Τό κακό ξεκίνησε φανερά ἐπί Σύριζα, ὅταν οἱ προδότες τῆς Μακεδονίας ἔφτασαν νά ἀπελάσουν δύο μέλη τῶν διπλωματικῶν ἀντιπροσωπειῶν τῆς Ρωσίας, δῆθεν γιά ὑποκίνηση τῶν πάνδημων συλλαλητηρίων. Ἔκτοτε οἱ σχέσεις μας μέ τή Ρωσία δέν ὀρθοπόδησαν, ἔβαλε τό χεράκι του καί ὁ ἀκατανόμαστος τοῦ Φαναρίου, γιά νά φτάσουν στίς μέρες μας τό ἱστορικό τους χαμηλό μέ τίς ἀθλιότητες τοῦ Μητσοτάκη. Ὄχι ὅμως μόνο τοῦ Μητσοτάκη, γιατί ἀπό τήν ἔναρξη τῶν ἐχθροπραξιῶν στήν Οὐκρανία ἔχει ξεχυθεῖ ἕνας βόρβορος στά ΜΜΕ καί στά ΜΚΔ πού λυσσομανάει κατά παντός ρωσικοῦ, λές καί ἡ χώρα μας δέχεται ἐπίθεση ἀπό τόν Πούτιν. Καί καλά γιά τό σύστημα ἐξουσίας τοῦ ὑπόκοσμου πού μᾶς κυβερνάει, δέν θά ἀσχολιόμασταν μέ ΣΚΑΙ, ΕΛΙΑΜΕΠ, ΚΙΝΑΛ καί γενικότερα μέ συμμορίες, ὅμως κι ἕνας κόσμος μέ προφίλ ὥς τώρα “πατριωτικό” βγαίνει στήν ἴδια γραμμή, μέ σπάνιες φωτεινές ἐξαιρέσεις. Γιά αὐτούς ἔχω δυό λογάκια.

Ὑπάρχουν δύο γενικές κατηγορίες: ὅσοι τά παίρνουν κι ὅσοι …δέν τά παίρνουν. Ἡ πρώτη ἀφορᾶ ἐπώνυμους (ἄς ποῦμε) πού γράφουν καί ξεστομίζουν κάθε βρωμιά ἐναντίον τῆς Ρωσίας ἐπειδή ἔχουν συμφέρον: εἴτε πῆραν χρήματα (ἄμεσα ἤ ἔμμεσα) εἴτε προσβλέπουν σέ κάποιο ὄφελος (ἐκλογικό λ.χ.) εἴτε παζαρεύουν τήν ἔνταξή τους στό καθεστωτικό σκηνικό. Ἐπιστρατεύουν καί τίποτε ἱστορικά στοιχεῖα μέ τόν τρόπο πού τούς βολεύει καί νά το: δέν μᾶς βοήθησαν οἱ Ρῶσοι, πότε πολεμήσαμε μαζί, τί ἔγινε μέ τόν Λένιν (!!!) στή Μικρασία… Ὅλη ἡ νεότερη ἱστορία μας κραυγάζει ὅτι εἴμαστε τιμάριο τῆς Δύσης καί αὐτή μᾶς διαγουμίζει ὁδηγώντας μας μέ μαθηματική ἀκρίβεια στόν ὄλεθρο ἀλλά οἱ λεγάμενοι δέν ἔχουν νά ποῦνε τίποτε σχετικά. Τούς φταίει ἡ Μόσχα, ὁ σταλινισμός, οἱ ἐξωγήινοι… Ὅλη ἡ ἱστορία καί ἡ γεωγραφία κραυγάζει πώς ὁ καταστατικός ἐχθρός τῆς Τουρκίας εἶναι ἡ Ρωσία (17 πόλεμοι ἀπό τόν 16ο αἰώνα!) ἀλλά αὐτοί κουφοί! Νομίζουν ὅτι μέ εὐφυολογήματα καί ρητορικές στρακαστροῦκες θά παραπλανήσουν τόν κόσμο πού διατηρεῖ ἀπό τά χρόνια τοῦ Καποδίστρια καί τοῦ Κολοκοτρώνη τήν ἀμοιβαία συμπάθεια πρός τόν ὁμόδοξο σλαβικό κόσμο.

Ὑπάρχουν βέβαια καί οἱ ἀφελεῖς. Ὅσοι βλέπουν τό πολιτικό γίγνεσθαι μέ νοοτροπία ὀπαδοῦ ἤ ὅσοι παρασύρονται ἀπό ἕναν ψευτοπατριωτισμό τύπου μετεμφυλιακῆς ἐθνικοφροσύνης. Ἀκοῦνε κάθε ἰσορροπημένη προσέγγιση ὡς ρωσική προπαγάνδα κι ἀπαιτοῦν σέ κάθε πρόταση νά περιλαμβάνεται κι ἕνα ἀνάθεμα στόν “δικτάτορα Πούτιν”. Βεβαίως τήν ὀλιγόνοια δέν μπορεῖ κανείς νά τήν ἀντιπαλέψει ἀλλά θά ἄξιζε νά ἀναρωτηθεῖ κανείς γιά ποιάν ἐλευθερία καί δημοκρατία μιλᾶμε στά καθ΄ ἡμᾶς. Αὐτήν πού ἀπολαμβάνουμε στή χώρα μας, μέ τόσες ἐπιλογές στά πολιτικά πράγματα; Αὐτήν πού χαιρόμαστε ἀπό διετίας μέ ὅλες τίς ἐλευθερίες μας ὑπό ἀναστολή γιά λόγους “πανδημίας”; Αὐτήν πού μᾶς ἐπιδαψίλευσαν ἀπό 12ετίας μέ τά Μνημόνια πού μηδένισαν κάθε ἐθνική καί λαϊκή κυριαρχία;

Ἡ Δύση μισεῖ τή Ρωσία τοῦ Πούτιν γιατί ἡ τελευταία διεκδικεῖ τήν αὐτονομία της ἀπό τήν παρακμιακή/ἀνθρωποφαγική γραμμή τῶν ἀφεντικῶν κι ὅποιος ἀντιπαλεύει τήν Νέα Τάξη Πραγμάτων βλέπει στόν Βλαδίμηρο ἕναν ἐν δυνάμει σύμμαχο. Τό εἴδαμε στή Συρία, λιγότερο στή Βενεζουέλα, εὔχομαι νά τό δοῦμε κι ἀλλοῦ.

(facebook, 1/3/22)