Δὲν σᾶς κρύβω, ἀγαπητοὶ φίλοι, ὅτι ἐγὼ τὶς τελευταῖες μέρες εἶχα ἀρχίσει νὰ ψυχοπλακώνομαι! Ἕνα καλοκαίρι τὴν περάσαμε ζάχαρη, μὲ μάσες, ξάπλες, κολύμπι καὶ ἀρκετὰ ἀκόμη τοπικὰ extreme sports γεμάτα ἔνταση (π.χ. τὸ νὰ ὁδηγᾶς κάνοντας σλάλομ ἀνάμεσα ἀπ’ τὶς λακκοῦβες καὶ νὰ πέφτεις σὲ συνεχῆ ἀδιέξοδα ψάχνοντας νὰ βρεῖς ποιὸς δρόμος ΔΕΝ εἶναι κλειστὸς γιὰ ἔργα ἢ τὸ νὰ περπατᾶς νύκτωρ στ’ ἀκροδάχτυλα διὰ τὸν φόβον τῶν ἀναρίθμητων ἀδέσποτων σκύλαρων τῆς πόλης, σιγοτραγουδώντας ἀσφαλῶς τὸ κλασσικὸν τοῦ Μίκη «τοῖχο-τοῖχο μὲς στοὺς δρόμους / πάω τῆς Κομοτηνῆς / κι εἶμαι μὲς στὴν ἀγωνία / πότε σκύλε θὰ μὲ δεῖς»)! Γιὰ τέτοιες τρελὲς περιπέτειες μιλάω! Ἀλλὰ τί κάθομαι καὶ σᾶς λέω τώρα! Ποῦ νὰ τὰ καταλάβετε ἐσεῖς αὐτά ἄν δὲν εἶστε Κομοτηναῖοι! Τέτοια ἀπίστευτη ἔκρηξη ἀδρεναλίνης μόνον ὅσοι παρεπιδημοῦν στὸ κλεινὸν θρακικὸν Σκύλο-λακκουβο-ἄστυ μποροῦν νὰ τὴν αἰσθανθοῦν!

     Πέρα ὅμως ἀπὸ τὴν περιπέτεια, γέλασε μέσα στὸ καλοκαίρι καὶ τὸ χειλάκι μας μὲ ὁρισμένα γραφικὰ συμβάντα, ὑπέροχης ἐξωτικῆς καφρίλας σημαντικά: ἀπὸ τὶς δηλώσεις Ἀλαβάνου ὑπὲρ τοῦ γάμου τῶν ὁμοφυλοφίλων (γιὰ τὰ ἄλλα ἐξόχως ἐπίκαιρα καὶ καυτὰ προβλήματα τῆς σκοταδιστικῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας ποὺ βρίσκονται ἤδη στὴν ἀτζέντα του, ὅπως ὁ κλειτοριδικὸς ὀργασμὸς τῆς bisexual ἰνδονησιακῆς πεταλούδας, τὰ κοινωνικὰ δικαιώματα τῆς λεσβίας ταραντούλας καὶ ἡ καταδίκη του ἀναχρονιστικοῦ ἐθίμου τῆς ἀναγκαστικῆς παρθενορραφίας στὴν ξεπαρθενιασμένη ἀμοιβάδα, ὁ Πρόεδρος θὰ τοποθετηθεῖ ἀπὸ Σεπτέμβριο) ὥς τὶς ἐπετειακὲς ἐκδηλώσεις γιὰ τὴν Ὀλυμπιάδα καὶ τὶς γενέθλιες τοῦρτες ποὺ ἀνέμελη καὶ πανευτυχὴς ἔκοβε ἡ (very) Φάνη Πετραλιᾶ. Καὶ καλὰ αὐτὴ ἡ τούρτα προφανῶς ἕνα κεράκι εἶχε μόνο, ὅποτε ἦταν καὶ εὔκολο νὰ τὴ φτιάξουνε. Στὴν τούρτα μὲ τὴν ὁποία θὰ γιορτάσει κάποτε ἡ Ἑλλάδα τὴν ἀπόσβεση τῆς χασούρας ἀπ’ ὅλην αὐτὴν τὴν ἱστορία θὰ ἤθελα νὰ ξέρω πῶς θὰ τὰ χωρέσουνε τόσα κεριά! Πῶς θὰ τὴν κάνουνε δηλαδή; Πενταόροφη;

     Κατὰ βάθος ὅμως τὸ ξέρω πιὰ ὅτι κακῶς ψυχο- πλακώθηκα ποὺ τελείωσε τὸ καλοκαίρι! Ἐντάξει, τέρμα τὰ μπάνια, ἀλλὰ κατὰ τὰ ἄλλα δὲν θὰ ἀλλάξουν καὶ πολλά. Καὶ τὰ προαναφερθέντα extreme sports θὰ συνεχιστοῦν ἀμείωτα, ἀλλὰ καὶ ἡ βλακεία σ’ αὐτὸν τὸν τόπο, ὡς γνωστόν, δὲν τελειώνει ποτέ! Ἂν μὴ τί ἄλλο δηλαδή, τὸ σίγουρο εἶναι ὅτι τουλάχιστον δὲν θὰ πλήξουμε…

     Σκάει μύτη π.χ. τὶς προάλλες ὁ νέος πρύτανις τοῦ Δημοκρίτειου καὶ σοῦ δηλώνει ὅτι ἤδη κατόρθωσε νὰ μειώσει τὸ ἔλλειμμα κατὰ 40%! Τέτοιο θαῦμα, μωρέ, νὰ σοῦ κάνει τὸ παλικάρι; Τὴν ἑπόμενη φορὰ δηλαδὴ τί θὰ μᾶς κάνει, θὰ περπατήσει καὶ πάνω στὰ νερὰ τῆς λίμνης τῆς Τιβεριάδος; Μπράβο του! Ὅποτε…μμμ, γιὰ νὰ δοῦμε… 40% μέσα σ’ ἕνα τετράμηνο, ἄλλο τόσο ὡς τὸν Γενάρη… ἔ, ἐντάξει, σὲ καναδυὸ χρόνια θὰ μπορεῖ μέχρι καὶ νὰ χρηματοδοτήσει προγράμματα τοῦ Χάρβαρντ! Ἀλλὰ καὶ νὰ μὴν τοὺς δώσει χρήματα, σίγουρα θὰ μπορέσει νὰ στείλει σ’ αὐτοὺς τοὺς ἄχρηστους ἀρκετὰ στελέχη, μιά καὶ ὅπως ὁ ἴδιος τόνισε, τὸ Δημοκρίτειο ἔχει βγάλει πολλοὺς λαμπροὺς ἐπιστήμονες διεθνοῦς φήμης. Ναί, ρὲ χαμένοι, τί γελᾶτε; Δὲν ὑπάρχουνε δηλαδὴ κάποιοι στὸ Δημοκρίτειο – καὶ εἰδικὰ στὴν Ἰατρικὴ – ποὺ ἔχουνε ὄντως διεθνῆ φήμη (στὶς Στοές, στὴν Κόζα Νόστρα, στὴν Καμόρα, κλπ.); Ἐντάξει, ἀπὸ ἐπιστημονικῆς ἀπόψεως μπορεῖ νὰ τοὺς ξέρει μόνο ὁ μπατζανάκης τους (ἄντε κι οἱ μπατζανάκηδες ὅσων… παραχώσανε), ἀλλὰ μὴν τὰ ἰσοπεδώνουμε τώρα καὶ ὅλα! Ντροπὴ πιά!

     Ἔρχεται μετὰ ἄλλος τοπικὸς παράγων καὶ κάνει νέα δήλωση ὑπὲρ τῆς ἀναγκαιότητας νὰ γίνει ἐπιτέλους ὁ ἑλληνοβουλγαρικὸς ὁδικὸς ἄξονας, μὲ τὸ τρομερὸ ἐπιχείρημα ὅτι αὐτὸ θὰ συντελέσει ἀποφασιστικὰ στὴν οἰκονομικὴ ἀνάπτυξη τῆς περιοχῆς μας (σ.σ.: ἔ, μὴ βλέπετε τώρα ἐσεῖς ποὺ τὸ μοναδικὸ ἀξιοσημείωτο βουλγαρικὸ ἐξαγωγικὸ προϊὸν εἶναι οἱ… πουτάνες – μικρολεπτομέρειες θὰ μοῦ πεῖτε!) καὶ μὲ τὸ δεύτερο (ἀκόμη πιὸ τρομερό) ἐπιχείρημα ὅτι δὲν πρέπει νὰ τοὺς θεωροῦμε ὅλους τους Βούλγαρους φτωχομπινέδες, γιατί ὑπάρχουνε καὶ πλούσιοι (νέα σ.σ.: συμφωνοῦμε ἀπολύτως – ἐκτὸς ἀπ’ τοὺς μαφιόζους καὶ τοὺς σωματέμπορους, ὑπάρχει καὶ ΕΝΑΣ Βούλγαρος ποὺ κέρδισε πρόπερσι τὸ Λόττο). Ἐντάξει βρὲ ἀγόρι μου, καλὰ τὰ λές, ἀλλὰ νισάφι, φτάνει τόσο! Ἀρκετὰ ἀναπτυχθήκαμε, δὲν χρειάζεται παραπάνω! Δὲν εἶναι ἀνάγκη πιὰ δηλαδὴ ΚΑΘΕ πολυκατοικία τῆς πόλης νὰ ἔχει ΚΑΙ στὴν ταράτσα κωλόμπαρο! Αὐτὸ ποὺ ἔχει ΗΔΗ στὸ ἡμιυπόγειο μᾶς εἶναι ἀρκετό…

     Ἀλλὰ τὸ πιὸ μεγάλο θέμα εἶναι ἀσφαλῶς οἱ τοπικὲς ἐξελίξεις ποὺ δρομολογοῦνται σὲ σχέση μὲ τὶς ἐπικείμενες σὲ ἕνα χρόνο δημοτικὲς ἐκλογές, ζήτημα μὲ τὸ ὁποῖο φυσικὰ θὰ ἀσχολούμαστε ἐνδελεχῶς ἀπὸ δῶ καὶ πέρα, καθότι ἀναμένεται νὰ γίνει πολὺ μεγάλο τζέρτζελο. Ὅπως γνωρίζετε, ἤδη ἀρχίσανε νὰ βγαίνουνε τὰ μαχαίρια μέσα στὸ τοπικὸ ΠΑΣΟΚ, κάποιες λυκοφιλίες μέσα στὸ δημοτικὸ συμβούλιο μᾶς ἀφήσανε ὁριστικὰ χρόνους καὶ κάποιοι ἑτοιμάζονται νὰ κατεβάσουν δικό τους ψηφοδέλτιο τοῦ χρόνου γιὰ νὰ φᾶνε τὸν νῦν δήμαρχο. Καὶ πολὺ ὀρθῶς βεβαίως θὰ πράξουν, γιατί εἶναι ἀλήθεια ὅτι ὁ τελευταῖος εἶναι ἐντελῶς ἀκατάλληλος, ὅσον ἀφορᾶ τὸ ὅραμα ἐνίων ἑλληνοφώνων τουρκοτζουτζέδων γιὰ τὴ μετεξέλιξη τῆς περιοχῆς μας σὲ μία ἀνοιχτή, δημοκρατικὴ καὶ φιλελεύθερη πολυπολιτισμικὴ ἐπαρχία (τῆς Τουρκίας). Κι ἐπειδή, ὡς γνωστόν, ἔτσι ὅπως εἶναι ὁ χαρακτήρας καὶ ἡ ἰδεολογικὴ συγκρότηση τοῦ Τάσου, ντερμπιὲ δὲν μπορεῖς νὰ τοῦ βάλεις, ἡ μόνη λύση εἶναι ἁπλούστατα νὰ ΜΗΝ ξαναβγεῖ δήμαρχος…

     Ποιὸς θὰ παίξει ὅμως τὸν ρόλο τοῦ ἀντίπαλου δέους στὸν Τάσο; Ἄγνωστον ἀκόμη! Καλά, αὐτὸς ποὺ ἀκούγεται αὐτὴν τὴν ἐποχὴ δὲν πιστεύουμε ὅτι τελικὰ θὰ τολμήσει (ἐκτὸς δηλαδὴ κι ἂν ὁ ἴδιος κι οἱ 137,5 γελοῖοι ποὺ θὰ τὸν ψηφίζανε, ποντάρουν στὸ ΑΠΟΛΥΤΟ ΣΑΤΑΝΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ: νὰ πάρουν τὸ 100% τῶν ψήφων, μία ποὺ ὅλοι οἱ ὑπόλοιποι Κομοτηναῖοι δημότες θὰ ἔχουν πλέον – ἀπὸ τὴ στιγμὴ ἤδη τῆς ἀνακοίνωσης τῆς ὑποψηφιότητας – πεθάνει ἀπὸ τὰ γέλια). Ὁ Τοῦρκος πρόξενος πάλι ἐπίσης δέον νὰ ἀποκλειστεῖ (γιὰ προφανεῖς λόγους) ἀλλὰ δὲν πειράζει, ὅλο καὶ κάποιος ἑλληνό- φωνος κολαοῦζος του θὰ προκύψει. Κάποια ὀνόματα ἤδη ἀκούγονται, σίγουρα ὅμως θὰ ἐμφανιστοῦν καὶ ἄλλα, καθότι, ὡς γνωστόν, ἡ ρουφιανοκουραδοσύναξις τυγχάνει πολυάριθμος. Ἐδῶ θὰ εἴμαστε ἕνα χρόνο καὶ θὰ τὰ λέμε…

     Ἂν καὶ δηλαδὴ τί θὰ τὰ λέμε, αὐτὸ εἶναι ἐξαιρετικὰ ἤπια ἔκφραση. Στὴν πραγματικότητα, σκοπεύουμε ΝΑ ΞΕΣΑΛΩΣΟΥΜΕ! Εἰδικῶς δὲ ἂν ἀληθεύει καὶ ἡ πληροφορία ὅτι ἑτοιμάζεται καὶ τὸ πουλέν μας νὰ ξανακατέβει γιὰ τὸν ἄλλο Δῆμο, ἀπὸ τώρα στὸ λέω, Καραΐσκο, ὅτι τὰ «Τοξικά» φεύγουν ἀπ’ τὴν τελευταία σελίδα καὶ πηγαίνουν στὴ μέση της ἐφημερίδας (ἐννοεῖται ὡς ἔνθετο ὀκτασέλιδο). Καὶ ἄντε, καιρὸς ν’ ἀναβαθμιστοῦμε κι ἐμεῖς λίγο, ἔ; Νὰ γίνουμε, μωρέ, σὰν τὸν Φυντανίδη! Πῶς βγάζει αὐτὸς τὸ «Γεωτρόπιο»; Ἐμεῖς θὰ βγάζουμε τὸ «Κοπριτο-τρόπιο»! Κι ἐπίσης ν’ ἀρχίσουμε ἐπιτέλους νὰ μοιράζουμε κι ἐμεῖς CD μὲ κανένα τραγουδάκι…

     Ἀρχῆς γενομένης φυσικὰ μὲ τὸ δημῶδες «Ἀχὸς βαρὺς ἀκούγεται / κι ἕνα πουλάκι λέει / «Οἱ μοῦτσοι ποὺ γαμούσαμε / γίναν καπεταναῖοι»…

                                                                                                                  Ο ΕΞ ΑΠΟΒΛΗΤΩΝ