Τι κατάφερε 175 χρόνια τώρα, ιδίως τα τελευταία 50-60; Μάζεψε τον μισό πληθυσμό του κρατιδίου στο λεκανοπέδιο καταστρέφοντας (οριστικά;) δια της μπετονοποίησης ένα απαράμιλλου κάλλους φυσικό περιβάλλον, δημιουργώντας μια από τις πιο μολυσμένες μεγαλουπόλεις του πλανήτη. Αποξένωσε τους ανθρώπους μεταξύ τους, από τη γη τους, τις εστίες τους, από κάθε έννοια πατρίδας. Τους ομογενοποίησε επιτυγχάνοντας οικονομίες κλίμακας, παράγοντας εκθηλισμένους metrosexual, χαρωπούς καταναλωτές προϊόντων, ελεγχόμενων και κατευθυνόμενων ειδήσεων, άχρηστων πληροφοριών, μαζικής παγκοσμιοποιημένης υποκουλτούρας. Εξέθρεψε το μοναδικό παγκοσμίως είδος του αθηνέζου ανθρώπου που είναι μόνος του στον κόσμο και όλοι του χρωστάνε, τα ξέρει όλα, είναι μάγκας, αγενής, καταφερτζής, πολυλογάς με άποψη για όλα, παρτάκιας, λαμόγιο, που κονομάει πουλώντας αέρα, ξεκοκκαλίζοντας προγράμματα, κλέβοντας κατά προτίμηση δημόσιο χρήμα και οπωσδήποτε την Εφορία, οδηγεί το SUV του στους ιδιωτικούς του δρόμους όπως γουστάρει μιλώντας στο κινητό και καπνίζοντας ταυτόχρονα κι ο νους του κι ο λογισμός είναι πώς και πού θα διασκεδάσει. Συγκέντρωσε το 90% της οικονομικής δραστηριότητας της χώρας, μιας οικονομίας παρασιτικής –ανύπαρκτης στην πραγματικότητα- που δεν παράγει τίποτε άλλο από αέρα κοπανιστό, σκουπίδια και κάθε είδους τρωκτικά. Εξέθρεψε τη χειρότερη στο δυτικό τουλάχιστον κόσμο αστική τάξη/ οικονομική elite κατσαπλιάδων, κλεφτών, ψευτοεπιχειρηματιών που κάνουν business αποκλειστικά σχεδόν με το Δημόσιο και το μόνο που ρισκάρουν είναι το μέγεθος της θαλαμηγού ή τα στρέμματα της βίλας στην Εκάλη/Φιλοθέη/Ψυχικό/Γλυφάδα και πάει λέγοντας. Δημιούργησε ένα πολιτικό προσωπικό εξαιρετικά χαμηλού επιπέδου, ολοκληρωτικά σχεδόν ελεγχόμενο από την προηγούμενη τάξη, που εξαντλεί τα όρια της ύπαρξής του στη virtual reality των δυσανάλογα πολλών σε σχέση με τον πληθυσμό ΜΜΕ (κυρίως βοθροκάναλων). Εγκατέλειψε το σύνολο της χώρας χωρίς υποδομές σε τραίνα, αυτοκινητόδρομους, λιμάνια και κυρίως ανθρώπινο δυναμικό, απολύτως ανέτοιμη να αντιμετωπίσει οποιαδήποτε από τις προκλήσεις του μέλλοντος. Ακόμα και σήμερα που η λαμογιά και η ρεμούλα έχουν χτυπήσει κόκκινο, εν έτει σχεδόν 2010 δεν έχει καταφέρει να συνδεθεί με τη συμπρωτεύουσα με κλειστό αυτοκινητόδρομο!

Δεν χρειάζεται πολλά. Αρκεί να φανταστεί κανείς τα αυτονόητα, πώς θα γινόταν η Ελλάδα δηλαδή με μια σταδιακή, προγραμματισμένη μείωση του πληθυσμού της Αθήνας σε 1,5-2.000.000 κόσμο. Με 8-10 μεγάλα αστικά κέντρα των 400-500.000 κατοίκων ανά την επικράτεια και ζωντάνεμα της νησιωτικής χώρας, με οργανωμένη και αυστηρά τηρούμενη πολεοδόμηση, με αυτόνομη οικονομική δραστηριότητα με τοπικά χαρακτηριστικά μέσω της ανάδειξης των συγκριτικών πλεονεκτημάτων κάθε περιοχής (νότια Ελλάδα τουρισμός, Πειραιάς εμπορική ναυτιλία, βόρεια Ελλάδα βιομηχανία, ενέργεια, μεταφορές κοκ), με δημόσια σχολεία, βρεφονηπιακούς σταθμούς, πανεπιστήμια, νοσοκομεία, μαιευτήρια, πολιτιστική δραστηριότητα υψηλού επιπέδου. Με μετρημένους ανθρώπους, με ήθος και αξιοπρέπεια, που παράγουν αγαθά, τεχνολογία αιχμής, ιδέες, πολιτισμό. Δεν χρειάζεται να ξαναανακαλύψουμε το ζεστό νερό, το πανάξιο εκείνο κομμάτι των συμπατριωτών μας που ζούνε και προκόβουν στο εξωτερικό, διατηρώντας ταυτόχρονα την πιο αγνή και αυθεντική αίσθηση της μητέρας πατρίδας, δείχνει το δρόμο.

Διαβάσαμε πρόσφατα ένα ευφυολόγημα του Γιάννη Τσαρούχη ο οποίος είχε πει για την Αθήνα, ότι οι σημερινοί ευεργέτες της θα είναι όχι αυτοί που κτίζουν και δωρίζουν σημαντικά δημόσια κτίρια, αλλά αυτοί που γκρεμίζουν κτίρια και δωρίζουν ελεύθερο χώρο. Τον θυμηθήκαμε με τις πρόσφατες πυρκαγιές της ΒΑ Αττικής οι οποίες υπό την έννοια της ανάδειξης ενός εφιαλτικού μέλλοντος (το νέο Ρυθμιστικό προβλέπει 8.000.000 για την Αθήνα) -πέραν της τρομακτικής οικολογικής καταστροφής- είχανε τελικά εξέχουσα σημασία.