-
31
Jan
Μιά ποὺ πλησιάζει ὁ καιρὸς οἱ νέες δημοτικὲς ἀρχὲς ν’ ἀρχίσουν σιγά-σιγὰ νὰ παρουσιάζουν κάποιο ἔργο, εἴπαμε κι ἐμεῖς σήμερα νὰ βοηθήσουμε μὲ μερικὲς συμβουλές, ποὺ (ποτὲ δὲν ξέρεις) δὲν ἀποκλείεται ν’ ἀποδειχθοῦν καὶ χρήσιμες. Καὶ μπορεῖ βεβαίως νὰ τὸ θέτουμε γενικῶς, ἀλλὰ βασικὰ καταλαβαίνετε γιὰ ποιὸν ἰδιαιτέρως χτυπάει ἡ κουδούνα, ἔτσι; Καθότι ἡ Βουδαπέστη δὲν ἔχει ἀνάγκη, ἡ Θεσσαλονίκη δὲν φτιάχνει μὲ τίποτα (ἔ, ἄμα δὲν σέ…βοηθάει κιόλας), γιὰ τὸν δήμαρχο τῆς Νέας Ὑόρκης χεστήκαμε, ἒ τί μᾶς ἔμεινε; La belle Gioumoultzine, la cite irresistible! Ἰδοὺ λοιπόν:
1) Φάκελος Σκυλολόι A (κυριολεκτικῶς): ἐξαφανίζουμε καθ’ ὁλοκληρίαν ὅλα τὰ ἀδέσποτα κοπρόσκυλα ποὺ κυκλοφοροῦν ἐντὸς σχεδίου πόλεως καὶ τὰ ὁποία ἐξέθρεψε μετὰ πατρικῆς στοργῆς ἡ ἀπελθούσα δημοτικὴ ἀρχή. Καὶ ὅταν λέμε ὅλα, ἐννοοῦμε ΟΛΑ. Ἂν δηλαδὴ ὑπὸ ἄλλες συνθῆκες δὲν θὰ πείραζε νὰ ὑπάρχουν καὶ μερικὰ ἀδέσποτα, τώρα εἴμαστε πλέον τόσο μπουχτισμένοι, ποὺ δὲν ἐπιθυμοῦμε νὰ ξαναδοῦμε μπροστὰ μας οὔτε τρίχα σκύλου γιὰ τὰ ἑπόμενα 350 χρόνια. Γιὰ νὰ περισυλλεγοῦν, τὸ πρᾶγμα εἶναι σχετικὰ ἁπλό: δὲν ἔχουν παρὰ νὰ ἀποσταλοῦν ὑπάλληλοι ποὺ θὰ τὰ φωνάξουν μὲ τὰ ὀνόματά τους, ὅπως τοὺς τὰ ἔδωσε ὁ ἀπελθών καὶ τὰ κατέγραψε στὰ εἰδικὰ δημοτικὰ μητρῶα σκυλοαρρένων καὶ σκυλοθηλέων (ὅπως μπαίνεις στὸ δημαρχεῖο, 2ο γραφεῖο στὸ βάθος, ἑφτὰ ντουλάπες πρᾶμα). Προσοχὴ μόνο, λίγο μὲ τὸ μαλακό, γιατί αὐτὰ ξέρουν καλὰ τὶς φάτσες μόνο τῶν παλιῶν δημοτικῶν συμβούλων (ἄρα, καὶ τῆς σκυλοδιανοίας προαμύνασθαι χρή). Γιὰ τὸ ποὺ ἀκριβῶς βεβαίως θὰ ζοῦν ἀπὸ τοῦδε, τὰ πράγματα εἶναι σαφῶς πιὸ δύσκολα, καθότι ἄντε τώρα νὰ βρεῖς τὰ ἀπαιτούμενα 150.000 ἑκτάρια γιὰ νὰ χωρέσεις ΤΟΣΟΥΣ σκύλους. Ἴσως κάποια εἰδικὴ συμφωνία μὲ τὴ Βουλγαρία νὰ βοηθοῦσε (π.χ. γιὰ ἀνταλλαγὲς πληθυσμῶν μέσω τοῦ κάθετου ἄξονα: Βουλγάρες αὐτοί, σκύλους ἐμεῖς). Ἄσε δὲ ποὺ οἱ μεγαλύτεροι ἀπὸ αὐτοὺς μποροῦν νὰ παραχωρηθοῦν καὶ στὸν Ἱππικὸ Ὅμιλο…
2) Φάκελος Καρακιτσαριό: φυσικὰ γιὰ νὰ ’ρθεῖ πάνω σὲ καρούλια ἡ Φλωρεντία καὶ νὰ μεταφυτευτεῖ ἐδῶ, δὲν τὸ συζητᾶμε, ἀλλὰ καναδυὸ πινελιὲς στὸ θεϊκῆς ὀμορφιᾶς κέντρο τῆς πόλης ὅλο καὶ μποροῦν νὰ μποῦν (ναί, ναί, εἴπαμε, λίγες – μήν ἀνησυχεῖτε, οὔτε κι ἐμεῖς θέλουμε νὰ τὸ χαλάσουμε τὸ «Ἦχος καὶ Φῶς»). Καὶ κάτι τουλάχιστον πρέπει νὰ γίνει ἐπειγόντως μὲ τὸν θανάσιμο συνδυασμὸ ἀνισόπεδης πλατείας καὶ «Διακτινισμοῦ» (περπατᾶς στὴν πλατεία, μένεις ἄφωνος ἀπ’ τὸ ἀπίστευτο ποὺ βλέπεις, ἒ μέχρι νὰ τὸ πιστέψεις, σαβουρντίζεσαι). Ὁπότε ἢ ἰσοπεδώνουμε τὴν πλατεία ἢ ἐξαναγκάζουμε τά πανάθλια καρακιτσομάγαζα ν’ ἀλλάξουν πρόσοψη. Ἀλλὰ καὶ πέραν τοῦ Κιτσακτινισμοῦ, ὅλη ἐκείνη ἡ πλευρὰ τῆς πλατείας εἶναι γιὰ γκρέμισμα ἢ ἔστω τουλάχιστον γιὰ ξήλωμα ὅλης τῆς ἑτερόκλητης (ἐν εἴδει ἐπιγραφῶν καὶ ταμπελῶν) σαβούρας, καθότι τὸ μόνο ποὺ δὲν κρέμεται αὐτὴ τὴ στιγμὴ ἀπὸ κεῖ εἶναι τὸ βρακὶ μου (τοῦ ὁποίου παραλλαγὴ βεβαίως, ὡς γνωστὸν καὶ μιά ποὺ τὸ ’φερε κι ἡ κουβέντα, κρέμεται πάνω ἀπὸ τὸ ἕτερον καλλιτεχνικὸ μας ἔπος, στὴν καστροσωβρακογωνιὰ τῆς Βενιζέλου, ἀλλὰ γι’ αὐτὸ θὰ τὰ ποῦμε κάποια ἄλλη φορά)…
3) Φάκελος Γουρουνολακκοῦβες: ἐπειδὴ ἐκτὸς τῆς συμπαθητικῆς μελάνης, εἰδικὰ στὴν Κομοτηνὴ εὐδοκιμεῖ καὶ ἡ συμπαθητική…ἄσφαλτος (ξέρετε τώρα, αὐτὴν ποὺ τὴν ρίχνεις τρεῖς μέρες πρὶν τὶς δημοτικὲς ἐκλογὲς καὶ τὴν ἑπομένη τῆς 2ης Κυριακῆς ἐξαφανίζεται), μοιραῖα πλέον ἔχει ἐπέλθει ἡ …ἐξαΰλωσις κι ἐδῶ καὶ καναδυὸ βδομάδες ξαναβγαίνουμε πάλι γιὰ θερινὰ σπὸρ (τσαπαρὶ στὴν Ὀρφέως, ράφτινκ στὴν κυκλικὴ διαδρομὴ τοῦ Πανθρακικοῦ, ψαροντούφεκο στὰ φανάρια τοῦ ΙΚΑ). Ἦρθε πλέον νομίζω ὁ καιρὸς γιὰ κάτι …μονιμότερο. Ἒ τουλάχιστον, βρὲ παιδὶ μου, νὰ φτουρήσει μέχρι τὸ Πάσχα (ποῦ νὰ τὸν σουρμαλᾶς δηλαδὴ τώρα καὶ τὸν Ἐπιτάφιο πάνω στὶς πιρόγες!). Συνεπῶς, ἢ κλείνουμε τὶς λακκοῦβες ἢ μετονομάζουμε τὰ δημοτολόγια (ἔ, ξέρετε τώρα, «Ἡμερολόγιο Καταστρώματος», «Τὰ λόγια τῆς πλώρης», ὅλο καὶ κάτι σχετικὸ θὰ βρεθεῖ). Ἄντε, γιατί ἂν συνεχιστεῖ αὐτὸ τὸ πρᾶμα, τέρμα καὶ οἱ δημοτικὲς ἐκλογές, ἔ; Τί σᾶς χρειαζόμαστε δηλαδή; Τὴν ἐπόμενη φορά θὰ ἐκλέξουμε Δόγη…
4) Φάκελος Σκυλολόι Β (μεταφορικῶς): ὁ λόγος τέλος περὶ τῶν ἀνθεκτικῶν προϊστορικῶν εἰδῶν homo lamoyius, homo roufianus, homo gliftoproxenus καὶ homo mizarpachtrus, τὰ ὁποῖα, ὡς γνωστόν, ἐπιβιώσαντα κυρίως εἰς τὸν ἑλλαδικὸν χῶρον, εὐδοκιμοῦν κατ’ ἐξοχὴν σὲ παραδημαρχιακὰ καὶ παρανομαρχιακὰ περιβάλλοντα (μόνο κεῖνος ὁ ἐρίφης ὁ Νεάτερνταλ δηλαδὴ πῆγε κι ἐξαφανίστηκε). Καὶ δὲν λέω ὅτι ἀποκλείεται τὸ φαινόμενο στὸ ἑξῆς νὰ μετριαστεῖ. Θὰ ἐξαφανιστεῖ ὅμως καὶ τελείως; (Καλά, μωρέ, μή βαρᾶτε, μιά πλάκα ἔκανα κι ἐγώ! Νὰ μήν ποῦμε δηλαδὴ καὶ καμμιὰ μαλ…νὰ περάσει ἡ ὥρα;)
Αὐτὲς ἦταν λοιπὸν οἱ βασικὲς μας συμβουλές. Βγάλτε τὸ τελευταῖο, ποὺ τὸ εἴπαμε ὄντως γιὰ πλάκα (ἔ, δὲν εἴμαστε καὶ τόσο πλεονέκτες), τὰ μισὰ ἀπ’ τὰ ὑπόλοιπα ἂν γίνουν, καὶ ἡ καθ’ ἡμᾶς Καλκούτα θὰ πάρει νὰ ἐξανθρωπίζεται καὶ ὁ νέος δήμαρχος θὰ ἔχει φυσικὰ ἐκ τῶν προτέρων κερδίσει αὐτομάτως ἄλλες 30-40 τετραετίες. Βεβαίως ἔχει ἕνα σαφὲς πρόβλημα συμπεριφορᾶς, ποὺ πρέπει νὰ διορθώσει, καθὼς ἐτοῦτος παραεῖναι εὐγενικὸς – ἐντάξει, εἴπαμε, ἀλλὰ δὲν χρειάζεται πιὰ καὶ τόσο, ἀρκοῦν τὰ στοιχειώδη (π.χ. δὲν πυροβολοῦμε παραπονούμενο πολίτη, δὲν βρίζουμε τοὺς πολιτικοὺς ἀντιπάλους μας, δὲν δείχνουμε τὰ παπάρια μας στὸν κόσμο, αὐτά). Ἔ, μήν πᾶμε ἔτσι ξαφνικά, ρὲ παιδιά, καὶ στὸ ἄλλο ἄκρο. Ἐτούτη ἡ πόλη εἶναι μπαρουτοκαπνισμένη, τί νὰ κάνουμε τώρα! Δὲν τὸ σηκώνει τέτοιο πολιτισμικὸ σόκ…
Ο ΕΞ ΑΠΟΒΛΗΤΩΝ
- Published by ndap in: Τοξικά
- If you like this blog please take a second from your precious time and subscribe to my rss feed!
Leave a Reply