξουν κα κ τν κάτω οδεμία σοβαρ ντίδραση φαίνεται καν ν ναπτυχθε), δν πάρχει οσιαστικς λόγος ν ποκρινόμαστε ν προβαίνουμε σ βλακώδεις στρουθοκαμηλισμούς. ς πικεντρωθομε καλύτε-ρα στ κυρίως ζητούμενο, πο εναι ποιότητα τς παρεχόμενης γνώσης. Κα δυστυχς κε εναι πο ντοπίζουμε κυρίως τ πρόβλημα.

     Κα τ ντοπίζουμε κε, ξεκαθαρίζοντας κατ’ ρχς τι μ βάση τ σημεριν δεδομένα δν πιστεύουμε στν οαδήποτε πιθανότητα πραγματικς βελτίωσης τς πάρχουσας λλοπρόσαλλης κα κτρωματικς δημόσιας παιδείας. φ’ νς ο δυ πρτες βαθμίδες, πο λέγχονται πλήρως π τν κρατικ πολιτική, εναι βέβαιο τι θ συνεχίσουν ν πορεύονται δίχως ρμα κα σκοπό, ποκείμενες στν (προφαν γι μς – κι ς φαντάζει θεωρία συνωμοσίας γι κάποιους λλους) πιθυμία τν κυβερνήσεων γι τν παραγωγ ποπροσανατολισμένων, κατ’ οσίαν γραμμάτων κα συνεπς λέγξιμων μαζν, ν φ’ τέρου στν τρίτη βαθμίδα ,τι καταστροφικ δν μπορε ν κάνει τ κράτος, ναπληρώνεται παρκς π τς τελείωτες καδημαϊκς μιζοσυμμορίες πο λυμαίνονται τς περισσότερες σχολς κα φυσικ μόνο γι τν προαγωγ τς ρευνας κα τς γνώσης δν κόπτονται (ς προδήλως λ.χ. δεικνύει κα τ φαεινν παράδειγμα τς μετέρας δημοκριτείου νθυποχωματερς). Συνεπς, σως κα ν μν πρεπε ν χουμε διαίτερο πρόβλημα μ τ ν δρυθον στν λλάδα κα μερικ διωτικ πανεπιστήμια, ρκε ν ταν πραγματικς κλάσης, γιατί τσι θ προσέφεραν μία ναλλακτικ (στω κα π πληρωμ) σοβαρ κπαιδευτικ λύση δίπλα στς λάχιστες καλς κρατικς σχολς πο πάρχουν ατ τ στιγμ στ χώρα, κα φ’ τέρου θ νάγκαζαν κα τς πειράριθμες λοιπς γελοες κα τρισάθλιες παράγκες ν κλείσουν ν προβον πιτέλους σ οσιαστικ πόπειρα ναδόμησης προκειμένου ν ντέξουν στν νταγωνισμό. Κα ννοομε βεβαίως πλέον τν νταγωνισμ στν πιστημονικ ρευνα κα χι στ διαφθορά, τ μίζα κα τν ρπαχτή.

     ν πομένως χουμε νστάσεις γι τ διωτικ πανεπιστήμια, εναι στν πραγματικότητα κυρίως γι λλο λόγο: πειδ πλούστατα ξέρουμε καλ τν τόπο στν ποο ζομε κα εμαστε συνεπς περίπου σίγουροι τι θ συμβε κα δ ,τι κα μ τ διωτικ κανάλια, πο πετίθετο τι θ φερναν πλουραλισμ κα ποιότητα στ τηλεοπτικά μας δρώμενα κα πρν λέκτορα φωνσαι, μς κατάντησαν ν ναπολομε (κα δ μετ λάγνων ρωτικν στεναγμν) τς ποχς τς ΥΕΝΕΔ. πειδ πίσης εμαστε περίπου σίγουροι γι τ κεντράκια σπουδν κα τ κολλεγιάκια τς πυρκαγις πο ν μί νυκτ θ ναβαπτιστον σ πανεπιστήμια ναλόγως πρς τς κρες το κάθε ρχιμιζόπουλου τς προσβάσεις το κασταχο λαδοτυρεκπαιδεμπόρου στ παράκεντρα ξουσίας. πειδ κόμη ατς τς λεκτικς πομφόλυγες περ το «μ κερδοσκο-πικο χαρακτήρα» τν ν λόγ δρυμάτων τς κομε ξολοκλήρου βερεσέ. πειδ μ λλα λόγια δν χρειαζόμαστε κα νέα, φέροντα πανεπι-στημιακ ταμπέλα, πανάθλια διωτικ μαγαζάκια, που σται πλούστατα δευτέρα πλάνη χείρων τς πρώτης. Τ δη πάρχοντα ντίστοιχα κρατικά μς φτάνουν κα μς περισσεύουν…

     ννοεται μως βεβαίως τι ο δικές μας νστάσεις οδεμία σημασία χουν ν τέλει. πραγματικότητα εναι πο μετράει κα ατ δν προμηνύεται καθόλου εοίωνη, φ’ νς μ μία διωτικ κπαίδευση πο θ εναι περίπου πως τν περιγράψαμε (σως κα μ λίγες ξαιρέσεις, πο πλς φυσικ θ πιβεβαιώνουν τν κανόνα) κα φ’ τέρου μ μία δημόσια κπαίδευση πο θ διολισθαίνει συνεχς κα πο θεωρητικ θ χει λπίδες ναβάθμισης, μόνο ν πάρξουν μία μέρα μαζικς κα σαρωτικς ντιδράσεις π’ λους μας. πειδ μως (π τ μία) ο τελευταες προϋποθέτουν τν ρση τς βλακώδους μας διωτείας κα τν φύπνιση π τν βαθ λήθαργο το τομικο μας μικρόκοσμου κα πειδ (π τν λλη) ατ πο διαβάζετε εναι σφαλς να κείμενο προβληματισμο κα χι πιστημονικς φαντασίας, μοιραα σς φήνω δ, ν τ μέσ τς νυκτός, χωρς καμμία λλη ρομαντικ κα χαζοχαρούμενη σκέψη γι κάποιο ποθετικ ξημέρωμα. Κυρίες κα κύριοι, καλή σας νύχτα…

 

                                                                                         Ο ΕΞ ΑΠΟΒΛΗΤΩΝ