cf87cebfcebccf80ceadceb9cebaceb1Καθώς πληθαίνουν διεθνῶς οἱ ὑλακές κατά τῆς Συρίας, ὅτι δῆθεν εὐθύνεται γιά τόν φόνο τοῦ πρώην πρωθυπουργοῦ τοῦ Λιβάνου Ραφίκ Χαρίρι (ἔ, ἀφοῦ τὄπε ἡ ἔρευνα τοῦ ΟΗΕ…), εἴτε γιά τήν «αὐτοκτονία» τοῦ Σύρου ὑπουργοῦ Γκαζί Καναάν (ἐδῶ µᾶλλον ἔχουν δίκιο, ἀφοῦ ὁ νεκρός πιθανόν νά εἶχε ἐπαφές µέ τίς ΗΠΑ γιά νά ρίξει τόν Ἄσαντ) σκεφτήκαµε νἀ ὑπενθυµήσουµε µιά πτυχή τῆς ὑπόθεσης γιά τήν ὁποία ὁ σηµερινός πρωθυπουργός τοῦ ἑβραϊκοῦ κράτους κατηγορήθηκε (ἀπό ἐπίσηµο πόρισµα τῆς χώρας του!) ὡς προσωπικά ὑπεύθυνος: Τό µακελειό στή Σάµπρα καί τή Σατίλα.

Νεκροί εἶναι καί οἱ τρεῖς κύριοι µάρτυρες κατηγορίας κατά τοῦ ἀρχιδολοφόνου Ἀριέλ Σαρόν στήν ὑπόθεση τῆς σφαγῆς στά παλαιστινιακά προσφυγικά στρατόπεδα τοῦ Λιβάνου, Σάµπρα καί Σατίλα. Οἱ Χοµπέικα, Γκανέµ καί Νασσάρ, πού σχεδίαζαν νά καταθέσουν στή δίκη (ἄν ποτέ θά γινόταν, καθώς τό Βέλγιο ὑπαναχώρησε) κατά τοῦ Σνάιντερµαν (Σαρόν) εἶναι πλέον ἀδύνατον νά φωτίσουν τόν τρόπο µέ τόν ὁποῖο χιλιάδες γυναικόπαιδα τῆς PLO ἐσφάγησαν στή Βυρηττό τόν Σεπτέµβριο τοῦ 1982 (ἡ Γ.Σ. τοῦ ΟΗΕ στίς 16-12-1982 τήν χαρακτήρισε πράξη γενοκτονίας). Καί ναί µέν εἶναι γνωστό ὅτι τήν ἀποτρόπαιη πράξη τήν ἔκαναν οἱ Φαλαγγίτες ἀλλά ὁ ρόλος τοῦ ἰσραηλινοῦ στρατοῦ – πού εἶχε περικυκλωµένα τά προσφυγικά στρατόπεδα – καί τῶν ἐπικεφαλῆς του (ὑπουργός Ἄµυνας ὁ Ἀριέλ Σαρόν καί ΑΓΕΣ ὁ Ραφαέλ Ἐιτάν) δέν ἔχει ἀποσαφηνιστεῖ ἐπαρκῶς. Περιορίστηκαν στό νά ἐπιτρέψουν τήν εἴσοδο τῶν φονιάδων (κάτι πού ἐγκρίθηκε ἀπό τό ὑπουργικό συµβούλιο στίς 16-9-82) ἤ τήν προκάλεσαν; Ἀρκέστηκαν νά ρίχνουν φωτοβολίδες τή νύχτα γιά νά τούς διευκολύνουν ἤ µετεῖχαν καί ἐνεργότερα; Ἀληθεύει ὅτι δέν ἀρκέστηκαν στήν κατακρεούργηση* τῶν ἀνυπεράσπιστων ἀνθρώπων καί παρέδωσαν στό στάδιο τούς ἐπιζῶντες πού µετά δύο ἑβδοµάδες σέ κοντέινερ ἐκτελέστηκαν ὁµαδικά;

Τέτοια ἐρωτήµατα θά µποροῦσαν νά ἀπαντήσουν οἱ τρεῖς προαναφερθέντες: Ὁ Ἐλί Χοµπέικα, πού σκοτώθηκε ἀπό τή Μοσάντ µέ ἔκρηξη σέ σταθµευµένο αὐτοκίνητο παγιδευµένο µέ ἐκρηκτικά, τή στιγµή πού περνοῦσε ἀπό δίπλα τό τζίπ του (φωτογραφία). Ὁ 56χρονος βοηθός καί φίλος του Ζάν Γκανέµ πού κρατοῦσε ντοκουµέντα γιά τή δίκη καί ἔπεσε µέ τό αὐτοκίνητό του σέ δέντρο (καρδιακή προσβολή εἶπαν, χωρίς νά ἔχει ἱστορικό…) λίγα µέτρα πιό πέρα, τέσσερεις µέρες πρίν. Καί ὁ 39χρονος Φαλαγγίτης Μισέλ Νασσάρ πού πυροβολήθηκε µαζί µέ τή γυναίκα του στό Σάο Πάολο τῆς Βραζιλίας ἀπό µασκοφόρο µέ πιστόλι πού ἔφερε σιγαστήρα (λίγο πρίν εἶχαν πάθει λάστιχο καί τηλεφώνησαν σέ φίλους τους πώς κάποιος τούς ἀκολουθεῖ). Καί οἱ τρεῖς θάνατοι ἐπῆλθαν µετά τήν ἀναγγελία τῆς ἐπικείµενης δίκης, ὅλοι στίς ἀρχές τοῦ 2002, ἐντός 70 ἡµερῶν! Τό ἐρώτηµά µας: Τί κάνει νιάου νιάου στά κεραµίδια;

 

*

 

Ἔγραφε ἡ Loren Jenkins στή Washington Post (23-9-1982): «Μαρτυρία τῶν Ralph Schoenman καί Mya Shone: Ὅταν µπήκαµε στή Σάµπρα καί σατίλα τό Σάββατο 18 Σεπτεµβρίου, τελευταία µέρα τῶν φόνων, εἴδαµε παντοῦ πτώµατα. Φωτογραφίσαµε θύµατα πού εἶχαν ἀκρωτηριαστεῖ µέ µαχαίρια καί τσεκούρια. Λίγα µόνο ἀπό τά θύµατα πού φωτογραφήσαµε εἶχαν πυροβοληθεῖ µέ ὅπλο. Ἄλλοι εἶχαν λυωµένα κεφάλια, βγαλµένα µάτια, κοµµένους λαιµούς, γδαρµένο τό δέρµα ἀπό τό σῶµα, ἄλλοι ἦταν διαµελισµένοι, µερικοί ξεκοιλιασµένοι…”