Στίς 3 Ἰουλίου στήν Προύσσα τό ἐκεῖ τμῆμα τῆς (ἄτυπης) μειονοτικῆς Συμβουλευτικῆς Ἐπιτροπῆς διοργάνωσε τό 7ο Πανηγύρι τῶν Δυτικοθρακιωτῶν Τούρκων. Ἀπό τόν γνωστό τουρκοθίασο συμμετεῖχαν νῦν καί πρώην μέλη τῆς Ἐπιτροπῆς, μειονοτικοί δήμαρχοι καί κοινοτάρχες, ἄλλοι παρατρεχάμενοι τοῦ Προξενείου τῆς Κομοτηνῆς καί ἐπικεφαλῆς ἦταν ὁ ψευδομουφτῆς Ἰμπραήμ Σερήφ.

Ἐκεῖ λοιπόν, μέσα σέ τούρκικες σημαῖες, πορτραῖτα τοῦ Κεμάλ καί χάρτες τῆς «Δυτικῆς Θράκης», κι ἐνῷ συγκεντρώνονταν ὑπογραφές μεταξύ τῶν παρισταμένων ὑπέρ τῆς καταπιεζόμενης τουρκικῆς ταυτότητας τῆς μειονότητας στή Θράκη, παρίστατο κι ἕνας μέ ἑλληνικό ὀνοματεπώνυμο: Ὁ Στέλιος Χατζηευαγγέλου, δήμαρχος Τοπείρου! Ὁ διεθνιστής αὐτός πολιτικός ἦταν ὁ πρῶτος Ἕλληνας πού συμμετεῖχε ποτέ στήν ἀλυτρωτική φιέστα τῶν φανατικότερων ἀπόδημων Τούρκων, ἐπικεφαλῆς τριῶν λεωφορείων ἀπό τήν περιοχή του (πληρωμένα προφανῶς ἀπό τό δημοτικό ταμεῖο), ἀπηύθυνε χαιρετισμό καί τιμήθηκε μέ ἀναμνηστική πλακέτα. Δέν μάθαμε ἄν ὑπέγραψε καί τό περιφερόμενο χαρτί ἀλλά καθόλου δέν θά μᾶς ἐξέπληττε.

Δέν ξέρουμε ἄν ὑπάρχει κάποιο ἐπιχείρημα πού νά μπορεῖ νά ὑποστηρίξει τήν ἀναγκαιότητα μιᾶς ἐλάχιστης ἀξιοπρέπειας καί φιλοπατρίας. Καί εἶναι δεδομένο ὅτι σέ μερικές περιπτώσεις πέραν τῶν ἀνωτέρω ὑπάρχουν προβλήματα καί ἄλλης φύσεως, π.χ. ἀντίληψης. Ὅταν ὅμως κάποιος ἐκπροσωπεῖ ὡς δήμαρχος τήν τοπική κοινωνία ὀφείλουν νά ὑπάρχουν καί κάποια ὅρια. Μποροῦν ὅλα νά προσπερνῶνται ὡς πολιτικαντισμοί ἤ ὡς ἀφέλειες; Καί οἱ τεμενάδες στό Τουρκικό Προξενεῖο καί ἡ συγκρότηση ψηφοδελτίων μέ συμπαγεῖς κεμαλικές ὁμάδες καί οἱ ἀμέτρητες χάρες καί οἱ ἀναστολές τῶν ἀναδασμῶν γιά νά μήν θιχτοῦν οἱ (μειονοτικοί) καταπατητές δημοσίων ἐκτάσεων καί … καί… καί… Ὅταν ὁ ἄλλος χτίζει μ’ αὐτά μιά καρριέρα ἐπαγγελματία δημάρχου νομίζουμε ὅτι καμμία ἀνοχή δέν δικαιολογεῖται.