Στίς 26 – 27 Νοεµβρίου οἱ γνωστοί ἰθύνοντες νόες τῆς µειονοτικῆς πολιτικῆς ἡγεσίας διοργάνωσαν αὐτό πού ἀποκάλεσαν «1ο Ἐκπαιδευτικό Συνέδριο τῆς Τουρκικῆς Μειονότητας Δυτικῆς Θράκης». Ἤδη ἀπό τόν τίτλο του, τόν φορτωµένο ἀλυτρωτική ὁρολογία, διαφαίνεται ξεκάθαρα τό πνεῦµα πού κυριάρχησε. Ἀλλά οὔτε καί ἐκπαιδευτικό συνέδριο ἦταν, οὔτε βεβαίως δίγλωσσο, ὅπως τό πλάσαραν στήν εὔπιστη χριστιανική πλειονότητα. Ἡ σχέση του µέ τό ζητούµενο τῆς Παιδείας περιγράφτηκε θαυµάσια στό δίγλωσσο φυλλάδιο πού κυκλοφόρησε: Ἦταν ἡ σχέση τοῦ Ἀριστοτέλη µέ τόν… Ἀτατούρκ!
«Πρῶτο ἐκπαιδευτικό συνέδριο τῆς Τουρκικῆς Μειονότητας Δυτικῆς Θράκης» ἦταν ὁ γελοιωδῶς βαρύγδουπος, προκλητικά µισαλλόδοξος καί ἀπολύτως παραπλανητικός τίτλος τῆς διοργάνωσης τοῦ διηµέρου 26-27/11/05 στήν Κοµοτηνή. Ὅσον ἀφορᾶ τούς εὔγλωττους ἐπιθετικούς προσδιορισµούς «τουρκικῆς» καί «δυτικῆς» δέν εἶναι ἀνάγκη νά ἐπεκταθοῦµε, κι ἕνας ἀδαής ἀναγνωρίζει ἐντός τους τό πνεῦµα τῶν διοργανωτῶν. Ἄς δοῦµε λοιπόν κατά τά ἄλλα περί τίνος ἐπρόκειτο.

Κατ’ ἀρχήν µερικές γενικές πληροφορίες: Ἡ προσέλευση στόν χῶρο τοῦ «συνεδρίου» ἦταν µαζική – ὅπως σέ ὅλες τίς ὁµοειδεῖς ἐκδηλώσεις µέ τήν ἄνωθεν ἐντολή – καθώς περί τά τριακόσια ἄτοµα παρακολούθησαν τίς «ἐργασίες», µεταξύ δέ αὐτῶν ἕνα µονοψήφιο ποσοστό ἦταν γυναῖκες (πολύ χαµηλό ἄν σκεφτεῖ κανείς ὅτι ἡ γυναικεία παρουσία στό σύνολο τῶν ὁµιλητῶν ἦταν ἀναλογικά πολύ µεγαλύτερη). Ὡστόσο ἡ παρουσία αὐτή τοῦ κοινοῦ ἐξαντλήθηκε στήν σιωπηλή παρακολούθηση, καθώς οἱ ἐρωτήσεις πού γίνανε ἦταν µετρηµένες στά δάχτυλα, καί ὑποβλήθηκαν ὅλες ἀπό «ἐπώνυµα» στελέχη τῆς πολιτικῆς ἡγεσίας* τοῦ µειονοτικοῦ κόσµου (φαίνεται οἱ ἄλλοι ἤ δέν ἔχουν δικαίωµα λόγου ἤ δέν τολµᾶν νά διατυπώσουν δηµοσίως κάποια γνώµη). Τό συνέδριο χαιρέτισε µέ µήνυµά του ὁ ὑπουργός Ἐξωτερικῶν τῆς Τουρκίας, Ἀµπντουλλάχ Γκιούλ, εὐχόµενος κάθε ἐπιτυχία στίς ἐργασίες του καί δίνοντας ἔτσι µία ἀκόµη ἀπόδειξη τῆς στοχοθεσίας τῆς διοργάνωσης.

Πρίν τήν διεξαγωγή τοῦ «συνεδρίου» ἐλέχθη πώς θά ἦταν δίγλωσσο, στά τουρκικά καί στά ἑλληνικά. Ὅσοι πίστεψαν ὅτι θά συµβεῖ κάτι τέτοιο διαψεύσθηκαν, καθώς στά ἑλληνικά ἀκούστηκε µόνο γιά ἕνα δύο λεπτά µιά ἐπιγραµµατική – καί ἀπονευρωτική – σύνοψη τῆς πρώτης ὁµιλίας, τοῦ δικηγόρου Ὀρχάν Χατζηιµπράµ. Ὅλα τά ὑπόλοιπα ἐλέχθησαν ἀποκλειστικά στά τουρκικά, ἀφήνοντας σέ ἀµηχανία ἤ στό ἔλεος τῶν αὐτόκλητων µεταφραστῶν τούς ἐλάχιστους ἐκπροσώπους τῶν ἑλληνικῶν Ἀρχῶν πού βρέθηκαν στόν χῶρο. Καί βεβαίως χαρήκαµε γι’ αὐτό, καθώς ὁ ψηφοσυλλεκτικός τους οἶστρος σέ συνδυασµό µέ τήν πρό καιροῦ ἐκτροχιασµένη ἀναξιοπρέπειά τους δέν ὀρρωδεῖ πλέον οὔτε ἐνώπιον τίτλων περί «τουρκικῆς µειονότητας».

Μιά µατιά στό σύνολο τῶν ὁµιλητῶν (τῆς πρώτης ἡµέρας) ἀρκεῖ καί γιά τήν κατάδειξη τοῦ «ἐπαιδευτικοῦ» χαρακτήρα τῆς µάζωξης: Τίς ὁµιλίες ξεκίνησε ἕνας δικηγόρος – ὁ δικηγόρος τῆς «Τουρκικῆς Ἕνωσης Ξάνθης» Ὀρχάν Χατζηιµπράµ – καί τίς ἔκλεισε ἕνας πρόεδρος σωµατείου ἀπό τά κατ’ ἐξοχήν τυπικά ἐργαλεῖα ἐξωτερικῆς πολιτικῆς τῆς Ἄγκυρας: ὁ Σεµπαχαττίν Ἀµπντουρραχµάν τοῦ Συλλόγου Ἀλληλεγγύης Τούρκων τῆς Δυτικῆς Θράκης στήν Ἀγγλία. Ὁ πρῶτος ἀµφισβήτησε τήν ὁποιαδήποτε πρόοδο στήν κατάσταση τῶν µουσουλµάνων τῆς Θράκης, ρωτώντας ρητορικά «ποιό πρόβληµά µας λύθηκε ἀπό τήν ἔνταξη τῆς Ἑλλάδας στήν Εὐρωπαϊκή Ἕνωση;» καί εὐχήθηκε νά ὑπάρξει πίεση στή χώρα µας ἀνάλογη ἐκείνης πού ὑπάρχει ἐπί τῆς Τουρκίας γιά τό Πατριαρχεῖο καί τή Σχολή τῆς Χάλκης! Ἔχουν καί τό θράσσος τῶν συγκρίσεων ἀπό πάνω! Ὅσο γιά τόν ἐξ Ἀγγλίας ὁρµώµενο νέο, αὐτός προσέθεσε τό σφρῖγος τοῦ νεαροῦ λύκου παροτρύνοντας τούς παριστάµενους σέ ἐγκατάλειψη τῆς παθητικότητας καί ἀνάληψη δράσης: «Κάντε µηνύσεις, διαδηλῶστε, δραστηριοποιηθεῖτε! (…) Πέρυσι ἄκουσα ἕνα περιστατικό ὅπου (χριστιανός) ἐκπαιδευτικός χτύπησε ἕναν (µειονοτικό) µαθητή. Τί ἔγινε; Ἀπολύθηκε;» Ἐνδιάµεσα µίλησαν ἡ δικηγόρος Μπελγκίν Ἀχµέτ (πού θεωρεῖ ὅτι οἱ ὅποιες βελτιώσεις µένουν µόνο στά χαρτιά), ὁ πρώην βουλευτής καί δικηγόρος Γκαλήπ Γκαλήπ, ἕνας δάσκαλος καί µία νηπιαγωγός, καθώς καί ὁ δήµαρχος Μύκης Μουτζαχίτ Ντουκιαντζή. Ὁ τελευταῖος ἔνιωσε ὁ καηµένος τήν ὑποχρέωση νά δηλώσει ὅτι οἱ κάτοικοι τοῦ δήµου του εἶναι 100% Τοῦρκοι (Ποµάκοι; Ποῦ τούς εἴδατε;!) καί εἶπε πώς στηρίζει τά -παράνοµα- νηπιαγωγεῖα πού ἵδρυσε ὁ Σύλλογος Ἐπιστηµόνων Μειονότητας στήν περιοχή, ἐνῷ δέν ἔχει δικαιοδοσίες γιά περισσότερα πράγµατα καθώς ἡ ἀπόπειρα γιά νέο σχολεῖο στόν Ἐχῖνο σκόνταψε στήν Πολεοδοµία. Κι ἄν στούς ἀνωτέρω προσθέσει κανείς τούς ὁµιλητές τῆς δεύτερης µέρας, ὅπου συµπεριλαµβάνονταν ἕνας σκηνοθέτης, δυό δικηγόροι, ἕνας γιατρός καί πρώην βουλευτής, δύο δηµοσιογράφοι, ἕνας ἱεροκήρυκας καί δύο δάσκαλοι, ἄντε καί ὁ καθηγητής πού ἦρθε ἀπό τήν Ἄγκυρα, ἀντιλαµβάνεται εὔκολα κανείς τί εἴδους «ἐκπαιδευτικό συνέδριο» διεξήχθη: Μία παρένδυση τῆς ἐθνικιστικῆς πολιτικῆς τῆς Ἄγκυρας, µέ τόν φερετζέ τῆς «µόρφωσης» καί τῆς «Παιδείας». Ἡ προκλητικότητα ἄλλωστε τῶν «ἀποφάσεων» εἶναι ἰδιαιτέρως εὔγλωττη.

Τίποτε δέν θά µποροῦσε νά εἶναι ἐκφραστικότερο τῆς ἀνωτέρω µεθόδευσης ἀπό τό ἴδιο τό δίγλωσσο πρόγραµµα τῆς διοργάνωσης: Στήν πλευρά πού εἶχε στά ἑλληνικά τόν τίτλο, εἶχαν κοτσάρει καί δυό φράσεις τοῦ Ἀριστοτέλη σχετικές µέ τήν µόρφωση, γιά νά προκαταλάβουν θετικά κανέναν ἀνόητο τῆς χριστιανικῆς πλειοψηφίας. Στήν πλευρά ὅµως µέ τόν τούρκικο τίτλο – πού δέν εἶχε δοθεῖ στόν ἑλληνικό Τῦπο – κι ἐνῷ ὅλα τά ἄλλα ἦταν ἁπλή µετάφραση – τά ρητά τοῦ πατέρα τῆς Λογικῆς εἶχαν ἀντικατασταθεῖ ἀπό τσιτάτα τοῦ πατέρα τῆς Λοιµικῆς: Ὑπῆρχαν δύο φράσεις τοῦ Κεµάλ Ἀτατούρκ! Αὐτό εἶναι τό µορφωτικό ἰδεῶδες τους καί χρείαν ἄλλων µαρτύρων δέν ὑπάρχει: Μειονοτική ἐκπαίδευση κατ’ αὐτούς εἶναι ὁ ἐκκεµαλισµός, δηλαδή ὁ ἐκφασισµός, τῆς συνείδησης τῶν µουσουλµάνων τῆς Θράκης. Ὅσο δέν τήν ἐλέγχουν ἀπολύτως θά λυσσοµανοῦν κατά τῆς ἑλληνικῆς Πολιτείας πού ἀρνεῖται νά τούς ἀδειάσει τή γωνιά.

Καί καλά, ἄς ποῦµε, γι’ αὐτούς. Γιά τούς ἑλληνόφωνους ὅµως πού «παρακολούθησαν» µιά τουρκόφωνη ἐκδήλωση (µέ τέτοιο τίτλο καί µέ ἕναν ἐκ τῶν δύο ὀργανωτῶν παράνοµο – τήν «Ἕνωση Τούρκων Διδασκάλων») ἐπί ὧρες, µόνο καί µόνο µέ τήν ἐλπίδα ἐκλογικοῦ ἀντίδωρου; Τί νά πεῖ κανείς γιά τόν νοµάρχη Ροδόπης Ἄρη Γιαννακίδη** ἤ γιά τόν πρόεδρο τοῦ δηµοτικοῦ συµβουλίου Κοµοτηνῆς Δάµωνα Δαµιανό, πού δέν χάνουν παρόµοια εὐκαιρία αὐτοπροσφορᾶς στόν τούρκικο ἐθνικισµό; Κι ἄν αὐτοί θεωροῦν ὅτι καθήµενοι στό πλάι τοῦ Τούρκου Προξένου ἤ καταπίνοντας τίς ὁλόγυρα κραυγές γιά «τούρκικη µειονότητα» καί «τούρκικα σχολεῖα» στολίζουν τό βιογραφικό τους, τί λένε οἱ χριστιανοί κάτοικοι τῆς Κοµοτηνῆς καί τῆς Ροδόπης; Ψῆφο αὐτοί δέν ἔχουν; Μιλιά δέν ἔχουν; Ἐκτός κι ἄν γι’ αὐτούς ὁ τρίτος δρόµος πρός τόν σοσιαλισµό, ἀφοῦ πέρασε ἀπό τό στάδιο τοῦ ἐκσυγχρονιστικοῦ µισελληνισµοῦ, ἔφτασε πιά στόν προορισµό του: τόν φιλορατσισµό καί τήν τουρκολαγνεία.

Κ.Κ.

 
*  Ὁ ὁποῖος µάλιστα περιέγραψε µέ τόν γνωστό ποµπώδη τρόπο του ἡρωικές φιλοµειονοτικές παρεµβάσεις καί γενναῖες χρηµατοδοτήσεις πολιτιστικῶν κέντρων σέ µουσουλµανικά χωριά (300.000 εὐρώ στό Δουκᾶτο καί 650.000 στή Φιλύρα), γιά νά λάβει τήν ἀπάντηση ἀπό τόν γαλάζιο διεκδικητή τῆς νοµαρχίας Μιχ. Ἀθανασάδη πώς ἦταν καθῆκον του νά τό κάνει.

 ** Πλάκα εἶχε ἡ ἐρώτηση τοῦ παλιοῦ πολιτευτῆ Ἰσµαήλ Ροδοπλού στήν Μπελγκίν Ἀχµέτ, ὅταν ὁ πρῶτος παράκουσε τή φράση «χῶρος πολλαπλῶν πολιτιστικῶν χρήσεων» καί ρώτησε τήν ὁµιλούσα τί ἐννοεῖ µέ τόν ὅρο «πολυπολιτισµικῶν χρήσεων». Ἡ τελευταία ἔσπευσε ἡ ἕρµη νά διευκρινίσει ὅτι δέν µίλησε γιά «πολυπολιτισµικότητα» καί νά διαλύσει ὁποιαδήποτε ὑποψία γιά προβολή κάθε ἄλλης ταυτότητας πλήν τῆς τουρκικῆς. Κατά τ’ ἄλλα ἀγωνίζονται γιά τήν πολυπολιτισµικότητα οἱ ὑποκριτές!