Καθώς τίς χῶρες τοῦ πρώην σοσιαλιστικοῦ κόσμου συνεχίζουν νά τίς λυμαίνονται τά ἁρπακτικά, κάπου κάπου ξεχωρίζει καί μιά φωνή εἰλικρίνειας καί τόλμης. Γιά τήν περίπτωση τῆς Οὑγγαρίας ὁ Ἴστβαν Λόβας, ἀπό τούς γνωστότερους δημοσιογράφους τῆς χώρας, μέ θητεία στό Radio Free Europe στό Μόναχο καί στήν Νέα Ὑόρκη (ἀλλά καί στίς …οὑγγρικές φυλακές τῆς δεκαετίας τοῦ 60), εἶναι μιά χαρακτηριστική τέτοια ἐξαίρεση. Τό κάτωθι κείμενο βασίζεται σέ πρόσφατο ἄρθρο του μέ τίτλο «Η ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΤΗΣ ΔΥΣΗΣ»:

Σέ ποιάν εὐρωπαϊκή χώρα μπορεῖ ἕνας φιλοκυβερ-νητικός ραδιοσταθμός νά καλεῖ σέ …δολοφονία πολιτικῶν ἀντιπάλων καί ὁ ἴδιος ὁ πρωθυπουργός νά ἀπαγορεύει συνεντεύξεις καί δηλώσεις κρατικῶν λειτουργῶν στόν Τῦπο πού δέν ἐλέγχει; Ὄχι, δέν εἶναι ἡ Ἀλβανία ἤ ἡ Λευκορωσία. Εἶναι ἡ λατρευτή τῆς Δύσης – καί εὐνοούμενη τῶν διεθνῶν ΜΜΕ – Οὑγγαρία!
Τό ξεπούλημα τῶν κρατικῶν περιουσιακῶν στοιχείων τῆς χώρας ἀπέφερε στόν νῦν πρωθυπουργό καί πρώην κομμουνιστή Φέρεντς Γκιουρσάνι (στή διπλανή φωτογραφία) ἀμύθητα πλούτη, ὅπως ἀκριβῶς συνέβη καί μέ τόν προκάτοχό του Πέτερ Μεντγκιέσι, ὁ ὁποῖος ὑπῆρξε καί πράκτορας μέ τόν κωδικό D-209 στήν διάρκεια τῆς κομμουνιστικῆς διακυβέρνησης τῆς χώρας. Σήμερα, μιά συμμαχία τοῦ Σοσιαλιστικοῦ Κόμματος (μετεξέλιξη τοῦ παλιοῦ κομμουνιστικοῦ) καί τῶν «Ἐλεύθερων Δημοκρατῶν» ἁλωνίζει καί ἐκποιεῖ τή χώρα, ἔχοντας ἐξασφαλίσει τή σιωπή τοῦ διεθνοῦς Τύπου: Ὅταν χαρίζεις σέ πολυεθνικές τόν ἀερομεταφορέα σου (MALEV), τούς σιδηροδρόμους σου (MAV) καί τά Ταχυδρομεῖα σου, ὁ Σόρος καί οἱ ξένες πρωτεύουσες νιώθουν ἥσυχοι. Ἄλλωστε τό πρῶτο πρᾶγμα πού ἀγοράστηκε σχεδόν δωρεάν ἀπό τούς ξένους στή διάρκεια τῆς θεραπείας – σόκ μετά τήν καθεστωτική ἀλλαγή, ἦταν ὁ Τῦπος. Περνώντας ἀπό τόν κρατικό -κομμουνιστικό ἔλεγχο στήν ἰδιωτικοποίηση, τά μέλη τῆς παλιᾶς νομενκλατούρας ξεπούλησαν μέν τήν ἰδιοκτησία, διατηρήθηκαν ὅμως στήν διεύθυνση κι ἔγιναν οἱ μεγαλύτεροι ζηλωτές τοῦ νεοφιλελευθερισμοῦ. Μπορεῖ νά ἔγινε μεγάλος ντόρος πρόσφατα μέ τίς ἐκλογές στήν Οὐκρανία, ὅμως τά ἴδια εἶχαν γίνει καί στίς οὑγγρικές ἐκλογές τήν Ἄνοιξη τοῦ 2002, ὅταν ἔπεσε ἡ κεντροδεξιά Κυβέρνηση. Ἡ τότε Ἀμερικανίδα Πρέσβυς Νάνσυ Γκούντμαν Μπρίνκερ – καί προσωπική φίλη τοῦ Μπούς – εἶχε σπεύσει στά γραφεῖα τῶν πρώην κομμουνιστῶν γιά νά τούς συγχαρεῖ! Λίγους μῆνες πρίν, νεοαφιχθείσα μάλιστα στήν Βουδαπέστη, εἶχε προκαλέσει σάλο στή χώρα, δηλώνοντας δημοσίως ὅτι ἡ πολιτική ἐλίτ τῆς Οὑγγαρίας (δηλαδή ἡ τότε Κυβέρνηση) εἶναι ἡ πιό ἀντισημιτική πού συνάντησε ποτέ (!), χωρίς νά τεκμηριώσει μέ ὁποιονδήποτε τρόπο τήν μομφή της ἐκείνη. Καί πῶς νά τό ἔκανε δηλαδή; Ἡ κεντροδεξιά Κυβέρνηση δέν εἶχε παραχωρήσει στόν Ρονάλντ Λοντέρ γιά 99 χρόνια τό καλύτερο μέρος στή Βούδα γιά νά χτίσει τό γιγαντιαῖο του ἑβραϊκό σχολεῖο; Ἡ ἴδια δέν δώρισε ἑκατομμύρια δολάρια γιά τήν ἀναστήλωση τῆς μεγαλύτερης Συναγωγῆς τῆς Κεντρικῆς Εὐρώπης, δέκα χρόνια πρίν κάνει ὁτιδήποτε γιά τίς ἱστορικές Ἐκκλησίες τῆς πρωτεύουσας; Ἀλλά καί ἡ δεύτερη κεντροδεξιά Κυβέρνηση (1998-2002), πού κάθε μέρα τήν χαρακτήριζαν ἀντισημιτική τά ξένα ΜΜΕ, δέν καθιέρωσε ὡς ἐθνική ἀργία τήν «Ἡμέρα Μνήμης τοῦ Ὁλοκαυτώματος»; Ὑπῆρχαν ὅμως, καθώς φάνηκε, καί προθυμότεροι ὑπηρέτες… Μετά τίς ἐκλογές τοῦ 2002, τήν κυβερνητική συμμαχία συγκροτοῦν δύο μέρη: Τό Σοσιαλιστικό Κόμμα (HSP), πού ὁ δυτικός Τῦπος τό παρουσιάζει ὡς «σοσιαλδημοκρατικό», καί ἡ Συμμαχία τῶν Ἐλεύθερων Δημοκρατῶν, τήν ὁποία ἡ γερμανική Sueddeutsche Zeitung χαρακτήρισε ὡς «τό κατ΄ἐξοχήν κόμμα τῶν ἀριστεροφιλελεύθερων Ἑβραίων τῆς Βουδαπέστης». Περιλαμβάνουν μέλη τῶν πρώην ἀντιφρονούντων, σχετιζόμενων μέ τή CIA, ὅπως ἀποκάλυψε πρόσφατα στή Γκάρντιαν ὁ ἱστορικός τῆς Ὀξφόρδης Μάρκ Ἄλμοντ, ἀντιφρονοῦντες πού ποτέ δέν φυλακίστηκαν πάνω ἀπό 1-2 μέρες (σέ ἀντίθεση μέ τούς πραγματικούς Οὕγγρους ἀντιφρονοῦντες). Μέ τήν πτώση τοῦ κομμουνισμοῦ ἦταν ἀκριβῶς οἱ Ἐλεύθεροι Δημοκράτες πού ἐξασφάλισαν τό πέρασμα τῶν ΜΜΕ στόν ἔλεγχο ἀνθρώπων σάν τόν Robert Maxwell καί τόν George Soros. Αὐτά τά ΜΜΕ ἔσπειραν τό μῖσος κατά τῆς πρώτης κεντροδεξιᾶς κυβερνητικῆς συμμαχίας καί ἔφεραν στήν ἐξουσία τό HSP. Στήν σημερινή Κυβέρνηση ἡ συνύπαρξη εἶναι ἰδανική: Οἱ Σοσιαλιστές φέρνουν τούς ψήφους καί οἱ Ἐλεύθεροι Δημοκράτες τήν ὑποστήριξη τοῦ Τύπου καί τῶν ξένων. Πέραν δέ τοῦ γεγονότος ὅτι οἱ συντηρητικές κυβερνήσεις τείνουν νά εἶναι λιγότερο εὐεπίφορες ἔναντι τῶν ἐπιθυμιῶν ξένων κυβερνήσεων καί ἐπενδυτῶν, ὁ πραγματικός λόγος πίσω ἀπό τόν ἀσίγαστο πόλεμο κατά τῆς Κεντροδεξιᾶς στήν Οὑγγαρία εἶναι κοινό μυστικό: Πολλοί ἀπό τούς «διανοούμενους» τῆς ἑβραϊκῆς κοινότητας (πού ἀριθμεῖ κάπου 100.000 μέλη) φωνασκοῦν γιά τίς εὐθῦνες τῶν δεξιῶν προπολεμικῶν κυβερνήσεων τῆς Οὑγγαρίας γιά τό Ὁλοκαύτωμα καί γιά τήν συλλογική εὐθύνη (ἄρα καί συλλογική τιμωρία) τῶν Οὕγγρων γιά τόν θάνατο ἑκατοντάδων χιλιάδων Οὑγγροεβραίων.
Κι ἐνῷ ἡ δηλητηριασμένη κατάσταση στή χώρα θυμίζει παραμονές ἐμφυλίου, ἡ εἰκόνα της στή Δύση παραμένει εἰδυλλιακή. Καί μᾶλλον ἔτσι θά μείνει μέχρι τίς ἐκλογές τῆς Ἄνοιξης τοῦ 2006…