Πολλές ἑρμηνεῖες δόθηκαν γιά τόν μητσοτακικό θρίαμβο τῆς 21ης Μαΐου κι ὅλες τους ἐξήγησαν ἐν μέρει τό φαινόμενο. Πιστεύω ὅμως πώς δέν τονίστηκε πουθενά ἡ σημαντικότερη συγκυριακή παράμετρος πού καθόρισε τό ἀποτέλεσμα, ἐννοῶ πέρα ἀπό τούς μόνιμους παράγοντες τῆς ἐλαύνουσας ἀποπολιτικοποίησης, τῆς καταναλωτικῆς χαύνωσης καί τῆς ἀπώλειας κάθε συλλογικοῦ ὁράματος.
Το να αναφερθεί κανείς στο υπόβαθρο ιστορικής φιλίας και πολιτιστικής εγγύτητας Ρώσων κι Ελλήνων είναι μάλλον κοινότοπο. Έχει ειπωθεί πάμπολλες φορές και μάλιστα από χείλη όσο πιο επίσημα γίνεται, με διάφορες αφορμές. Η τελευταία ήταν το περσινό κοινό “Έτος Ιστορίας Ρωσίας-Ελλάδας”, με αφορμή τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση, όπου είναι γνωστός ο καίριος, θετικός ρόλος της Ρωσικής Αυτοκρατορίας. Οι αναφορές αυτές δεν είναι απλές φιλοφρονήσεις που ανταλλάσσουν διπλωμάτες και πολιτικοί μεταξύ τους, εκφράζουν την αλήθεια των αισθημάτων των δύο λαών. Αισθήματα, που ποτέ δεν έπαψαν να υπάρχουν και να εκφράζονται, ούτε στα ψυχροπολεμικά χρόνια.
Καθώς η εκλογή Μπάιντεν στον Λευκό Οίκο δείχνει οριστική, η εποχή Τραμπ λήγει και είναι ίσως πρόσφορη η συγκυρία για μία αποτίμηση της σχέσης του ελληνικού πατριωτικού χώρου με τον απερχόμενο αμερικανό Πρόεδρο. Μιλάμε βέβαια για σχέση …πλατωνική, σε αντίθεση με την στενή, πολιτικοοικονομική σχέση συμφερόντων που έχει από δεκαετίες μεγάλο μέρος των τοπικών ελίτ με τους υπερατλαντικούς μηχανισμούς εξουσίας, τους μηχανισμούς εκείνους που βρέθηκαν απέναντι στον εκκεντρικό μεγιστάνα.
Από την Παρασκευή 25 Σεπτεμβρίου βρίσκεται στη Θράκη για τριήμερη περιοδεία η Ντόρα Μπακογιάννη, ως πρόεδρος της Διακομματικής Επιτροπής που συστήθηκε για την περιοχή. Μια Επιτροπή που ενώ ο τίτλος της συνεχίζει να δηλώνει ότι θα ασχοληθεί με την ανάπτυξη της Θράκης, εμφανίστηκε ξαφνικά με δύο ομάδες εργασίας εντός της, μία για τα οικονομικά θέματα και μία για τα “θεσμικά”.
