Ο Μουεζίνογλου σχολιάζοντας την αντανάκλαση που είχε στα Βαλκάνια η εκλογική νίκη του ΑΚΡ, είπε: «Μετά από την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων από Βαλκάνια μου τηλεφώνησαν από Κόσοβο, Μακεδονία και Βουλγαρία. Και η Δυτική Θράκη στηρίζει αλλά φέρεται λίγο βαριά. Δεν ξέρω τον λόγο, αλλά ενώ υπήρξαν αντιδράσεις από την περιοχή του Εχίνου – Ξάνθης, από την Κομοτηνή που έπρεπε να υπάρξει στήριξη, υπήρξε σιωπηλή παρακολούθηση. Είναι ανάγκη να οργανώσουμε ακόμη καλύτερα την Δυτική Θράκη. Κανείς να μην αμφιβάλλει, τα αύριο της Δυτικής Θράκης θα είναι ακόμη καλύτερα».
Η παραπάνω ανάρτηση έγινε από τον γνωστό, φανατικό τουρκοσταθμό της Ξάνθης «Τσινάρ» (www.cinarfm.gr/haber-oku.php?haberid=6477) στις 4-11-2015 και είναι οι δηλώσεις του συντοπίτη μας – κατάγεται από τα Αρριανά της Ροδόπης – υπουργού Υγείας στη γείτονα. Τι βλέπουμε λοιπόν σ’ αυτές; Μια δυσφορία του λεγάμενου, προφανώς όχι προσωπική, για την έλλειψη ενθουσιασμού στον μειονοτικό κόσμο της Θράκης σχετικά με την εκλογική επικράτηση του ΑΚΡ. Κι όσο κι αν στο τέλος εκφράζει την αισιοδοξία του για «τα αύριο», δεν κρύβεται μια ανησυχία του πως κάποια «ζωντανά» δεν συντονίζουν τους μουγκανισμούς τους με εκείνους του υπόλοιπου κοπαδιού ανά την Βαλκανική.

Μία πρώτη παρατήρηση λοιπόν είναι πως πράγματι ο μουσουλμανικός κόσμος της ελληνικής Θράκης δεν νιώθει με την τουρκική Κυβέρνηση την εξάρτηση που θα ήθελε η τελευταία. Πρόκειται για διαπίστωση που συχνά γίνεται από εμάς σε μικρή κλίμακα, όμως είναι σημαντική μία τέτοια επιβεβαίωση. Κι αυτό δεν έχει να κάνει τόσο με αίτια ιδεολογικά (ισλαμιστές, κεμαλιστές κτλ) όσο με μια κριτική στάση που μπορεί πλέον να έχει κάποιος έναντι του ερντογανικού καθεστώτος, ανεξαρτήτως του πόσο Τούρκος νιώθει. Από την άλλη βεβαίως είναι το πλέγμα των συμφερόντων που έχει εξυφανθεί και το οποίο διαθέτει την δύναμη να επιβάλει την άποψη των τουρκικών υπηρεσιών και των πρακτόρων τους. Λογικά λοιπόν προκρίνεται η σιωπή.
Ένα δεύτερο σημείο είναι η διαφορά που σημειώνεται μεταξύ Κομοτηνής και Ξάνθης. Παρότι το πομακικό στοιχείο υπερτερεί στην δεύτερη, είναι εκεί κυρίως που ανθίζει ο φανατισμός (του προσήλυτου). Στο τουρκογενές κομμάτι της μειονοτικής κοινωνίας, που κυριαρχεί στην Κομοτηνή, τα πράγματα είναι πιο χαλαρά, όπως το είδαμε και στις ευρωεκλογικές επιδόσεις του DEB πέρυσι. Όπως λοιπόν το έχουμε ξαναγράψει, δεν πρέπει να κοιτάμε μόνο τους μη τουρκογενείς πληθυσμούς (Πομάκους και Ρομά) αλλά και οι Τούρκοι αξίζουν και χρειάζονται την εγγύτητα με το ελληνικό κράτος και με το πλειονοτικό στοιχείο.
Πώς όμως μπορεί να γίνει αυτό; Εδώ ερχόμαστε στην τρίτη μας παρατήρηση επί των λεχθέντων του Μουεζίνογλου: Είναι, λέει, «ανάγκη να οργανώσουμε ακόμη καλύτερα την Δ. Θράκη». Έχει δηλαδή το θράσος να μιλάει δημοσίως για την οργάνωση που στήνει η Τουρκία μέσα σε ξένη χώρα (αλλά και ποιον να φοβηθεί, τις ελληνικές …υπηρεσίες; Ή την ελληνική Κυβέρνηση;)! Ακριβώς αυτή την «οργάνωση» είναι που πρέπει να τσακίσουμε. Αν δεν εξαλείψουμε το προξενικό παρακράτος και τις ποικίλες, παράλληλες, παρεμβάσεις με δήθεν θρησκευτικό / πολιτιστικό / μορφωτικό χαρακτήρα, ούτε ως Έλληνες μπορούμε να είμαστε βέβαιοι για το αύριο του τόπου μας αλλά ούτε και οι μουσουλμάνοι Έλληνες πολίτες μπορούν να ησυχάσουν από τον εναγκαλισμό της «μητέρας – πατρίδας». Όπως ακριβώς το λέγαμε και πριν μερικά χρόνια στην ενημερωτική μας εκστρατεία για κλείσιμο του Προξενείου Κομοτηνής: θα ωφεληθεί πρώτη η μειονότητα.