Για μια ακόμη φορά σας αποκαλύπτουμε σήμερα ένα μέρος της συνεχούς επικοινωνίας που έχουμε (μέσω Διαδικτύου) με τους αναγνώστες μας. Εξαιρέσαμε φυσικά και πάλι κάποιες ιδιαίτερες – και άκρως προσωπικές – περιπτώσεις, όπως ένα λάγνο ερωτικό e-mail του Αντώνη Λιάκου προς τον Καραϊσκ ή, μια ανακοίνωση βράβευσής μας από το ΚΕΜΟ, από τα υπόλοιπα e-mails όμως, σταχυολογήσαμε τα πιο χαρακτηριστικά και σας τα παρουσιάζουμε αμέσως – μαζί φυσικά και με τις δικές μας απαντήσεις:

     Εγώ είμαι πρώην σύμβουλος του προέδρου μεγάλου κόμματος, που με έδιωξαν επειδή έκανα κάτι δήθεν αντεθνικές δηλώσεις. Όταν το έμαθα, όπως ήδη είπα τότε και στην τηλεόραση, ήμουν στο κρεβάτι μ’ ένα φίλο και μου χαλάσανε τη βραδιά. Τώρα μου την ξαναχαλάσανε, γιατί έμαθα ότι το ίδιο (δήθεν προοδευτικό) κόμμα δεν πέρασε τον νόμο για το σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης, την ώρα που ήμουνα στο κρεβάτι με έξι φίλους, ένα χρυσόψαρο, ένα Τσιουάουα και μία Μονάχους-Μονάχους! Τους πατάς τώρα μια μήνυση για ψυχική οδύνη ή δεν τους την πατάς;

     Παληκάρι μου (λέμε τώρα και καμιά μαλ…), κατανοώ το πρόβλημά σου, που προήλθε από τον συγκεκριμένο ομοφοβικό πρόεδρο! Κι εσύ όμως τι θες κι ασχολείσαι με πολιτικάντηδες, που πάνε όπου τους φυσάει ο άνεμος; Να στηρίξεις τις ελπίδες σου μόνο στους πραγματικούς πολιτικούς κολοσσούς του τόπου, σαν τον Αλαβάνο και τον Τσίπρα, τους μόνους δηλαδή που έχουν γνήσιο και ειλικρινές ενδιαφέρον για όλες τις προβληματικές ομάδες (αδερφές, προϊσταμένες, μετανάστες, ελληνοφοβικά πανεπιστημιακά ανθυποσούργελα, κλπ) και δεν νοιάζονται για ψήφους και λοιπές αηδίες! Μη σου πω τώρα να τις στηρίξεις και σε καμιά τριανταριά (τουλάχιστον) ανιεράρχες της ελλαδικής Εκκλησίας, που όχι σύμφωνο (σιγά δα τα ωά!), αλλά μέχρι και τον Ησαϊα θα σου σέρνανε μαζί με τον καλό σου, με 27 ψαλτάδες, ρύζι, μπομπονιέρες και τον Χατζηστεφάνου για κουμπάρο! Ε, μα πρόσεχε επιτέλους λιγάκι κι εσύ!

     Άρφ άρφ γκρρρ εγκό Αχμέτ μπλρμπ άρφ Τσετίν φίλω μου βάι βάι βάι τούρκηκη μιονώτιτα τσοκ αγκαπάμαι αρφ άρφ ντικεόματα ιπερασπηζώμασται άγκα ούγκα τραμπούκ κακλαμάνι και τσοκ τραμπούκ σταμάτι κάι κάι κάι γκαμό και αντηφονιτί σας κανιβαλούμ, μας σφάξαιτε ώλους τέλετε φασισταριά τσογλάν!!!

     Αγαπητέ μου φίλε, δεν θα τολμούσα βεβαίως να πω ποτέ ότι είστε ένα αγράμματο και καθυστερημένο βόδι, ούτε και να αποδώσω την ανικανότητά σας να ομιλήσετε την ελληνικήν (εννοώ σε επίπεδο στοιχειωδώς ευπρεπέστερο από την αντίστοιχη ικανότητα ουρακοτάγκου) περισσότερο σε διανοητική ανεπάρκεια και λιγότερο σε ιδεολογική επιλογή! Ε, αφού πάντα πιστεύατε ότι εδώ σύντομα θα είναι Τουρκία, ποιος ο λόγος πράγματι να προσπαθήσετε να μάθετε άχρηστες ξένες γλώσσες! Απολύτως σεβαστόν! Δεν θα τολμούσα επίσης ποτέ να σας χαρακτηρίσω γονυκλινή και πεοθηλάζουσα παλλακίδα του τουρκοπρόξενου, ούτε σκατοπρακτοράντζα της ΜΙΤ και όλα αυτά τα γελοιωδώς χυδαία που θα έλεγαν κάποιοι γνωστοί εθνικιστικοί κύκλοι! Ε κι εσείς όμως, φίλτατε, μην τα θέλετε δα και όλα δικά σας! Μέσα σ’ έναν αναρίθμητο εσμό γελοίων ελληνέζων καφροπολιτικών και κοπροπολιτευτών βρέθηκαν πια και δυο-τρεις που δείχνουν να μη συμμερίζονται απολύτως το ευγενές όνειρό σας για μετακίνηση των συνόρων στον Νέστο (τουλάχιστον)! Ε, αφήστε τους να παραληρούν, δημοκρατία έχουμε στο κάτω-κάτω! Μα τίποτα δεν μάθατε επιτέλους από τη φιλειρηνική και διαλλακτική πολιτική (από το 1919 και εξής) του μεγάλου δημοκρατικού ηγέτη σας;

     Ιγώ λέγουμι Πασχάλ’ς Τζακσουνούδ’ς, είμι απ’ την Ουρεστιάδα και είμι ιγγουνός ικείνου του Πασχάλ’ που ανάφερε στου προυηγούμινου φύλλου σας ου Γ.Σ. Αν ισχύουν αυτά τα συνταραχτικά κι ου Μάικλ Τζάκσουν είνι όντους θείους μου, μήπους θα πρέπ’ κι ιγώ να διεκδικήσου μιρίδιου της πιριουσίας του; Τι μι συμβουλέβτε;

     Δεν ξέρω τι να σας πω, αγαπητέ μου! Δεδομένου ότι κι αυτός ο Γ.Σ. δεν είναι (μεταξύ μας τώρα) και πολύς καιρός που το ’σκασε από το άσυλο, μη σας πάρω και στον λαιμό μου! Από την άλλη βέβαια, η αλήθεια είναι πώς πάνω σ’ όλο τον πλανήτη οι μόνοι που δεν διεκδίκησαν ακόμη μερίδιο από την περιουσία του Τζάκσον, είστε εσείς κι ο Ζαμπουνίδης. Και καλά, αυτός τι να τα κάνει τα λεφτά, του αρκεί η ευτυχία από τις τόσες υποδομές που έφτιαξε στον νομό (και χάρη στις οποίες μπόρεσαν να φιλοξενηθούν τόσα εκατομμύρια Ρώσων τουριστών τα τελευταία χρόνια)! Για σας όμως δεν ξέρω, μπορεί να μην έχετε τα απαιτούμενα  πεντακόσια χιλιάρικα για να πραγματοποιήσετε το μεγαλόπνοο όνειρο τόσων και τόσων γκάτζων ευγενών συντοπιτών σας, να φτιάξετε δηλαδή έξω απ’ τη Νέα Χηλή μια βίλα με τέσσερις πισίνες και πλαγιά με τεχνητό χιόνι για σκι και να πάρετε επίσης και μια Λαμποργκίνι, για να την οδηγάτε πάνω-κάτω στη Λεωφόρο Δημοκρατίας στην Αλεξανδρούπολη, με τα παράθυρα ανοιχτά και με το τελευταίο CD του Μπουγά στα 1680 ντεσιμπέλ! Οπότε τι να σας πω! Τολμήστε το κι ο Θεός βοηθός!

     Είμαι χρόνια αναγνώστης σας, αλλά δυστυχώς δεν μπορώ να συμμεριστώ απόλυτα την επιθυμία σας για την εκδίωξη του τουρκοπροξενείου – κι ας είναι βέβαια όντως τίγκα στην παρανομία η δράση του! Γιατί αν – λέω αν – συνέβαινε κάποια στιγμή αυτό, σκεφτήκατε εσείς, ρε παιδιά, τι σύγχυση θα επικρατούσε τότε στη Θράκη;

     Καλά, σ’ αυτό που λέτε τώρα, ομολογώ ότι δεν έχετε και τελείως άδικο, γιατί αν έσπαζε μια μέρα ο διάολος το ποδάρι του κι έπαιρνε τον πούλο από δω όλο αυτό το φασιστοσκυλολόι, θα είχαμε πράγματι για λίγο καιρό κενό…εξουσίας (δεδομένου ότι εδώ και δεκαετίες η ελληνική κυριαρχία στην περιοχή εξαντλείται ουσιαστικά στο επίπεδο της ψιλής…κυριότητας). Και φυσικά θα είχαμε και πολύ μεγάλο μπάχαλο, ε; Με ποιον θα συνεννοούνταν τότε οι ημέτεροι ψηφοτσομπάνηδες; Πόσα κιβώτια Lexotanil και Seropram θα έπαιρναν πλέον ημερησίως κάμποσα δημαρχο-νομαρχίδια, μπροστά στην αγωνία τους για το τι τους ξημερώνει; Πού θα έκαναν τους τεμενάδες τους άπαντες οι ελληνόφωνοι ανθυποτζουτζέδες; Πώς θα αντιμετωπιζόταν κι η ανεργία, από τα τόσα ρουφιανίδια και υπορουφιανίδια που θα έμεναν άφνω επί ξύλου κρεμάμενα; Κι αυτό όμως προσωρινή αναστάτωση θα ήταν, οπότε μην ανησυχείτε καθόλου, αγαπητέ! Δεδομένου ότι οι φελλοί και οι κουράδες πάντοτε επιπλέουν, είναι βέβαιο ότι κανείς απ’ όλους αυτούς δεν θα χαθεί! Δεν θυμάστε δηλαδή και μετά το 1821 πώς κυριάρχησαν τα λαμόγια και οι ήρωες πεθάνανε στην ψάθα ή στη φυλακή; Ή μήπως δεν θυμάστε μετά την Κατοχή πώς «ρίχτηκαν» εκείνοι που πολέμησαν τους Γερμανούς κι απελευθέρωσαν τη μισή Ελλάδα (δεν εξετάζω εννοείται τώρα τις από τη Βάρκιζα και μετά απίστευτες μαλ… τους) και πώς ήρθανε στα πράγματα οι δοσίλογοι; Μη φοβάστε λοιπόν, θα τον βρούμε τον δρόμο μας και χωρίς ξένη κυριαρχία (ή ξένη…επικαρπία)! Στον ευλογημένο αυτόν τόπο κανείς ντενεκές και κανείς ρουφιάνος ποτέ δεν χάθηκε!

                                                                                                                            Ο ΕΞ ΑΠΟΒΛΗΤΩΝ