Δύο χρόνια μετά τό διπλό κυβερνητικό ἔγκλημα τῶν Τεμπῶν, ὅλη ἡ Ἑλλάδα βγῆκε στόν δρόμο γιά νά ζητήσει δικαιοσύνη γιά τά θύματα ἀλλά καί ὄχι μόνο. Ἡ πρωτοφανής γιά τά μεταπολιτευτικά χρονικά κινητοποίηση τῆς κοινωνίας δέν ὀφειλόταν μόνο στό δίκιο τῶν συγγενῶν τῶν θυμάτων, δέν πυροδοτήθηκε μόνο ἀπό τήν πρόστυχη ἄνωθεν συγκάλυψη ἀλλά εὐνοήθηκε τά μᾶλα καί ἀπό τό μή κομματικό κάλεσμα τοῦ διοργανωτῆ συλλόγου.
Πολλές ἑρμηνεῖες δόθηκαν γιά τόν μητσοτακικό θρίαμβο τῆς 21ης Μαΐου κι ὅλες τους ἐξήγησαν ἐν μέρει τό φαινόμενο. Πιστεύω ὅμως πώς δέν τονίστηκε πουθενά ἡ σημαντικότερη συγκυριακή παράμετρος πού καθόρισε τό ἀποτέλεσμα, ἐννοῶ πέρα ἀπό τούς μόνιμους παράγοντες τῆς ἐλαύνουσας ἀποπολιτικοποίησης, τῆς καταναλωτικῆς χαύνωσης καί τῆς ἀπώλειας κάθε συλλογικοῦ ὁράματος.
Θά προσπαθήσω νά δῶ ψύχραιμα τά ἐκλογικά ἀποτελέσματα, ἐπιχειρώντας νά ἀπαντήσω εἰλικρινά σέ κάθε φίλο πού ἀπό χθές νιώθει νά τόν ἔχει ἀδειάσει ἡ πατρίδα μας.
Τάχθηκες ἐνόπλως κατά τῆς Ρωσίας καί κατέστρεψες τά ἐθνικά μας συμφέροντα ἐπικαλούμενος τό διεθνές δίκαιο, τό ἀπαραβίαστο τῶν συνόρων καί τά δικαιώματα τῶν ἀμάχων, ἐπειδή τά προσέβαλε ἡ ἐπέμβαση τοῦ Πούτιν. Μάλιστα. Αὐτός λοιπόν πού πᾶς νά βρεῖς αὔριο, μήπως ἔχεις ἀκουστά τί πολιτική ἔχει στά ἴδια θέματα; Πόσο σέβεται τό διεθνές δίκαιο καί μάλιστα ἐμπράκτως πάνω στήν πατρίδα μας – κι ὄχι σέ κάποιαν Οὐκρανία; Πόσο λαμβάνει ὑπόψιν τά ἀναγνωρισμένα σύνορα στό Αἰγαῖο καί στήν Κύπρο – ὄχι στό Ντονμπάς; Πόσο σκοτίζεται γιά τά ἀνθρώπινα δικαιώματα ἑκατομμυρίων πολιτῶν τῆς ἴδιας του τῆς χώρας, κυρίως κουρδικῆς (κι ὄχι μόνο) καταγωγῆς;
Στην ανωτέρω φωτογραφία που ανήρτησε το ίδιο το τουρκικό Προξενείο Κομοτηνής, βλέπουμε εικόνα από μια πολύ ενδιαφέρουσα “κοινωνική” εκδήλωση που έγινε έξω από την πόλη. Δέκα μόλις μέρες πριν τις βουλευτικές εκλογές της 7ης Ιουλίου, η εταιρεία ΥΑΚΑ ΙΚΕ του Λεβέντ Σαδίκ Αχμέτ παρέθεσε δείπνο όπου παρέστη ο ίδιος ο Τούρκος πρόξενος, έχοντας στα δεξιά του τον πρόεδρο της εταιρείας και στα αριστερά του τον υποψήφιο βουλευτή της ΝΔ Μουσταφά Κατρατζή. Στις παραδιπλανές θέσεις βλέπουμε την νυν και πρώην ηγεσία του μειονοτικού, αλυτρωτικού κόμματος DEB (ιδρυτής του οποίου ήταν ο πατέρας του Λεβέντ), εκλεγμένους μουσουλμάνους δημάρχους της περιοχής, προέδρους των απαγορευμένων “τουρκικών” σωματείων κτλ.
Δύο ἀνακοινώσεις ἐξέδωσε τό Γραφεῖο Τύπου τῆς Νέας Δημοκρατίας (στίς 5/8 καί στίς 18/8) ἀναφορικά μέ τό θέμα τῶν χρυσωρυχείων στίς Σκουριές τῆς Χαλκιδικῆς, πρίν συναντήσει (στίς 4/9) ὁ Μητσοτάκης τούς ἐργαζόμενους τῆς “Ἑλληνικός Χρυσός”. Εἶναι πιά ξεκάθαρα θετική ἡ ἀξιωματική ἀντιπολίτευση ἔναντι τῆς καναδικῆς “ἐπένδυσης”, προκειμένου νά πλήξει, ὅπως πιστεύει, τό φιλοεπενδυτικό προφίλ πού ἐπιχειρεῖ νά φιλοτεχνήσει ὁ Τσίπρας γιά τήν Κυβέρνησή του.
Ἱδρύµατα, Ἰνστιτοῦτα καί ἄλλα κόλπα…
Τό πόσο ἐκτιµοῦµε τούς πολιτικούς καί τά κόµµατά µας νοµίζω εἶναι σαφές σέ κάθε ἀναγνώστη. Ἔτσι ξέρετε πόσο χαιρόµαστε τίς πρωτοβουλίες τους πού παράγουν πολιτική καί οὐδέποτε ἁρπαχτές, δηµόσιες σχέσεις καί κοπανιστό ἀέρα.
none
