Λοιπόν, γελοῖοι ἐθνικόφρονες πατριδοκάπηλοι! Δὲν ξέρω τί ριγὲ πανιὰ κρεμάσατε πάλι στὰ μπαλκόνια σας τὶς προάλλες ἢ τί μιλιταριστικὲς ἐπιδείξεις παρακολουθήσατε στοὺς δρόμους ἢ τί φουστανελοβλακοταινίες παραγωγῆς Τζέημς Πάρις εἴδατε στὰ χαζοκούτια σας! Εὐτυχῶς ποὺ ὑπάρχει καὶ ἡ ἄλλη πλευρὰ τῆς τηλεόρασης, αὐτὴ ποὺ ἔχει ταχθεῖ στὴ διάλυση τοῦ χυδαίου ἐθνικιστικοῦ σας παραληρηματικοῦ ζόφου καὶ στὸν φωτισμὸ τῶν ὀπισθοδρομικῶν καὶ συσκοτισμένων ἀπὸ τοὺς τεχνητοὺς σκατο-ἐθνικοὺς λήρους ἐγκεφάλων σας!

     Τὸ ἀνέσπερον λοιπὸν φῶς τοῦ ἐκσυγχρονισμοῦ καὶ τῆς προόδου, ποὺ εὐτυχῶς τὰ τελευταῖα χρόνια ἀποτελεῖ μία μόνιμη καὶ σταθερὴ ἀπάντηση στὴ φασιστοφαιοπράσινη ὑστερία ὑμῶν τῶν ἀνθυποντενεκέδων ἐθνοσημαιολάγνων, δὲν θὰ μποροῦσε νὰ λείψει οὔτε ἀνήμερα τῆς ἐθνικῆς σας γιορτῆς. Ἢ μάλιστα – γιὰ νὰ εἴμαστε ἀκριβέστεροι – ἦταν ἀκόμη πιὸ ἐπιβεβλημένο νὰ μὴ λείψει οὔτε καὶ τότε, μπάς καὶ σταθεῖ ἐπιτέλους δυνατὸν νὰ ἐξαχθεῖ ἡ τσίμπλα ἀπὸ τὰ μάτια ἐνίων καθυστερημένων, ποὺ κάθονται καὶ ψελλίζουν ἀκόμη δειλὰ καὶ φοβισμένα (ἔ, μή μᾶς ἀκούσει τώρα καὶ κάνας Κωστόπουλος καὶ μᾶς κρεμάσει τίποτε κουδούνια στὸν γνωστὸ μεγαλοχαρτοπολτό, ὅπου ἐξεμεῖ τίς…δημοκρατικές του εὐαισθησίες) κάτι γελοῖες λέξεις τύπου «ἔθνος» καὶ «πατρίδα»! Μὰ τί καφροπαπαριὲς εἲν’ τοῦτες, μωρέ! Ἀκόμα στὸν Μεσαίωνα μείνατε;

Δὲν εἴδατε δηλαδὴ τὶς προάλλες τὸ πεφωτισμένο ρεπουσοδημο-τατσοπουλέικο, πῶς ἀκριβῶς κατόρθωσε πάλι νὰ ἐπενδύσει μὲ ἐπιστημονικὸ μανδύα 37,635 κιλὰ κρουνηδὸν καὶ ποταμηδὸν ἐκκριθέντος σπέρματος ἐκ καθύγρων καὶ διαταραγμένων ὀνειρώξεων; Δὲν εἴδατε πὼς ἔθεσε τὰ πράγματα στὴ σωστή τους βάση, σχετικὰ μὲ τοὺς «ἐθνικούς μας μύθους» καὶ τὶς «ἐθνικιστικές μας ἰδεοληψίες»; Δὲν εἴδατε πῶς ἰσοπέδωσε τὸ γελοῖο στερεότυπο τῶν ὑποφερόντων ἀπὸ τὴ δουλεία Ἑλλήνων, μὲ ἐπιχειρήματα ὅπως «κατακτητὲς οἱ Τοῦρκοι, ὅπως παλιότερα κι ἐμεῖς» (κάτι μακελλάρικα φασιστόμουτρα ντέ, τύπου Ἀλέξανδρου ἢ βυζαντινῶν αὐτοκρατόρων), «σφαγὲς ἐκεῖνοι, ἀλλὰ σφαγὲς κι ἐμεῖς», κλπ, κλπ Ἢ μήπως δὲν εἴδατε μὲ πόσο νηφάλιους καὶ ἐπιστημονικοὺς συλλογισμοὺς ὀνοματίστηκε «χιτλερικοῦ τύπου» φασίζων ἰμπεριαλισμὸς ἡ ἐπιθυμία τοῦ 1/5 αὐτοῦ τοῦ λαοῦ νὰ σπάσει (ἀπὸ τὰ τέλη τοῦ 19ου αἰ.) τὰ ἀσφυκτικὰ ὅρια τοῦ ψευδοκράτους τῆς Μελούνας καὶ νὰ κυνηγήσει τὸ ὄνειρο τοῦ ἀληθινοῦ Ρωμέηκου, σώζοντας ἀπὸ τὴν ἐπώδυνη σκλαβιὰ τὰ ὑπόλοιπα 4/5 του καὶ ἀπελευθερώνοντας καὶ τὴν πρωτεύουσά του (ἤτοι τὴ ΜΟΝΗ πρωτεύουσα στὴν παγκόσμια Ἱστορία, ποὺ ὑποδουλώθηκε καὶ ΔΕΝ ἐλευθερώθηκε ποτέ); Δὲν εἴδατε, μὲ ἄλλα λόγια, πῶς ἀκριβῶς εἶναι νὰ σοῦ στοιχειώνει τὰ ὄνειρα ἐκεῖνος ὁ ἄθλιος ἑσμὸς ἀπὸ μία δράκα ἐλεεινῶν φασιστοτραμπούκων (κάτι Καραϊσκάκηδες ἐννοῶ καὶ κάτι Κολοκοτρώνηδες), ποὺ εἴχανε τὸ ἀπύθμενο θράσος νὰ ἀπαρνηθοῦν οἱ ἀγνώμονες τὴν ἁρμονικὴ ἑλληνοτουρκικὴ συνύπαρξη, ἥτις τόσο πολὺ προήγαγε πολιτισμικὰ αὐτὸ τὸ πρωτόγονο καὶ καθυστερημένο ἔθνος; Χώρια δηλαδὴ ποὺ (πέρα ἀπὸ τὰ ὄνειρα) μᾶς δηλητηριάζει καὶ τὸ σὲξ τὸ ὅτι ΔΕΝ διδάσκεται πιὰ στὴν 6η Δημοτικοῦ ἡ ἀληθινὴ ἱστορία ἐκείνων τῶν τρομοκρατῶν, οἱ ὁποῖοι δὲν φτάνει ποὺ τετρακόσια χρόνια στήνανε καρτέρια κι ἁρπάζανε τὸ βιὸς τῶν…κρατικῶν ἀξιωματούχων, τελικὰ στὶς ἀρχὲς τοῦ 19ου αἰ. ξεσηκώθηκαν, γιὰ νὰ τοὺς σφάξουνε κιόλας! Μὰ σὲ τί κόσμο ἐπιτέλους ζοῦμε, Θεέ μου!

     Αὐτὸ εἶναι τὸ φαινόμενο, ἀγαπητοί μου φίλοι, ποὺ κάτι χαχόλοι ἐθνικιστὲς γνωστοί μου (ὄχι ἐγώ, πρὸς Θεοῦ – ἐγώ, ὅπως ΟΛΟΙ ξέρετε, εἶμαι καλὸ παιδὶ καὶ καθόλου ἀθυρόστομο) θὰ τὸ ἀποκαλοῦσαν ἀενάως παλινδρομούντα ἰδεολογικὸ νευρωτικὸ πεοθηλασμό, ἀπολύτως ἐφάμιλλο τῆς ἑτέρας πεολειχικῆς γονυκλισίας τῶν (δῆθεν ἀναρχοαυτόνομων) ψυχοπαθῶν μπασταρδακίων τῆς (νεοταξίτικης) διεθνιστικῆς καφρίλας, ποὺ καῖνε τὶς σημαῖες στοὺς δρόμους τῆς χωματερῆς πρωτεύουσας ἢ γράφουνε στοὺς τοίχους τῶν φρικωδῶν τους Ἐξαχρείων συνθήματα περὶ σκατῶν στοὺς τάφους τοῦ Παλληκαρίδη, τοῦ Σολωμοῦ καὶ τοῦ Ἠλιάκη.

     Ἐμένα ἀντίθετα (καθάπερ, ἐπαναλαμβάνω, τοιοῦτοι χαρακτηρισμοὶ ἀπελθέτωσαν ἀπ’ ἐμοῦ) ἀλλοῦ πάει τὸ μυαλό μου, ὅταν προσπαθῶ νὰ συλλάβω ὅλο αὐτὸ τὸ ἀπύθμενο μῖσος, ποὺ ἔχουν μέσα τους ὁρισμένοι πλεγματικοὶ ἐπίγονοι τοῦ Βολταίρου (κείνης δηλαδὴ τῆς θλιβερῆς, φκιασιδωμένης μαϊμοῦς, ποὺ θὰ ’λεγε κι ὁ Κόντογλου) ἀπέναντι σὲ ὁτιδήποτε ἑλληνικὸ (καὶ βεβαίως ἐννοῶ ἑλληνορθόδοξο – ἡ ἀρχαιότητα δὲν τοὺς χαλάει) καὶ ποὺ τοὺς κάνει νὰ συμπεριφέρονται κυριολεκτικὰ ὡς δαιμονισμένοι (τουτέστιν, μὲ ἀφροὺς καὶ παραληρηματικὰ οὐρλιαχτά) ἅμα τῷ ἀκούσματι τῶν σχετικῶν ἀπαγορευμένων λέξεων. Τὸ μυαλό μου πάει σὲ ὁρολογίες καθαρὰ ἰατρικές, ἂν καὶ βέβαια ψυχίατρος δὲν εἶμαι καὶ οἱ λίγοι ψυχιατρικοὶ ὅροι ποὺ γνωρίζω εἶναι δυστυχῶς πολὺ φτωχοὶ γιὰ νὰ περιγράψουν ὅλην αὐτὴν τὴν ἀπίστευτη σχιζοφρένεια

 

     ΥΓ. ρέ, κατακαημένε Μακρυγιάννη, ποὺ ἐτζακίστη τότες τὸ χέρι σου νὰ πολεμᾶς καὶ νὰ γράφεις, γιὰ νὰ μποροῦν τώρα ὅλα τὰ νεοταξίτικα γιουσουφάκια νὰ ἐκκρίνουν τὸν ἐσώτατο βόθρο τους πάνω στὰ σεπτά σου κοκκαλάκια! ΤΟΣΟ χαϊβάνι ἤσουν κι ἐσύ!

 

                                                                                                                              Ο ΕΞ ΑΠΟΒΛΗΤΩΝ