Νέα; Εἰδήσεις; Γεγονότα; Τίποτε δέν ὑπάρχει καί τίποτε δέν γνωρίζουµε. Ὅλα τόσο µικρά, ρηχά κι ἀνακυκλούµενα, µόνον ὄψη ἀλλάζουν καί περνᾶνε πάνω ἀπό τίς ζωές µας λάµποντας γιά ἕνα ἀπειροελάχιστο κλάσµα τοῦ Χρόνου, τόσο µικρό πού δέν προλαβαίνεις οὔτε µιά εὐχή νά κάνεις… Μ’ αὐτό τό πανταχοῦ παρόν µηδέν προσπαθήσαµε νά συγχρωτιστοῦµε. Δίπλα στούς ἐπαγγελµατίες του, πού ἐπιβιώνουν ἀνασαίνοντάς το καί ἐκπνέοντάς το στά µοῦτρα τοῦ κοινοῦ, τό ψηλαφήσαµε ἀπό ὅποια πλευρά του καταφέραµε. Προτιµήσαµε ὅσες εἴδαµε σκοτεινότερες – πάντα µᾶς εἵλκυε τό ἀποσιωπηµένο καί τό ἀπαγορευµένο. Ἐνδίδοντας στήν πρόκληση γιά ἑρµηνεία, ἐπιχειρήσαµε τή σύνδεση τῶν ἄπειρων ψηφίδων σέ ἕνα ἀγνώστου ἐγκυρότητος µά τιµίων προθέσεων σχέδιο, προκειµένου νά µοιραστοῦµε µέ τόν ἀναγνώστη µιά θέαση αὐτοῦ πού εἶναι ὁ «κόσµος» τῶν Μέσων Μαζικῆς Ἐπιρροῆς.

Δίχως ψευδαισθήσεις γιά τή σηµασία τοῦ ἐγχειρήµατος (καί γιά τίς δυνατότητές µας), µά καί χωρίς τά βαρίδια τοῦ κατεστηµένου Τύπου, ὁ ὁποῖος δέν ἐξυπηρετεῖ τίποτε παραπάνω ἀπό τήν εἰκονοποιητική λειτουργία πού χρειάζεται τό κρατοῦν σύστηµα συµφερόντων, καινοτοµήσαµε ἀποπειρώµενοι τήν ἀνατοµία τοῦ κενοῦ. Ἔτσι, δέν περιοριστήκαµε στήν τεκµηρίωση τῆς δράσης τοῦ ἀµερικάνικου «ἰµπεριαλισµοῦ», τοῦ ὑποπατριωτικοῦ «ἐκσυγχρονισµοῦ» ἤ τῆς πάνδηµης «διαπλοκῆς» ἀλλά ἐπιλέξαµε τή σύγκρουση κατονοµάζοντας τούς φορεῖς καί τελάληδες παντός ἐκµαυλισµοῦ καί σέ τοπικό ἐπίπεδο – καµµία ἔκπληξη λοιπόν οἱ µισοῦντες τό παρόν ἔντυπο. Θλίψη προκαλεῖ µονάχα τό πλῆθος ὅσων καλοπροαίρετων µᾶς γνώρισαν µά δέν καταφέραµε νά συνεννοηθοῦµε, οὔτε σέ ὅσα θεωρούσαµε στοιχειώδη ἤ αὐτονόητα· πολύ δύσκολο πρᾶγµα ἡ ἐπικοινωνία µεταξύ τῶν ἀνθρώπων…

Λοιπόν, παρά τήν ὁλοκλήρωση τοῦ κύκλου µας, Θεοῦ θέλοντος, ἀκόµη συνεχίζουµε, ἄγνωστο γιά πόσο. Εὐχαριστοῦµε ὅλους τούς συνοδίτες µας καί ζητᾶµε τήν ἐνεργό συνδροµή τους.

«Α»