Δὲν χρειάστηκε νὰ περάσουν περισσότεροι ἀπὸ δεκαοκτὼ µῆνες γιὰ νὰ δείξει καὶ αὐτὴ ἡ κυβέρνηση τοῦ προτεκτοράτου τὰ ὅριά της. Τὴν ἀνακούφιση ἀπὸ τὴν – προσωρινὴ ὅπως ὅλα δείχνουν – ἀπαλλαγὴ τοῦ τόπου ἀπὸ τὴ σηµιτογιωργακικὴ λαίλαπα διαδέχθηκε γιὰ µία ἀκόµη φορά ἡ ἀπογοήτευση, ἂν ὄχι ἡ ἀπελπισία ἀπὸ τὴν ἐπαναλαµβανόµενη ὅλο καὶ συχνότερα διαπίστωση: δὲν ὑπάρχει καµµία ἐλπίδα.

Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι δὲν περιµέναµε καὶ πολλά. Ἡ σήψη εἶχε διαποτίσει τὰ πάντα, ἐνῶ τὰ θέµατα ἐξωτερικῆς πολιτικῆς µόνο µὲ χαρακτηρισµοὺς ποὺ ἐπισύρουν εἰσαγγελικὴ παρέµβαση θὰ µποροῦσαν νὰ περιγραφοῦν. Μία λίγο καλύτερη διεκπεραίωση τῆς καθηµερινότητας, ἕνα σχετικὸ περιορισµὸ τῆς φαυλότητας, µία προσπάθεια ψιλοβελτίωσης στὴν Παιδεία καὶ µία διαχείριση τῶν ἐθνικῶν θεµάτων µὲ τρόπο ποὺ νὰ µὴ παραπέµπει εὐθέως σὲ ὑπαλλήλους ποὺ ἐξυπηρετοῦν τὰ συµφέροντα ὅλων τῶν ἄλλων ἐκτὸς ἀπὸ τὰ ἑλληνικά. Ἡ ὑπόγεια ἀλλὰ προφανὴς – παρὰ τὰ περὶ τοῦ ἀντιθέτου µισόλογα – στήριξη τῶν Κυπρίων νὰ καταψηφίσουν ὁλοκληρωτικὰ τὸ ἔµεσµα Ἀνάν, ἦταν ἀπὸ µόνος του ἕνας ἱκανὸς λόγος νὰ θεωρήσει κανεὶς ἐπιτυχή ὁλόκληρη τὴν τετραετία. Ἡ συνέχεια ὅµως ἦρθε νὰ διαψεύσει µὲ κραυγαλέο τρόπο τὸ σύνολο τῶν προσδοκιῶν.

Προσῆλθε περιδεὴς στὴν κορυφαία ἐδῶ καὶ δεκαετίες γιὰ τὰ ἑλληνικὰ συµφέροντα διαπραγµάτευση, µὲ µία περίπου ψυχοπαθολογικὴ ἐµµονὴ (τὴν ἄνευ ὅρων καὶ παντὶ τρόπῳ πρόσδεση τῆς Τουρκίας στὴν ΕΕ, στὴν ὁποία ὅµως ἐντασσόµενη οὐσιαστικὰ τήν διαλύει), εὑρισκόµενη ἐκτὸς τῶν ἄλλων σὲ ἀπόλυτη ἀναντιστοιχία µὲ τὴ θέληση τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ τὸν ὁποῖο ὑποτίθεται ὅτι ἐκπροσώπησε, καὶ κατάφερε τὸ ἀπόλυτο τίποτε.

Δὲν ἔθεσε κἄν θέµατα ποὺ γιὰ λόγους τιµῆς καὶ ἀξιοπρέπειας θὰ ἔθεταν ἀκόµα καὶ νησίδες ποὺ παριστάνουν τὰ κράτη στὰ βάθη τοῦ Εἰρηνικοῦ (casus belli, γκρίζες ζῶνες, παραβιάσεις, στρατὸς Κατοχῆς, Χάλκη κοκ). Οὔτε ἕνα!!! Τὴ στιγµὴ ποὺ δὲν ἔχουµε διαβάσει πουθενὰ τὸν ἀντίλογο στὴν ἀνάλυση ποὺ λέει ὅτι ἡ ΕΕ µὲ τὴν ἐνδεχόµενη εἴσοδο τῆς φασιστογείτονος µπαίνει σὲ τροχιὰ διάλυσης ἢ τὸ λιγότερο ὅτι µετατρέπεται σὲ µία ζώνη ἐλεύθερου ἐµπορίου χωρὶς καµµία πολιτικὴ συνοχή, οἱ δικοί µας παρίσταναν τοὺς Κινέζους βαυκαλιζόµενοι ὅτι δῆθεν ἔτσι θὰ ἐξηµερωθεῖ τὸ θηρίο.

Τρανὴ ἀπόδειξη ὅτι δὲν θὰ συµβεῖ αὐτὸ εἶναι ὅτι ἀκόµη καὶ τὴν περίοδο ποὺ ὑποτίθεται ὅτι τὸ θηρίο καιγόταν νὰ ξεκινήσει διαπραγµατεύσεις οὐδόλως ἄλλαξε τὴν σχεδὸν αὐτοκρατορικὴ συµπεριφορὰ τοῦ πρὸς κάθε κατεύθυνση συνεπικουρούµενο ἀπὸ τὸν ἀµερικανοβρετανικὸ ἄξονα.

Γιὰ µαύρη σελίδα γιὰ τὸ µέλλον τῆς Εὐρώπης κάνουνε λόγο οἱ γνησιότεροι εὐρωπαϊστές, ὅσοι ἐν πάσῃ περιπτώσει εἴχανε κάποτε πιστέψει σὲ µία πολιτικὰ ἑνοποιηµένη ὀντότητα, τὴν ὁποία βλέπουνε µαθηµατικὰ πλέον νὰ ἐκφυλίζεται περίπου σὲ ἕναν χῶρο ἐλεύθερου ἐµπορίου, ἄθυρµα στὰ χέρια τῶν γελαδάρηδων. Ἡ ἀπόσταση ἀνάµεσα στὶς προσδοκίες τόσο αὐτῶν ὅσο καὶ τῶν εὐρωπαίων πολιτῶν καὶ τὴν προσφάτως διαµορφωθεῖσα κατάσταση ἔχει προσλάβει χαώδεις διαστάσεις. Ἡ ἀνάλυση τοῦ ΚΚΕ περὶ εὐρωπαϊκοῦ µεγάλου κεφαλαίου ποὺ ἀναζητάει στὰ πλαίσια τῆς παγκοσµιοποίησης νέες ἀγορὲς καὶ σφαῖρες ἐπιρροῆς, φθηνὰ ἐργατικὰ χέρια χωρὶς ἐργασιακὰ δικαιώµατα κοκ, παρὰ τὶς ἐγγενεῖς της καθηλώσεις µοιάζει κοντύτερα ἀπὸ ποτὲ στὴν πραγµατικότητα.

Ἕνα ἐρώτηµα ἐπανέρχεται ἐπιτακτικότερο: τί µέλλει γενέσθαι µετὰ καὶ τὶς τελευταῖες ἐξελίξεις στὴ χώρα τῆς φαιδρᾶς πορτοκαλέας µὲ αὐτὸ τὸ ἐξαιρετικὰ χαµηλῆς ποιότητας πολιτικὸ προσωπικό; Ἐκτὸς ἀπὸ τὴν αὐτονόητη ὑποστήριξη τῆς πρότασης γιὰ δηµοψήφισµα µὲ τὸ ὁποῖο θὰ ἀποφασίσει τελικὰ ὁ ἑλληνικὸς λαὸς γιὰ τὴν τύχη τῆς ἔνταξης τῶν κουµπάρων τους, ἕνα ἀκόµη µεῖζον ζήτηµα ἀπαιτεῖ ξεκάθαρη θέση ἐδῶ καὶ τώρα. Νὰ διαλέξουνε ἐπιτέλους ἀφεντικά. Ἡ ἐξευτελιστική / ταπεινωτικὴ συµπεριφορὰ τῶν σηµερινῶν, διὰ τῶν νέων προτάσεων Νίµιτς, γιὰ πολλοστὴ φορά ἀκόµη καὶ γιὰ ἕνα ἥσσονος διεθνοῦς σηµασίας θέµα (µὲ τὶς γνωστές του προεκτάσεις, βέβαια) δείχνει τὸν δρόµο. Ἡ ὁλοκληρωτικὴ προσχώρηση στὸ πρόγραµµα καὶ οἱ µαζικὲς παραγγελίες Eurofighter θὰ ἦταν µία πολὺ ἐνδιαφέρουσα καὶ σαφὴς πρώτη κίνηση.

Δ. Ν.

Δὲν χρειάστηκε νὰ περάσουν περισσότεροι ἀπὸ δεκαοκτὼ µῆνες γιὰ νὰ δείξει καὶ αὐτὴ ἡ κυβέρνηση τοῦ προτεκτοράτου τὰ ὅριά της. Τὴν ἀνακούφιση ἀπὸ τὴν – προσωρινὴ ὅπως ὅλα δείχνουν – ἀπαλλαγὴ τοῦ τόπου ἀπὸ τὴ σηµιτογιωργακικὴ λαίλαπα διαδέχθηκε γιὰ µία ἀκόµη φορά ἡ ἀπογοήτευση, ἂν ὄχι ἡ ἀπελπισία ἀπὸ τὴν ἐπαναλαµβανόµενη ὅλο καὶ συχνότερα διαπίστωση: δὲν ὑπάρχει καµµία ἐλπίδα.

Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι δὲν περιµέναµε καὶ πολλά. Ἡ σήψη εἶχε διαποτίσει τὰ πάντα, ἐνῶ τὰ θέµατα ἐξωτερικῆς πολιτικῆς µόνο µὲ χαρακτηρισµοὺς ποὺ ἐπισύρουν εἰσαγγελικὴ παρέµβαση θὰ µποροῦσαν νὰ περιγραφοῦν. Μία λίγο καλύτερη διεκπεραίωση τῆς καθηµερινότητας, ἕνα σχετικὸ περιορισµὸ τῆς φαυλότητας, µία προσπάθεια ψιλοβελτίωσης στὴν Παιδεία καὶ µία διαχείριση τῶν ἐθνικῶν θεµάτων µὲ τρόπο ποὺ νὰ µὴ παραπέµπει εὐθέως σὲ ὑπαλλήλους ποὺ ἐξυπηρετοῦν τὰ συµφέροντα ὅλων τῶν ἄλλων ἐκτὸς ἀπὸ τὰ ἑλληνικά. Ἡ ὑπόγεια ἀλλὰ προφανὴς – παρὰ τὰ περὶ τοῦ ἀντιθέτου µισόλογα – στήριξη τῶν Κυπρίων νὰ καταψηφίσουν ὁλοκληρωτικὰ τὸ ἔµεσµα Ἀνάν, ἦταν ἀπὸ µόνος του ἕνας ἱκανὸς λόγος νὰ θεωρήσει κανεὶς ἐπιτυχή ὁλόκληρη τὴν τετραετία. Ἡ συνέχεια ὅµως ἦρθε νὰ διαψεύσει µὲ κραυγαλέο τρόπο τὸ σύνολο τῶν προσδοκιῶν.

Προσῆλθε περιδεὴς στὴν κορυφαία ἐδῶ καὶ δεκαετίες γιὰ τὰ ἑλληνικὰ συµφέροντα διαπραγµάτευση, µὲ µία περίπου ψυχοπαθολογικὴ ἐµµονὴ (τὴν ἄνευ ὅρων καὶ παντὶ τρόπῳ πρόσδεση τῆς Τουρκίας στὴν ΕΕ, στὴν ὁποία ὅµως ἐντασσόµενη οὐσιαστικὰ τήν διαλύει), εὑρισκόµενη ἐκτὸς τῶν ἄλλων σὲ ἀπόλυτη ἀναντιστοιχία µὲ τὴ θέληση τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ τὸν ὁποῖο ὑποτίθεται ὅτι ἐκπροσώπησε, καὶ κατάφερε τὸ ἀπόλυτο τίποτε.

Δὲν ἔθεσε κἄν θέµατα ποὺ γιὰ λόγους τιµῆς καὶ ἀξιοπρέπειας θὰ ἔθεταν ἀκόµα καὶ νησίδες ποὺ παριστάνουν τὰ κράτη στὰ βάθη τοῦ Εἰρηνικοῦ (casus belli, γκρίζες ζῶνες, παραβιάσεις, στρατὸς Κατοχῆς, Χάλκη κοκ). Οὔτε ἕνα!!! Τὴ στιγµὴ ποὺ δὲν ἔχουµε διαβάσει πουθενὰ τὸν ἀντίλογο στὴν ἀνάλυση ποὺ λέει ὅτι ἡ ΕΕ µὲ τὴν ἐνδεχόµενη εἴσοδο τῆς φασιστογείτονος µπαίνει σὲ τροχιὰ διάλυσης ἢ τὸ λιγότερο ὅτι µετατρέπεται σὲ µία ζώνη ἐλεύθερου ἐµπορίου χωρὶς καµµία πολιτικὴ συνοχή, οἱ δικοί µας παρίσταναν τοὺς Κινέζους βαυκαλιζόµενοι ὅτι δῆθεν ἔτσι θὰ ἐξηµερωθεῖ τὸ θηρίο.

Τρανὴ ἀπόδειξη ὅτι δὲν θὰ συµβεῖ αὐτὸ εἶναι ὅτι ἀκόµη καὶ τὴν περίοδο ποὺ ὑποτίθεται ὅτι τὸ θηρίο καιγόταν νὰ ξεκινήσει διαπραγµατεύσεις οὐδόλως ἄλλαξε τὴν σχεδὸν αὐτοκρατορικὴ συµπεριφορὰ τοῦ πρὸς κάθε κατεύθυνση συνεπικουρούµενο ἀπὸ τὸν ἀµερικανοβρετανικὸ ἄξονα.

Γιὰ µαύρη σελίδα γιὰ τὸ µέλλον τῆς Εὐρώπης κάνουνε λόγο οἱ γνησιότεροι εὐρωπαϊστές, ὅσοι ἐν πάσῃ περιπτώσει εἴχανε κάποτε πιστέψει σὲ µία πολιτικὰ ἑνοποιηµένη ὀντότητα, τὴν ὁποία βλέπουνε µαθηµατικὰ πλέον νὰ ἐκφυλίζεται περίπου σὲ ἕναν χῶρο ἐλεύθερου ἐµπορίου, ἄθυρµα στὰ χέρια τῶν γελαδάρηδων. Ἡ ἀπόσταση ἀνάµεσα στὶς προσδοκίες τόσο αὐτῶν ὅσο καὶ τῶν εὐρωπαίων πολιτῶν καὶ τὴν προσφάτως διαµορφωθεῖσα κατάσταση ἔχει προσλάβει χαώδεις διαστάσεις. Ἡ ἀνάλυση τοῦ ΚΚΕ περὶ εὐρωπαϊκοῦ µεγάλου κεφαλαίου ποὺ ἀναζητάει στὰ πλαίσια τῆς παγκοσµιοποίησης νέες ἀγορὲς καὶ σφαῖρες ἐπιρροῆς, φθηνὰ ἐργατικὰ χέρια χωρὶς ἐργασιακὰ δικαιώµατα κοκ, παρὰ τὶς ἐγγενεῖς της καθηλώσεις µοιάζει κοντύτερα ἀπὸ ποτὲ στὴν πραγµατικότητα.

Ἕνα ἐρώτηµα ἐπανέρχεται ἐπιτακτικότερο: τί µέλλει γενέσθαι µετὰ καὶ τὶς τελευταῖες ἐξελίξεις στὴ χώρα τῆς φαιδρᾶς πορτοκαλέας µὲ αὐτὸ τὸ ἐξαιρετικὰ χαµηλῆς ποιότητας πολιτικὸ προσωπικό; Ἐκτὸς ἀπὸ τὴν αὐτονόητη ὑποστήριξη τῆς πρότασης γιὰ δηµοψήφισµα µὲ τὸ ὁποῖο θὰ ἀποφασίσει τελικὰ ὁ ἑλληνικὸς λαὸς γιὰ τὴν τύχη τῆς ἔνταξης τῶν κουµπάρων τους, ἕνα ἀκόµη µεῖζον ζήτηµα ἀπαιτεῖ ξεκάθαρη θέση ἐδῶ καὶ τώρα. Νὰ διαλέξουνε ἐπιτέλους ἀφεντικά. Ἡ ἐξευτελιστική / ταπεινωτικὴ συµπεριφορὰ τῶν σηµερινῶν, διὰ τῶν νέων προτάσεων Νίµιτς, γιὰ πολλοστὴ φορά ἀκόµη καὶ γιὰ ἕνα ἥσσονος διεθνοῦς σηµασίας θέµα (µὲ τὶς γνωστές του προεκτάσεις, βέβαια) δείχνει τὸν δρόµο. Ἡ ὁλοκληρωτικὴ προσχώρηση στὸ πρόγραµµα καὶ οἱ µαζικὲς παραγγελίες Eurofighter θὰ ἦταν µία πολὺ ἐνδιαφέρουσα καὶ σαφὴς πρώτη κίνηση.

Δ. Ν.