Σήμερα 25/1/19 τά ἰδεοληπτικά, ἑλληνοφοβικά κνώδαλα τῆς συριζοκυβέρνησης πουλᾶνε τήν Μακεδονική μας ὑπόθεση καί τίποτε δέν δείχνει ἱκανό νά φρενάρει τήν ἐπικείμενη ἐθνική καταστροφή. Πιστεύει κανείς ὅτι πρόκειται μόνο γιά μία λεπτομέρεια στήν πολιτική τους καί στήν ἀποδόμησή μας ὡς χώρα; Ἄν ναί, τοῦ συστήνω νά περιμένει λίγες μέρες ἀκόμη καί νά ἀκούσει τόν Προδότη ὅταν θά πάει στήν Ἄγκυρα.
Μπορεί να έχει νόημα η ενεργός συμμετοχή ενός πολίτη στα δρώμενα των δημοτικών εκλογών; Στο ερώτημα αυτό προσπαθεί να δώσει πειστική – καταφατική – απάντηση το εγχείρημα του ΣΠΑΡΤΑΚΟΥ στον δήμο Κομοτηνής, με βάση όχι μόνο την πολιτική ανάλυση αλλά και την πολιτισμική μαρτυρία του ελληνισμού.
Το εγχώριο τοπίο είναι ξεκάθαρο για καθέναν απροκατάληπτο πολίτη που διατηρεί επαφή με όσα συμβαίνουν στην πατρίδα μας. Το απόλυτο αδιέξοδο του πολιτικού συστήματος ορθώνεται ενώπιόν μας, ταυτόχρονα με την προϊούσα αποσύνθεση του συλλογικού μας βίου: οικονομία θνήσκουσα, δημογραφία δυσοίωνη, ταυτοτική και αξιακή κρίση…
Όντας αδύναμος καθένας εξ ημών μπροστά στα τεράστια αυτά προβλήματα – και με δεδομένη την απουσία κάποιας συνεκτικής, πανελλήνιας προσπάθειας για την ανάταξή τους – αναζητά την πιθανότητα να επηρεάσει τις αντανακλάσεις τους σε τοπικό τουλάχιστον επίπεδο.
Στο επίπεδο του δήμου οι παθολογίες εκδηλώνονται στην καθημερινότητά μας, μα δεν είναι εύκολο να δοθούν οι δέουσες λύσεις αφού οι πηγές των προβλημάτων είναι «ψηλότερα». Ωστόσο, αφενός η συμμετοχή σε δημοτικό σχήμα είναι μία άσκηση στο πεδίο των κοινών που μπορεί να διδάξει πολλά (για το λεγόμενο ελληνικό κράτος, για την νοοτροπία της κοινωνίας, για την αυτονομία της διοίκησης…) κι αφετέρου είναι μία – η μοναδική ίσως διαθέσιμη – δυνατότητα να εκφραστεί κανείς πολιτικά χωρίς τον πανταχού παρόντα κομματικό νάρθηκα. Εφόσον παραπονιόμαστε, ευλόγως, για την κατεστημένη ολιγαρχία των νεοκοτζαμπάσηδων, έχουμε εδώ την ευκαιρία να μιλήσουμε. Αν βεβαίως έχουμε πράγματι κάτι να πούμε πέρα από τα τετριμμένα των κομματικών μαγαζιών…
Είτε αναφερόμαστε στα μικρά είτε στα μεγάλα ζητήματα, με μια κάπως επίμονη ματιά στην ρίζα τους διακρίνουμε τον «καημό της Ρωμιοσύνης»: την αγωνιώδη περιπέτεια του ελληνισμού να επιβιώσει και να υπάρξει ως τέτοιος στην βαθύτερη ουσία του, μεταξύ της νεοθωμανικής Σκύλλας και της ευρωνατοϊκής Χάρυβδης. Κάτι που αν μεταφερθεί στο επίπεδο της καθημερινής διαχείρισης εμφανίζεται ως παλινδρόμηση μεταξύ των ρουσφετολογικών πρακτικών και των απρόσωπων, αντικειμενικών διαδικασιών.
Οι Κοινότητες επί Τουρκοκρατίας δείχνουν ακριβώς ένα ελληνικό μοντέλο αυτοδιοίκησης που λειτούργησε αποτελεσματικά χωρίς να ισοπεδώνει τα πρόσωπα και χωρίς να τα αποθεώνει. Αν αυτό έγινε πράξη τότε, σε περιβάλλον πολύ πιο αυχμηρό, άραγε γιατί με τις ψηφιακές δυνατότητες του σήμερα δεν μπορούμε να πετύχουμε κάτι αντίστοιχο;
Η εμπλοκή με τις δημοτικές εκλογές στην ανωτέρω προοπτική εννοείται πως έχει νόημα μόνο με μία παράταξη πραγματικά ανεξάρτητη από το κομματικό σκηνικό, για την ακρίβεια στο ακριβώς απέναντι στρατόπεδο: τι νόημα θα είχε η ταύτιση ή η συμπαράταξη με όσους ευθύνονται για την κατάρρευση της Ελλάδας και τον εθνοθρησκευτικό αποχρωματισμό του λαού μας; Στις μικρές κοινωνίες άλλωστε είναι συνήθως ελέγξιμο το ήθος των συνοδοιπόρων και οι συνήθεις δικαιολογίες για την παρατεινόμενη ιδιώτευση δεν πείθουν. Ούτε και η μεμψιμοιρία (για το «μαύρο μέλλον») στέκει, αφού μη πράττοντας το εφικτό, μη επιχειρώντας μια ρωγμή στο σκοτάδι, δεν μπορεί κανείς να παραπονιέται.
Σήμερα που οι Έλληνες είναι ενώπιον του Μαραθώνα, του Ματζικέρτ και του Μεσολογγίου ταυτοχρόνως, ποιος δικαιούται να χαζεύει από τον καναπέ του την καταστροφή;
Κάθε πού μπαίνει νέος χρόνος μᾶς βγαίνει μιά διάθεση νέας ἀρχῆς σέ ὅλα τά θέματα, ἰδιωτικά καί δημόσια. Τί νά περιμένουμε λοιπόν τό 2019 στόν δημόσιο βίο τῆς πατρίδας μας; Γιά μᾶς εἶναι ξεκάθαρο. Πρῶτον καί κύριο νά ξεκουμπιστεῖ ὁ Σύριζα ἀπό τήν Κυβέρνηση. Ὄχι τόσο γιατί εἶναι ἄχρηστοι καί ἀνίδεοι ἐνώπιον τῶν προβλημάτων τῆς Ἑλλάδος – καί οἱ ἄλλοι δέν πολυδιαφέρουν – ἀλλά γιά δύο βασικούς ἐπιπρόσθετους λόγους: ἀφενός γιατί ἡ ἰδεοληψία / ψυχοπνευματική καθήλωση τῶν στελεχῶν τους ἐπιβάλλει πρόθυμα τήν ἑλληνοκτόνα – κοινωνιοκτόνα πολιτική ὀρθότητα τῶν ἀφεντικῶν.
Δεν είχαν ξεκινήσει όλα έτσι. Τα πρώτα 1-2 χρόνια της κυβέρνησης Σύριζα – ΑνΕλ ήταν για τη Θράκη και το μειονοτικό της θέμα μια αληθινά ευχάριστη έκπληξη, με την έννοια ότι εν πολλοίς εφαρμόστηκε η νομιμότητα και ελαχιστοποιήθηκαν οι κομματικές παρεμβάσεις που ξέραμε από το παρελθόν. Ζήσαμε μια περίοδο όντως θετική, όπου οι μεν υπηρεσίες κάνανε τη δουλειά τους, οι δε κυβερνώντες έδειχναν υπεράνω μικροσυμφερόντων. Η αιτία ήταν βέβαια η άγνοιά τους για τα τεκταινόμενα, συνέβαλαν δε και κάποια στελέχη των ΑνΕλ που είχαν έναν λόγο στα θρακικά πράγματα. Δυστυχώς όλο αυτό κράτησε λίγο. Σήμερα πια φαίνεται ότι το εθνομηδενιστικό υπόβαθρο από τη μία και ο παλαιοκομματισμός του ΠΡΑΤΤΩ από την άλλη σκορπίζουν και τα εναπομείναντα ερείσματα της ελληνικής πολιτείας στο εσωτερικό της μουσουλμανικής μειονότητας. Όσα χτίστηκαν τα τελευταία χρόνια στη Θράκη, που δεν ήταν και πολλά άλλωστε, κινδυνεύουν απείρως περισσότερο λόγω της Αθήνας παρά από την δράση της Άγκυρας!
Ο επί 31 χρόνια και μέχρι πρότινος μουφτής Κομοτηνής κ. Μέτσο Τζεμαλή, που συνταξιοδοτήθηκε ξαφνικά από την κυβέρνηση Κοτζιά – Τσίπρα τον περασμένο Αύγουστο, συνεχίζει να μετέχει στη διεθνή σκηνή του μωαμεθανικού κόσμου. Προ ημερών (16-18 Οκτωβρίου 2018) βρέθηκε στο Κάιρο μαζί με μουφτήδες από 73 χώρες της Ασίας, της Αφρικής και της Ευρώπης για το Παγκόσμιο Ισλαμικό Συνέδριο που διοργάνωσε η Παγκόσμια Γενική Γραμματεία Ισλαμικών Υποθέσεων «Φάτουα» και το οποίο τελούσε υπό την αιγίδα του Προεδρίας της Αραβικής Δημοκρατίας της Αιγύπτου.
Αλλαγή σελίδας στις μουφτείες της Θράκης, με τον διορισμό των δύο τοποτηρητών σε Κομοτηνή και Ξάνθη προχθές, 16/8/2018. Μετά την αμφιλεγόμενη υποχρεωτική συνταξιοδότηση των επί δυόμιση δεκαετίες μουφτήδων Μέτσο Τζεμαλή και Μεχμέτ Σινίκογλου (1/8/2018) και χωρίς να αναμένει η Κυβέρνηση ούτε το διάστημα των δύο μηνών που η ίδια προέβλεψε ως μεταβατική περίοδο, ήρθαν οι διορισμοί των αντικαταστατών τους: στην Κομοτηνή διορίστηκε ο Τζιχάτ Χαλήλ και στην Ξάνθη ο Μπιλάλ Καραχαλήλ.
Μουσουλμάνοι κατά μουσουλμάνων στην ελληνική Θράκη, το είδαμε κι αυτό. Η ανοιχτή πλέον σύγκρουση των καθοδηγητών της κυρίαρχης σουνιτικής μερίδας με την μικρή αλεβίτικη κοινότητα των χωριών μεταξύ Ροδόπης και Έβρου, δείχνει ενδιαφέροντα πράγματα για μια νεόκοπη κατάσταση στον τόπο μας.
Comments OffComments Off
August 2, 2018
Εξοχώτατο
κ. Αλέξη Τσίπρα
Πρωθυπουργό Ελλάδος
κ. Πρωθυπουργέ,
Η International Hellenic
Association-ΙΗΑ(USA) εκπροσωπώντας 3,000 Έλληνες Ακαδημαϊκούς και κατόχους Διδακτορικού Διπλώματος σε όλο τον κόσμο, αλλά και σημαντικό μέρος της Ακαδημαϊκής Κοινότητας του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης, σας απευθύνουμε την παρούσα επιστολή προκειμένου να εκφράσουμε την βαθειά μας ανησυχία για όσα φαίνεται ότι προετοιμάζουν μέλη της Κυβέρνησής σας για το αύριο των Μουφτειών και των Διαχειριστικών Επιτροπών Βακουφικής Περιουσίας της ελληνικής Θράκης.
Το γεγονός ότι η σημερινή Κυβέρνηση των συριζέων εθνομηδενιστών κρέμεται κυριολεκτικά από 3 ψήφους μειονοτικών βουλευτών της Θράκης τείνουμε γενικώς να το ξεχνάμε. Όπως υποτιμούμε κάπως και το γεγονός ότι οι βουλευτές αυτοί, πέραν των όποιων προσωπικών τους πεποιθήσεων, δέχονται ποικίλες πιέσεις από την Τουρκία όπου αναφέρεται το μεγάλο κομμάτι των ψηφοφόρων τους. Έρχεται όμως να μας το θυμίσει με τρόπο οδυνηρό και με αύξουσα επιμονή η θρακική πολιτική της Αθήνας των δύο τελευταίων χρόνων.
Το ποιος είναι ο βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Ξάνθης Χουσεΐν Ζεϊμπέκ είναι λίγο πολύ γνωστό στους παροικούντες την Ιερουσαλήμ. Μια περίπτωση πολιτευτή απολύτως ταυτισμένου με την τουρκική πολιτική στη Θράκη και μάλιστα με όλες τις φανατικές τοπικές εκφάνσεις, μακράν ο «προξενικότερος» όλων των σημερινών ομόθρησκων συναδέλφων του (Ιλχάν Αχμέτ, Αϊχάν Καραγιουσούφ, Μουσταφά Μουσταφά).
Όταν προ λίγων ετών διαφαινόταν μία θετική εξέλιξη στο Κουρδικό ζήτημα, πολλοί ήταν αυτοί που προέβλεπαν …ελληνική «αποζημίωση» της θιγόμενης από τις εξελίξεις Τουρκίας. Το υπονοούμενο ήταν πως οι ΗΠΑ, παρά την προώθηση ενός κουρδικού κράτους, θα κρατήσουν την Τουρκία στους κόλπους του ΝΑΤΟ παρέχοντάς της ένα αντίδωρο στο Αιγαίο ή στη Θράκη. Τότε ηχούσε πολύ ευφάνταστο αυτό το σενάριο, όμως δυστυχώς βλέπουμε σήμερα να υλοποιείται από την Κυβέρνηση Κοτζιά – Τσίπρα, παρότι το κουρδικό του μέρος πάει στις καλένδες!
Η ελεεινή Συμφωνία Τσίπρα – Κοτζιά με τους Ψευτομακεδόνες είναι το κομβικό σημείο, το τεστ αλήθειας για την συγκυβέρνηση Σύριζα – ΑνΕλ αλλά και για όλα τα κόμματα. Όπως ακριβώς το 2004 αποκαλύφθηκε ενώπιόν μας όλο το δημοσιογραφικό – πολιτικό προσωπικό της χώρας στην απόλυτη γύμνια του, ταυτιζόμενο με το ελληνοκτόνο Σχέδιο Ανάν, έτσι και τώρα έχουμε ανάλογο θέαμα. Απλώς τώρα Κούλης και Φώφη, όντας μεν στην αντιπολίτευση, πιεζόμενοι δε να εναντιωθούν σε όλον αυτόν τον κόσμο που λέει ΟΧΙ στα αφεντικά, πασχίζουν να συμβιβάσουν τα ασυμβίβαστα: και να υπακούσουν στις δυτικές εντολές και να μην απογοητεύσουν το δυνητικό εκλογικό τους κοινό. Το πραξικόπημα που εκτελεί ο Σύριζα σε βάρος του «κυρίαρχου» λαού δείχνει πέρα από κάθε αμφιβολία τις εξαρτήσεις και τα όρια της εγχώριας δήθεν Αριστεράς. Αυτό όμως που είναι πλέον πασίδηλο στο Μακεδονικό, με τον υπουργό Εξωτερικών να τσακίζει τα ελληνικά δίκαια και ταυτόχρονα να φουσκώνει σαν φύλαρχος ενώπιον των ιθαγενών, είναι αυτό που κάνει και στη Θράκη δύο χρόνια τώρα. Απλώς οι κινήσεις του δεν είναι στο προσκήνιο και δεν γίνονται ευρέως αντιληπτές. Έχουμε λοιπόν και λέμε.
Αγαπητοί συντοπίτες, Θρακιώτες συνέλληνες,
Η σύλληψη και κράτηση στις τουρκικές φυλακές των δύο στελεχών του Στρατού μας, του Άγγελου Μητρετώδη και του Δημήτρη Κούκλατζη, είναι από μόνο του ένα εξαιρετικά θλιβερό συμβάν, τόσο για τους οικείους τους όσο και για κάθε Έλληνα. Αν όμως συνδυαστεί με το σύνολο των πρόσφατων προκλήσεων του ερντογανικού καθεστώτος, αποκτά ακόμη μεγαλύτερες διαστάσεις και συσσωρεύει στην ψυχή του ελληνικού λαού δίκαιη αγανάκτηση και αίσθημα βαθειάς ταπείνωσης.
Comments OffΕ
δώ και έναν περίπου χρόνο η κυβέρνηση Τσίπρα αποφάσισε να εκχωρήσει στην Τουρκία ένα ακόμη τιμάριο στη Θράκη, παλαιόθεν διεκδικούμενο: την προσχολική εκπαίδευση. Καθώς τα προηγούμενα χρόνια (της Συνθήκης της Λωζάνης, της Μορφωτικής Συμφωνίας του 1951 και των Μορφωτικών Πρωτοκόλλων του 1968) δεν υφίστατο ο θεσμός που σήμερα έγινε υποχρεωτικός, δεν συμπεριλήφθηκε στο πλαίσιο της «μειονοτικής» ζώνης.
Εχθές, 9/2/18, ξαναδικάστηκε στην Κομοτηνή η υπόθεση της «Τουρκικής Ένωσης Ξάνθης», μετά την κυβερνητική τροπολογία του περασμένου Οκτώβρη, και αναμένεται σε λίγο καιρό η έκδοση της απόφασης. Αξίζει λοιπόν να δούμε εν συντομία την πορεία της ιστορίας αυτής σε συνάρτηση με το πολιτικό κλίμα της εποχής.
Ποιό ἦταν τό σημαντικότερο γεγονός τῆς χρονιᾶς γιά τή Θράκη; Μά φυσικά ἡ στοχοποίησή της, μέ τόν ἐπισημότερο τρόπο, ἀπό τήν Τουρκία. Οἱ τρεῖς διαδοχικές ἐπισκέψεις τῆς ἡγεσίας τῆς γείτονος κορυφώθηκαν μέ τήν ἔλευση τοῦ Ἐρντογάν στήν Κομοτηνή (8/12) καί ὅσα τήν προηγουμένη συνέβησαν στήν Ἀθήνα.
Μπορεί η επίσκεψη Ερντογάν στη Θράκη να ήταν μια ήττα για τη χώρα μας, όμως τώρα έρχεται η καταστροφή. Με την καταγέλαστη επίκληση της δικής μας, οικειοθελούς πρωτοβουλίας («κανείς δεν με σπρώχνει, μόνος μου πηδάω στον γκρεμό») η Κυβέρνηση προχωράει, λόγοις και έργοις, στην κατεύθυνση που υπέδειξε ο Τούρκος πρόεδρος.
Υπάρχει ισχυρότερο πράγμα από τη βλακεία στην κοινωνία; ΟΧΙ, απέδειξε η τρίχα της εισαγγελικής παραγγελίας στην Κομοτηνή που έγινε τριχιά! Ειδικά τώρα που το Διαδίκτυο μπορεί να γίνει τηλεβόας για κάθε δημοφιλή ανοησία, έχουμε μπλέξει άσχημα. Τι έγινε λοιπόν με την περίφημη “λογοκρισία” που πήγε να επιβληθεί από τις Αρχές στους Πανεπιστήμονες του ΔΠΘ;
Mία σύνοψη ὅσων συνέβησαν μέ τήν ἐπίσκεψη Ἐρντογάν στή χώρα μας, μέ τήν ἀπαραίτητη ἀπόσταση ἀπό τά γεγονότα μπορεῖ νά δείξει τό ποῦ βαδίζουμε ὡς ἑλληνισμός καί νά συνεφέρει ὅσους ἐπαναπαύονται στήν ρουτίνα μιᾶς ἀδιέξοδης πολιτικῆς ζωῆς.
Η σημαντικότερη είδηση που αφορά τη Θράκη (και όχι μόνο αυτήν) πέρασε σχεδόν …ανεπαίσθητα από την επικαιρότητα και ουδείς ασχολήθηκε. Φαίνεται ότι για τα κυρίαρχα ΜΜΕ η δημιουργία μιας αμερικανικής βάσης στον τόπο μας δεν έχει και τόση βαρύτητα όσο οι κοκκορομαχίες του πολιτικού μας προσωπικού σχετικά με το ποιος είναι χειρότερος από τον άλλον.
Comments Off
