γ σήμερα, γαπητο μο φίλοι, εχα σκοπ ρχικ ν σς π μόνο τν πόνο μου, ξαφνικ μως μέ βρκε νας πειρασμς στν ποο δν μπόρεσα ν ντισταθ. Γι’ ατ κα θ ξεκινήσω μέ νέο φιέρωμα σ’ να π τ γαπημένα μου πουλέν, τν μεγάλο τηλεοπτικ auteur τς γάπης, πο πως αφνης πληροφορήθηκα πανακάμπτει σονούπω στς μικρς μας θόνες μέ τν προσφιλή του θεματολογία (, ατν ξέρει, ατν μπιστεύεται), δηλαδ τν παγορευμένο ρωτα – κα μάλιστα ατ τ φορ νς μαθητ κα μις καθηγήτριας!

     χω τν ντύπωση στόσο τι σο πάει κα τ χάνει τν μπνευσή του τ παλικάρι. Σιγ πι δηλαδ τν πρωτοτυπία! πλ καθηγήτρια μέ πλ μαθητή, μωρέ; Οτε κν δηλαδ Λυκειάρχης μέ Πρόεδρο Δεκαπενταμελος; Προϊσταμένη τς Δευτεροβάθμιας μέ στερήσαντα σ 7 μαθήματα, πο μως ποφοίτησε μέ βαθμ 9,5 (κα πέρασε μετ στ Δημοκρίτειο μέ ποτροφία); , βάλτου λίγο χρμα, ρ Μανοσο, μή μς ξενερώνεις! γ δηλαδ θ στ λέω;

     Ν τ ξέρεις πάντως τι εναι δύσκολη περίοδος ατ γι σένα κα σοκαριστικ θέματα εναι πίθανο ν βρες! Τώρα γι τν κπαίδευση τί ν πες, κε μόνη πραγματικ παγορευμένη σχέση εναι το μαθητ μέ τή… μόρφωση (ατ μως ΔΕΝ γυρίζεται σ πλ σήριαλ – σ 20 πεισόδια θς ν κάνεις, χι τή… «Λάμψη»)! χι, χι, οτε πουργς Παιδείας μέ Πρόεδρο τς ΟΛΜΕ (σιγ πι τν παγορευμένο ρωτα – ατ εναι γνωστ λάγνα σχέση, παρκτ π 30ετίας)! να εδύλλιο Προέδρου τς ΑΔΕΔΥ μέ γετικ στέλεχος το ΠΑΜΕ μοιάζει καλύτερη δέα, λλ κε πάλι θ μς πάρει πνος π’ τ πρτο κόμη πεισόδιο. ς ραία δέα θ φάνταζε σως κα να θυελλδες ασθημα Σημίτη-Γιωργάκη, κακ σχέση τν ποίων πιβεβαιώθηκε γι μία κόμη φορά μετ τν ρνηση το πρώτου ν πάει στ γενέθλια το ΠΑΣΟΚ, μέ τ τρομερ πιχείρημα τι «εχε νειλημμένες ποχρεώσεις στ σπίτι του (!!!) στ Κορακοχώρι λείας (sic)» (, καί ξέρετε τώρα βέβαια σες πόσες ποχρεώσεις μπορε ν χει νας πολιτικς στ σπίτι του, τσι; Ν σιδερώσει σώβρακα, ν πλύνει τ βεράντα πο τν χεσε σκύλος, ν’ πλώσει τραχανά, ν’ νοίξει φύλλο γι πίτα, κλπ.)! Κι κε μως θ πάθαινες λλο κάζο, γιατί μ’ ατος τος δυ (κα μάλιστα μαζί) δν θ σο βγαινε ρωτικ δράμα, λλά… γλωσσικ κωμωδία! ποτε, κυρο κι ατό! Γράψε «κυρο» κα γι τ θεωρητικς πόλυτο γκανιν ρωτικ δίδυμο τς ποχς ( Μπος μέ μαρο τς Νέας ρλεάνης), γιατί κι ατ δν φαντάζει πίθανο (δεδομένης τς ντως ξαιρετικ ντονης… σεξουαλικς πιθυμίας πο νιώθουν ο πλημμυροπαθες γι τν Πρόεδρό τους), τίποτα δν μεινε! Τελικ μο φαίνεται τι μόνη λύση γι σένα εναι ν ξανάρθεις στν Κομοτηνή! , δ δημοτικς κλογς ρχονται, μαχαίρια βγαίνουν, λο κα κάτι θ βρες ν γυρίσεις…

     Επα μως τώρα γι δημοτικς κλογς κα θυμήθηκα τν… πόνο μου, πού σας λεγα στν ρχή! φήνω λοιπν στν κρη τν Μανοσο, γι ν σς ξομολογηθ τι, μετ τ σα γραψα στ προηγούμενο φλλο, βρίσκομαι πλέον σ ΑΘΛΙΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ, γιατί κάποιοι ξυδερκες π τοπικ ντυπο κατάλαβαν τί κουμάσι τυγχάνω κατ βάθος κα μέ ξεσκέπασαν! Κα ναδημοσίευσαν τς προάλλες τ μισ μου κείμενο, προτρέποντας τν Δήμαρχο ν βγε κα «ν παντήσει πολιτικά» (μπρρρ, νατσουτσούρωσα τώρα – ατ πάλι πο τ βρκαν, στ «παντα» το Τσοχατζόπουλου;) κα θέτοντας ς πέρτιτλους (στ νήσυχα μάτια το περπληθος ναγνωστικο τους κοινο) τς κρως ποκαλυπτικς κα μπεριστατωμένες ταμπέλες «κάποιοι προσπαθον ν δυναμιτίσουν τ ρεμο κλμα στν περιοχ μας», «ο πικείμενες δημοτικς κλογς εκαιρία γι κάποιους ν διχάσουν τν λα μας» κα «ο πιδιώξεις τν λληναράδων θέλουν δημοκρατικ προσωπεο».

     , μετ π’ ατό, πως ντιλαμβάνεστε, (κα φο ξεπέρασα τ ρχικ σόκ) τν μν νομίαν διεγνωκώς, εσλθα πι σ φάση βαθείας μετανοίας κα συντριβς! Νηστεύω ξαντλητικά, δίνω τ 1/10 σων βγάζω γι δωρες (κα μ βλέπετε πο ς τώρα βγαζα ψίχουλα – τανε πειδ ζοσα μέ ναν πλ μισθ κα οχ ς κσυγχρονιστικν λαμόγιον – τώρα πο μετάνιωσα, θ δετε σες, τρία νοσοκομεα σ’ να μήνα θ χτίσω…), ρίχνω στάχτες στ κεφάλι κα ατομαστιγώνομαι καθ’ σπέραν! Κα ποταξάμενος τν βδελυρν θνικιστικν μου παλαιν αυτν (κα τ ποκριτικν τάλαντον δι το ποίου κατόρθωνα μιά ζω ν ξεγελάω τος – πρώην – ριστερος μου συντρόφους), ζητ πλέον ελικριν συγγνώμη κα γι τν πόπειρα διχασμο το λαο (τόσο π μένα, σο κα π τ λοιπ ποβράσματα το «Α») κα γι τν ερύτερο κίνδυνο πο ντιπροσωπεύουμε γι τν περιοχ (κα γι τν νθρωπότητα, σως…). Λυπμαι κόμη κα γι τ στενοχώρια πο προκάλεσα σ κάποιους συντοπίτες μου, πειδ κε πο γραφα γι «λληνόφωνους τουρκοτζουτζέδες» κα «ρουφιανοκουραδοσυνάξεις», κενοι ξανέστησαν, καθς μλλον ναγνώρισαν (μέσως μως, βρ παιδ μου;) τος αυτούς τους τς παρέες τους! Ελικριν δν θελα ν τος πληγώσω!

     Κι σ μως, δήμαρχε, δν εσαι καθόλου ντάξει! Βγαίνουνε τόσο γνωσμένης δημοκρατικς εαισθησίας συμπολίτες μας κα σο ζητον ν μς παντήσεις «πολιτικά» (μπρρρρ, πανατσουτσούρωσα!) κι σ τος γράφεις στ πα… (εεπ, μετάνοια επαμε!) στ μαλακό σου πογάστριο; Δν κατανοες τι ν λόγ πολιτικς ναλυτς βλέπει πολ βαθι μέσα στ πράγματα καί μς ξεσκέπασε πλήρως κα μέ τ λλα πού μς καταλογίζει, λλ κυρίως μέ κενο τ νυπέρβλητο περ «δημοκρατικο προσωπείου»; Καθότι βεβαίως ποιος γαπάει τν λλάδα, οδεμία σχέση χει μέ τ δημοκρατία, σ ντίθεση μέ ποιους καυλ…(εεπ!) δονίζονται μέ τν Τουρκία (τ γνωστ δηλαδ μήτρα το ν λόγ πολιτεύματος). π κε κα πέρα, ατ πο πλ ναζητομε εναι τ δημοκρατικ προσωπεο, μάσκα δηλαδ μέ τν ποία θ μασκαρευτομε γι ν ξεγελάσουμε τν κόσμο κα ν λοποιήσουμε τίς… «πιδιώξεις μας». (λλ πς τ νακάλυψαν, βρέ, τ τσακάλια τι μασταν τοιμοι ν λώσουμε λα τ πόστα, π πρωθυπουργικ θκο μέχρι Προεδρία τς Κομισιόν; Πς τ νακάλυψαν ο τιμοι κα δεύουν τώρα ατο πρς τ Πούλιτζερ, ν μες γίναμε ρεζίλι στν κοινωνία;)

     Θ νακάμψουμε μως, κι ς πέτυχε ατ πρώτη μας πόπειρα ξαιτίας τν φυλάκων πού, πως δυστυχς ποδείχθηκε, εχον γνσιν. Τώρα πο μετανιώσαμε κα βάλαμε μυαλό, λέμε πι ν πάψουμε ν ναζητομε προσωπεα κα ν φιλοτεχνήσουμε μέ ργ κα σταθερ βήματα να αθεντικ δημοκρατικ προφίλ, ρχίζοντας: α) ν κατακλέβουμε τν πηρεσία στν ποία ργαζόμαστε β) ν σκαρώνουμε κάθε εδους πάτη, φεσώνοντας λον τν κόσμο γ) ν σερνόμαστε κάθε μέρα στ δικαστήρια δ) ν δερνόμαστε δημοσίως κα ν νταλλάσσουμε μέ συντρόφους μας βρισις κα κατηγορίες. (Μονάχα χαφιέδες τς σφάλειας εναι δύσκολο ν γίνουμε, καθότι πίθανο ν ξανάρθει καμμι Χούντα, ζητομε λοιπόν τν κατανόηση τν τιμητν). Μετ π’ λα ατά, σως μία μέρα ν μς ποδεχθε κοινωνία ς παρκς δημοκράτες κα ν μς ξιώσουν κα κάποιοι τοπικο ρθρογράφοι μέ τν κτίμησή τους…