Στήν ἀπίθανη αὐτή χώρα πού ζοῦµε, γιά νά προλαβαίνει κανείς τόν σχολιασµό µόνο γιά τίς γκάφες καί τίς ἀθλιότητες τῆς πολιτικῆς σκηνῆς θέλει κάπου 500 ὧρες τή µέρα καί ἕναν 50σέλιδο «Ἀντιφωνητή» κάθε ὥρα. Προσέξτε τίς δηλώσεις πού ἀνταλλάχτηκαν ἔµµεσα πρό ἡµερῶν µεταξύ Ἑλλάδος καί Τουρκίας καί πάρτε νά καταλάβετε.

Βγαίνει ὁ Ταγίπ Ἐρντογάν στό τουρκικό τηλεοπτικό κανάλι NTV καί πιάνει τό γνωστό ποίηµα µέ τίς τουρκικές κινήσεις καλῆς θέλησης πού δέν βρίσκουν ἀνταπόκριση στήν ἑλληνική πλευρά, φέροντας ὡς παράδειγµα τή Χάλκη πού «τή συζητάει» (ἕξι χρόνια τώρα…) καί τήν ἐκλογή Πατριάρχη ἀπό τή µία, µέ τήν µή ἀναγνώριση τῶν «ἐκλεγµένων» µουφτήδων στήν ἑλληνική («δυτική» τή λέει αὐτός) Θράκη ἀπό τήν ἄλλη. Μᾶς θυµίζει ὅτι δέχθηκε νά ψηφίζουν καί µή Τοῦρκοι ἱεράρχες καί µᾶς τραβάει κι ἕνα µάθηµα δηµοκρατίας καί σεβασµοῦ τῶν µειονοτήτων, πράγµατα πού τά ἔχει πεῖ κατ’ ἰδίαν «καί στόν κύριο Κώστα καί στήν κυρία Ντόρα», ὅπως τόνισε.

Τίς βρωµιές του κατά τῆς Κύπρου δέν τίς σχολιάζω, εἶναι γνωστές καί ὑπογραµµίζονται ἄλλωστε µέ τήν πρόσφατη ἀναγγελία τῆς στρατιωτικῆς ἄσκησης «Ἀετός τῆς Ἀνατολίας 2009» στά «χωρικά ὕδατα» τῶν Κατεχόµενων. Θά περιοριστῶ λοιπόν στά τῆς Θράκης.

Τί εἶπε λοιπόν ὁ Ἐρντογάν; Τά ἴδια πού λέει κάθε φορά πού θά τεθεῖ τό ζήτηµα. Ἔτσι ἐπί λέξει τά εἶχε διατυπώσει καί πρό τριετίας (15-17 Σεπτεµβρίου 2006) στό συνέδριο τῶν Δυτικοθρακιωτῶν Τούρκων στήν Κωνσταντινούπολη. Τό πρόβληµά µας λοιπόν δέν εἶναι κάποιος τούρκικος ἑλιγµός, κάποια ἀπρόβλεπτη µπαµπεσιά. Τό πρόβληµά µας εἶναι στήν Ἀθήνα. Διαβάζω λοιπόν τήν ἀνακοίνωση τοῦ ΥΠΕΞ: Καταδίκη τῆς ἀµοιβαιότητας σέ ζητήµατα δικαιωµάτων, ἄρνηση τῶν συµψηφισµῶν, παρόλες περί ἰσονοµίας καί ἰσοπολιτείας…

I)

II)

III)

IV)

ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΜΕΤΕ

Τίς δηλώσεις τοῦ Τούρκου πρωθυπουργοῦ ἔσπευσαν νά σχολιάσουν οἱ δύο τουρκοµουφτῆδες Κοµοτηνῆς καί Ξάνθης. Εἰδικά ὁ δεύτερος δέν εἶµαι σίγουρος ὅτι κατάφερε νά συγκρατήσει τίς σωµατικές του ἀπεκκρίσεις ἀπό τή χαρά του. Δήλωσε πολλά καί διάφορα στό εἰδησεογραφικό πρακτορεῖο «Τζιχάν», µεταξύ τῶν ὁποίων διαβάζω πώς «ἡ µειονότητα δέν εἶναι µόνη της» (διαθέτει πλέον προστάτη – µέ τήν …κακή ἔννοια τοῦ ὅρου – γιατί στό πλαίσιο τῆς σηµερινῆς Ἑλλάδας ποιός ξέρει τί ἐρεβῶδες µέλλον θά τῆς ἐπιφύλασσε αὐτή ἡ µοναξιά). Ἐπίσης πληροφοροῦµαι ὅτι ὁ κυρ-Ἀχµέτ εἶναι ὑπέρ τοῦ «νά δοθοῦν τά δικαιώµατα σέ ὅλες τίς µειονότητες». Γιατί χρησιµοποίησε τόσο γενική ἔκφραση ἐνῶ ρωτήθηκε γιά τή Χάλκη; Πρῶτον γιατί δέν µπορεῖ, δέν ἀντέχει νά προφέρει µιάν ὑποχώρηση ἔναντι τῶν Ρωµηῶν καί δεύτερον γιατί θέλει νά βάλει στό παιχνίδι καί τούς µουσουλµάνους τῆς Δωδεκανήσου, τούς Ψευτοµακεδόνες, τούς Βλάχους κτλ. Ἄραγε τί λέει γιά τούς Ποµάκους καί τούς Ροµά τῆς Θράκης, τί λέει γιά τούς Κούρδους τῆς Ἀνατολίας καί γιά τούς ἑλληνόφωνους τοῦ Πόντου; Τίποτε φυσικά, ἐκτός ἀπό τίς βρισιές καί τίς συκοφαντίες πού συνηθίζει νά ἐκτοξεύει στά τεµένη. Καί κάτι ἀκόµη: Δηλώνει ὁ Μέτε ὅτι µία λύση τοῦ θέµατος τῶν µουφτήδων (νά τόν λουζόµαστε δηλαδή ἐπισήµως καί νά τόν πληρώνουµε!) θά ἀνοίξει τόν δρόµο γιά τή λύση καί τῶν ὑπολοίπων θεµάτων. Ἐδῶ θά συµφωνήσουµε µαζί του ἀπολύτως. Ἄν δοθεῖ κι αὐτό στήν ἄλλη πλευρά, τότε τί θά µένει πρός ὑπεράσπιση;

Καί τό ἀµίµητο: Ὁ µεταφραστής τοῦ τουρκικοῦ κειµένου ἀπέδωσε τή λέξη «βαταντασλάρ» ὡς «πολίτες» κι ὄχι ὡς «πατριῶτες», βάζοντας στό στόµα τοῦ Τούρκου πρωθυπουργοῦ τή φράση «οἱ πολίτες µου στή Δυτική Θράκη»! Κι ἄντε, αὐτός ἔκανε µιά γκάφα. Ὅσοι τό πῆραν καί τό ἀναπαρήγαγαν δέν κατάλαβαν ὅτι κάτι δέν πάει καλά; Καί καλά οἱ δηµοσιογράφοι. Αὐτοί στό γραφεῖο τῆς ΥΠΕΞ, πού …ἀπάντησαν καί στή συγκεκριµένη φράση ὅτι «οἱ µουσουλµάνοι τῆς Θράκης εἶναι Ἕλληνες πολίτες καί εἶναι περήφανοι γι’ αὐτό» (!!!), τί νόµισαν; Ὅτι ὁ Ἐρντογάν ἀµφισβητεῖ τήν ἰθαγένεια τῶν µειονοτικῶν; Μή χειρότερα! Πῶς δέν κάναν καί κανένα διπλωµατικό ἐπεισόδιο γιά τό τίποτε (τοῦ κρανίου τους)… «Ἰσονοµία καί ἰσοπολιτεία», λέει. Γιά ποιάν ἰσονοµία µιλᾶς κυρά µου, ὅταν κάθε τόσο θεσπίζονται θετικές διακρίσεις ὑπέρ τῆς µειονότητας; Ἤ πιστεύεις στήν ἰσονοµία ἤ στήν πολιτική τῶν θετικῶν διακρίσεων. Συµβιβάζονται λογικά αὐτά τά δύο, πού τά γράφεις καί στήν ἀνακοίνωσή σου δίπλα δίπλα; Καί γιατί παρακαλῶ νά µή µποῦµε στή λογική τῆς ἀµοιβαιότητας, ἀφοῦ τό θέλει ὁ ἄλλος; Τί ἔχουµε νά φοβηθοῦµε; Ἀµοιβαιότητα, ὅµως ὄχι συγχρονική ἀλλά διαχρονική. Ὄχι τώρα πού ἔχουν ξεπαστρέψει (µέ «φασιστικές µεθόδους», ὅπως ὁ ἴδιος ὁ Ἐρντογάν δήλωσε) τήν ἑλληνική παρουσία στήν Πόλη ἀλλά ἀπό τό 1923. Νά µᾶς πεῖ πῶς ἐκµηδενίστηκε ὁ ἑλληνισµός ἐκεῖ καί τώρα ἀναγκαζόµαστε (µᾶς κάνουν καί τή χάρη!) νά φέρνουµε µητροπολίτες ἀπό ἄλλες χῶρες γιά νά ψηφίσουν. Οὔτε µία λέξη γιά τό θέµα τῶν µουφτήδων! Οὔτε ναί, οὔτε ὄχι, ὅλα ἀνοιχτά! Τί εἶναι αὐτό ἄν ὄχι ξεκάθαρη ἐπιβεβαίωση ὅτι ὄντως τό παζάρι προχωράει;