Ξεκινᾶμε σήμερα, ἀγαπητοὶ φίλοι, ἕνα μεγάλο ἀφιέρωμα στὴ σύγχρονη ἑλληνικὴ πολιτικὴ καὶ μάλιστα ἐκτάκτως – ἔτσι γιὰ νὰ πρωτοτυπήσουμε – μὲ μαθήματα Θετικῶν Ἐπιστημῶν. Μὲ τὶς Θεωρητικὲς θὰ καταπιαστοῦμε σὲ ἑπόμενο φῦλλο…

     Ἀρχίζουμε μὲ τὴν Ἀστρονομία, ποὺ κατ’ ἐξοχὴν θυμίζει τὸν χῶρο τῆς πολιτικῆς. Στὸν χῶρο κατ’ ἀρχὰς ἐμφανίζονται κατὰ καιροὺς διάφοροι κομῆτες (βουλευτές, ὑπουργοί, λοιποὶ παρατρεχάμενοι) τοὺς ὁποίους, ὡς γνωστόν, ἀνέκαθεν οἱ ἄνθρωποι τοὺς θεωροῦσαν σκέτη γρουσουζιά. Ὅλοι αὐτοὶ λένε πὼς θὰ ἀναμορφώσουν τὴν Ἑλλάδα, ἀλλὰ τελικὰ περνᾶνε καὶ φεύγουν (σ.σ. πλὴν τοῦ Μητσοτάκη ποὺ εἶναι πάντα ἐδῶ ἀπὸ τό… 2800 π.Χ). Ἐμφανίζονται ἐπίσης διάττοντες ἀστέρες (ἐργολάβοι, μεγαλοδημοσιογράφοι, λοιπὰ λαμόγια), ποὺ στὴν πραγματικότητα βεβαίως εἶναι ἁπλῶς κάτι κοτρώνια ποὺ λάμπουν καθὼς πυρακτώνονται λόγω τριβῆς κατὰ τὴν εἴσοδό τους στὴν (κομματική) ἀτμόσφαιρα. Οἱ ἀσχολίες τους συχνὰ μοιάζουν μὲ ὑπερκαινοφανεῖς, ἀστέρες δηλαδὴ ποὺ ἐκρήγνυνται καὶ μᾶς ἀφήνουν χρόνους. Τοὺς ἀστέρες αὐτοὺς τοὺς λέμε καὶ σοῦπερ νόβα, ἂν καὶ στὴν προκείμενη περίπτωση ὁ ὅρος σοῦπερ φούσκα εἶναι ἐξαιρετικὰ ἀκριβέστερος. [Κλασικὸ παράδειγμα τέτοιου ὑπερ(φουσκο)καινοφανοῦς ἦταν βεβαίως πρὸ ἐτῶν τὸ ἄστρο «Σοφοκλέους» στὸν Ἀστερισμὸ τοῦ (Καρεκλο)κενταύρου καὶ κοντὰ στὸν ἀστέρα Proxima Simiti, ποὺ ἐξερράγη τότε καὶ μόνο τὴ λάμψη του εἴδαμε. Ζωὴ σὲ λόγου μας]. Στὰ δημόσια ἔργα πάλι, πέφτουν ἀπίστευτα κονδύλια, στὸ Σῦμπαν ὅμως, ὡς γνωστόν, ὑπάρχουν καὶ μαῦρες τρύπες μὲ τρομακτικὴ βαρύτητα ποὺ ρουφᾶνε τὰ πάντα, ὁπότε μὴν τὰ ’δατε, μὴν τὰ ἀπαντήσατε! Ὅλα αὐτὰ τὰ μελετοῦν ἐμβριθῶς διάφοροι εἰδικοί τῆς Θεωρίας τῆς Ἀσχετίλας, ποὺ ἔχουν κατορθώσει μάλιστα μέσα ἀπὸ σκουληκότρυπες νὰ διανύσουν ἐν ριπῇ ὀφθαλμοῦ τεράστιες ἀποστάσεις καὶ νὰ γίνουν μέχρι καὶ ὑπουργοί, ἀπὸ κεῖ ποὺ οὔτε ἡ μάνα τους τοὺς γνώριζε. Τί εἴπατε; Ἂν ὑπάρχουν μεταξὺ τῶν ἀστέρων κόκκινοι γίγαντες καὶ λευκοὶ νάνοι; Θὰ σᾶς γελάσω. Ἀπὸ κυανοπράσινους νάνους πάντως, ἄλλο τίποτε…

     Περνᾶμε στὴ Βιολογία. Ὁ χῶρος βρίθει μονοκυττάρων ὀργανισμῶν, ποὺ διαθέτουν τὸ IQ ἀμοιβάδας (σ.σ. λοβοτομημένης) καὶ οἱ ὁποῖοι πολλαπλασιάζονται σωρηδὸν μὲ τὴ ἀναπαραγωγικὴ διαδικασία τῆς μίτωσης (ὁπότε βρίσκει ἐφαρμογὴ καὶ ἡ παραφθορὰ τῆς ἀρχαίας ρήσης «ἑνὸς λαμόγιου μύρια ἕπονται»). Γιὰ προεκλογικοὺς λόγους οἱ εἰδικοὶ κάνουν συνεχῆ πειράματα πάνω στὸ DNA (Diorizoume Neous Argomisthous) καὶ γιὰ λόγους πειθαρχίας στὸ RNA (Roufianeuoume kai Narkothetoume Anellipws). Γιὰ τὴν ἴδια τη χώρα βεβαίως ἀδιαφοροῦνε ὅλοι παντελῶς, ἔχοντας προφανῶς προσβληθεῖ ἀπὸ τοὺς ἰοὺς OFOP-OAKM (O,ti Fame, Ο,ti Pioume – O,ti Arpaxei o Kolos Mas) καὶ HPKA (Heze Psila Ki Agnanteve). Γιὰ τοὺς ἐν λόγῳ ἰούς, ὡς καὶ γιὰ τὸν εὐρύτερο ἰὸ τῆς γρίπης τῶν ἁρπαχτῶν, δὲν ἔχει, ὡς γνωστόν, ἀνακαλυφθεῖ εἰσέτι ἐπαρκὲς ἀντιβιοτικό…

     Στὴν Παλαιοντολογία πάλι, γίνεται χαμός. Ξεκινᾶμε ἀπὸ τὴν Ἰουράσσειο Περίοδο, ὁπότε εὐδοκίμησε ὡς γνωστὸν τὸ εἶδος τῶν δεινοσαύρων, ποὺ, παρὰ τὰ θρυλούμενα, δὲν ἐξαφανίστηκε ποτὲ του ὁλοσχερῶς («Ἄααχ! Ὡραῖα χρόνια τότε, Μαρίκα!»). Κάποια ἰδιαίτερα εἴδη δεινοσαύρων παρέ-μειναν πράγματι ὥς τὶς μέρες μας, μὲ κορυφαίους τούς πρασινοληστόσαυρους, τοὺς γαλαζομιζόσαυρους καὶ τοὺς συνασπι-στοπαπαρόσαυρους, ποὺ (ὅσοι πρόλαβαν) στελέχωσαν ὑπουργεῖα καὶ ὑπηρεσίες, ἐνῶ οἱ ὑπόλοιποι (αὐτοὶ ποὺ δὲν πρόλαβαν, ἀλλὰ πάντα ἐλπίζουν) βρῆκαν πρὸς τὸ παρὸν στέγη στὰ γραφεῖα τῆς ΓΣΕΕ, τῆς ΟΛΜΕ καὶ τῆς ΑΔΕΔΥ. Στὸν χῶρο ὡστόσο κάνουν θραύση καὶ ὁρισμένα προϊστορικὰ εἴδη ἀνθρώπων ποὺ ἐπίσης ἐπέζησαν, ὅπως ὁ homo anellinistus, o homo kafrilus, ὁ homo grecylus καὶ o homo malakoboubourus, ἁπαξάπαντες ἐκλεκτὰ μέλη τῆς εὐρύτερης συνομοταξίας τοῦ homo eksyghronisticus. Εἴπαμε: ὅσα χρόνια κι ἂν περάσουν, μερικὰ εἴδη εἶναι τόσο ἀνθεκτικά, ποὺ δὲν ἐξαφανίζονται μὲ τίποτε…

     Ἄντε καὶ νὰ τελειώσουμε μὲ δυὸ σχόλια ἀπὸ Βοτανική, ποὺ ἐπίσης ἔχει τὴν τιμητική της ὡς ἐπιστήμη ποὺ ἀσχολεῖται μὲ τὰ φυτά. Τὰ συγκεκριμένα φυτὰ βεβαίως πάσχουν ἀπὸ ἕναν ἰδιότυπο γεωτροπισμό, ποὺ τὰ ἀναγκάζει νὰ στρέφονται πρὸς τὴ γῆ σὲ μία κλίση ἀπὸ 85ο (προϊούσα τσανακογλειφτικὴ ραχίτιδα) ἕως 115ο (πλήρης ἐκσυγχρονιστι-κοεκφυλιστικὴ ὀσφυοκαμψία). Τὸ γεγονὸς βεβαίως αὐτὸ οὐδόλως τὰ ἐμποδίζει νὰ φωτοσυνθέτουν, ἐξ οὖ καὶ τὸ βαθὺ πλούσιο πράσινο χρῶμα τους, ποὺ ὅμως μπορεῖ πολὺ εὔκολα νὰ μεταβάλλεται καὶ σὲ βαθυγάλαζο (μία καὶ οἱ ἐν λόγῳ ὀργανισμοὶ τυγχάνουν ἐξαιρετικὰ προσαρμόσιμοι στὸ περιβάλλον). Πρόκειται δηλαδὴ γιὰ τὸ γνωστὸ φαινόμενο ποὺ χαρακτηρίζει τὸν χαμαιλέοντα, ἀλλὰ βεβαίως καὶ ἀρκετὰ ἄλλα ζῶα…

     Νομίζω ὅμως ὅτι εἶναι καλύτερα νὰ σταματήσω κάπου ἐδῶ. Γιατί ἔτσι καὶ περάσω καὶ στὴ Ζωολογία, τότε δὲν τὸ βλέπω πιὰ σήμερα νὰ τὸν γλιτώνω τὸν εἰσαγγελέα…

                                                                                                                       Ο ΕΞ ΑΠΟΒΛΗΤΩΝ