Σήμερα λόγος περ δυ προσφάτων «πολιτιστικν» συμβάντων, πο μπορε βεβαίως στν πραγματικότητα ν χουν τόση σχέση μ τν πολιτισμό, ση κα Ν.Δ. μ τν… διακυβέρνηση τς χώρας, σίγουρα μως τουλάχιστον προσθέτουν στν γελοο πίνακα τς Καθ’ μς Χωματερς δυ μικρές, λλ πάντως δρς πιπρόσθετες πινελις …

     Θ ξεκινήσω φυσικ μ τν «Κώδικα ντ Βίντσι». Κα ννο κυρίως τ κινηματογραφικό του σουξ κα χι τόσο τ περιεχόμενό του, τ ποο λλωστε οτε στ δική μας εθύνη καταλογίζεται, λλ οτε κα πρέπει οτως λλως, πως ξηγ λλο, ν μς κπλήσσει (καθότι πλς πρόκειται γι να κόμη πεισόδιο τς πολυμέτωπης πίθεσης τς Νέας Τάξης μ στόχο ν κατασκευαστε νας κλωνοποιημένος homo universalis, πίθεσης μπροστ στν ποία κανείς μας πι δν χει τ δικαίωμα ν χάνει χρόνο μ μηχανίες κα κπλήξεις)…

     Γι’ ατ μένα τουλάχιστον δν μ κπλήσσει. Κα ν μ θλίβει, στν πραγματικότητα πολ μεγαλύτερη εναι θλίψη πού μο προκαλον ο τελείωτες ποβλακωμένες μζες πο κόμα κα στ Χώρα τς Φιλοκαλίας σπεύδουν γεληδν ν δον τ εγενς καλλιτέχνημα, κα χι σφαλς π διάθεση σινεφλ (ποτελε λλωστε παρέγκλιτο δόγμα γι κάθε ρίτζιναλ σινεφλ – πιστ θεο – τ τι παξιε παντελς ν σχοληθε μ χολυγουντιαν σκουπίδια), λλ πλς πείκοντας ς λογος χυλς στς πιταγς μίας νωθεν προκατασκευασμένης μόδας. Κα χι μόνον ατό, λλ ς συνάξεις χάσκα χασκόντων χασκάκων, μλλον τώρα θ λένε τι τος ρεσε κι π πάνω…

     πως κριβς βεβαίως (γι ν περάσω κα στ τερον πος) τος ρεσε κα κπάγλου κάλλους τερατοσύναξη, πο κέρδισε τ φετιν Γιουρο-βύζιον! Τς ποίας μέρος παρακολούθησα γι πρώτη μου φορά κι γ (σο ντεξα δηλαδή), γι φνω προκύψαντες λόγους… παγγελματικς διαστροφς, σκεπτόμενος τι θ μο παρεχε ρκετ τροφ γι σκέψη καί, ννοεται, γιά… τοξικ σχόλια. Κα δυστυχς ν τέλει οδαμς πατήθην. Δυστυχς, γιατί ατ τ φορ μ κάθε ελικρίνεια θ προτιμοσα ν συμβε τ ντίθετο…

Γιατί πέραν φυσικά το προφανος ρωτήματος πο νέκυψε μέσα μου κα τ ποο λέω ν τ’ φήσω γι τν στορικό το μέλλοντος (στν ποο λοιπν πλέον θ ναπόκειται ν νακαλύψει πς τόσοι πολλο μαλάκες στήνονται κάθε χρόνο κάθιδροι μπροστ στος δέκτες τους γι ν δον κα ν κούσουν σ τόσο μικρ χρονικ διάστημα τόσες πολλς μαλακίες) κα πέραν κα το προφανος σχολίου γι να διαγωνισμ (ποτίθεται) τραγουδιο, στν ποο τόσοι πολλο (κακόφωνο τε κα καλλίφωνοι) ξελαρυγγιάστηκαν γι ν νικήσουν κα τελικ πικράτησαν ο μόνοι πολύτως φωνοι (τοι τ ρκ το Σάουρον π τν «ρχοντα τν Δαχτυλιδιν»), εναι λήθεια τι πάρχουν κα λλα πο μπορε ν πε κανείς. Κα δυστυχς πολ πι σοβαρ π τ προαναφερθέντα…

     λήθεια εναι τι ατ τ πανηγυράκι μς φησε μία πικρ γεύση στ στόμα. Μία γεύση π θλίψη κα ργή. Κα χι, ννοεται, πειδ δν νίκησε μετέρα ρχιτραγουδιάρα δι το καρβελοτράγουδου (γεγονς περ το ποίου χεστήκαμε κυριολεκτικ στ’ λώνι, μο μετ τς φοράδος – κα δν μς νοιάζει οτε κα τ τι κόμη κα τ χαζοκαρβελοτράγουδον τελικά, σ σύγκριση μ τ νικήτρια χορύπανση, μλλον θ φηνε κστατικ κόμη κα τν Μότσαρτ). πρτος λόγος εναι τι εδαμε μία βραστ πατάτα χαζοχαρούμενης γκλαμουρις, γι τν ποία τ κρατικά μας κανάλια παιξαν συστηματικ μ τ νερα μας π ναν λόκληρο χρόνο κα τν ποία φυσικ πληρώσαμε ς φορολογούμενα βόδια π τν τσέπη μας. Κα λα ατ γι ν μπορέσει πλς μέσα σ καιρος οκονομικ τόσο χαλεπος ν πουλήσει γι λλη μία φορ βιτρίνα (μετ τς λυμπιακς παράτες) ς ξιπασμένος νεόπλουτος πάρχουσα κυβέρνηση τν νικάνων, μαζ βεβαίως κα μ τ ρχιλαμόγια πο προΐστανται το εαγος δρύματος τς ΕΡΤ…

     λλ τ κόμη χειρότερο εναι ν τέλει τ τι ο διες ο προαναφερθεσες ποβλακωμένες μζες τς νεοελληνέζικης θυμηδίας χι μόνο δν νοχλήθηκαν π’ λα ατά, λλ πένευσαν κιόλας κα πάλιν βλακωδς χάσκουσαι μ τ τοιατα πικ πιτεύγματα τς γκλαμουράτης καφρίλας κα καταπίνουσαι μ τ βουλιμία χετο παξάπαν τ φαιδρότυπον σαβουρολόι τς σπέριας νθυποντενεκεδοκουλτούρας. Πάντα πιστο στ πουρνάρια (ντ το γάμου), ο θλιβερο θαγενες το προτεκτοράτου χουν καταντήσει πλέον χειρότεροι κόμη κα π τν παλι ρωμαϊκ χλο, πο στ κάτω – κάτω παιτοσε κα λίγο ρτο, ν γι τ δική τους χειραγώγηση π μόνα τους τ θεάματα φαίνεται πς φτάνουν κα περισσεύουν τελικά. Κα μπορε π το προκειμένου ναμενόμενη θνική τους νάταση ν μν προέκυψε ν τέλει (μιά πο τ καρβελοτράγουδον πάτωσεν), τος ποζημίωσε μως ναμφίβολα π σκηνς συνεύρεση τεράτων κα δαιμονίων, μία συνεύρεση πίστευτης, καρακιτσάτης πτικς σχήμιας, λλ κα χητικς χυδαιότητας, μ στίχους δαιμονολατρικος κα τάκτως ρριμένους ν χορδας κα ν πορδας μέσα σ’ ναν κακόφωνο κυκεώνα μουσικς (πο)σύνθεσης, τν ποία ο μέτεροι κάφροι σπευσαν λλωστε κα ν περψηφίσουν. Καθότι, ς οικεν κα πως κριβς θ γραφε κα Θουκυδίδης (ν ζοσε σήμερα), κλος κώλ ε πελάζων, ο μόνον δ λλ κα ψήφ τιμ κα οτω πέρχεται μοθυμαδν τ μοξέκωλον κα τ κωλοσυναμφότερον δι τς το κώλου (ννοεται) σημειολογίας. – μ λλα λόγια – τσι κριβς ταν πο πάλαι ποτ Χώρα τς Φιλοκαλίας ποδείχτηκε δι μίαν εσέτι φοράν ες τ παρν Χώρα τς Φιλοκωλίας…

     Κα τσι ψώνεται μοιραα κα πάλι τ γνωστν ρώτημα γι τ τί ν πέγινε ραγε κενος λας ραστς το πνεύματος κα το κάλλους, περιπατν π πτερύγων νέμων, λας το ράκλειτου, το Μεγάλου Βασιλείου κα το Μακρυγιάννη. Τ μόνο παρήγορο εναι γνώση πς κάπου κόμη εναι κρυμμένο ατ πο πέμεινε πι π’ ατόν, μέσα σ ρκετ κόμη μυαλά, καρδις κα σώματα. Κα ς βρίσκεται συνήθως μακρυ π’ τ προσκήνιο, που συνθλίβονται ο γελαες μζες γι ν νακυκλώνουν τ πόλυτο Τίποτε, κατεσθίουσαι καθαρτικ βλακείας κα φοδεύουσαι φαιδρότηταν…

     Μζες νυποψίαστες κα θλιβερές. Μζες συστόλων κα πεσμένων κώλων. Κωλοέλληνες…

 

                                                                                                                   Ο ΕΞ ΑΠΟΒΛΗΤΩΝ