Ὁ τομέας Ἐπιστημόνων τοῦ Συλλόγου Ὀρθοδόξου Ἱεραποστολικῆς Δράσεως «ὁ Μέγας Βασίλειος» παρουσίασε σέ Ἀθήνα καί Θεσσαλονίκη τίς «Συγκλονιστικές ἐμπειρίες στό Κοσμοδρόμιο τῆς Ρωσίας».
Ἡ ἐπίσκεψη τῶν Ρώσων ὁμόδοξων ἀδελφῶν μας π. Ἰώβ Τάλατς καί κ. Βαλερί Κόρζουν στήν Ἑλλάδα καί ἡ παρουσίαση τοῦ ἔργου τους στό κοσμοδρόμιο τῆς Ἀστερούπολης προξένησε βαθύτατη συγκίνηση. Ὁ π. Ἰώβ Τάλατς διηγήθηκε πῶς ἔγινε ὁ πνευματικός πατέρας τῶν κοσμοναυτῶν καί πῶς μέσα στήν Ἀστερούπολη μαζί μέ πιστούς ἀστροναῦτες ἔκτισαν τόν περικαλλή ναό τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος, κάτι ἀδιανόητο πρό ἐτῶν. Ὁ στρατηγός Βαλερί Κόρζουν, ἀστροναύτης καί ἐκπαιδευτής, διηγήθηκε πώς πολλοί ἀστροναῦτες μεταστράφηκαν ἀπό τήν ἀθεΐα στήν ὀρθόδοξη πίστη. Ἐπίσης περιέγραψε τή ζωή τῶν διαφόρων ἐθνικοτήτων ἀστροναυτῶν στόν διαστημικό σταθμό ISS καί τό πνεῦμα ἀγάπης καί συνεργασίας ἐκεῖ. Ἐντύπωση προκάλεσε ἡ πληροφορία ὅτι Ρῶσοι ἀστροναῦτες μεταφέρουν μαζί τους εἰκονίσματα καί λείψανα ἁγίων καί μάλιστα ἕνας ἐξ’ αὐτῶν μετέφερε μέ τήν εὐλογία τοῦ Πατριάρχη Ρωσίας Σταυρό μέ τεμάχιο τοῦ Τιμίου Ξύλου καί παραμένει στόν διαστημικό σταθμό ὡς σημεῖο νίκης καί προστασίας τοῦ Ἐσταυρωμένου γιά τούς ἀστροναῦτες καί τή γῆ, πάνω ἀπό τήν ὁποία περνᾶ 16 φορές τήν ἡμέρα! Ἁλιεύσαμε σημεῖα συνέντευξης τοῦ π. Ἰώβ στό www.tideon.org:
Γιά τόν Γκαγκάριν: «Μεγάλωσε σέ οἰκογένεια πιστῶν ἀνθρώπων. Ξέρω τήν ἀνηψιά του, τήν κυρία Ταμάρα, πάντα γιορτάζει καί τό Πάσχα καί τά Χριστούγεννα. Ὁ Γιούρι ἦταν νονός της. Τήν κρατοῦσε ἀγκαλιά μικρή καί κατά τή βάπτισή της, πού ἔγινε μέσα στό Ναό, ἔκανε «τόν γύρο» στήν κολυμβήθρα. Στήν ἴδια ἐκκλησία ὁ ἴδιος ὁ Γκαγκάριν καί ἡ γυναίκα του Βαλεντίνα Ἰβάνοβνα βαπτίσανε τή μικρή κόρη τους Ἑλένη. Φανταστεῖτε ὅτι τήν ἴδια περίοδο τά χαρτιά τοῦ Γκαγκάριν περνοῦσαν ἀπό τόν ἔλεγχο μιᾶς εἰδικῆς κρατικῆς ἐπιτροπῆς, ἡ ὁποία θά ἐπέλεγε τά ἄτομα γιά τήν πρώτη ὁμάδα ἀστροναυτῶν. Ὁ Γκαγκάριν κινδύνεψε πολύ, διότι μόνο γι’ αὐτό, τή βάπτιση τοῦ παιδιοῦ, μποροῦσαν νά τόν ἀπορρίψουν καί νά μήν γίνει ἀστροναύτης. Δηλαδή, ἡ βάπτιση τοῦ παιδιοῦ του ἦταν γι’ αὐτόν κάτι πολύ μεγαλύτερο καί ἀπό τήν παγκόσμια δόξα» .
Γιά τόν Θεόδωρο Γιουρτσίχιν: «Σήμερα οἱ ἀστροναῦτες μας μιλοῦν ἀνοιχτά γιά τήν πίστη στό Θεό, παίρνουν κατά τήν πτήση στό Διάστημα λείψανα τῶν ἁγίων, τεμάχια ἀπό τό Τίμιο Ξύλο. Στόν ἑλληνικῆς καταγωγῆς ἀστροναύτη Θεόδωρο Γιουρτσίχιν ἔδωσα στήν πτήση του τά λείψανα τοῦ ἁγίου Θεοδώρου τοῦ Στρατηλάτου καί τοῦ ἁγίου Θεοδώρου τοῦ Τήρωνος. Ἕξι μῆνες τά λείψανα αὐτά ταξίδευαν στό Διάστημα, τώρα μοῦ τά ἐπέστρεψε! Ὁ Θεόδωρος Γιουρτσίχιν εἶναι κατά τό ἥμισυ Ἕλληνας. Ὁ πατέρας του εἶναι Ρῶσος, ἡ μητέρα του εἶναι Ἑλληνίδα. Γι’ αὐτό ἔχουν εἰδικό ἐνδιαφέρον οἱ Ἕλληνες γι’ αὐτόν. Ξέρουμε ὅτι ἔπαιρνε μαζί του στό Διάστημα τήν Ἑλληνική σημαία. Ξέρετε, δέν δίνω τά λείψανα τῶν ἁγίων σέ ὅλους. Μόνο σ’ αὐτούς πού ἐξομολογοῦνται καί κοινωνοῦν. Τόν συνόδευσα στή δεύτερη καί στήν τρίτη πτήση του (οἱ ἀστροναῦτες ποτέ δέν λένε «τελευταία»). Συχνά μέ ἔπαιρνε τηλέφωνο ἀπό τό Διάστημα. Τώρα, δόξα τῷ Θεῷ, ἀπό τό Διάστημα μπορεῖς νά πάρεις στή Γῆ! Ἐγώ δέν μπορῶ νά τηλεφωνήσω στό Διάστημα, ἀλλά ἀπό κεῖ εἶναι εὔκολο!
Γιά τό σχετικό ντοκυμαντέρ: «Μερικά χρόνια πρίν, μοῦ ἦρθε μιά ἰδέα˙ νά γυρίσουμε μιά ταινία, ἡ ὁποία θά ἀποκαταστήσει τήν ἀλήθεια, ὅσον ἀφορᾶ τή σχέση τῆς ἀστροναυτικῆς μέ τή χριστιανική πίστη. Ὁ Χροῦτσεφ καί ἡ κλίκα του κάνανε τό πᾶν προκειμένου νά νομίζει ὁ κόσμος ὅτι ἡ ἀστροναυτική εἶναι ἀθεϊστική ὑπόθεση. Ἤθελα νά ἀποκατασταθεῖ ἡ ἀλήθεια. Καί ὁ δεύτερος σκοπός μου ἦταν νά βοηθήσουμε τούς ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι θά δουλεύουν στό γύρισμα τῆς ταινίας, καθώς καί αὐτούς γιά τούς ὁποίους θά μιλᾶμε στό ντοκιμαντέρ αὐτό. Δηλαδή, ἐάν πιστός ἄνθρωπος μάθει ἀπό τήν ταινία αὐτή ὅτι ὁ γενικός κατασκευαστής τῶν πυραύλων, ὁ Σεργκέϊ Κορολιόφ, καί οἱ ἀστροναῦτες ἀπό τήν πρώτη φουρνιά ἤτανε Ὀρθόδοξοι χριστιανοί, θά ἀρχίσει νά προσεύχεται γι’ αὐτούς (…)
Γιά ὁμολογίες πίστης: «Οἱ ἀστροναῦτες μοῦ λέγανε ὅτι τίποτα ἀπολύτως δέν κατευθύνει τή σκέψη σου πρός τόν Θεό, ὅπως ἡ θέα ἀπίστευτης ὀμορφιᾶς τοῦ ἀνοιχτοῦ διαστήματος. Ὁ Γεννάδιος Μονάκωφ, ἕνας ἀπό τούς ἀστροναῦτες μας, κάποτε μοῦ ὁμολόγησε ὅτι στήν πτήση του στό Διάστημα πῆγε ἄθεος. Ἀλλά, ὅταν, σύμφωνα μέ τό πρόγραμμα τῆς πτήσεως, βγῆκε στό ἀνοιχτό διάστημα ἀπό τό διαστημόπλοιο, τοῦ φάνηκε ξαφνικά ὅτι βρέθηκε μέσα σ’ ἕνα σοφά ὀργανωμένο μηχάνημα. «Καί ξέρετε», μοῦ εἶπε χαρακτηριστικά, «τότε ἕνα φῶς τῆς ἀποκαλύψεως ἄναψε μέσα μου. Δέν μπορεῖ, εἶπα, νά εἶναι ὅλο αὐτό πού βλέπω γύρω μου μιά τυχαία ὑπόθεση! Καί ἐκεῖ στό Διάστημα μέσα πίστεψα στό Θεό καί ἀπό τήν πτήση αὐτή γύρισα πιστός».
none
Το να αναφερθεί κανείς στο υπόβαθρο ιστορικής φιλίας και πολιτιστικής εγγύτητας Ρώσων κι Ελλήνων είναι μάλλον κοινότοπο. Έχει ειπωθεί πάμπολλες φορές και μάλιστα από χείλη όσο πιο επίσημα γίνεται, με διάφορες αφορμές. Η τελευταία ήταν το περσινό κοινό “Έτος Ιστορίας Ρωσίας-Ελλάδας”, με αφορμή τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση, όπου είναι γνωστός ο καίριος, θετικός ρόλος της Ρωσικής Αυτοκρατορίας. Οι αναφορές αυτές δεν είναι απλές φιλοφρονήσεις που ανταλλάσσουν διπλωμάτες και πολιτικοί μεταξύ τους, εκφράζουν την αλήθεια των αισθημάτων των δύο λαών. Αισθήματα, που ποτέ δεν έπαψαν να υπάρχουν και να εκφράζονται, ούτε στα ψυχροπολεμικά χρόνια.
